- 10 قاز. 2015 00:00
- 432
ءۇش قۋ
بۇرىن ءبىر تاز، بىرەۋى جالاق، ءبىر كوزى اۋىرعان ءۇش ادام جولداس بولعان ەكەن. اركايسىسىنىڭ كەسەلى بار، تازدىڭ باسى قىشىپ، كوزى اۋىرعان كوزى قىشىپ، جالاقتىڭ ەرنى تىرىسىپ، ءارقايسىسى باسىمەن الەك بولىپ كەلەدى، سوندا بۇلار اقىلداسىپ، ءبۇيتىپ كور بولعانشا ۋادە ەتەلىك، باستى قاسىماسقا، كوزدى سيپاماسقا، ەرىندى جالاماسقا دەپ ءباس قويادى. قايسىمىز ۋادە بۇزساك، ات-تونىمىز ولجا بولسىن دەيدى. «ماقۇل» دەسىپ ءجۇرىپ كەتەدى. ءبىر جەرگە كەلگەندە كوزى اۋىرعان شىدامايدى، ءبىر قۋلىق ويلايدى.
جولداستارىنا ايتادى: «مەن جاسىمنان مەرگەن ەدىم، وڭ جاعىمنان كەلسە دە، سول جاعىمنان كەلسە دە اتىپ ءتۇسىرۋشى ەم»، – دەپ ءبىر قولىن كەزەپ، ءبىر قولىمەن كوزىن سيپاپ-سيپاپ الىپتى.
مۇنى كورىپ تاز ايتادى: «مەن دە جاس شاعىمدا ابدەن مىرزا ەدىم، اۋىلدىڭ مىنا جاعىنا كەلسەم بوركىمدى بىلاي كيۋشى ەم، انا جاعىنا كەلسەم بىلاي كيۋشى ەم»، – دەپ ەركىنشە باسىن ەكى قايتا قاسىپ الىپتى.
سوندا تۇرىپ جالاق ايتادى: «ەكەۋىڭدىكى دە وتىرىك»، – دەپ ەرنىن ەركىنشە جالاپ الىپتى.
بىرىنىكىن-بىرى بىلمەيدى، وزدەرىنىڭ قۋلىقتارىن وزدەرى ءبىلىپ كەتە بەرگەن ەكەن دەيدى.