سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 2 كۇن بۇرىن)
ەركە قىز، مىسىق جانە عاجايىپ دۇكەن

ەركە قىز وتە اقىلدى، ەلگەزەك قىز. ارينە، كەيدە ەركەلەپ، بولماشى نارسەگە بۇرتيىپ وكپەلەپ قالادى. ءبىراق ونىسى ۇزاققا سوزىلمايدى. كۇنى بويى وكپەلەپ جۇرگەننىڭ نەسى جاقسى؟ ەشكىممەن ويناي دا المايسىڭ. ونان دا تەز ارادا تاتۋلاسىپ العان ءجون. ەركە قىز اناسىنىڭ تاپسىرىپ كەتكەن جۇمىستارىن تاپ-تۇيناقتاي ەتىپ ورىنداپ قويدى. ءوز بولمەسىن جانە ءىنىسى شاشىپ تاستاعان ويىنشىقتاردى جيناۋ سونشالىقتى قيىن جۇمىس ەمەس قوي. ونى ءتىپتى سەن دە ىستەي الاسىڭ. سوندا اناڭ «قولقاناتىم» دەپ قۋاناتىن بولادى.
—  مىسىعىم، ءجۇرشى، «عاجايىپ دۇكەنگە» بارىپ كەلەيىك، - دەدى ەركە قىز ءبىر كەزدە. «عاجايىپ دۇكەندە» تەك پايدالى زاتتار عانا ساتادى. ول جەردەگى دۇكەنشى اعاي وتە مەيىرىمدى. بالالاردى قاتتى جاقسى كورەدى. ەكەۋى دۇكەنگە كەلگەن كەزدە دۇكەنشى اعاي كوڭىلدەنىپ، اندەتىپ وتىر ەكەن:
بۇل عاجايىپ دۇكەنگە،
كەلدىڭدەر مە، ال،تۇرما
نە قالاساڭ بەرەيىن،
تەك پايدالى زات مۇندا.

دەنساۋلىققا پايدالى،
ءسۇت پەن قىمىز بولىپ تۇر،
جەمىس دەگەن انەكەي،
كوكونىس تە تولىپ تۇر.

اينالىسساڭ سپورتپەن،
دەنىڭ ساۋ بوپ جايناساڭ
اسىق تا بار، دوپ تا بار.
شاحمات بار ويناساڭ.

اۋىرمايسىڭ ەشقاشان،
تازا جۇرسەڭ بالاقاي،
ششەتكا، جوكە، سابىن بار،
الاقاي-اۋ، الاقاي!
—  و، ەركە قىز كەلىپتى عوي!- دەپ ەركە قىز بەن مىسىقتى كورىپ، دەرەۋ ءانىن اياقتادى. ارينە، ولار كەلمەگەندە ءالى دە ءبىراز اندەتەر ەدى.
—  سالەمەتسىز بە اعاي،- دەپ ەركە قىز بەن مىسىق دۇكەنشى اعايعا سالەم بەردى.
—  سالەمەت پە، ەركە قىز. قالىڭ قالاي، مىسىقجان. دۇكەنىمە قوش كەلدىڭدەر! ال، نە قالايسىڭدار، ايتا قويىڭدار.
—  اعاي ماعان گازدى سۋسىن مەن قىتىرلاق كارتوپ بەرىڭىزشى.
—  جو-جوق، مەندە ونداي دەنساۋلىققا زيان تاعامدار جوق. ەركە قىز، بىلەسىڭ بە، گازدى سۋسىن دا، قىتىرلاق كارتوپ تا سەن سياقتى ءوسىپ كەلە جاتقان كىشكەنتاي بالالارعا وتە زيان. دەنەڭدەگى بارلىق دارۋمەندەردى جويىپ جىبەرەدى. سەن ونان دا، قاراشى، مۇندا ءتاتتى ايران، ءسۇت، كەپكەن جەمىستەن جاسالعان سۋسىندار بار. و! بۇلاردىڭ ىشسەڭ دەنىڭ ساۋ، اقىلىڭ كوووپ بولادى.
—  سولاي ما؟ جارايدى، وندا اقىلدى قىز بولىپ ءوسۋىم ءۇشىن ماعان انە ءبىر ادەمى قۇتىداعى ايران، قۇرت جانە ءتاتتى بالىشتەن  بەرىڭىزشى.
ەكەۋى دۇكەننەن شىقتى. ايران شىنىمەن دە ءدامدى ەكەن. ءبىراق، ءجۇرىپ بارا جاتىپ اس ىشۋگە، ءتىپتى سۋ ىشۋگە بولمايدى. وتىرىپ ءىشۋ كەرەك. ولار دۇكەن جانىنداعى ساياباققا بارىپ، سول جەردەگى ساكىگە وتىرىپ، قولدارىنداعى تاتتىلەرىن جەپ الدى. ارينە، سول جەردە ويناپ جۇرگەن دوستارىمەن دە ءبولىستى. ۇيلەرىنە كەلە جاتىپ، ەركە قىز مىسىعىنىڭ بىرنارسە شايناپ جۇرگەنىن بايقادى.
—  سەن ساعىز العانبىسىڭ؟ ول زيان عوي!
—  جوق، بۇل تىسكە ناعىز پايدالى، شايىردان جاسالعان ساعىز، -دەپ ماڭعازدانا جاۋاپ بەردى مىسىعى.
ءيا، بالاقاي، اقىلدى، شىمىر بولىپ ءوسۋ ءۇشىن تەك قانا پايدالى اس ىشۋگە داعدىلان.


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما