InfoHub Logo

بىزگە بەيمالىم ءبىر الەمنىڭ ايتەۋىر ءبىر جەرىندە بىزگە ودان ارمەن بەيمالىم ءبىر الەم بولىپتى دەسەدى. ول الەمدە التى قۇرىلىق جانە ولارعا قوسا جەتىنشى قۇرلىق بار ەكەن، جەتىنشىنىڭ بارىن التى قۇرىلىق ادامدارىنىڭ ەشقايسىسى بىلمەيدى ەكەن. ال جەتىنشى الەمدە ءبىر ەل بار ەكەن، ونىڭ بارىن ول قۇرىلىقتىڭ ءتىرى جانى جانە بىلمەيدى ەكەن. بەيمالىم الەمنىڭ بەيمالىم قۇرىلىعىنداعى سول بەيمالىم ەلدە ەشكىمگە بەيمالىم ءبىر ادامدار تۇرىپتى.

كۇندەردىڭ ءبىر كۇنىندە بەيمالىم الەمدەگى سول بەيمالىم ەلگە جۇرتقا ءمالىم ەلدىڭ ءبىر كىسىلەرى بارىپتى.

— ۋا، بەيمالىم الەمنىڭ بەيمالىم ەلىندە بەيمالىم مەزگىلدەن بەرى تۇرىپ كەلە جاتقان بەيمالىم حالايىق! — دەپتى ولار. — ءبىز — بارشاعا ايان الەمنىڭ بارشاعا ايان ەلىندە ءومىر ءسۇرىپ كەلە جاتقان ادامدارمىز. ءبىز سىزدەردىڭ وسىنشاما وركەندەمەي قالعاندارىڭىزعا قايرانبىز. نەگە وركەندەمەي قالدىڭىزدار؟

بەيمالىم الەمنىڭ ادامدارى بۇل سۇراققا قاتتى شامدانىپتى.

— ءبىز وركەندەمەي قالعان جوقپىز، — دەپتى.

— وركەندەمەي قالعان جوقپىز دەپ قالاي ايتاسىزدار؟ — دەپتى بارعاندار.

— سەبەبى ءبىز اڭ اۋلايمىز، بالىق ۇستاي الامىز.

— بالىق ۇستاۋ بۇدان بەس مىڭ جىل بۇرىن باستالعان.

— سونسوڭ ءبىز مال وسىرەمىز. بىزدە وتار-وتار قوي، تابىن-تابىن سيىر بار. ءسۇت ساۋىپ، ايران ۇيىتامىز.

— مال ءوسىرۋ بۇدان ءتورت مىڭ جىل بۇرىن باستالعان.

— ءبىز اۋىل شارۋاشىلىعى جۇمىستارىمەن دە شۇعىلدانامىز. تۇقىم سەبەمىز، ەگىن ورامىز. استىق وندىرەمىز، — دەپ بەيمالىم الەمنىڭ ادامدارى دا بەرىسپەۋگە تىرىستى.

— ونىڭ ءبارى بۇدان ءۇش مىڭ جىل بۇرىن باستالعان، — دەستى بارعاندار.

— ءبىز ماقتا وسىرەمىز. تەمەكى سەبەمىز. قىزىلشا وتىرعىزامىز. جاڭعاق جينايمىز.

— ول كاسىپتەر دە بۇدان ەكى مىڭ جىل بۇرىن باستالعان.

بەيمالىم الەمنىڭ بەيمالىم ادامدارى ويعا باتتى، قاتتى ابىرجىدى. بىرىنە-بىرى قاراپ:

— ءبىزدىڭ ەلىمىز شىنىمەن دامىماي، وركەندەمەي قالعانى ما؟ — دەستى.

سونسوڭ ءوز سۇراقتارىنا وزدەرى جاۋاپ بەرىپ:

— ءسىرا، سولاي شىعار. سوندا وركەندەۋ ءۇشىن نە ىستەۋىمىز كەرەك؟ — دەپ ولار بارشاعا ءمالىم الەمنەن بارعانداردان اقىل سۇرادى.

بارعاندار ولارعا:

— ءبىزدىڭ جاققا كەلىڭدەر، كورىڭدەر. بىزدەن ۇلگى الىڭدار، سونسوڭ سەندەر دە وركەندەيتىن بولاسىڭدار، — دەگەندى ايتتى.

