سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 2 اپتا بۇرىن)
تارقاعان وكپە

كەشقۇرىم الداننىڭ جوتەلى جيىلەپ، ىستىعى كوتەرىلدى. مازاسى كەتتى.

— سالقىن تيگەن عوي. كۇن ۇزاق وزەننەن شىقپايدى... ىستىق سۇتكە سارى ماي قوسىپ بەرىڭدەر، تەرلەسىن. ەرتەڭ-اق ساۋىعادى، — دەدى كوكەسى.

— كەۋدەسىندە سىرىل بار سياقتى. قىشا جاعىلعان قاعاز قويۋ كەرەك، — دەدى ماماسى.

— قويدىڭ مايىن ەرىتىپ ىشكىزىڭدەر، ول دا ەم، — دەدى اجەسى.

ايتىلعان ەم-دومنىڭ بارلىعى جاسالدى. ءبىراق بالانىڭ ىستىعى قايتار ەمەس. دوڭبەكشىپ، ۇيقىسى قاشتى. جوتەلى ودان سايىن جيىلەدى. ءتىپتى بولماعان سوڭ جەدەل جاردەم شاقىرتقان. دارىگەر ىستىعىن ولشەپ، كەۋدەسىن تىڭدادى دا، «سۋىق تيگەن» دەپ اۋرۋحاناعا الىپ كەتتى.

مىنە، جەتى كۇن. ءقازىر ءتاۋىر. جوتەلى باسىلعان. باستاپقى ەكى-ۇش كۇن توسەكتە قوزعالماستان جاتتى دا، ىستىعى قايتقان سوڭ تۇرعان. ءوزى قۇرالپى ۇلدار دا بار. نۇرتاي دەگەن سۇيكىمدى اق سارى بالامەن كەرەۋەتى قاتار. ءارى ەكەۋى دە ءبىر جىلعى ءتول. ول دا ءۇشىنشى سىنىپقا كوشىپتى. نۇرتاي كىتاپتى كوپ وقيدى. زەرەك. پىسىق. بىلمەيتىن ەرتەگىسى جوق. تالايىن ايتىپ بەردى.

«قىم-قيعاش وقيعالى، ۇزاق ەرتەگىلەردى قالاي جادىنا ساقتايدى» دەپ تاڭعالادى بالالار.

الداننىڭ ماماسى مەن اجەسى كۇن قۇرعاتپاي كەلەدى. تۇنەۋگۇنى بىرگە وقيتىن سىنىپتاس سەرىك پەن نازگۇلدى كورگەندە كەرەمەت قۋاندى. وزدەرى پالە. ەكى ساۋىت «جۋسي» شىرىنى مەن ءبىر پاشكى پەچەنەلەرى بار. سىنىپتاعى، مەكتەپتەگى جاڭالىقتى ايتىپ، قام كوڭىلىن كوتەرىپ تاستادى.

الداننىڭ ەسىنە ءسارۋار ءتۇستى. كىشكەنتاي كۇندەرىنەن ەكەۋى بىرگە ءوستى. اۋىل شەتىندەگى جاڭا ۇيلەرىنە قونىس اۋدارعانشا، بىلتىرعا دەيىن بۇلارمەن كورشى تۇردى. ەكى ءۇي اراسى قاشىقتاۋ بولسا دا، مەكتەپكە بىرگە بارادى. بىرگە وينايدى. ىلعي بىرگە...

سول دوسى الدانعا ءالى كەلگەن جوق. الدە، رەنجىتكەن كەزى بولدى ما؟ ويلاپ وتىرسا، ونداي سەبەپتىڭ ءجونى كەلمەيدى. «جولداستىعىڭ انشەيىندە ەكەن... سىرىڭ بەلگىلى...» دەپ وكپەلەدى ءسارۋارعا.

كوپ ۇزاماي الدان اۋرۋحانادان شىقتى. كورشى بالالارمەن كەزدەسىپ اڭگىمەلەستى. ءسارۋاردى سۇرادى. سويتسە، ول اتتان قۇلاپ، مەرتىگىپ اۋرۋحاناعا ءتۇسىپتى. — «باسە، — دەپ ويلادى ول. — دوس ەكەنى شىن بولسا، ءبىر رەت كەلەر ەدى...»

— ماما، ءدامدى ەتىپ تاماق جاساڭىزشى! مەن باقشادان كوكونىس اكەلەيىن! — دەدى الدان ۇيگە كىرگەن زاماتتا. ءوزى اسىعىس. قيمىلى شالت.

— كۇنىم-اۋ، ءبالنىستىڭ سۋلى-سىلپىڭ بوتقاسىنان قارنىڭ ابدەن اشقان-اۋ، تەگى! — دەيدى اينالىپ-تولعانعان اجەسى.

— اجە، الگىندە ەستىدىم... ءسارۋار وقىستان اياعىن سىندىرىپ، اۋرۋحانادا جاتقان كورىنەدى. بۇگىن ءسىز ەكەۋمىز بارىپ قايتساق قايتەدى. كوزى جاۋدىرەپ كوشەگە قاراپ، توسىپ جاتقان شىعار دوستارىن...

— اقىلىڭنان اينالدىم! بارساق، بارايىق... ادامنىڭ دوستىعى، باۋىرمالدىعى وسىندايدا... سىنعا تۇسەدى... ماماڭ ءقازىر-اق كىرىسەدى تاماق ىستەۋگە.

الداننىڭ ءسارۋارعا دەگەن وكپەسى تارقاپ جۇرە بەردى. دوسىن تەزىرەك كورگىسى كەلىپ اسىعا ءتۇستى.


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما