كۇن – جۇرەگىڭىز سونبەيدى
ابىز اقىن ءابدىلدا تاجىبايەۆتىڭ رۋحىمەن تىلدەسۋ
بارمىن مەن!
بارىپ قايتتىم، ورنىمدامىن،
كادىمگى ءابدىلدالىق فورمامدامىن.
كونبەدىم اجال كەلىپ كۇشتەگەنگە،
بەرمەدىم ازىرەيىلگە ەشتەمەمدى،
– دەپ قانشا رەت القىمىڭىزدان العان اجالمەن ارپالىسىپ باقساڭىز دا بولمادى عوي، ابەكەم! سول ازىرەيىل، شىركىن، قاپىسىن تاۋىپ ءبارىبىر ءسىزدى ورتامىزدان جۇلىپ اكەتتى. ءوزىڭىز وسىرگەن نۋ ورمان قۇلازىپ، جەتىمسىرەپ قالدى. ايتەۋىر، داتكە قۋات – تامىرىن تەرەڭگە جىبەرگەن جىرلارىڭىز! ءسىزدىڭ جاسىڭىزعا جەتكەن دە، جەتپەگەن دە بار دەپ شۇكىرشىلىك قىلساق تا، كوڭىلدىڭ تۇكپىرىندە «اتتەڭ-اي» دەگەن ءبىر وكىنىش قالدى. ول – 90 جاسقا تولار مەرەيتويىڭىزعا ءۇش اي قالعاندا دۇنيەدەن وزۋىڭىز. بار بولعانى ءۇش-اق اي! بولماسا، مەرەيتويىڭىزدىڭ قاق ورتاسىندا وتىرماس پا ەدىڭىز قاسقايىپ؟
«جالعىز اعاش – ورمان ەمەس» دەپ بار داۋىسىڭىزبەن ايقايلاپ ايتىپ، جازىپ قانا قويماي، ءىس جۇزىندە دە اينالاڭىزدى جاس شىبىقتارمەن قورشاپ، سولاردىڭ ورتاسىندا التىن دىڭگەكتى الىپ ەمەنگە اينالىپ تۇردىڭىز. م.ماقاتايەۆ، ت.مولداعالييەۆ، ت.ايبەرگەنوۆ، م.شاحانوۆ، ف.وڭعارسىنوۆا، ك.احمەتوۆا، ج.قىدىروۆ ت.ب. بەلگىلى اقىندارمەن قوسا، كەيىنگى تولقىن جاس بۋىن بىزدەر سىزگە قاراپ بوي تۇزەدىك، وسىپ-وندىك، كوگەرىپ جەتىلدىك. ءسىز ءوزىڭىزدىڭ ۇزاق عۇمىرىڭىزدا جاپىراعىڭىزدى كەڭ جايىپ، ءونىمىڭىزدى مول بەرىپ، ۇلتىمىزدىڭ ماقتانىشى بولار قالىڭ ورمانعا اينالدىڭىز. ءسويتىپ، الىپ عاسىردىڭ الىپ اقىنى بولدىڭىز، ابەكەم!
ءسىزدى بۇكىل ەل-جۇرتىڭىز ماڭگىلىك ساپارعا اتتاندىرىپ تۇرىپ، قالامگەرلەردىڭ اتىنان سويلەگەن قازاقستان جازۋشىلار وداعىنىڭ ءتوراعاسى نۇرلان ورازالين بالاڭىز: “ابەكە، ءسىز بىزگە جىر جازۋ مەن ولەڭ ورتىنە قالاي شومىلۋدى عانا ۇيرەتكەن جوقسىز. ءسىز بىزگە وي مەن پاراسات كەمەسىن قالاي يگەرۋدى، مىنا كۇنگەيى مەن كولەڭكەسى الماسىپ جاتقان ءومىر ايدىنىندا قالاي ءجۇزۋدى دە ۇيرەتىپ كەتتىڭىز. ءسىز وزىڭىزگە دەيىنگى كوزىن كورگەن الىپتار مەن ءسوزىن ەستىگەن ارىستار-دىڭ ۇلگى-ونەگەسىن كەشەدەن بۇگىنگە كەلىستىرىپ جالعاعان ۇلاعاتتى ۇستاز بولا ءبىلدىڭىز. باقۇل بول، كۇردەلى ءداۋىردىڭ ىرگەلى ءسوزىن جاڭىلماي ايتقان ۇلى زاماننىڭ ۇلى جىرشىسى، الىپ عاسىردىڭ الىپ اقىنى!” دەپ ورىندى ايتتى. سونداي-اق، كەزىندە اق باتاڭىزدى بەرىپ، ءوزىڭىز جولىن اشقان كۇلاش قىزىڭىز دا: «كوز اياسىنا ءوزى كورگەن زامانداردى، ءسوز اياسىنا كۇللى جاراتىلىستى سىيعىزىپ، تەڭەۋىن تاۋىپ – تەلەگەي-تەڭىز بۋىرقانعان ۇلى اقىن تۋعان حالقىنىڭ جۇرەگىندە ماڭگى قالادى. قوش بول، اكە!»، – دەپ قوشتاستى وزىڭىزبەن. قۇم ىشىنەن ارشىپ الىپ كوزىن اشقان جىر-بۇلاقتارىڭىز سول كۇنى جىلاپ اقتى، ابەكەم!
ءيا، ءسىز توقسانعا جاقىنداعانشا نۇرداي ءمولدىر، جاۋھارداي اسىل، جالىندى دا جىگەرلى جىرلار جازىپ، كۇللى ادامزاتتىڭ تىلەۋىن تىلەپ، ابىزدىڭ ءسوزىن ايتا ءبىلدىڭىز. ءوز ەلىمىزدە، كورشى مەملەكەتتەردە بولىپ جاتقان قوعامدىق قۇبىلىستار مەن ساياسي ايتىس-تارتىستار دا ءسىزدىڭ نازارىڭىزدان تىس قالعان جوق. سولجەنيسىن سياقتى رەسەيلىك "كوسەمسىماقتار" اۋزىنا كەلگەندى ساندىراقتاپ، ءبىزدىڭ سولتۇستىكتەگى بەس وبلىسىمىزدىڭ باسىنا بۇلت ۇيىرە باستاعاندا، زيالىلار اراسىنان العاشقىلاردىڭ ءبىرى بولىپ پىكىرىن اشىق ءبىلدىرىپ جان ايقايىن حالىققا ەستىرتكەن دە ءسىز ەدىڭىز،
ابەكەم!
الدىڭا قارا!
الىسقا قارا، قازاعىم،
بولدىڭ عوي تارتىپ
ەڭ اۋىرلارىن جازانىڭ.
سەن «ەلمىن» دەسەڭ،
باسىنعان «كورشىڭ» كۇلەدى،
قازاقتىڭ مازاق ەكەنىن ابدەن بىلەدى.
ءوزى عانا ەمەس،
جاسىرماي،
باۋىرىم، ايتايىن،
ءيتى دە ونىڭ
كەمسىنىپ ساعان ۇرەدى.
ءسوز استارىن تۇسىنەر ادامعا بۇدان ارتىق نە دەۋگە بولادى؟ ەلىم، جەرىم دەپ ەڭىرەگەن وزىڭىزدەي ەردىڭ، قازاقتىڭ ءبىرتۋار ۇلدارىنىڭ عانا اۋزىنان شىعار اششى شىندىق – وسى!
... ابەكەم، ءقازىر ويلاپ قاراسام، مەنىڭ سانالى عۇمىرىمنىڭ شيرەك عاسىردان استامى ءسىزدىڭ كوز الدىڭىزدا، جانۇياڭىزبەن ارالاس-قۇرالاستا ءوتىپتى. بۇل، ارينە، از ۋاقىت ەمەس. ءسىز ماعان رۋحاني ۇستازبولىپ قانا قويماي، وكىل اكە بولدىڭىز. سوندىقتان بۇگىن ءسىز جايلى
تەبىرەنە وتىرىپ ەستەلىك جازۋ مەنىڭ پەشەنەمە بۇيىرۋى تابيعي زاڭدىلىق دەپ تۇسىنەمىن.
سول ءبىر 1967 جىلدىڭ اقپان ايىندا وزىڭىزگە شيەلىدەن ۇشىپ جەتكەن قارلىعاش حات ەسىڭىزدە بولار. وندا اكەسىنەن ايىرىلعان قارشاداي قىزدىڭ مۇڭ-زارى، جەتىمەك جۇرەكتىڭ وكسىگى بار ەدى. سول قارشاداي قىز مەن بولاتىنمىن دا، كوز جاسىمدى قۇرعاتىپ، اكەلىك قول سوزعان جەبەۋشىم ءسىز بولاتىنسىز. سودان باستاپ حات ارقىلى جالعانعان ءبىزدىڭ ارامىز ۇزىلگەن جوق.