ول ۇسىنىس بەيمالىم الەمنىڭ ادامدارىنا ۇناي كەتتى. ءسويتىپ، ولار بارشاعا ءمالىم ەلگە باردى، وندا ىستەلىپ جاتقان ىستەرمەن جاقسىلاپ تانىستى. ءوز ەلدەرىنە باسقالاردان بۇرىن قايتىپ ورالعاندار:

— ماسەلەنىڭ نەدە ەكەنىن تۇسىندىك. ولاردا ماشينا بار ەكەن، — دەستى.

ولاردان سوڭ ورالعاندار دا:

— ونداعىلاردىڭ نەلىكتەن وركەندەگەندەرىن ۇقتىق. ونداعىلاردا ماشينالار بار ەكەن، — دەگەندى ايتتى.

بارشاعا ءمالىم ەلگە بارىپ قايتقانداردىڭ ءبارى دە:

— ماسەلە — ماشينادا... — دەپ ۇيعارىستى.

— وركەندەپ دامۋ ءۇشىن ماشينا جاساۋىمىز كەرەك...

— ماشينا جاسامايىنشا وركەندەي المايمىز...

ولار اقىرىندا:

— ماشينا جاساۋ كەرەك! — دەگەن توقتامعا كەلدى.

ەلدىڭ تۇكپىر-تۇكپىرىنە جارشىلارىن اتتاندىردى.

ال جارشىلار:

— بارشاعا ءمالىم ەلگە بارىپ ماشينالاردى كورگەندەر، ماشينا جاساۋدى ءبىلىپ قايتقاندار دەرەۋ جينالسىن، باس قوسسىن. ءبىزدىڭ ەلىمىزدە دە ماشينا بولۋعا ءتيىس! — دەپ ايعايلاۋدان جالىقپادى.

شاقىرىلعاندار ورتالىقتا باس قوستى.

— سىزدەردى نە قاجەتتىڭ بارىمەن تۇگەل جابدىقتايمىز. ءبىزدىڭ ەلىمىز دامۋدىڭ داڭعىل جولىنا ءتۇسۋى ءۇشىن سىزدەر ماشينا جاساپ شىعۋعا مىندەتتىسىزدەر! — دەلىندى ولارعا.

ماشينا جاساۋ قولعا الىنىپ، تالاي جىلدارعا سوزىلىپ، اقىرىندا ماشينا ءازىر بولدى.

ماشينانى جاساعاندار ونى الدىنان، ارتىنان، ۇستىنەن، استىنان، الىستان، جاقىننان قاراپ كورىپ، بىرىنە-بىرى جىمىڭداي قاراپ:

— ءيا، قالاي، قاتىردىق پا؟ — دەستى.

بارشاعا ءمالىم ەلگە بارىپ ماشينانى كورىپ قايتقاندار:

— بارەكەلدى! بۇل ءبىر عاجاپ ماشينا بولدى. ءبىز كورگەننەن تيتتەي دە اينىمايدى! — دەپ كۇپىلدەستى.

بۇكىل ەلگە جار سالىنىپ:

— ماشينا جاسالىپ ءبىتتى. پالەنباي كۇنى، پالەنباي ساعاتتا ونى سالتاناتتى تۇردە جۇرگىزەمىز. ونى كورگىسى كەلگەندەر تۇپ-تۇگەل جينالاتىن بولسىن! — دەلىندى.

ماشينانى كورۋگە اسىعىپ اپىر-توپىر جۇگىرگەن جۇرتتىڭ ەكپىنىنەن جەر سولقىلداپ كەتتى.

— ماشينا جاسالىپ بولدى. ەندى ءبىز مىقتاپ وركەندەيمىز! — دەدى اۋزى ءۋالى ۇلىقتاردىڭ بىرەۋى.

سول كەزدە الگى بارشاعا ءمالىم ەلگە بارىپ كەلگەندەردىڭ ءبىرى تۇرىپ:

— ماشينامىز جامان بولماۋعا ءتيىس. الايدا مۇنىڭ ءبىر ءمىنى بار. ءالى ەسىمدە، مەن كورگەن ماشينالار شوتاياق بولاتىن، ال مىناۋ شوتاياق ەمەس، — دەدى.

— ءيا، ءيا، راس ايتادى. ونداعى ماشينالاردىڭ دوڭگەلەكتەرىنىڭ سىرتى ىركىس-تىركىس تەمىر ءتىس بولاتىن. مىنادا ول جوق، — دەپ قۇپتادى بىرەۋلەر.

