تاتەي
ءبىزدى ءبىرىنشى كلاستان باستاپ وقىتىپ كەلە جاتقان ءمۇعالىمدى «تاتەي» دەيمىز. ول كىسىنىڭ بويى ءبىزدىڭ ءتورتىنشى كلاستاعى تۇرسىن دەگەن بالادان از-اق قالقىڭقى. سوندىقتان دا بولۋ كەرەك، اۋىلداعى كەمپىرلەر تاتەيىمىزدى «كىشكەنتاي قىز» — دەپ اتايدى. مەيلى، اتاسا اتاي بەرسىن، ءبارىبىر ءبىز ءوز تاتەيىمىزدى ەلدىڭ بارىنەن دە ارتىق كورەمىز.
ويناپ جۇرگەنبىز. ءبىر كەزدە كلاستاس بالا قانات قاسىمىزعا جۇگىرىپ كەلدى.
— ۋرا! — دەدى ول، ەنتىگە ايقايلاپ. بۇل ونىڭ بىردەڭەگە قۋانعاندا ايتاتىن سۇيىكتى ءسوزى.
تاتەي مەنى جاقسى كورەدى، — دەدى اسپاننان تۇسكەندەي-اق ماقتانىپ. ءبىز باسقا بالالار ويىندى قويىپ، اڭىراپ تۇرىپ قالدىق.
— جاڭا تاتەي ءبىزدىڭ ۇيگە كەلدى. مەنى ۆەلوسيپەد تەبۋگە ۇيرەتتى... شاشىمنان سيپادى، ارقامنان قاقتى. «سەن وتە جاقسى جىگىت بولاسىڭ، قانات» دەدى، — دەپ تاعى دا ماقتانا ءتۇستى. ءوزىنىڭ ەكى بەتى البىراپ تۇر. ءبىز ونىڭ ايتقانىنا سەندىك. تاتەيدىڭ كلاستاعى بالالاردىڭ بارىنەن دە قاناتتى جاقسى كورەتىنى اپ-ايقىن سياقتى. ءبىز مۇڭايىپ قالعانداي ەدىك، ەشقايسىمىزدىڭ دا ويىنعا زاۋقىمىز جوقتاي...
ءاي، ءبىزدىڭ كلاستىڭ بالالارى-اي، قيت ەتسە: «تاتەي مەنى جاقسى كورەدى» دەپ، ماقتانىپ شىعا كەلەدى. ءبىرىنشى كلاستان بەرى تالايى قايتالادى-اۋ وسى ءسوزدى. تەك مەن عانا ءالى ءبىر رەت ايتقان ەمەسپىن. ايتۋدىڭ رەتى كەلمەدى مە، الدە، تاتەي مەنى جاقسى كورمكەي مە... بىلمەيمىن. جاقسى كورمەيتىن بولار. ايتپەسە ءبىر رەت ماقتار ەدى عوي.
ەرتەڭىنە، كلاستا وتىرعاندا دا، وسى رەنىش كوڭىلىمنەن كەتپەي ءوقويدى. شىنىمەن-اق تاتەيدىڭ شەت قاقپاي ەتكەنى مەن بولعانىم با؟ وسى تاتەي دەسە، ءۇزىلىپ تۇرمىن عوي. ءبىرىنشى رەت قاتتى جابىرقادىم. وز-وزىمنەن بىرەۋگە ءتيىسىپ، ايعاي سالعىم كەلدى. الدىمدا وتىرعان كەنجەنىڭ بۇرىمىنان جۇلقىپ الدىم.
— سامات! — دەپ، ول ماعان شاڭق ەتە ءتۇستى، ءبىراق جۋرنالعا الدەنەنى جازىپ وتىرعان تاتەي بايقاعان جوق. كەنجەنىڭ بۇرىمىن تاعى دا تارتتىم.
— تاتەي، ساماتتى قاراڭىزشى... — دەپ، كەنجە جىلاپ قويا بەردى. تاتەي قاباق شىتىپ، ستولدى تىقىلداتتى.
— ونىڭ نە، سامات؟ — دەدى ماعان تىكسىنە قاراپ. مەن ورنىمنان تۇردىم. يا، ءدال سولاي، تاتەي مەنى ەشۋاقىتتا جاقسى كورمەيدى ەكەن. ىزادان جىلاعىم كەلىپ كەتتى. ءبىراق نامىستاندىم دا، ەرنىمدى تىستەپ، تۇرىپ قالدىم.
— كانە، وندا ۇيگە بەرگەن تاپسىرمانى ايتا قويشى، — دەدى تاتەي.
مەن ۇندەگەم جوق.
— بىلمەيسىڭ بە؟
— بىلەم... ايتپايمىن، — دەدىم.
كلاسس ءىشى تىم-تىرىس بولا قالدى. بالالاردىڭ بارلىعى دا ماعان قادالعان. تاتەي جايلاپ ورنىنان تۇردى. ارىلى-بەرىلى جۇرە باس تادى.
— ويتسەڭ، مەن ساعان وكپەلەيمىن، سامات، — دەدى ونان سوڭ.
«مەيلىڭ، اقىر مەنى جاقسى كورمەيسىڭ»، — دەدىم ىشتەي.
مەن بالالاردان ءبولىنىپ، نەگە ۇرىنارىمدى بىلمەي، وقشاۋ كەلەمىن. اناداي جەردە پىسىلداپ، كۇيىس قايتارىپ جاتقان سۇزەگەن تايىنشانى سۋمكاممەن باسىنان ءبىر قويىپ جىبەرمەك ەدىم... كەنەت ۇشىپ تۇسكەنىمدى عانا بىلەمىن.
قانشا جاتقانىم بەلگىسىز. كوزىمدى اشسام، اۋرۋحانادا جاتىرمىن. مەدسەسترا قاليقا اپاي باس جاعىمدا ءجۇر. داۋىسى جۋان ەدى، گۇر-گۇر ەتەدى. كوزىمدى قايتا جۇمدىم.
— اقىماعىم قاراي كور مۇنىڭ، سۇزەگەن تايىنشادا نەسى بار ەكەن دەسەڭشى، — دەپ قويادى قاليقا اپاي.
— سامات اقىلدى-اق، جۋاس بالا ەدى، ءتىپتى بىلمەيمىن، — دەيدى جايدارى نازىك ءۇن. تاتەيدىڭ ءۇنى. جۇرەگىم تۋلاپ كەتتى. سالدەن كەيىن جۇمساق قول ماڭدايىمدى سيپادى، ۇزاق سيپادى.
— قاليقا اپاي، مەرتىگى جوق پا؟ — دەپ سۇرادى ونان سوڭ.
— ە، جوعا... . جەرگە قاتتى جىعىلعان، ەشتەڭە ەتپەيدى...
— وسى سامات — سونداي ءبىر جاقسى كورەتىن بالام. كەي كەزدەرى ساباق ۇستىندە ءوزىمنىڭ تۋعان ىنىمدەي باۋىرىما قىسقىم كەلەدى، ءبىراق وقۋشىلاردان ىڭعايسىز كورەم. ەندى بۇل ساۋىعىپ ساباققا كەلگەنشە، ساعىناتىن بولام دا...
يا، تاتەي مەن تۋرالى سويلەپ وتىر. مەن ۇشىپ تۇرىپ، تاتەيدىڭ باۋىرىنا كىرىپ، «تاتەي مەنى جاقسى كورەدى!» — دەپ، ايقاي سالعىم كەلدى. ءبىراق ءدال ءقازىر كوزىمدى اشۋعا ۇيالدىم. تىم-تىرىس جاتا بەردىم.
— بىلسەڭىز اپاي، مەنىڭ وقۋشىلارىمنىڭ قانداي ەكەنىن، ءتىپتى قيمايمىن... . ءبارىن دە جاقسى كورەمىن...
مەن اقىرىن عانا كوزىمدى اشتىم، تاتەي ماعان كۇلىمسىرەي قاراپ وتىر ەكەن.
You Might Also Like
-
ءبىلىم بەرۋ ۇيىمدارىنا قۇجاتتاردى قابىلداۋ Egov.kz «ەلەكتروندى ۇكىمەت» پورتالى ارقىلى ونلاين جۇزەگە اسىرىلىپ جاتىر.