سول حاتتاردان ازداپ ءۇزىندى كەلتىرەيىنشى. جارىق دۇنيەگە ادامنىڭ قۇشتارلىعىن ارتتىراتىن سول ۇلاعاتتى سوزدەرىڭىز باسقالارعا دا ۇلگى-ونەگە بولسىن!
«شىراعىم، قاتيرا! ءۇش حاتىڭدى دا الدىم. اكەڭنىڭ قايتىس بولعانىنا مەن دە قايعىردىم. سول مارقۇم سىزدىقپەن تىرىسىندە كەزدەسە الماي جۇردىك ەمەس پە؟ قانشاما ەلگە بارۋعا نيەتتەنسەم دە، ءساتى تۇسپەي-اق قويدى. ۋاقىت سولاي، شىراعىم، قارتايعان ادامنىڭ كوڭىلى اۋىل دەپ الىپ-ۇشقانىمەن، قومدانعان قاناتى الىسقا قۇلاشىن جازا الماي جاتادى، ونى وزىڭدەي جاستار سەزىنە بەرمەيدى. جاۋابىمدى كەشىكتىرگەنگە ءبىراز وكپە ايتىپسىڭ.
ەسىمدە جوق شىن سۋرەتى،
اكەم مەنىڭ قانداي كىسى؟
تەك ەلەستەي بۇلدىرايدى،
الدەكىمنىڭ كولەڭكەسى... –
دەپ مەن اكەمدى تولىق ەستە ساقتاي الماعاندىقتان جازعانمىن. ءبىراق ەشكىمگە دە كىنا تاقپاي، سىناپ-مىنەمەي، ءوز بەتىممەن ءوستىم. ساعان دا، شىراعىم، سولاي بولۋدى ۇسىنامىن!
قاتيرا، مەن كوبىرەك جازدىم بىلەم، سوزگە تۇسىنەردەي ەكەنسىڭ، ادەيى جازىپ وتىرمىن، شىنىعا-شيراي بەرسىن، مەنى دە تاني بەرسىن دەپ جازىپ وتىرمىن. وكپە-ناز ايتىلا بەرەدى، و دا جاراستىق! مەن كوتەرەمىن، سويتە تۇرا كەزىندە اقىلشىڭ بولۋعا دا مىندەتتىمىن. بارلىعىڭا سابىر تىلەيمىن! اعاڭ ءابدىلدا. 12 مارت، 1967 جىل».
«قاراعىم، قاتيرا! سەنىڭ تولقىپ جازعان، اسىرەسە اكەڭە بايلانىستى ەگىلىپ جازعان مۇڭدى دا سىرلى حاتتارىڭنان قاتتى اسەر الۋشى ەدىم. سونداعى كەلتىرگەن ولەڭدەرىڭدە اشىقتىق، ايقىندىق باسىم ەدى. سەزىم شىندىعى جەتىلىپ جاتاتىن. المىنا ولەڭدەرىڭ ۇناعان جوق. لوگيكالىق جاعىنان ءتىپتى كەلىسپەي، ۇيلەسپەي جاتىر. شاماسى تەرەڭ ويلانىپ، كوڭىل-كۇيىڭ جاقسى دىبىس، اسەم بوياۋلاردان ويانباي، تۇرشىككەننەن ەسىنەمەي جازىلعان ولەڭدەر بولۋى كەرەك. شىن ولەڭ قۇدىرەتتەن، ادامنىڭ ەركىمەن الىسقان سەزىمدىك سەلدەن تۋادى. ادەيىلەپ «جازايىنشى» دەپ ءوزىڭدى-وزىڭ زورلاۋدان ولەڭ شىقپايدى، شىراعىم. وسىنى جادىڭا مىقتاپ ساقتا! اعاڭ ءابدىلدا. 15 ماي، 1967 جىل».
«قاراعىم، قاتيرا! سەنىڭ باۋىرى ەلجىرەپ، جاس جۇرەگى دۇرسىلدەپ، مەيىرىم تىلەپ، جاقىن تىلەپ تۇرعان تاعى ءبىر حاتىڭدى الدىم. ومىرگە قۇشتارلىعى كوپ، سويتە تۇرا مۇڭدى شەرتەتۇعىن جاستىعىڭ ماعان ۇنايدى. ءبىراق سول قاسيەتتەردى دە دۇرىس ۇستاپ، تۇتىنا ءبىلۋ كەرەك. كوپ شايقاپ، توگىپ الماي، ۇزاققا جەتكىزۋ كەرەك، شىراعىم. ادامدى الدەندىرەتىن، ارىگە اپاراتىن، جاستاي توڭازىتىپ قالدىرمايتىن، ەڭ الدىمەن، ءوز
جىلۋى ەمەس پە؟ سول جىلۋىڭدى ساقتا دەگەنىم عوي ساعان. ءۇي-ىشى امان. بارىڭە دە سالەم! اعاڭ ءابدىلدا. 20 مارت، 1968 جىل».
