سۇراعان جانعا سالەم ايت،
بiزدەن كەيiن قالعان:
«تەزiرەك،– دەپ تۇر،– ۇيگە قايت»،
ءولiم دەگەن بالۋان.

جاردىڭ نۇرىن جارقىراتىپ،
سالدىم ەلدiڭ الدىنا.
«مال ەمەس»،– دەپ كەتتi شاتىپ،
بولمادى جان العان.

ءوزiمدi سوكتi دوستارىم:
«ايتاسىڭ،– دەپ،– جالعان».
كوزi بار، ميى بوستارىم،
نۇر المادى جاردان.

سۇيتسەم، ولار – كەرەڭ، سوقىر،
كوز دەگەنiم – قارا سۋ.
قۇلاعى – تاس، ۇقپاي وتىر
جۇرەگi – مۇز، قاردان.

ايۋانعا التىن ساتام دەپ،
ايلاندىم مەن اقىماق.
بiرi ءشوپ، بiرi جەمتiك جەپ،
كەتتi التىندى تاپتاپ.

سوپى كەتتi مەشiت جاققا،
تۋرا جولدان اداسىپ.
كiرiپ كەتتiم مەن كاباكقا
تازا اراقتى ماقتاپ.

ارامنان ازىق جەگەندi
الا المادىم اقتاپ.
تۇسەمiن وتقا دەگەندi
قالا المادىم ساقتاپ.

بiرi ەتiمدi، بiرi تۇكتi
تالاپ وڭكەي ايۋان،
قۋىپ شىقتى‚ كورگە تىقتى‚
ءولتiردi ەكi جاقتاپ.

قىزىردىڭ ماڭگi سۋلارى –
الداپ ايتقان ايلاڭ.
جارىمنىڭ ەرiن دىمدارى –
جان بەرەتiن پايدام.

ماس بولىپ اپ تەپكەنiمدە
ەسكi دۇنيە جوق بولار.
مەن ايىقسام، بار بوپ مۇلدە
الداپ تۇر ول قايدان؟

ءومiردەن ماقسۇت – حاقيقات‚
سونى iزدەنiپ الماق.
ءناپسiگە ەرiپ بولما مات‚
ول سەنi وتقا سالماق.

ءومiر ءتۇبi ءولiم بولسا‚
مەيلiڭ جىلا‚ مەيلiڭ كۇل.
مىڭ جىل ساعان قىدىر قونسا‚
ول سۋالىپ قالماق.

---