- 07 ءشىل. 2015 00:00
- 368
تۇيەنى كورسە جىلقى نەگە قالتىرايدى؟
ەرتەدە جىلقى كۇنگە قاراپ بىلاي دەيدى:
— و، بارلىق جان-جانۋارلارعا تىرشىلىك سىيلاعان قايىرىمدى كۇن، مەنى جانۋارلاردىڭ اراسىنداعى ەڭ سۇلۋلاردىڭ ءبىرى دەسەدى جۇرت. سولاي ەكەنىن ءوزىم دە سەزەمىن. سوندا دا كەيبىر دەنە مۇشەلەرىمدى بۇدان دا ادەمىرەك ەتۋگە بولار ەدى-اۋ دەپ ويلايمىن.
— سوندا قاي جەرىڭدى تۇزەي تۇسۋگە بولار ەدى دەپ ويلايسىڭ؟ – دەپ سۇرايدى كۇن كۇلىمسىرەپ.
— ەگەر، – دەيدى جىلقى، – سيراقتارىم بۇدان دا ۇزىنداۋ جانە سيداڭداۋ بولسا، مەن ءتىپتى الدىنا جان سالمايتىن جۇيرىك بولار ەدىم. موينىم اققۋدىڭ موينىنداي ۇزىن بولسا، ماعان ول بۇدان دا اسەم كورىك بىتىرەر ەدى. ءتوسىم جالپاقتاۋ كەلسە، قازىرگىدەن دە الىمدىراق بولار ەدى. ونىڭ ۇستىنە ادامزاتتى ارقالاپ ءجۇرۋ ءۇشىن جوتامنان ماڭگى الىنبايتىن ەر بولسا، ءتىپتى جاراسىپ تۇرار ەدى...
— جاقسى، قالاعانىڭ بولسىن، – دەيدى كۇن جايراڭداپ، — ءسال كۇتە تۇر.
سونى ايتادى دا كۇن جەرگە تۇيەنى تۇسىرەدى. دەنەسى الپامساداي، تۇرقى اربيعان جانۋاردى كورگەن جىلقى ءارى قورىققانىنان، ءارى جيىركەنگەنىنەن قالشىلداپ قويا بەرەدى.
— مىنە، سەن قالاعانداي ۇزىن دا سيداڭ اياق، اققۋدىڭ موينىنداي ۇزىن مويىن، جالپاق كەۋدە، ەرى دە دايىن. قالاي، سەنىڭ دە وسىنداي بولعىڭ كەلە مە؟ – دەپ سۇرايدى كۇن.
جىلقى ءالى دە ەسىن جىيا الماي قالشىلداپ تۇرادى.
— جو-جوق...– دەيدى ءتىلى كۇرمەلىپ.
— ەندەشە، جونىڭە ءجۇر، – دەيدى كۇن جىلقىعا، — ساعان ءوز بويىڭداعى دا جەتەدى! اركىم ءوز قاسيەتىن باعالاۋعا ءتيىس.
سودان بەرى جەر بەتىندە تۇيە دە ونىپ-وسە باستاپتى. ال جىلقى بولسا، تۇيەنى كورگەن سايىن، ءالى كۇنگە دەيىن دەنەسى ءدىر ەتە ءتۇسىپ، قالتىراي باستايدى ەكەن.