ءيا، مەن تاعدىرىما ريزامىن! سىزدەي ۇلاعاتتى ۇستاز ءارى مەيىربان اكە تاپقان ماڭدايىمنىڭ باعى بار ەكەن، ابەكەم. بۇعان دا "شۇكىر" دەيىن. ءسىزدىڭ ايالى الاقانىڭىزدىڭ ىستىق تابىن سەزىنگەن جالعىز مەن ەمەس، باسقا دا قانشا اقىن-جازۋشىلار بار.
اعا بولىپ اقىل قوسقان اقىلعا،
تۇماعاڭدى تاعى كوردىم جاقىندا.
«جەتىممىن» دەپ ايتادى ما، اپىر-اي،
ءابدىلداداي اكەسى بار اقىن دا؟! –
دەپ ليريك ءارى ساتيريك اقىنىمىز جاراسقان ابدىراشيەۆ ازىلدەپ ايتسا دا، ءادىلىن ايتتى. سول سۇيىكتى تۇماشىڭىز سىزگە بالا بولسا، مەن قىزىڭىز بولدىم. ءسىزدىڭ جانۇياڭىزعا قاتىستى توي-تومالاقتارعا ءجيى قاتىسۋشى ەدىك. وزىڭىزدەن ونشاقتى جىل بۇرىن دۇنيەدەن وزعان سارا جەڭگەمنىڭ قوناق كۇتۋ ءۇردىسى وزگەشە ەدى عوي، شىركىن! تىرلىگىندە ول كىسىنىڭ داستارحانىنان تالاي ءدام تاتتىق. داستارحان باسىندا بايبىشەڭىزدىڭ قانت ديابەتىمەن اۋىراتىنىن تىلگە تيەك ەتىپ «سەندەر الداعى تاتتىگە قول سوزا بەرىڭدەر، مەنىڭ ءتاتتىم قاسىمدا وتىر عوي، سارانى ءبىر جالاپ قويىپ شايىمدى ۇرتتاي بەرەمىن» دەپ كۇلدىرىپ وتىرۋشى ەدىڭىز ءبىزدى. سوسىن ۇلكەن قىزىڭىز اسيا كۇيساندىقتا ويناپ، ءسىز بولساڭىز قۇداي قوسقان قوساعىڭىزبەن قوسىلىپ، حالىق ءانى «سىرىمبەتكە» باسار ەدىڭىز. ول ءبىر عاجاپ ساتتەر ەدى-اۋ!
«ايتپاسا ءسوزدىڭ اتاسى ولەدى» دەمەكشى، ءسوز ورايى كەلگەندە ايتا كەتەيىنشى، اتاقتى ادامداردىڭ ارتىنان ءسوز ەرىپ جۇرەتىنى بار عوي. ەل ىشىندە «بالالارى ابەكەڭدى قارتتار ۇيىنە وتكىزىپ جىبەرىپتى» دەگەن اڭگىمەلەر تاراپ ءجۇر سوڭعى كەزدە. بۇل نەگىزىندە، ءسىزدىڭ تاۋ ىشىندە ورنالاسقان «ارداگەرلەر» شيپاجايىندا بىرنەشە اي دەمالىپ جاتۋىڭىزعا بايلانىستى تۋىنداعان جاڭساق پىكىر بولار دەپ توپشىلايمىن. سوندا جاتقانىڭىزدا جۋرناليستەر سىزبەن سۇحبات قۇرىپ، تەلەديداردان كورسەتىپ ەدى عوي. ءۇي ماڭدايشاسىنداعى «ارداگەرلەر» دەگەن جازۋعا قاراپ، كەيبىرەۋلەر وزىنشە «تون پىشكەن» سىڭايلى. ونىڭ قارتتار ءۇيى ەمەس، لاۋازىمدى زەينەتكەرلەر بارىپ دەمالاتىن شيپاجاي ەكەنىن قايدان ءبىلسىن، سول شىركىندەر! ال، ءسىزدىڭ جالعىز ۇل مەن كەلىنگە العىستان باسقا