InfoHub Logo

ۇلى وتان سوعىسى جىلدارىندا ءبىزدىڭ قانداستارىمىز قاتىسپاعان بىردە-بىر ۇلكەن شايقاس بولمادى. قازاق باتىرلارى ەل باسىنا كۇن تۋعاندا جانىن شۇبەرەككە تۇيگەن ناعىز جاۋىنگەر حالىق بولعان. ەردىڭ ەرى شىدايتىن جاڭبىرشا جاۋعان بومبا مەن قارشا بوراعان وقتىڭ اراسىندا ولاردىڭ نازىك جۇرەكتەرى تاسقا اينالىپ، گۇل عۇمىرلارى اجالدىڭ قاندى تىرناعىنا ىلىكتى. تولارساقتان ساز  كەشىپ، ازىقسىز كۇن، ۇيقىسىز ءتۇن ءجۇرىپ، ەل مەن جەردى، ار مەن نامىستى قورعادى، كەۋدەسىن وققا توستى. قىلىشىن سۇيرەتكەن قاھارلى قىستىڭ تابانىنان سىزى، ءون-بويىن ايازى شىمشىلاسا دا، جازدىڭ قاپىرىق ىستىعى مەن اڭىزاق جەلى دە بۇلارعا بوگەت بولا المادى. ويتكەنى قازاق حالقى مويىنى ءيىلىپ، بەلى بۇگىلەتىن حالىق ەمەس. بۇل ءبىزدىڭ قانىمىزعا سىڭگەن نامىسىمىزدىڭ ەڭ بيىك شوقتىعى. ولاردىڭ كوكىرەگىندە تەك «وتان» دەگەن ۇران تۇردى.

بۇل سوعىستا قازاقستاندىق جاۋىنگەرلەردىڭ 500-گە جۋىعى «حالىق قاھارمانى» اتاعىن الدى. وزدەرىنىڭ ەرەكشە قايسارلىعىمەن كوزگە تۇسكەن داڭقتى قولباسشى، باتىر باۋىرجان مومىش ۇلى، اتاقتى پارتيزان قاسىم قايسەنوۆ، رەيحستاگ ماڭدايىنا ءبىرىنشۋ تۋ تىككەن قاھارمان راحىمجان قوشقاربايەۆ اتالارىمىزدىڭ ەرلىكتەرى ايىرىقشا. مايدان دالاسىندا بولمىسى ايەل بولعانىمەن، رۋحتى ەرلەرشە سوعىسقان قازاق قىزدارىن ايتپاسقا بولماس. باتىستىڭ ءۇش قارلىعاشتارى ۇشقىش حيۋاز، مەرگەن ءاليا، پۋلەمەتشى مانشۇك اپالارىمىزدىڭ ەرلىكتەرىن قارۋلاستارى ەستەلىك قىلىپ قالدىرعان. ونىمەن قوسا 80 مىڭداي ايەلدەر وفيسەر قاتارىندا بولعان. مەن وسىنداي باتىرلاردىڭ ۇرپاعىمىن.

وسى قانقۇيلى سوعىسقا مەنىڭ اتالارىم ءجۇسىپوۆ ارالباي مەن ءجۇسىپوۆ يسا، اكەلەرى تەمىربايەۆ جۇسىپپەن بىرگە سوعىسقا اتتاندى.

اتام ءجۇسىپوۆ ارالباي مايدانعا شاقىرىلعاندا 18 جاسقا دا تولماعان ەكەن. قولىنا قارۋ الىپ، كۋرسك دوعاسىندا، ستارىي وسكول ماڭىندا مايدانعا تۇسكەن. ۇرىس كەزىندە جارىلعان بومبا تولقىنىنان كونتۋزيا الادى. بىرنەشە اي گوسپيتالدا جاتىپ، ەمدەلىپ، ەلگە قايتىپ ورالدى. اتام بىرنەشە مەدالدار مەن وردەننىڭ يەگەرى. سوعىستان ورالعاننان كەيىن ەلدە اۋىل شارۋاشىلىعى سالاسىندا كولحوزدا، كەڭشاردا ەڭبەك ەتتى.

اتام اڭگىمەسىندە «اينالايىن، بالالارىم بۇگىنگى كۇنگە تاۋبە ەتىڭدەر. ءبىز 30-شى جىلدارداعى ناۋمەتتى دە، جان الىسىپ، جان بەرىسكەن ەكىنشى دۇنيە جۇزىلىك سوعىستى دا باستان كەشىردىك. «ەلىم، جەرىم» دەپ شايقاستىق. ەڭ باستىسى نامىستى قولدان بەرمەۋ ەدى. وڭاي بولعان جوق. ادامزاتتىڭ، ۇلتتىڭ ەڭ باستى قۇندىلىعى باس بوستاندىعى مەن تاۋەلسىز ەلىنىڭ بولۋى...» دەپ اڭگىمەسىن اياقتايتىن

اتامىزدىڭ اڭگىمەلەرىن ەستىگەننەن كەيىن تاۋەلسىزدىكتىڭ ءبىز ءۇشىن قۇندى ەكەنىن ءتۇسىندىم. مەن وسىنداي جۇرەك جۇتقان، ەل ءۇشىن قۇربان بولعان باتىرلاردىڭ ۇرپاعى بولعانىما ماقتانامىن.

نايزاعايداي جارقىلداعان وتتى ويى بار، قاھارلى سويلەسە دە قايىرىمى مول، ءوز مۇددەسىن گورى، ۇرپاق مۇددەسىن ويلاعان، قارا قىلدى قاق جاراتىن ادىلدىكتەن جارالعان ويى تۇڭعيىق، قيمىلى قىلىش باتىرلار ەسىمى، ەرلىگى جادىمىزدا ماڭگى قالىپ، ونەگەسى بولاشاققا كۇش، قايرات، رۋح بەرەدى. "ەر ەسىمى – ەل ەسىندە”،- دەمەكشى، بىزگە جارقىن بولاشاق، باقىتتى عۇمىر سىيلاعان اتالار، اسىل انالاردىڭ ەرلىگى كوڭىل تۇكپىرىنەن ۇمىتىلماق ەمەس.

---