ءجۇمىسشىلار مەن شەبەرلەر ماشينانىڭ ءمىنىن تۇزەتۋگە جۇمىلا كىرىسىپ كەتتى. شوت ءتىستى تەمىر دوڭگەلەكتەردىڭ بىرنەشەۋىن جاساپ، ماشينانىڭ و جەر، بۇ جەرىنە ورناتىپ قويدى. از بولىپ جۇرمەسىنشى دەپ تاعى دا الدە نەشەۋىن جاساپ ورناتتى. ماشينا قالبيىپ ۇلكەيە ءتۇستى.

دوڭگەلەك اتاۋلىنىڭ بىلىكسىز تۇرماسى، بەكىمەسى ءمالىم. سوندىقتان ءجۇمىسشىلار مەن شەبەرلەر ماشينانىڭ ونە بويىندا قاي جەرگە ورناتۋعا بولاتىنىنا قاراي ۇلكەندى-كىشىلى بىلىكتەردى جاساپ-جاساپ، ورناتىپ-ورناتىپ تاستادى. بىلىكتەردىڭ كوپ ورناتىلعانى سونشاما، ماشينا قالانىڭ ىشىنە سىيماۋعا اينالدى.

زەڭبىرەكتەر زىركىلى جاپاندى جاڭعىرتىپ، ماشينانىڭ دايىن بولعانىن پاش ەتتى. ماشينا جۇرگىزىلەتىن كۇن مەيرام دەپ جاريالانىپ، وعان بۇكىل ەلدىڭ كارى-جاسى تۇگەل جينالدى.

— و، مىنە، ماشينا دەپ مىنانى ايت! نەتكەن ۇلكەن ماشينا! — دەپ تاڭ قالدى، اۋزى ءۋالى ۇلىقتاردىڭ ءبىرى.

— ماشينامىز ادەمى-اق! ءبىراق، مەنىڭشە، مۇنىڭ ءبىر ءمىنى بار. مۇنىڭ ءسيليندرى جوق، — دەدى ەكىنشىسى.

— ءيا، ءيا، راس، راس. ەسكە سالعانىڭ جاقسى بولدى، ءتاڭىر جارىلقاعىر. ءسيليندرسىز ماشينادا نە قاسيەت بولۋشى ەدى، ونىسىز ءبىز دە وركەندەي المايمىز. ماشيناعا دەرەۋ سيليندر ورناتۋ كەرەك! — دەستى كوپشىلىك.

قاربالاس جۇمىس باستالدى. سيليندر جاساۋعا بىرنەشە جىل كەتتى. استى-ۇستىنە، جان-جاعىنا سامساتىپ سيليندر ورناتىلعاننان كەيىن ماشينا ەلدىڭ جەر كولەمىنىڭ ۇشتەن ءبىرىن الىپ اربايىپ تۇردى. ونى كورگەن كىسىلەر اۋىزدارىن اشىپ، كوزدەرىن جۇمىپ:

— قۇدايىم-اۋ! مىناۋ قانداي عاجاپ ادەمى ماشينا ەدى! — دەستى.

توي دەگەندە قۋ باس دومالايدى دەگەندەي، ماشينانى تاماشالاۋعا ەلدىڭ تايلى-تاياقتىسى تۇگەل جينالدى.

— كوز تويعىسىز كوركەم ەكەن جارىقتىق! بۇدان ارتىق ەشتەڭە بولا قويماس! — دەپ اۋزى ءۋالى ۇلىقتار تەكسى تامساندى.

— مەنىڭ قاتەلەسىپ تۇرۋىم دا مۇمكىن، ويتكەنمەن، الگى ءبىز كورىپ قايتقان ماشينالاردىڭ، مەنىڭشە، قازاندارى دا، وتتىقتارى دا بار، — دەدى ولاردىڭ بىرەۋى.

— ءيا، ءيا، دۇرىس ايتاسىڭ. ءبىزدىڭ ماشينامىزعا نەمەنە جەتپەي تۇر دەپ مەن دە باعانادان بەرى ويلانىپ وتىر ەدىم. قازانسىز، وتتىقسىز ماشينانى ماشينا دەۋگە بولمايدى. قازان مەن وتتىعىن دەرەۋ جاساۋ كەرەك! — دەدى ەكىنشى ءبىر ۇلىق.

— امىرىڭىزگە قۇلدىق! — دەپ جۇمىسشىلار مەن شەبەرلەر زىر جۇگىرىپ جونەلدى.

