InfoHub Logo

ساباعىن وقي سالا كەشەگى ويىندا كەتكەن ەسەسىن قايتارۋ ءۇشىن باتىر كومپيۋتەرگە شۇيلىكتى. اتا-اناسى بالاسىنىڭ ساباعىنا كەرەك بولار دەپ جيناعان اقشالارىنا وسى كومپيۋتەردى الىپ بەرگەلى باتىر ۇيدەن شىقپايتىن بولدى. ساباقتان كەلە سالا الدىنا قونجيا كەتەدى. دەمالىس كۇندەرى ءتىپتى كۇنى ۇزاق وتىرادى. كەيدە ءتىپتى ءتۇننىڭ جارىمىن بولعانىن دا بىلمەي ويناي بەرەدى. ويىننان قالعان ۋاقىتىن الەۋمەتتىك جەلىدەگى بوس اڭگىمەلەرگە ارنايدى. اناسى ۇرسىپ ءجۇرىپ، توسەگىنە ارەڭ جاتقىزادى. اكەسى جۇمىستان كەلە سالا اناسى «وسى پالەنى قايدان الدىق؟! بالام سوعان جابىستى دا قالدى» دەپ شاعىمدانادى. ونداي كەزدە باتىر موپ-موماقان بولىپ، كىتاپ-داپتەرلەرىن الىپ ساباق وقي قالادى. اكەسى بولمەگە كىرگەندە، ساباق وقىپ وتىرعان ۇلىن كورىپ، «ءاي، بالام تىپ-تىنىش ساباق وقىپ وتىر عوي. قاتارىنان قالماسىن، كەرەك كەزدە پايدالانار» دەپ اناسىن قايتارىپ تاستايدى. پلانشەت تە الىپ بەرگەن اتا-اناسى. ءبىراق ول ون ءبىرىنشى سىنىپتا وقيتىن اكپەسىنىڭ قولىندا. بۇعان وڭايلىقپەن بەرە قويمايدى. «تەستكە دايىندالامىن، اۋلاق ءجۇر» دەپ قۋىپ تاستايدى. سىنىبىندا بارلىق بالادا دەرلىك ۇيالى تەلەفوننىڭ نەشە ءتۇرى بار. ايتەۋىر كوشەدە كەتىپ بارا جاتقاننىڭ بارلىق بالانىڭ ەكى كوزدەرى دە، وي-سانالارى دا قولدارىنداعى ۇيالى تەلەفوندا. ءتىپتى «جولدان بىلاي قاش!» بيپىلداتىپ جاتقان كولىككە دە قارامايدى-اۋ، قارامايدى. 

