InfoHub Logo

ءبىزدىڭ ۇيدە اركىمنىڭ ءوز ساعاتى بار. اكەمنىڭ ساعاتى كورشىلەردىڭ اتەشتەرىمەن كۇندە مايدان اشىپ، تاڭ بوزىنان ەلدىڭ شىرقىن بۇزاتىن، قىزىل ايدارلى، كۇمىس قانات، اق اتەش. اكەمنىڭ ەنشىسى-كادىمگى قالتادان تۇسپەيتىن كۇمىس شىنجىرلى، سىرت ەتىپ جابىلاتىن قورابى بار دوڭگەلەك ساعات. قالاباي دوسىنان وسىدان ون جىل بۇرىن قالاپ العان جيىرما ەكى تاستى شۆەيساريالىق دۇنيە. ونىمەن قويماي، ءبىر مينۋت الدىعا كەتىپ، نە ارتقا قالعان ەمەس. شەشەمنىڭ ساعاتى بىلەزىككە ۇقساعان تۇيمەدەي عانا. ول ونى كوپ تاقپايدى. شيفونەردەگى قالىڭ قارا كويلەگىنىڭ قالتاسىنىڭ
قوجاسى. ال مەنىڭ مەنشىگىم-تەرەزەنىڭ الدىنان تۇسپەي، كۇنى-تۇنى تىق-تىق سوعىپ، اندا-ساندا كىلتپەن بۇراپ قويماسا، لەزدە جانسىزدانا قالاتىن، ەسكى قوڭىراۋ ساعات. اجەم كەيدە وزىنەن-وزى ۇرشىق ءيىرىپ وتىرىپ:

— بەكەن-اۋ، مىنا شىرىلداۋىقتى سەن تۋعاندا العانبىز. سەنىمەن تۇيدەي جاستى، — دەيتىنى بار.

شىندىعىندا شىرىلداۋىق دەسە، شىرىلداۋىق. ەرتەڭگىسىن ۇيقىنىڭ ناعىز ءتاتتى شاعىندا، بولمەنى باسىنا كوتەرىپ، بەزىلدەپ قويا بەرەدى. سان رەت شوشىپ ويانعان كەزدەرىم بار. ءبىراق قوڭىراۋلى ساعات ۋادەسىنەن تايىپ كورگەن ەمەس. ءدال ساعات ەرتەڭگى جەتىدە ورنىڭنان اتىپ تۇرعىزادى. اجەم بايانداعانداي تۇر-تۇردان حابار كەلسە، ۇيقىدان مازا كەتەدى.

بۇگىن دە ءدال سولاي بولدى. كوزىمدى تىرناپ اشىپ ورنىمنان تۇرىپ، مەكتەپكە دايىندالدىم. اكەم جاقىندا عانا، الىس ساپاردان ورالىپ، ۇيدە دەمالىپ جاتقان. گەولوگتىڭ تىنىمسىز ەڭبەگى قاجىتىپ تاستاعانداي.

كەنەت كوزىم ستول ۇستىندە جاتقان شىنجىرلى ساعاتقا ءتۇستى. قولىما الىپ، قۇلاعىما توسسام، سىرت-سىرت سوعادى. قورابىن اشسام سترەلكالارى التىنداي جارقىلداپ، كوزدىڭ جاۋىن الادى. قىزىعىپ كەتىپ قالتاما سالدىم. اپىل-عۇپىل اجەم قايناتقان شايدان ءىشىپ، مەكتەپكە تايىپ تۇردىم.