ولار بىرنەشە جىل بويى تاڭنىڭ اتىسى، كۇننىڭ باتىسى جانتالاسىپ جۇمىس ىستەدى. اقىرىندا ماشينانىڭ الدى-ارتى، ءاستى-ۇستى قازان مەن وتتىققا تولدى.

— ماشينانىڭ ينە شانشار بوس جەرى قالمادى. ماشينا جۇرگىزۋگە دايار! — دەلىندى.

حالىق تاعى دا جينالدى.

— مىناۋىمىز ماشينانىڭ كوكەسى بولدى! دامۋدىڭ داڭعىل جولىمەن زىرلاۋىمىزعا ەندى ەشتەڭە دە بوگەت بولا المايدى! — دەپ جەلپىنىستى ولار.

ءبىراق، سول ارەدىكتە الدە كىم:

— سىزدەر بايقادىڭىزدار ما، بۇل ماشينانىڭ ءبىر كەمشىلىگى بار سياقتى. ءبىز كورىپ كەلگەن ماشينالاردىڭ باراباندارى بار بولاتىن. ال مىنانىڭ باراباندارى قايدا؟ — دەپ قالدى.

— ءتاڭىر تىلەۋىڭدى بەرگىر، سەن بولماعاندا بارابان مۇلدە ۇمىت قالاتىن ەدى. كانە، بارابان جاساۋعا دەرەۋ كىرىسىڭدەر! — دەپ ءامىر بەرىلدى.

جۇمىسشىلار مەن شەبەرلەر تاعى دا تالاي جىل تەر توكتى. باراباننىڭ ءتۇر-تۇرىن كوپتەپ جاساپ، ماشينانىڭ ۇستىنە سيعانىنشا ورناتىپ تاستادى. ماشينا ەندى ەلدىڭ تۋرا جارتى جەرىن الىپ تۇردى.

جۇرت مەيرامعا تاعى دا جينالدى. سىرنايلاتىپ-كەرنەيلەتىپ اعىلعان حالىق ماشينانىڭ ماڭايىنا ارەڭ سىيدى. ماشينانى كورگەن ۇلىقتار شاتتانا داۋرىعىپ:

— اللانىڭ بەرگەنىنە شۇكىر، ماشينامىز دايىن بولدى. ەندى ءبىز ەشتەڭەدەن سەسكەنبەيمىز: كوركەيگەننىڭ قانداي بولاتىنىن كورسەتەمىز! — دەستى.

سول كەزدە بىرەۋ تۇرىپ:

— ەگەر مەن ەسىمنەن جاڭىلماسام، سول الگى ءبىز كورگەن ماشينالاردا ءبىر نارسەلەر بار ەدى... ە، ءيا، ولاردىڭ تۇربالارى بار بولاتىن، ەسىمە تۇسە قالعانىن قاراشى... ال مىنانىڭ تۇربالارى قايدا؟ تۇرباسىز ماشينا بولىپ كورگەن ەمەس، — دەدى.

— اقىلىڭنان ساداعا كەتسەكشى! قايدان عانا بىلە قويدىڭ؟ — دەپ بىرەۋلەر وعان قاتتى ريزا بولدى. — ءبىز نە ويلاعانبىز؟!. راس ايتادى، تۇرباسىز ماشينا بولۋى مۇمكىن ەمەس. باياعىدان بەرگى قانشاما ەڭبەگىمىز زايا كەتە جازداعانىن قاراشى!.. تۇربا جاساۋدى ءدال ءقازىر قولعا الۋىمىز كەرەك!..

جۇمىسشىلار مەن شەبەرلەر ىسكە تاعى دا كىرىسىپ كەتتى. ولار ۇيقى كورمەي، كۇلكى كورمەي، كۇندىز-تۇنى جۇمىس باسىندا ارپالىستى. ءبىرىسىن — ءبىر، ەكىسىن — ەكى جاساپ، ماشينانىڭ ءۇستى-باسىنا سىيعانىنشا ساۋسىلداتىپ تۇربا ءىلىپ تاستادى. ءبىر ماشينا ەندى ءبىر ەلدىڭ جەرىنە ارەڭ سىيىپ تۇردى.

قۇمارى تاسىعان جۇرت مەرەكەگە تاعى دا جينالدى.

اۋزى ءۋالى ۇلىقتار ماشينانى ارى قاراپ كورىپ، بەرى قاراپ كورىپ:

— ەندى ابدەن بولدى. ماشينامىزدا ەندى ەشقانداي ءمىن جوق. ەرتەڭنەن باستاپ وركەندەۋگە كىرىسەمىز، — دەپ باس شۇلعىسا ءۋاج قىلىستى.

— ءاي، بىلمەيمىن، بىلمەيمىن. مەنىڭشە، وسىعان ءالى دە بىردەڭە جەتىسپەيتىن سەكىلدى، — دەپ بىرەۋ تاعى دا كيلىگە قالدى.

— جەتىسپەيتىن دانەڭەسى جوق. بۇل ماشينا ءبىزدىڭ جەرىمىزگە ءقازىردىڭ وزىندە ارەڭ سىيىپ تۇر، ەندەشە، مۇندا ءالى دە جەتىسپەيتىن بىردەڭە بولۋى مۇمكىن ەمەس. سەن ءويتىپ باسىمىزدى قاتىرما! — دەدى وعان باسقالار.

— ەرىكتەرىڭ ءبىلسىن، — دەدى اناۋ. — ءبىراق، ماشينانىڭ بىردەڭەسى جەتىسپەي تۇرعانى داۋسىز. ءبىز كورىپ كەلگەن ماشينانىڭ داۋىسى قانداي ەكەنى ەستەرىڭدە مە؟ تارس-تۇرس، سالدىر-گۇلدىر ەتپەپ پە ەدى؟! سيليندردە پورشەندەرى پىشىلداپ، دوڭگەلەكتەر شيقىلداپ-شاقىرلاپ، قوسپا-تىركەمە قايىستار ىسىلداپ، ماحوۆيكتەر سىرىلداپ، قازاندارى قايناپ، وتتىقتان ءتۇتىن بۋداقتاپ جونەلگەن. ول ماشينانىڭ داۋىسى قۇلاق تۇندىرعان. ال ءبىزدىڭ ماشينامىز مىلقاۋ-مەڭىرەۋ بىردەڭە سياقتى.

ۇلىقتار مەن شەبەرلەر ارى ويلانىپ، بەرى ويلانىپ:

— مىنانىڭ ءسوزىنىڭ جانى بار، — دەستى. — انا جاقتىڭ ماشينالارى شىنىندا سالدىر-گۇلدىر ەتىپ جۇرگەن بولاتىن. دوڭگەلەكتەرى شيقىلداپ، ماحوۆيكتەرى سىرىلداپ، قايىستارى ىسىلداپ تۇرعان. وقاسى جوق، ءبىز ماشينامىزدى جاساۋىن جاساپ بولدىق، تەك ەندى داۋىسىن شىعارۋىمىز عانا قالدى. ال داۋىسىن شىعارۋ وپ-وڭاي، ول قولدان كەلەدى.

ءسويتىپ، ءجۇمىسشىلار مەن شەبەرلەر ماشينانىڭ داۋىسىن شىعارۋعا كىرىستى. ارادا كوپ جىل ءوتتى. اقىرىندا ماشينا دايىن بولدى. بارلىق بولشەكتەرى قيۋلاسىپ ورنالاستى. وتتىعىنا وت جاعىلىپ، قازان تولى سۋ بۇرق-سارق قاينادى. قايىستار ىسىلداپ، ىركەس-تىركەس دوڭگەلەكتەر زىرىلداپ، پورشەندەر پىشىلداپ قويا بەردى. ماشينانىڭ داۋىسىنان جەر قوزعالىپ كەتكەندەي، اسپان قاڭ ايىرىلعانداي بولدى. جۇرتشىلىق قۋانعاندارىنان ەڭىرەپ جىلاپ، ماشينانى قاۋمالاپ قورشاپ الدى. تاماشاعا كەلمەگەن ءتىرى جان قالمادى.

ۇلىقتار ءبىرىن-بىرى قۇتتىقتاپ مارە-سارە.

— تاعى ءبىر رەت جاقسىلاپ قاراپ شىعىڭدار، ونى-مۇنى كەم-كەتىگى بولىپ جۇرمەسىن. ماشينامىزدىڭ تىلەۋىن تىلەپ، اللاعا ءمىناجات ەتىڭدەر! — دەستى ولار بىرىنە-بىرى.

ماشينانىڭ ەشقانداي كەم-كەتىگى جوق سەكىلدى. وزدەرى كورىپ قايتقان ماشينادان مۇلدە اينىمايدى، ءبىر قالىپتان شىققانداي.

