- 22 ءشىل. 2015 00:00
- 400
تۇلكى، قاراتورعاي جانە قارعا
قاراتورعاي ءبىر كىشكەنە قايىڭعا ۇيا سالىپ، بالاپان شىعارادى. ءبىر ۋاقىتتا بالاپاندارى ۇلكەيە باستايدى. بىردە قايىڭنىڭ قاسىنان ءوتىپ بارا جاتقان تۇلكى بيىكتەگى ۇيانى كورەدى. ءبىراق بويى جەتپەيتىن بولعان سوڭ، قاراتورعايدى الداپ سوعۋدى ويلايدى.
— جۇرتتىڭ ءبارى ەگىنىن ەگىپ ءبىتىردى، – دەيدى تۇلكى. — مەنىڭ سوقام سىنىپ قالىپ ەدى، سونى جوندەۋىمە كەرەك، – مىنا قايىڭدى كەسەمىن.
— كەسپە، – دەپ، جالبارىنادى قاراتورعاي، — بالاپاندارىم ءالى ۇشا المايدى، قايدا قويامىن ولاردى؟
— ولاي بولسا، بالاپاندارىڭنىڭ بىرەۋىن بەر! قاراتورعاي ويعا شومادى. نە ىستەۋ كەرەك؟ بەرسە، قايسىسىن بەرەدى؟ قاي ساۋساعىڭدى كەسسەڭ دە ءبارىبىر – جانىڭا بىردەي باتادى.
سول اراعا قارعا كەلىپ قالادى دا:
— قورىقپا، – دەيدى قاراتورعاي، – تۇلكى قايىڭدى كەسە المايدى. كەسەتىن بالتا-شوتى دا جوق.
— مەنىڭ بالتام - مىناۋ، – دەپ، تۇلكى قۇيرىعىن بۇلعاڭداتادى.
ونىمەن تۇك تە ىستەي المايتىنىن قارعا بىلەدى.
— قانە، كەسە عوي، ەندەشە...
قۋلىعىن وتكىزە الماعان تۇلكى ەندى قارعاعا وشىگەدى. ءبىر كۇنى تۇلكى كىشكەنە تومپەشىككە شىعادى دا ءتورت اياعىن كوككە سەرەيتىپ، جاتا كەتەدى. قارعا ولگەن تۇلكى ەكەن دەپ، قاسىنا كەلىپ، شوقي باستايدى.
— اقىلگويىم، ءتۇستىڭ بە قولعا؟ – دەپ، تۇلكى شاپ بەرىپ ۇستاپ الادى. – ءقازىر سازايىڭدى تارتقىزامىن.
— ءبىر ءوتىنىشىم بار: اعايىما ىستەگەندى ىستەي كورمە، – دەپ جالىنادى قارعا.
— اعايىڭا نە ىستەپ ەدى؟
— ونى دوڭگەلەكتىڭ قۋىسىنا تىعىپ، جاردان دومالاتىپ جىبەرگەن.
— ەندەشە، تۋرا سونى ىستەيمىن!
تۇلكى سول جازانى قولدانباق بولادى دا دوڭگەلەكتىڭ كۇپشەگىنە تىققان كەزدە، قارعا ەكىنشى جاعىنان زىپ بەرىپ، شىعىپ، كەتەدى.
ءسويتىپ، تۇلكى تاعى دا الدانىپ قالادى.