ويىننىڭ قىزىعىنا كىرگەن باتىر ءبىر كەزدە شارشاپ كوزى ءىلىنىپ كەتكەندەي بولدى. تۇسىندە دە سول اتىس-شابىس. جاۋىن وكشەلەپ قۋىپ كەلەدى. كەنەت اياعى تايىپ كەتتى دە، قۇمنىڭ ۇستىمەن سىرعاناعانداي تومەنگە قۇلديلاي بەردى. ءوزىن جەپ-جەڭىل سەزىنىپ، جۇپ-جۇمساق كوك مايسانىڭ ۇستىنە توپ ەتە ءتۇستى. قانشا جۇمساق بولسا دا، قارا جەر ەمەس پە، جامباسى اۋىرسىنىپ قالدى. «قاپ!» دەپ ورىنان ءتۇرىپ، جان-جاعىنا اڭتارىلا قارادى. بۇل قاي جەر؟ اينالاسىندا جەمىستەرى ۋىلجىپ ءپىسىپ تۇرعان نەشە ءتۇرلى اعاشتار. ءيىسى مۇرىن جارادى. اعاشتاردا سايراعان قۇستار. اياعىنىڭ استى كوك مايسا. كوك مايسادا سامال جەلمەن تەربەلگەن گۇلدەر. ءماسساعان، مىناۋ ەرتەگى الەمى سياقتى كەرەمەت جەر عوي. كىشىرەك كەزىندە اناسى عاجايىپ ولكە جايلى ەرتەگى ايتىپ بەرەتىن. سول كەزدە تۋرا وسىلاي ەلەستەتۋشى ەدى. باتىر قىپ-قىزىل بولىپ كوزدىڭ جاۋىن العان الماعا قولىن سوزىپ، بىرەۋىن ءۇزىپ الدى دا، ءبىر تىستەپ ەدى، ءدامى بال دەرسىڭ شىركىننىڭ. قانشا الما جەسە دە، مۇنداي ءدامدى المانى ەشقاشان جەپ كورمەگەن ەكەن. اينالاسىنا اڭتارىلا قاراپ تۇرعان باتىر ءوزى تۇرعان عاجايىپ جەردىڭ اينالاسى قۇم ەكەنىن ەندى اڭعاردى. شەتسىز-شەكسىز قۇم دالا ەكەن. سول قۇم دالانىڭ ورتاسىندا وسى ءبىر الاقانداي عانا جەردە عاجايىپ الەم ورنالاسىپتى.  ول عاجايىپ الەمنەن  قۇمدى دالاعا اتتادى. قۇم ىستىق ەكەن، ءبىر ەكى قادام اتتاپ ەدى اياعى شىداماي كەرى قايتپاق بولىپ بۇرىلعانى سول ەدى، كورىنبەيتىن ءبىر كەرەگەگە سوعىلعانداي كەرى ۇشىپ كەتتى. نە بولعانىن تۇسىنبەي ورنىنان تۇرا سالىپ، قايتا ۇمتىلدى. تاعى سول كورىنبەيتىن ءبىر نارسە ونى قايتادان كەرى ۇشىردى. ول جانتالاسىپ عاجايىپ ولكەنى اينالىپ كىرەتىن جەر ىزدەي باستادى. كوز الدىندا تۇرعان جەرگە كىرە الماۋ قيىن ەكەن. كۇننىڭ ىستىعى دا ءوتىپ بارادى. قانشا اۋرەلەنسە دە ەندى قايتىپ ول جەرگە اياعىن اتتاپ باسا الماسىن تۇسىنگەن باتىر جان-جاعىنا بايىپتاپ قاراي باستادى. كومەكتەسەتىن بىرەۋدى الىستان بولسا دا كورىپ قالارمىن دەگەن ۇمىتپەن. اينالاسىندا تەك بۇيرات-بۇيرات قۇم دالا. اڭىزاق ىستىق. تەك سوناۋ كوز ۇشىندا قارايىپ بىرنارسە كورىنەدى. باتىر نە دە بولسا بارا كورەرمىن دەپ سول قارايعاندى بەتكە الىپ جۇرە بەردى. قانشا جۇرگەنىن ءوزى دە بىلمەيدى، ءبىر كەزدە قارايعان نارسە ۇلكەن شاھارعا اينالدى. قۋانىپ كەتتى. قانشا شارشاسا دا سوڭعى ءۇمىتى سول قالادا بولعان سوڭ ءجۇرىسىن توقتاتپادى. قىزىق، بۇرىندارى سپورتپەن اينالىسىپ جۇرگەندە قانشا دوپ تەپسە دە، جۇگىرىپ جارىسسا دا شارشامايتىن ەدى. ءقازىر ارەڭ اياعىن باسىپ كەلەدى. كۇننىڭ كوزى قۇمدى قىزدىرا تۇسۋدە. باتىردى تەر باسىپ كەتتى. ءبىر كەزدە ءبىر ءتۇپ سەكسەۋىلدى كوردى. ماڭىندا بىرنارسە قاراڭدايدى. انىقتاپ قاراپ ەدى، ادام سياقتى. سوڭعى كۇشىن جيناپ:

—  كومەكتەسىڭىز!  - دەپ ايقاي سالدى. تاماعى كەۋىپ كەتكەننەن بە، داۋسىنىڭ شىققان شىقپاعانىن ءوزى دە سەزبەي قالدى. الگى ادام مۇنى ەستىگەن سياقتى، قولىنداعى زاتىن جەرگە قويا سالىپ، وسىندا قاراي جۇگىردى. ەكى قولىمەن تىزەسىنە سۇيەنىپ، ال-دارمەنى قۇرىعان باتىر ونىڭ وسىندا بەت بۇرعانىن كورىپ، قۋانىپ كەتتى. جاقىنداعاندا قاراسا، ءوزى قۇرالىپتاس بالا ەكەن. ءوڭىن كۇن قاققان، كوزى كۇلىمدەگەن قارا بالا. تۋرا ءوزى سياقتى. ول كەلە سالىپ، تورسىعىنداعى سۋدان باتىرعا بەردى. سۋدىڭ وسىنشا ءتاتتى ەكەنى باتىر ءبىرىنشى رەت سەزىنىپ تۇر. سۋ قۇيعان كەزدە سولىپ تۇرعان وسىمدىك باس كوتەرەدى عوي، باتىردىڭ بويى دا سول سياقتى قۋاتقا تولىپ، سەرگىگەندەي بودى. الگى بالا باتىر ءشولىن قاندىرعانشا قاراپ تۇردى. اراسىندا؛
— اسىقپاي ءىش، شاشالىپ قالاسىڭ، — دەپ قويادى. ءشولى قانعان باتىر 
تورسىقتى بالاعا قايتارىپ بەرىپ، العىسىن ايتتى. شىن جۇرەگىمەن العىس ايتتى. 

****

بۇلار قۇمبالانىڭ ۇيىنە كەلىپ، ازداپ تىنىعىپ، تاماقتانىپ الدى. باعانا كەزدەسكەن بالا وسى قۇمقالا شاھارىنىڭ تۇرعىنى. ەسىمى — قۇمبالا. مۇندا بارلىعى قۇمنان جاسالعان ەكەن. ۇيلەر قىشتان ءورىلىپ، ادەمى ويۋلارمەن ورنەكتەلگەن الىپ جۇمىرتقالارعا ۇقسايدى ەكەن. قۇمنىڭ اپتاپ ىستىعىندا ءۇيدىڭ ءىشى ساپ-سالقىن، جانعا راحات. قۇمبالا وتە ەلگەزەك، اقىلدى بالا ەكەن.  باتىر ەكەۋى تەز ءتىل تابىسىپ كەتتى. 

قۇمبالا اتا-اناسىنىڭ تاپسىرعان جۇمىستارىن زىر جۇگىرىپ ءجۇرىپ تىندىرىپ تاستادى دا، باتىرعا شاھاردى تانىستىرماق بولدى. قالا وتە ساۋلەتتى ەكەن. كوشەلەرى دە ءتۇپ-تۇزۋ، تاپ-تازا. شاھار حالقىنىڭ بارلىعى كوڭىلدى، جۇزدەرى جىلى. باتىردىڭ بوتەن ادام ەكەنىن بىلگەندەي تاڭىرقاي قارايدى دا، كۇلىمسىرەپ وتە شىعادى. بوس سەندەلىپ جۇرگەن ءبىر ادامدى كورمەيسىڭ. ايتەۋىر بىرنارسەمەن اينالىسىپ جاتقان ادامدار. بىرەۋلەر ءۇي سالىپ جاتىر، بىرەۋلەرى ۇستاحانا كورىگىن قىزدىرىپ قىش كۇيدىرىپ جاتىر. كىشكەنتاي بالالاردىڭ ويىندارى دا كەرەمەت. ۇزىن باعانالاردى ورناتىپ، سولارعا بايلانعان ارقاندار ارقىلى شىر كوبەلەك اينالىپ جۇرگەنى بار، ۇلكەن نىساناعا ساداقپەن كوزدەپ اتىپ، مەرگەندىكتەرىن شىڭداپ جاتقاندارى بار، ءتىپتى، شاحمات ويناپ وتىرعانداردى دا كەزدەستىرۋگە بولادى.

— سەندەردىڭ الەمدەرىڭ قىزىق ەكەن، — دەپ قۇمبالا كۇنى بويى باتىردىڭ ايتقاندارىن ەسىنە الىپ. — سەندەر ءبىر قوراپتى، كىشكەنە ءبىر زاتتاردى پايدالانىپ كوپ نارسە تىندىرامىز دەيسىڭدەر؟ ءسوزىڭ قاراسام، ودان ءتىپتى باس المايتىن سياقتىسىڭدار. سوندا جۇمىستى كىم ىستەيدى؟ ءبىلىمدى قالاي الاسىڭدار؟ — دەپ سۇراپ كەلەدى.  

— ەندى... ءبىلىمدى ون ءبىر جىل بويى مەكتەپتەن الامىز. سودان كەيىن جوعارى
وقۋ ورنىنا تۇسەمىز، سودان كەيىن...، — دەپ جاۋابىن جالعاستىرىپ ۇلگەرمەي كوز الدىنداعى كورىنىسكە تاڭ قالىپ، ءسوزىنىڭ اياعىن جۇتىپ قويدى. ۇلكەن كىتاپتىڭ جانىندا كارىسى بار، جاسى بار ءبىر توپ ادام تالاسىپ-تارماسىپ كىتاپتىڭ ءبىر پاراعىن وقيدى. وقىپ بىتە سالا، الگى پاراق قۇم سياقتى سۋسىپ توگىلىپ قالادى. كەلەسى بەتتى دە سولاي وقيدى. الدىنداعى كورىنىس تاعى قايتالانىپ جاتىر. باتىردىڭ تاڭ قالا قاراپ تۇرعانىن كورگەن قۇمبالا.