العاشقى ساباق باستالعاندا بالالارعا كورسەتپەي ساعاتىمدى اشىپ قارادىم.تۋرا ەرتەڭگى ساعات سەگىز. ماليكە اپاي دا بايقاعان جوق، كوڭىلدى ەكەن. بالالاردان ساباق سۇراي باستادى. ساعاتتى بەلگىلەپ وتىرمىن. باعلان تۋرا ءۇش مينۋت، ون بەس سەكۋند جاۋاپ بەردى. «جارايسىڭ، بەستىك باعا الدىڭ» دەيمىن كۇبىرلەپ. سىنىپ ستاروستاسى ءۇش مينۋت، ءتورت سەكۋند جاۋاپ بەردى. ءسال ءمۇدىردى. تورتتىك باعا الدى. كوكسەگەن ءبىر مينۋت تا
جاۋاپ بەرمەدى. ەكىلىكتى يەلەنىپ، ورنىنا وتىردى. مەنىڭ كورشىم سابىرتاي، ەسىركەگەن...

ەندى ءبىر ساتتە ماليكە اپاي جاڭا ءبىر ساباقتى باستاپ كەتتى. ۋاقىت بولسا ءوتىپ بارادى. جانىمدا وتىرعان كوكسەگەندى نۇقىپ قالدىم.

— اپاي، ون بەس مينۋت اۋىز جاپپاي سويلەدى، — دەدىم سىبىر ەتىپ.

— ماقتانشاق، — دەدى ول ماعان ودىرايا قاراپ.

— نە دەيسىڭ؟ — دەدىم اشۋلانىپ.

— باس بىرەۋ، قۇلاق ەكەۋ،— دەدى ول ءتىلىن شىعارىپ.

قىتىعىما ءتيىپ كەتتى.

— ەكىلىكتى ساعان مەن قويعان جوقپىن، — دەدىم ءتىلىمدى بەزەپ. كوكسەگەن اي-شاي جوق مۇعالىمگە كورسەتە قولىن كوتەردى.

— اپاي، اپاي، سۇلتانوۆ ماعان ساعاتىن كورسەتىپ ساباق تىڭداتپايدى، — دەپ تاق ەتتى ول. مۇنداي اياق استى وقيعا بولادى دەگەن كىمنىڭ ويىندا بار. ماليكە اپاي ماعان جاقىڭداپ كەلدى.

— ويپىر-اۋ، ءبىزدىڭ سىنىپتان دا ماقتانشاق بالالار شىعادى ەكەن-اۋ،— دەپ كۇلىمسىرەيدى ول.

— ساعاتىنا ماقتانادى،— دەدى كوكسەگەن ايىلىن جيماي. قۇلاعىما دەيىن قىزارىپ كەتكەن شىعارمىن. تومەن قاراپ تۇقيا بەردىم.

— وڭداي ساعاتتى ءبىز دە كورەلىك،— دەدى ماليكا اپاي قولىن سوزىپ. جان مۇرىننىڭ ۇشىنا كەلدى. ماسقارا، ەندى نە ىستەدىم؟ «ويناقتاعان تايلاق وت باسادى دەۋشى ەدى»، اجەم. اكەمە نە دەدىم؟ ماليكە اپايعا ساعاتگى ۇستاتىپ قالا بەردىم. كوكسەگەن جەڭىسىن تويلاعانداي ماز-مەيرام. ماعان كوز استىمەن قاراپ، ىرجىڭ-ىرجىڭ ەتىپ كۇلەدى.

ماليكە اپاي ساعاتتى ۇستەل ۇستىنە جايىمەن قويىپ، ساباعىن ارى قاراي جالعاستىردى. شىم-شىتىرىق وي قۇشاعىنا ەندىم دە كەتتىم. مەنى قاي سور ءتۇرتتى ەكەن. اكەمنىڭ مىنەزى قاتال، ەگەر مەكتەپكە شاقىرىپ قالسا، بەتىنە قالاي قارايمىن. انشەيىندە:

— ءاي، بالا! ماقتانشاق بولۋ، كورسەقىزارلىق ەر جىگىتكە جاراسپايدى. سابىرلىق، بيازىلىق ادامنىڭ كوركى، — دەيتىن ول. مۇندايدا ۋاقىت شىركىن شارشاعان اتتاي ءىلبىل ءجۇرىپ الدى.

