ەر وتەدى، ەل قالادى
ەلىنىڭ ىرگەسىنە جاۋدىڭ تابانىن تيگىزبەگەن، حالقىنىڭ ابىرويىن اسىرعان ايبارلى سىرىمبەت باتىر توقسان ءۇش جاستان اسىپ بارىپ دۇنيە سالىپتى. سوندا دا باتىردىڭ ازالى قايعىسىنا كۇللى ەل كۇڭىرەنەدى. بۇل تۇستا بەت-بەدەلى مىعىمدالعان، ابىرويى اسقاق، اۋىزى دۋالى قاريالاردىڭ داناسى سانالاتىن، ابىز اتانعان المەرەك ءبيدىڭ دە سەكسەنگە قادام باسقان شاعى ەكەن. جان سەرىگىنەن، سىرلاس-مۇڭداس جاناشىرىنان ايىرىلۋ بۇل كىسىنىڭ دە قابىرعاسىنا باتادى. سىرىمبەت باتىردىڭ اۋىلىنا قارا كورىنەتىن تاي شاپتىرىم جەردەن «وي، باۋىرىم!» دەپ ات قويىپ بارادى.
ازالى اۋىلدىڭ كارى-جاسى بوتاداي بوزداپ، ايبارى استام باتىرىن جوقتاپ كۇڭىرەنەدى. اتتان اۋناپ تۇسكەن المەرەك ابىز ەڭ الدىمەن ەكى قولىن بۇيىرىنە تايانىپ، ەسىك الدىندا جىلاپ تۇرعان حانكەلدىمەن كورىسەدى. سودان ءارى «باسقالارعا دا جۇبانىش بولسىن» دەگەن ويمەن ءبىر شەتىنەن تۇگەل كورىسىپ شىعادى. بۇل مىندەتىن وتەپ بولعاننان كەيىن بارىپ كوڭىل ايتادى:
— و، جۇرتىم، اسقار تاۋداي ايبارلى سىرىمبەت باتىر ەندى بۇل دۇنيەدە جوق. ءبىراق ەلدىڭ كوكەيىنەن ونىڭ ايباتى وشپەيدى. قاراما، جۇرتىم، مولتەڭدەپ. اتتىڭ ورنىن تاي باسادى. ەردىڭ جولىن ەل قۋادى، داڭقىن ساقتايدى. سىرىمبەت باتىردىڭ تۇياعى مۇقالعان جوق. حانكەلدى شىراعىم، ەلدىڭ ارقا سۇيەر بەلى ەندى ءوزىڭسىڭ. ەلىڭدى ءموندى-موندى ەتپە! اكەڭنەن كورگەنىڭ، ۇيرەنگەنىڭ بار. جەبەڭنىڭ وعىن جون، ەلىڭدى ساق كۇزەت، قۇداي جەبەسىن!
ابىزدىڭ ءسوزىن ارقالانىپ، باسقا قاريالار دا وي قوزعايدى، ىقىلاس-پەيىلمەن قوستايدى.
— ايتقانىڭىز حاق، ابىز اتا! پەرىشتەنىڭ قۇلاعىنا شالىنسىن! — دەسىپ، يگى ىسكە قۇلشىنىسادى. المەرەك ابىز ەندى حانكەلدى باتىردىڭ وزىنە بۇرىلادى.
— ە، شىراعىم، وتپەيتىن ءومىر جوق، سىنبايتىن تەمىر جوق. ەر وتەدى، ەل قالادى. قالعان ەلدى وكسىتپەي، بەرەكەسىن ساقتايتىن — ەر. قالىڭ ەلىڭنىڭ ەندىگى قورعانى ءوزىڭسىڭ. تاس باس، اسقار اس، ماڭدايىڭ كۇنگە كۇيسىن، پايداڭ ەلگە ءتيسىن! سوندا ەلىڭ سىرىمبەتتىڭ سيپاتىن سەنىڭ بويىڭنان، ويىڭنان تاپسىن. اكە جولىن تۋ قىپ ۇستا!
ابىزدىڭ وسيەتىنە ەلدىڭ كوڭىلى اۋادى، ويعا شومادى. ءار ادام ءوزىنىڭ الداعى كۇنىنە ءار الۋان قيالمەن شولۋ جاسايدى. سونى سەزگەن ابىز ويىن ءارى قاراي شيراتا تۇسەدى دە، شىجىمداپ بارىپ ءتۇيىنىن تۇيەدى:
— جەل — جەلىكتىڭ جەلىسى،
جول — ەلدىكتىڭ ءورىسى.
داۋىل — دابىرا، دۇرلىگەدى،
شوشىتىپ ەلدى بۇلدىرەدى.
وتكەن ءومىر — وشكەن شوق،
ەلدەن ارىس كوشكەن جوق.
ءومىردىڭ اقىرى — ءولىم،
ماڭگىلىك ورنىڭ — كورىڭ.
بۇگىنگى بار — ەرتەڭ جوق،
بيىكتەي بەرسىن — ءورىڭ!
— سىرىمبەت ارماندا كەتكەن جوق، — دەيدى تاعى ءبىر ەتجەندى قارت ءسوزدى جالعاپ، — اسارىن اسادى، جاسارىن جاسادى، ەلى ءۇشىن ءومىر ءسۇردى. سول ءۇشىن قاستەرلى، توپىراعى تورقا بولسىن!
— ەندى، — دەيدى ابىز، — بۇقارا حالىقتىڭ بۇيىقپاي، وي توقتاتار تۇعىرى وسى.
ازانىڭ ۇستىندە ابىز كوپشىلىككە ارعى-بەرگى زاماندا بولىپ وتكەن تالاي ارەكەتتەر مەن قۇبىلىستاردى سيقىرداي قۇيقىلجىعان قالپىمەن ايتىپ، ۇعىندىرادى.
You Might Also Like
-
ءۇي – ادامنىڭ باستى باسپاناسى. ادامزات بالاسى جۇمىر جەر بەتىندەگى تىرشىلىك اتاۋلىنىڭ بيىگى – ادام بولىپ جارالىپ، تاسپەن تاستى ۇيكەپ وت جاققاننان، قايلا ۇستاپ قايراتىن جۇمساعاننان بەرى ءۇي...
-
ءابۋسينا بولماشى نارسەنى سەزگىش، اڭعارعىش كىسى بولعان ەكەن. ءبىر كۇنى جۇبايى ونىڭ تەكەمەتىنىڭ استىنا ءبىر پاراق قاعازدى جايىپ سالىپ قويىپتى. سول كۇنى توسەگىنە جەتكەن ۇلى ءتابيب جۇبايىنا: «بۇگىن ت...
