- 22 ءشىل. 2015 00:00
- 388
تۇلكىنىڭ كۇلكىسى
ەلپەڭدەي جۇگىرىپ كەلە جاتقان تۇلكىنىڭ سيراعى سارىشۇناقتىڭ ىنىنە ءتۇسىپ كەتىپ، كەپتەلىپ قالىپتى. قانشا اۋرەلەنسە دە قايتا تارتىپ شىعارا المايدى. ىنىندە جاتقان سارشۇناق سۇعىنىپ تۇرعان تۇلكىنىڭ تابانىن قىتىقتاي باستايدى. قىتىققا شىداي الماعان تۇلكى وزىنەن-وزى ىرجاڭداپ، كۇلە بەرەدى. ءسويتىپ، كۇلىپ تۇرعاندا، قاسىنا قاسقىر كەلەدى.
— وۋ، تۇكە، نەگە كۇلە بەرەسىڭ، قانداي قىزىق كوردىڭ؟ – دەپ سۇرايدى تاڭدانىپ.
سوندا تۇلكى:
— الەمدە بولىپ جاتقان قىزىقتى كورسەڭ، سەنىڭ دە ىشەك-سىلەڭ قاتار ەدى، – دەيدى ىرجالاقتاپ.
بۇعان قاسقىر نانىپ قالادى دا سول قىزىقتى كوزىمەن كورگىسى كەلىپ ىنتىعادى.
— قانە، قانە، ماعان كورسەتشى! – دەپ جالىنادى. تۇلكى قىلماڭداي قارايدى قاسقىرعا.
— ول ءۇشىن مىنا تەسىككە اياعىڭدى تىعىپ، تۋرا قارسى الدىڭنان كوز الماي قاراپ تۇرۋىڭ كەرەك.
— ەندەشە بىلاي تۇر! – دەپ، قاسقىر كيمەلەپ كەپ، تۇلكىنىڭ اياعىن ىننەن سۋىرىپ الادى دا ءوزىنىڭ جۋان تۇكتى سيراعىن سۇعىپ جىبەرەدى.
مۇنى كورىپ، ىندەگى سارشۇناق ويلانىپ قالادى. «جاڭا قىتىقتاپ ەدىم، سوندا دا كەتپەي قويدى. ەندى مۇنى سۇقپاستاي قىلايىن»، – دەپ، قاسقىردىڭ وكشەسىن كەمىرە باستايدى.
قاسقىردىڭ جانى كوزىنە كورىنىپ، تۇلكىگە جالىنادى:
— قۇتقارا گور، دوسىم!..
— دۇنيە كەزەك دەگەن وسى، ءوزىڭ مالدى قالاي جەۋشى ەڭ، ەندى سەنى دە بىرەۋ سيراعىڭنان كەمىرىپ كورسىن! – دەپ، كەتە بەرىپتى تۇلكى الدى-ارتىنا قاراماي.