— بۇل عالىم اتايدىڭ جازعان كىتابى. بىلىمگە قۇشتار ءاربىر جان ول كىتاپتاعى ءار ءسوزدى ەستەرىن ەستە ساقتاپ الۋعا تىرىسادى. مۇندا بارلىعى قۇمنان جاسالعاندىقتان ۇزاققا شىدامايدى. تەز بۇزىلادى، — دەپ ءتۇسىندىرىپ جاتىر. — ال سەن شە، كىتاپ وقيمىسىڭ؟
باتىر سوڭعى رەت قاشان، قانداي كىتاپ وقىعانىن ەسىنە تۇسىرە المادى. كىتاپ سورەسىندەگى اتاسى بەرگەن كوپ كىتاپتاردىڭ شاڭ باسىپ جاتقانى ەسىنە ءتۇسىپ، قىسىلىپ كەتتى. ۇيالعاننان تەك تۇرماس دەپ «ءيا، ارينە، وقيمىن عوي» دەي سالدى. 

— بىزدە ۋاقىت قىمبات. ءقازىر بار نارسە سالدەن كەيىن قۇمعا اينالىپ كەتۋى وپ-وڭاي، — دەگەن قۇمبالانىڭ ءسوزى ءباتىردىڭ ەسىنە تاريح پانىندە وقىعان قۇم استىندا قالعان، سان مىڭداعان قازاقتىڭ كونە قالالارىن ءتۇسىردى. «راسىمەن دە. ول قالالار دا قۇمعا اينالىپ كەتكەندەي» دەپ ويلاپ قويدى. 

— قۇمبالا، بىلەسىڭ بە، مىنا قالا ماعان تانىس سياقتى.

— ارينە تانىس. بۇل سەنىڭ كىشكەنە بالا كەزدەگى قۇممەن ويناعاندا سوققان شاھارىڭ عوي. سەنىڭ بالا-قيالىڭنىڭ جەمىسى. اناۋ بۇلت شاھارىنا قاراشى، - دەپ قۇمبالا كوگىلدىر كوكتە ءجۇزىپ جۇرگەن اقشا بۇلتتى نۇسقاپ. اسپانعا قاراعان باتىر اپپاق شاھاردى كوردى. مۇنارالارى دا، كەرەگەلەرى دە اپپاق بۇلتتان ورىلگەن اق ءمارمارداي اق قالا. ىشىننەن قۋانىشتى بالالاردىڭ داۋسى ەستىلەدى. ويناپ جۇرگەن كوپ بالا. باقىتتى ەكەندەرى انىق. ءبىراق، باتىر مۇنداي قالا تۋرالى قيالداماپتى. تەك اناسىنىڭ ايتقانى ەسىندە. ءيا، ءيا بۇل اناسىنىڭ بالا كەزدەگى قيال-شاھارى ەكەن عوي. 

— بۇل مەنىڭ انامنىڭ قيال-شاھارى ما؟

— ءيا، سەنىڭ اناڭنىڭ قيال-شاھارى. كوردىڭ بە، اناڭنىڭ ويى قانداي تازا، اسقاق بولعان. ىشىندەگى بالالار بۇكىل الەمدەگى اتا-اناسىنان ايىرىلعان بالاقايلار.

وسىلايشا ولار شاھاردى ۇزاق ارالادى. جان-جاعىنا تاڭىرقاۋمەن كەلە جاتقان باتىردىڭ قۇمبالاعا قاراۋعا شاماسى جوق،  تەك ونىڭ سوزدەرىنە قۇلاعىن توسىپ قانا كەلەدى. ءبىر كەزدە جانىندا قۇمبالا ەمەس، ون توعىز-جيىرما جاسار جىگىتتىڭ كەلە جاتقانىن بايقاپ قالدى. ءبىراق داۋسى ءسال جۋانداعانى بولماسا، ءوڭى قۇمبالادان اۋمايدى. 

— قۇمبالا؟ قۇمبالا قايدا؟ — دەپ تاڭىرقاي سۇرادى

— مەن عوي قۇمبالا، — دەپ كۇلىمسىرەي جاۋاپ قاتتى جاس جىگىت

— سەن بە؟ ءبىراق...