— سۇلتانوۆ ساباقتى زەيىن قويىپ تىڭدا، — دەپ اپاي ەسكەرتۋ جاسادى.

ءقايتىپ قانا تىنشي الارسىڭ. ءقازىر قوڭىراۋ سوعىلىپ، ساباق بىتىسىمەن ماليكە اپاي ساعاتتى الىپ، مەنى الدىعا سالىپ، مۇعالىمدەر بولمەسىنە اپارادى.ودان كەيىنگى جاي بەلگىلى. جان-جاقتان سۇراق جاۋادى. ساعاتتىڭ كىمدىكى ەكەنى انىقتالادى. اجەمدى ديرەكتورعا شاقىرادى. سويتكەنشە قوڭىراۋ شىر ەتە قالدى. بالالار ماعان الا كوزىمەن قاراپ، سىرتقا بەتتەدى. بۇل ساتتە بولمە ىشىندە ماليكە اپاي ەكەۋمىز قالدىق.

— بوكەن، بەرى كەل، — دەدى ول جىلى كۇلىمسىرەپ. باسىمدى جەردەن الماعان كۇيى ءمۇعالىمنىڭ ستولىنا جاقىندادىم.

— قالقام، سەن جاقسى وقيتىن وقۋشىسىڭ. ءتارتىبىڭ دە جامان ەمەس. سەنى ۇلگى تۇتامىز. سولاي ەمەس پە؟— دەدى اپاي. باسىمدى يزەۋگە باتىلىم جەتپەدى.

— اناڭ بۇكىل اۋىلعا بەلگىلى دارىگەر. ول كوپتەگەن بالالاردى، ادامداردى ەمدەپ جازدى. ءبىز ونى ماقتانىش تۇتامىز. بۇل ايتقانىم جالعان ەمەس شىعار؟

بۇل جولى ماقۇلداي باسىمدى يزەدىم.

— اكەڭ دە ەل سىيلاعان ازامات. گەولوگ، قۇم ارالاپ، تاۋ كەزىپ ەل بايلىعى-كەن ىزدەيدى.

— دۇرىس قوي. ول دا ماقتاۋعا تۇراتىن جان.

—  يا،— دەيمىن ەندى كۇبىرلەپ.

— مەن بىلۋىمشە مىنا ساعات اكەڭدىكى. سەن ونى بىلدىرمەي قالتاڭا سالىپ مەكتەپكە الىپ كەلدىڭ. بالالارعا كورسەتىپ ماقتانعىڭ كەلدى. سولاي عوي؟

ماليكە اپانىڭ كورىپكەلى بار سياقتى. قۇددى ەرتەڭگىسىن ءبىزدىڭ تەرەزەدەن ءبارىن قاراپ وتىرعانداي ايتىپ وتىر. باسىمدى يزەيمىن.

— ال، ەندى بىلاي، سۇلتانوۆ،— دەدى ءسوزى قاتقىلدانعان ماليكە اپاي.

— مىنانداي اكەدەن، شەشەدەن تۋعان بالا دا دۇرىس بولۋى قاجەت. مىنا ساعاتىندى الىپ قالتاڭا سال. سونان سوڭ ويلاپ كور.

— راحمەت، اپاي،— دەدىم سىبىرلاپ. تاماعىما الدە نە كەپتەلىپ قالعان سياقتى. شىندىعىندا ۇستاز اتاۋلى ماليكە اپايداي-اق بولسىن. كەيدە ادام بالاسى قاتەلەسەدى عوي.

سوندايدا قول ۇشىن بەرەتىن جان تابىلساشى. ساعاتتى تىڭداسام سىرت-سىرت سوعادى. «ۋاقىت ءبىر ورىندا تۇرمايدى. العا جىلجيدى» دەيتىن سياقتى.

---