ايتارىڭىز جوق. «رۇستەم مەنىڭ كوزىم، اياق-قولىم» دەۋشى ەدىڭىز ءازىل-شىنى ارالاس. سول رۇستەمىڭىز ءسىزدى باراتىن جەرگە ءوزى اپارىپ، ءتىپتى جوعارى قاباتتارعا ارقالاپ جەتكىزەتىن. ال، گازەت-جۋرنالداردى وقىپ بەرۋ دە سونىڭ ەنشىسىندە. ءوزىمىزدىڭ سىر توپىراعىنان شىققان كەلىنىڭىز گۇلجاھان دا سىزگە بارىنشا ادال بولدى. تاريح زەرتتەۋشىسى، ۇلكەن عالىم يبراگيم شامشاتوۆ پەن مەڭكۇل اپامىزداي ۇلگىلى وتباسىنان شىققان قىزدىڭ جامان كەلىن بولۋى مۇمكىن بە، ءسىرا؟ اعىلشىن، فرانسۋز، ورىس، قازاق تىلدەرىندە تازا سويلەيتىن وسى ءبىر جۇدىرىقتاي كەلىنىڭىز ءسىز اۋىرعاندا قاناتىمەن سۋ سەپكەن قارلىعاشتاي شىرىلداپ، جانىڭىزعا اراشا ىزدەگەنىن ءوز باسىم تالاي كوردىم. ءسىز «اۋاسى تازا» دەپ قالا سىرتىنداعى ساياجايىڭىزدا تۇرعاندا، التىن اسىقتاي قوس نەمەرەڭىز زۇلقار مەن زاراپتى قاسىنا الىپ، جۇما سايىن سىزگە باراتىن. رۇستەم سىزبەن شاحمات وينايدى، ال گۇلجاھان اس-سۋ ازىرلەيدى. ەكى-ۇش كۇن وزىڭىزبەن بىرگە تۇرىپ، سوسىن قالاعا قايتۋشى ەدى ولار. مۇندا قالۋدى بالالاردىڭ وقۋى مەن كەلىنىڭىزدىڭ قىزمەت جاعدايى كوتەرمەيتىن. وعان ءسىز ۇلكەن تۇسىنىستىكپەن قارادىڭىز عوي. كەيىن دەنساۋلىعىڭىز ناشارلاعاندا ءبارىبىر قالاعا اۋىسىپ، بالا-شاعاڭىزدىڭ كوز الدىندا بولدىڭىز، ابەكەم. ولار وزدەرىنىڭ پەرزەنتتىك پارىزىن ادال اتقارا ءبىلدى دەپ ويلايمىن مەن.
ابەكە، مەن ءسىزدىڭ مەرەيتويىڭىزدىڭ بارلىعىنا قاتىستىم. اسىرەسە، جەتپىس جىلدىق تويىڭىز ءجيى ەسىمە تۇسەدى. سەبەبى، وسى تويدا وزبەك اعايىنداردىڭ اتىنان ءسوز العان ءبىر جازۋشى (ءاتى-جونىن ۇمىتتىم) «ءسىز اقىنداردىڭ پاتشاسى بولاسىز» دەپ باسىڭىزعا شىعىس ۇلگىسىندە تىگىلگەن، شەكەسىنە قاداعان قاۋىرسىنى بار ءتاج كيگىزىپ، قولىڭىزعا اسا تاياق ۇستاتقان بولاتىن. ءبىراق الگى وزبەك اكامىز اسا تاياقتى بەرمەس بۇرىن بۇراندالى باسىن بۇراپ اشىپ، ونى شاراپ ىشەتىن ىدىسقا اينالدىردى دا تاياقتىڭ ىشكى قۋىسىنا تولتىرىلعان كونياكتان شۇپىلدەتە قۇيىپ، سىزگە بەرىپ ەدى... ءسىز سوزگە كەلمەي، تارتىپ سالدىڭىز. وي، سونداعى زال تولى جۇرتتىڭ قىران-توپان كۇلكىگە باتقانى-اي!