— بىزدە ۋاقىت تەز وتەدى. جالپى ۋاقىت دەگەن سالىستىرمالى نارسە عوي. مىسالى، مەن ءۇشىن سەندەردىڭ ومىرلەرىڭ ۇزاق سياقتى. ءبىراق، باسقا ولشەمدەگى الەمدە سەندەردىڭ ومىرلەرىڭ بىزدىكى سياقتى قىسقا بولۋى مۇمكىن عوي. سوندىقتان ءار ۋاقىتتى، ءار ءساتتى قادىرلەي ءبىلۋ كەرەك. ول قۇم سياقتى سىرعىپ كەتە بەرەدى...

كەنەت «جاۋ شاپتى!» دەپ بۇكىل ەل دۇرلىگىپ كەتتى. شاھار جىگىتتەرى لەزدە قارۋلانىپ اتقا قوندى. اراسىندا قۇمبالا دا بار. باتىر دە ەرە كەتتى. شاھار سىرتىندا مۇزداي قارۋلانعان جاۋ اسكەرى كورىندى.  تۇرلەرى وتە سۋىق. قاتال. بۇلاردى باتىر ءبىر جەردەن كورگەن سياقتى. ءيا، ءيا. ءوزى كومپيۋتەردە وينايتىن ويىننىڭ كەيىپكەرلەرىنە ۇقسايدى. ءبىراق كوزبەن كورگەندە وتە قورقىنىشتى ەكەن عوي. 

— باتىر، بۇل دا سەنىڭ قازىرگى قيالىڭداعى الەمنىڭ اسكەرلەرى. كوردىڭ بە، ادامنىڭ ويى لاستانسا، الەمدى قۇرتاتىن دۇنيەلەر پايدا بولادى. ەكەۋمىزدىڭ قوشتاساتىن ءساتىمىز كەلدى. ۋاقىتىم تىعىز. ساعان ايتار تەك ءبىر اۋىز ءسوزىم بار. ۋاقىتىڭدى باعالا جانە ويىڭدى لاستاما. سوندا ءوزىڭ دە ءوزىڭ ءومىر سۇرگەن الەم دە تازا بولادى.

قۇمبالا كوپتى كورگەن قارياداي ويلى سوزدەرىن ايتقان كەزدە، ءبىر كۇنى ءبىر ايداي وتكەن باتىر دوسىن قيماي قۇمبالانىڭ اتىنىڭ شىلبىرىنان جارماسىپ ۇستاپ الدى:

— كەتپەشى! وتىنەم كەتپەشى. ولار سەنى قۇرتادى. مەن ولاردى بىلەمىن...وندا، مەن دە سەنىمەن بارايىن، — دەپ شىر-شىر ەتتى.

— جوق. سەن بارا المايسىڭ. سەن ءوز ەلىڭە كەرەكسىڭ. ال مەن ەلىمدى قورعاۋىم كەرەك. ەلىڭدى قورعايتىن ازامات بولدى. اتا-باباڭنىڭ قالدىرعان جەر-مۇراسىن قاستەرلەپ ۇستا. حوش! – دەپ اتىن تەبىنىپ قالىپ، اتتانداپ العا شاپقان سالعان اسكەردىڭ سوڭىنان شابا جونەلدى. باتىر بارلىق ءۇمىتى ءوشىپ، ىشىندەگى اششى وكسىگى تاماعىنا تىعىلىپ «قۇمبالا، كەتپەشى. قۇمبالا» دەپ سىبىرلاي بەردى. ەكى جاقتىڭ اسكەرى اراسىندا شايقاس باستالىپ كەتتى. قۇمبالا شەپتىڭ الدىندا اتوي سالىپ ءجۇر. جاۋدى تىقسىرتىپ بارادى. ىشتەي تىلەۋلەس بولىپ تۇرعان ءباتىردىڭ كوز الدىندا كەنەت ەكى جاقتىڭ دا اسكەرى قۇمعا اينالىپ بارا جاتتى. مۇنىڭ دوسى قۇمبالانىڭ دەنەسى دە كوز الدىندا سۋسىپ بارا جاتتى. بۇل وعان كومەكتەسپەك بولىپ ۇمتىلىپ ەدى، قۇمبالا بۇعان كۇلىمدەي قاراپ:

— باتىر، تەز كەت! ۇمىتپا، سەنىڭ ۋاقىتىڭ ءقادىرلى! ونى باعالاي ءبىل! سوڭعى قۇم تۇسكەنشە ەلىڭە جەتىپ ۇلەر. ايتپەسە وسىندا قالىپ قوياسىڭ. مەن ءوز ومىرىمە ريزامىن! كەت! قانە، تەزدەت! - دەپ سوڭعى سوزدەرىن ايتىپ، قۇمعا اينالىپ كەتە باردى. كوپ اسكەردىڭ ورنىندا ۇيىلگەن ەكى قۇم توبەشىكتەرى عانا قالدى. تاپ ءبىر بۇل جەردە ەشقاشان دا ەشنارسە بولماعانداي. الىپ شاھارعا قاراپ ەدى، ول ۇلكەن قۇم ساعاتىنا اينالىپ، ۋاقىت ولشەمى بولعان قۇم تومەن سۋىلداپ توگىلە باستادى. نە بولعانىن ەندى تۇسىنگەن باتىر تەز ارادا ءوزى تۇسكەن جەرگە جەتۋى كەرەگىن ۇقتى. جانتالاسا جۇگىردى. جۇگىرىپ كەلەدى. كوزىنەن جاسى توقتار ەمەس. ەندى كورمەيتىن قۇمبالا ءۇشىن بە، الدە وسىندا قالىپ قالام دەگەن قورقىنىشتان با، نە ءۇشىن جىلاعانىن بىلمەيدى. قۇم اياعىن كوتەرتەر ەمەس. كوز الدىندا تۇرعان الاقانداي  مەكەنگە جەتە الار ءتۇرى جوق. جۇگىرگەن سايىن الىستايتىن سياقتى. ساعىم سياقتى، ارتىنان قۋىپ كەلەدى. جەتكىزەر ەمەس. ارتىنا قاراپ-قاراپ قويادى. قۇمساعاتتىڭ قۇمى سوڭعى تۇيىرلەرىن توگىپ جاتىر ەكەن. قول سوزىم جەردە قالعان الاقانداي مەكەنگە قولىن سوزعان كۇيى باتىر قۇلاپ ءتۇستى..

****

سەلك ەتىپ ويانعان باتىر ءوڭى مەن ءتۇسىن اجىراتا الماي ءبىراز وتىردى. راسىمەن دە جىلاعان سياقتى. تاماعىنداعى وكسىك كەتەر ەمەس. ۇيقىدان باسقا ادام بولىپ ويانعانداي. مونيتورعا قاراپ ەدى، «ءوزى» الدەقاشان جەڭىلىپ قالىپتى. تاس قىلىپ جۇمىپ العان ۋىسىن اشىپ ەدى، ءبىر ۋىس قۇم ەدەنگە توگىلدى. تۇرا سالىپ، سىرتتا كىر جايىپ جۇرگەن اناسىنىڭ جانىنا باردى. بالاسىنىڭ ءتۇرى بۇزىلىپ كەتكەنىن كورگەن اناسى:

— نە بولدى، بالام؟ ءتۇرىڭ بۇزىلىپ كەتىپتى عوي. ءبارى دۇرىس پا؟ — دەپ جايىپ جاتقان كيىمدەر تاستاي سالىپ، ۇلىنىڭ  ماڭدايىن ۇستاپ ابىگەرگە ءتۇستى.

— ەشنارسە بولعان جوق، اناشىم. مەن تەك...مەن...مەن ءسىزدى جاقسى كورەم،- دەپ اناسىن قۇشاقتاي الدى. اناسى ۇلىنىڭ بۇل قىلىعىنا تاڭ قالسا دا ونى مەيىرىممەن باۋىرىنا قىستى. بالاسى قۇشاقتاماعالى كوپ بولىپتى. اناسى دا ۇلىن ساعىنىپتى. ەكەۋى ۇزاق تۇردى.

— اناشىم، ءسىزدىڭ بۇلت شاھارىڭىزدى كوردىم. كەرەمەت ەكەن، — دەدى ءبىر كەزدە باتىر.

— راس پا؟...ءيا، ول كەرەمەت شاھار ەدى، — دەپ كۇلىمسىرەگەن اناسى اسپان كوگىندە ءجۇزىپ جۇرگەن اقشا بۇلتتارعا كوزىن سالدى. بالا كەزدەگى قيالىنا ءبىر ءسات قايتا ورالعانداي بولدى.

— اناشىم، مەن ەندى ۋاقىتتى قادىرلەيتىن بالا بولامىن...

---