— مىنە، ماشينامىز وسىمەن دايىن بولدى. مۇنىڭ بويىندا ارتىق تۇرعان بىردەڭەلەر بولۋى مۇمكىن، ال ەندى جەتپەي تۇرعان ەشتەڭەسى جوق. كەم-كەتىگى بولسا، بۇل ءبۇيتىپ كۇركىرەمەس ەدى. سونسوڭ ءبىزدىڭ ماشينا انا جاقتاعىلاردان الدەقايدا ۇلكەن. داۋىسىن ايتساڭشى، شىركىن! كەرەڭ قۇلاقتىڭ دا قۇرىشىن قاندىراتىن داۋىس قوي! — دەپ ناساتتاندى الدەكىم.

— ءيا، ماشينامىز جاسالىپ ءبىتتى. بۇل ەندى كۇندىز-تۇنى ءوستىپ جۇمىس ىستەپ تۇرسىن، ال ءبىز وركەندەۋگە كىرىسەيىك! — دەدى ەكىنشى بىرەۋ.

وتتىققا وتىن ۇزدىكسىز تولتىرىلىپ، ماشينا كۇركىرەدى دە تۇردى.

حالىقتىڭ شاتتىعىندا شەك بولمادى. مال جايىلاتىن، ەگىن سالاتىن، وۆوشش وسىرەتىن جەر دە بولمادى، — ءبىر ەلدىڭ جەرىن ءبىر ماشينا جالعىز ءوزى جايلاپ تۇردى.

— وقاسى جوق. ونىڭ ەسەسىنە بىزدە ماشينا بار. ەلىمىز ەندى وركەندەي باستايدى! — دەدى حالىق.

ءبىر كۇنى ولارعا باياعى بارشاعا ءمالىم ەلدىڭ كىسىلەرى تاعى دا بارا قالدى.

— جەر مەن كوكتى تىتىرەتىپ تۇرعان مىناۋ نە كۇركىر؟ — دەپ تاڭداندى مەيماندار.

— بۇل — ءبىزدىڭ ماشينامىزدىڭ داۋىسى. ءبىز وركەندەۋگە كىرىستىك، — دەپ جاۋاپ بەردى تۇرعىندار.

— وركەندەۋگە كىرىستىك دەيسىڭدەر مە؟ كىرىسكەندەرىڭ كانە؟ تۇرمىستارىڭ بۇرىنعىدان دا توزىپ كەتىپتى عوي؟ مىناۋ نەندەي ماشينا؟ — دەپ مەيماندار تاڭدانا ءتۇستى.

— بۇل — سەندەردىڭ ماشينالارىڭنىڭ دالمە-دال كوشىرمەسى، تەك ۇلكەن ەتىپ جاسادىڭ. مۇندا: تۇربا دا، شوتاياق دوڭگەلەك تە، بارابان دا، قازان دا، وتتىق تا، ماحوۆيك تە، سيليندر دە — بۇكىل قاجەت بولشەكتەردىڭ ءبارى دە بار. مىنەكي، كورىڭدەر، مۇلتىكسىز ءجۇرىپ تۇر، — دەستى بەيمالىم الەمنىڭ ادامدارى.

— سوندا سىزدەردىڭ بۇل ماشينالارىڭىز نە ىستەيدى؟ بۇل نە جاساپ شىعارادى، نە وندىرەدى؟ — دەدى مەيماندار.

— ە، بۇل نە جاساۋعا ءتيىس، نە وندىرۋگە ءتيىس؟ — دەپ تاڭداندى ماشينا يەلەرى.

— ەشتەڭە جاساپ شىعارمايتىن، ەشتەڭە وندىرمەيتىن ماشينانىڭ كەرەگى نە؟

— سولاي ەكەن-اۋ... ماشينانى جاساعان سوڭ، مۇنى ەندى بىردەڭەگە پايدالانامىز عوي، — دەستى بەيمالىم الەمنىڭ تۇرعىندارى.

ال مەيماندار كەتىپ، وزدەرى عانا قالعان كەزدە:

— بۇعان بىردەڭە ىستەتىپ نەسىنە اۋرەلەنەمىز؟ كۇركىرەپ تۇرا بەرسىن. داۋىسىن-اي جارىقتىقتىڭ! پاي-پاي-پاي-و-و-وي! — دەپ ءسۇيسىنىستى.

ورىسشادان اۋدارعان عابباس قابىشيەۆ

---