سودان اراعا تۋرا ون جىل سالىپ، ءسىزدى حان كوتەرۋ ءوزىڭىزدىڭ تۋعان جەرىڭىزدە جالعاسىن تاپتى. سەكسەن جىلدىق مەرەيتويىڭىزدا قاراوزەكتىك ناعاشى جۇرتىڭىز ءسىزدى اق ارعىماقتىڭ ۇستىنەن اق تەكەمەتكە اۋناتىپ ءتۇسىرىپ اپ، سوناۋ سىر – اناڭىزدىڭ وزىنە دەيىن كوتەرىپ اپارىپ ەدى-اۋ! بۇل وتە اسەرلى كورىنىس بولدى. وسى ساتتە حالىق جازۋشىسى سافۋان شايمەردەنوۆ اقساقال كوزىنە جاس الىپ: «اپىر-اي، مىناداي ەل ىقىلاسىنا بولەنگەن اقىندا، سونىڭ كۋاسى بولعان بىزدە دە ارمان بار ما؟»، – دەپ ەدى ريزاشىلىقپەن.
ال ءسىزدىڭ سەكسەن بەس جىلدىعىڭىز جالاعاش اۋدانىندا بۇحارباي باتىردىڭ ارۋاعىنا ارناپ اس بەرۋ راسىمىنە سايكەس كەلدى. وسى ساپاردا الماتىدان ءبىراز اقىن-جازۋشىلار سىزبەن بىرگە كەلگەندى. ولاردىڭ ىشىندە بەلگىلى كىسىلەردەن م.قاراتايەۆ، ءا.جۇمابايەۆ، ءا.جامىشيەۆ، م.بايدىلدايەۆ، ج.دارىبايەۆا تاعى باسقالار بار. ءقازىر ويلاپ وتىرسام، بۇل ءسىزدىڭ سىر-اناڭىزبەن سوڭعى رەت جۇزدەسىپ، قوشتاسۋىڭىز ەكەن-اۋ! سول جولى قىزىلورداعا جەتكەنشە جاس جىگىتتەي قايتا تۇلەپ، قاسىڭىزداعىلارمەن جول بويى ءازىل-قالجىڭ جاراستىرىپ كەلىپ ەدىڭىز. جول-جونەكەي حالقىڭىز دام-تۇزىمەن، ان-جىرىمەن قارسى الىپ، شىعارىپ سالىپ وتىردى. بۇل ءسىزدىڭ تۋعان جەرىڭىزدە سوڭعى رەت بوي جازۋىڭىز بوپ شىقتى عوي. قايتىپ سىر بويىنا ورالۋ سىزگە بۇيىرماپتى. ءبىراق «تۇلپار ءىزىن تاي باسار» دەگەندەي، ۇلىڭىز رۇستەم مەن كەلىنىڭىز گۇلجاھان سىزگە ارناپ ەلىڭىز بەرگەن اسقا قاتىسىپ، رۋحىڭىزدى تىرىلتۋدە.
اق تۋىمنىڭ استىندا
مەن ولمەيمىن!
بارمىن، بارمىن،
كۇن سونگەنشە سونبەيمىن! –
دەپ ءوزىڭىز جىرلاعانداي، ءسىزدىڭ الاۋلاعان كۇن جۇرەگىڭىز ەشقاشان سونبەيدى. ءسىز ماڭگى ءتىرىسىز، ابەكەم!
قالماۋ ءۇشىن ءبىز جۇرگەن كونەرىپ ءىز،
قاۋلاۋ ءۇشىن جاس وركەن ورەنىمىز.
بۇلاق كوزىن ارشيمىن قۇم ىشىنەن،
ءشول قاندىرسا كاۋسارى دەپ ەدىڭىز.
سودان بەرى قانشاما بۇلاق اقتى،
سۋعارۋعا ءنار بەرىپ جىر-الاپتى.
كۇنمەن بىرگە جاسايدى،
جاساي بەرمەك،
وزىڭىزدەي ۇلى ۇستاز ۇلاعاتتى!!!
“سىر بويى” گازەتى.
30-قازان، 1999 جىل.
You Might Also Like
-
تالدىقورعان قالاسى، الماتى وبلىسى، قازاقستان رەسپۋبليكاسى. كەنبايەۆا قۇرالاي مۋرات قىزى 3 كۋرس بىلىمگەرى جەتىسۋ ۋنيۆەرسيتەتى كە اق ماماندىعى: شەتەل ءتىلى: ەكى شەتەل ءتىلى.
-
ول قولى جەتىپ مينيسترلىككە جۇمىسقا ورنالاسىپ ەدى. العاشقىدا بارلىعى قىزىق كورىنگەن. بۇكىل ەلدىك شارۋالاردىڭ باستاۋى وسى جەر دەپ ويلاعان. مينيسترلىكتىڭ ەسىگىنەن كىرگەن كىسىگە بىردەن كوزگە تۇسەتىن سۋ...
