InfoHub Logo

ەرتە زاماندا ءۇش اعايىندى جىگىت بولىپتى: ۇلكەنىنىڭ اتى — سارىتاي، ورتانشىسى — تورىتاي، ەڭ كىشىسى — قاراتاي.

جىگىتتەر اڭ اۋلاۋمەن كاسىپ ەتىپتى. ءار كۇندە كىشىسى اڭعا شىعىپ اڭ اۋلادى، ۇلكەن سارىتاي ۇيدە قالىپ اڭشىلارعا اس دايارلاۋشى ەدى.

ءبىر ۋاقىتتا سارىتاي ۇيدە وتىرىپ ەت ءپىسىرىپ وتىرسا، دالادان ءبىر زور داۋىس ەستىلدى. سارىتاي قورىققانىنان جالما-جان ورنىنان تۇرا كەلىپ، دالاعا شىقتى، دالادا ول نە كوردى؟ ساقالى قىرىق تۇتام، بويى بارماقتاي، ءتۇسى سۋىق ادامدى كورىپ قورىققانىنان ولە جازدادى.

قۇدايدىڭ كەم جاساعان بايعۇسى سارىتايعا قاتتى اقىردى، ءھام وعان بۇيىردى: «مەنى اتتان ءتۇسىرىپ ال!» — دەپ. سارىتاي ەسى شىعىپ كەتىپ، قورىققانىنان شالعا جەتىپ كەلىپ اتىنان ءتۇسىپ، ءھام ۇيگە اكەلدى. ۇيدە ەت وشاق ۇستىندە تۇر ەدى.

ەرگەجەيلى شال سارىتايعا: «ەت بەر»، — دەپ بۇيىردى. بايعۇس سارىتاي ونىڭ بارشا بۇيىرعانىن ورنىنا كەلتىرە باستادى. قازاننان ەتتى ءتۇسىرىپ الىپ، شاقىرماعان قوناعىنىڭ الدىنا قويدى.

قوناق كىرپىك قاققانشا تاباقتى تازالاپ، تاعى دا ەت سۇراي باستادى. سارىتاي قازاننان ءبارىن الىپ جالماۋىز قارتقا بەردى.

ءبىر جاپىراق ەتتىڭ ارتىنان ءبىر جاپىراق ەت ءبىزدىڭ باتىردىڭ اۋزىنا قاراي جۇمارلانعان ۋاقىتتا سارىتايدىڭ كوزى ىلەسپەدى.

استان سوڭ قوناق اتىنا ءمىنىپ ۇيىنە قايتتى. سارىتاي ىنىلەرى اڭنان كەلگەن شاقتا بولعان ۋاقيعانى ولارعا ايتتى.

ەكىنشى كۇن ءۇيدى قاراۋىلداۋعا، ءھام اس دايارلاۋعا ورتانشىسى تورىتاي قالدى. وعان تاعى دا باياعى ءبىزدىڭ الىپ كەلدى ءھام بۇل كەلە قازاندى تازالاپ ۇيىنە قايتتى. مىنە، كەزەك ەڭ كىشىسى — قاراتايعا كەلدى ۇيدە قالىپ، ءۇي كۇزەتىپ، اس دايارلاپ تۇرۋعا.

قاراتاي ولەڭ ايتىپ وتىر ەدى، كەنەتتەن شىڭعىرعان داۋىس ەستىلدى.

قاراتاي باتىر دالاعا شىعىپ كوردى قىرىق تۇتام ساقالدى شالدى. باياعى ادەتىنشە ەرگەجەيلى قاراتايعا قىشقىردى. «مەنى اتتان ءتۇسىرىپ ال» — دەپ.

قاراتاي قورىقپاي، جاي تۇرىپ ايتتى: «بىزگە كەلگەن قوناق اتتان ءوزى دە تۇسەتىن. ونىڭ ءۇشىن مۇندا قىزمەتكەرى جوق»، — دەپ.

قاراتايدان قارسىلىق كورگەن سوڭ ءبىزدىڭ باتىر ەرگەجەي شال اقىرىن جۇمساپ، ءھام داۋسىن تومەندەتتى. قيمىلداماي، ەشبىر جايتاقتاماي، بوس بالانىڭ تۇرعانىن كورىپ، ەرگەجەيلى اتتان ءوزى ءتۇسىپ، ءھام ەت اسۋلى تۇرعان ۇيگە ءوزى كىردى. ەرگەجەيلى قاراتايعا قاراپ ايتتى: «سەن ماعان قازاننان ەت الىپ بەر!» — دەپ.

جارىقتىق بوس بالا قازاننان ەتتى ءتۇسىردى، تاباققا سالدى. شاقىرماعان قوناقتىڭ الدىنا قويدى. قوناق ەتتىڭ ءبارىن جەپ تاعى دا زورلاي باستادى ەت سۇراپ. سوندا قاراتاي وعان ايتتى: «ءبىزدىڭ قوناقتارىمىز بۇرىن ءبىر تاباقتان كوپ جەمەيتىن ەدى، ءھام سۇراۋدىڭ دا رەتى جوق، سەبەبى — مۇندا اعالارىمنىڭ دا سىباعاسى بار. ولار اڭنان قايتسا كەرەك، ءھام قازاندا قالعان ەتتى جەسە كەرەك» — دەيدى.

جىگىتتىڭ بۇل ايتقانىنا ءىلتيپات ەتپەي ەرگەجەيلى ءوزى-اق ەتتى بيلەي باستادى. جاس ادام ەرگەجەيلىنىڭ ءوز بەتىمەن ىستەگەن ىسىنە نامىستانىپ، جىگەرى قايناپ الىسۋعا بار كۇشىمەن ۇمتىلىپ، ۇزىن ساقالىنان الدى. ىلەزدىڭ اراسىندا زور توبەلەس بولدى. اقىرىندا قاراتاي جەڭىپ، شالدى ساقالىنان ۇلكەن بايتەرەككە بايلاپ قويدى.

تۇندە ەرگەجەيلى ساقالىن ءۇزىپ الدى دا قاشۋعا بەت قويدى. ەرتەڭىندە بالالار كوردى شالدىڭ بايتەرەكتە جوق ەكەنىن. ءبىراق ورنىندا باياعى ءوزى بايلاعان ساقالى بايتەرەكتە قالىپتى. بالالار كەگىن الۋعا ويلاپ ءجۇر ەدى، قۋۋعا ارتىنان كەتەدى. جىگىتتەر كوپ ىزدەپ ەندى ەش جەردەن تاپپادى. مىنە، اقىرىندا تەسىككە كەلدى. قاراتاي ءوزىنىڭ تىلەۋى بويىنشا ارقاننان ۇستاپ تومەن قاراي ءتۇسىپ كەتتى. اعالارى ارقاندى ۇستاپ قالدى. شۇڭقىر تۇبىندە ول ءبىر اپپاق سۇتتەي ءبىر ءۇيدى كوردى. قاراتاي بۇل ۇيگە كىردى، ۇيدەگى سۇلۋ ءۇش قىزدى كوردى. ءۇش سۇلۋ جاس ادامدى كورگەن سوڭ ءتيىستى ادەپپەن تۇرا كەلىپ، ورىندارىنان تاعزىمشىلىق كورسەتىستى. سۇلۋلار ۇندەمەي تۇردى. قاراتاي ولارعا قاراپ سۇرادى: «قارىنداستارىم، ساقالسىز، بويى ءبىر تۇتام كىسى كوردىڭدەر مە؟» دەپ. «كوردىك — دەدى قىزدار. — جىگىت، ساقتانعايسىڭ ول زالىمداردان، بارساڭ، سەنى ولتىرەر، ءبىز سەنى ايايمىز! ول ءبىزدىڭ كورشى ۇيدە جاتادى». «جوق! مەن بارامىن ول زالىمعا!» — دەيدى قاراتاي ەندى. «ەگەردە ول توبەلەس ەتە باستاسا، سۇلۋلار سىزدەر قايسىمىزعا بولىسار ەدىڭىزدەر؟» — دەپ قاراتاي سۇرادى. «سىزگە بولىسار ەدىك»، — دەدى قىزدار. قىزۋ جىگىت قۇدايعا سىيىنىپ، قاشقىن جاتقان ۇيگە قاراي بەت قويدى. قاراتاي ونىمەن كوپ الىسىپ، اقىرىندا كۇشى ازايا باستادى شارشاپ. قاراتاي سۋ ىشكىسى كەلگەن سوڭ، ءشولىن قاندىرۋعا ەرگەجەيلىگە قاراپ ءبىزدىڭ قاراتاي وسىنداي ءسوز تولعايدى: «قارت، جىبەر مەنى سۋ ىشۋگە!» — دەپ. قارت كوپتەن-اق وسىندايدى تىلەپ تۇرعان، ءبىزدىڭ باتىرعا رۇقسات بەردى. قاراتاي باياعى تانىس سۇلۋلارعا كەلىپ، ولاردان ىشۋگە سۋ سۇرادى. سۇلۋلار (كوك مويىندار) جاس بوز بالاعا جاي سۋ بەرمەي، ادامعا كۇش بەرەتىن سۋ بەردى. قاراتاي سۋدى ءىشىپ، كوپ كۇشتىڭ پايدا بولعانىن دەنەسى سەزدى. ەرگەجەيلىنىڭ سۋ ىشكىسى كەلدى. ول دا قىزدارعا كەلىپ سۋ سۇرادى ولاردان. ايلاكەر، مىكىر كوك مويىندار سۇيمەيتىن شالىنا ادامنىڭ كۇشىن ازايتاتىن سۋ بەردى. كوكمويىن سۇلۋلاردىڭ سۋىمەنەن كۇشەيگەن قاراتاي ءبىر قويىپ قىزداردىڭ سۋىمەن كۇشى كەتكەن شالدى ءولتىردى دە، ءبىر تىلەگەن مۇراتىنا جەتتى.

شالدى ءولتىرىپ قاراتاي وزىنە جاقسىلىق ەتكەن سۇلۋلارىنا كەلدى، ءھام ولارعا ايتتى: «سۇيىكتى سۇلۋلارىم، نەگە سىزدەر جەر استىندا تۇراسىزدار، شىراقتارىم، سىزدەردى قۇداي ۇرعان زالىم الىپ قاشقان جوق پا؟» دەپ. وسى ءسوزدى ەستىگەن شاقتا سۇلۋلاردىڭ كوزدەرىنە جاس تولىپ، باسىن تومەن سالىپ، ەڭ ۇلكەنى كوزىندەگى جاسىمەنەن ءوزىنىڭ قايعىلى حيكاياتىن باستادى:

— «زەيىنىڭدى سالىپ تىڭداعايسىڭ، مەن ءوزىمنىڭ حيكايامدى ايتايىن. ءبىز ۇشەۋمىز ءبىر تۋىسقان. جەر ۇستىندە تۇرۋشى سارمانقۇل دەگەن ءتاۋىر بايدىڭ قىزدارى ەدىك. ول ءبىزدىڭ اتامىز ءبۇتىل دۇنيەگە ماعلۇم ەدى. ءوزىنىڭ ناعىز التىننان سالدىرعان ءايبات سارايىمەنەن ءھام باقشاسىمەنەن، ونىڭ ىشىندە ءارتۇرلى دۇنيەنىڭ كەرەمەتى بار ەدى.

بىزدەر وسى ءايبات سارايدىڭ ىشىندە تاربيەلەنىپ ەدىك. ءار كۇن شەشەمىزدىڭ كۇڭىنىڭ قاراۋىنشا باقشاعا بارىپ، سايران ەتۋشى ەدىك، بەينە ءبىر ۇجماقتىڭ قۇسىنا ۇقساپ سايراپ مەرەكە ەتۋشى ەدىك. ول باقشانىڭ ىشىندە ءار قۇستار سايراپ، گۇلدەر جاقسى ءيىس بەرىپ، كۇمىستەي سۋلارىمەنەن بۇلاقتار اعىپ، جىل بويىنشا ءارتۇرلى جەمىستەر ءپىسىپ تۇرۋشى ەدى.

باقشانىڭ قىزىعىمەن الدانىپ كەشتىڭ بولعانىن ءبىز بىلمەي قالىپپىز. كەنەتتەن كۇن تۇنەرىپ، جاي جەل بولىپ، سويتە-سويتە ۇلعايىپ داۋىل تۇردى. كۇن كۇركىرەپ، ناجاعاي ويناپ جەر سولقىلدادى. بىلىنبەي بىزدەردى ءبىر نارسە تومەن تارتتى. كوز اشىپ-جۇمعانشا ءبىز وسى اق ءۇي ىشىندە پايدا بولدىق.

وسى ءۇيدىڭ يەسى ەرگەجەي قارت، ونى سەن جىگىت، ءقازىر ءولتىرىپ تاعدىرمەن وسىنشا كەمدىككە كىرىپتار بولعان ءبىزدى قۇتقاردىڭ. سەنىڭ سيپاتىڭدى، ءوزىمىزدىڭ قۇتقارۋشىنى كورىپ تۇرمىز. ءبۇتىل ءومىرىمىز بويىنشا قۇدايدان تىلەرىمىز ءبىزدى كابابتان قۇتقارعانىڭىز ءۇشىن سىزگە زور راحمەت ەتسىن!» — دەپ. جاس ادام بايعۇستىڭ ايتقان سوزىنە راقىمى كەلىپ، باقىتسىزدىقتارىنا كوپ قاپالاندى.

ول وزىنە ءوزى مىندەت ەتتى، باقىتتىڭ قۇسىن بۇلاردىڭ باسىنا قوندىرۋعا، جارىق دۇنيەنى كورسەتىپ نەكەلەندىرىپ قوسۋعا.

قاراتايدى ارقان ۇشىنا بايلاپ تەسىككە جىبەرگەندەگى وسى ارقان ۇشىنا ۇلكەن قىزدى بايلاپ تارت دەگەندەي بەلگى ەتكەندە، اعالارى ارقاندى تارتىپ كوتەرىپ الىپ، قۇدايدىڭ جارىعىن كورسەتتى. ارقان ۇشىندا ءىنىسىنىڭ ورنىندا قىزدى كورىپ، شوشىپ كەتكەندىكتەن، ءتىپتى جەتكىزىپ ايتۋعا مۇمكىن ەمەس! جۇرەكتەرىنە قان تولىپ بەينە اقىماق ايەلشە اقىرا باستادى. اقىلدى قىز وقيعانىڭ بارشاسىن ايتىپ ەدى، جىگىتتەر بوسىلدى. ارقاندى تاعى تومەن جىبەرىپ، قىزداردى جارىققا شىعاردى. ويباي، قاراتاي، قانداي-اق جامان اعالارى! الگى قىزداردىڭ سۇلۋلىعىنا قىزىعىپ، الۋعا تالاپ ەتىپ، وسىنداي زالىمدىق ىسكە بەل بايلادى. قاراتايدى جەر استىندا قالدىرىپ، وزدەرى ءبارى دە قىمبات باعالى تابىستارىمەن جونەلدى. ەكى جىگىتتىڭ دىنسىزدىگىن كورىپ كىشى قىز بارىنەن سۇلۋ، ءھام اقىلدى ەدى، ەكى مىرزاعا قاراپ ءبىر ءسوز ايتقانى: «ەي، جاقسى جىگىتتەر، نە سەبەپتەن ماڭگى ازاپقا وزدەرىڭىزدى ءىنىڭىزدى تاستايسىزدار؟ نەندەي جازاسىمەن وسىنداي ازاپقا لايىق؟ شىندارىڭىزبەن-اق وسىنداي تازا جىگىتتى ولىمگە قيعاندارىڭىز با؟ قاراتاي سىزدەردى دە، بىزدەردى دە قۇتقارۋشىمىز ەمەس پە؟ قۇدايدان قورقىڭىزدار، بىرەۋدى باقىتسىز ەتىپ باقىتتى بولامىن دەپ ويلاماڭىزدار. سىزدەر ەش ۋاقىتتا باقىتتى بولمايسىزدار، بۇگىن بولماسا ەرتەڭ ونىڭ كەبى باستارىڭا كەلەدى. قۇداي اققا بەرەدى، ول جازا ەتەر».

بۇل ايتقانى زالىمدارعا ەش نارسە بولمادى، ءھام تەبىرەنبەدى. سوندا كىشى قىز جىلاپ تۇرىپ ايتتى. «مەن سىزدەرمەن جۇرمەيمىن، ونىڭ جانىندا قالامىن، وسى جەردەگى ءولىم ماعان سۇيكىمدىرەك سەندەرمەن قايعى جۇتىپ ەسىرىكپەن جۇرگەنىمنەن دە» — دەپ بايعۇس زار جىلاپ، اقىرىندا ءوزىن ولتىرۋگە بەل بايلادى. جىگىتتەر ءوزىن ءوزى ولتىرۋىنە جىبەرمەي، قول-اياعىن بايلاپ، ارتتارىنا قاراماي قايتا باستادى.

قايىر، جىگىتتەر جۇرە تۇرسىن، ءبىز قاراتايعا قايتالىق. قاراتايدىڭ ءىشى كوپتەن-اق سەزدى. زالىمدىعى ءۇشىن اعالارىن قارعاماي، قۇدايعا جالبارىندى، ولاردى اقىلدى ەت دەپ قۇدايعا تاپسىرىپ. جەر استىندا ءبىر ۇلكەن تەسىك كوردى. تەسىككە كىرىپ ەدى — ءبىر اق ساقالدى شال وتىر. ونىڭ الدىندا سونبەيتىن وت جانىپ تۇر. ول بارشا زەيىنىمەن ۇلكەن دۇعالىق كىتاپ وقىپ وتىر. كەلۋشىنى بايقاماي شال كىتابىن وقي بەردى. قاراتايدىڭ سوزىمەنەن وقۋى ءبولىندى. «اسسالاۋماعالەيكۇم، قۇداي ءراحماتى ساعان بولسىن»، — دەدى. قاراتايدى كورگەندە ونىڭ كوزى وتتاي جايناپ، مۇرتى كۇلىمدەپ جىلى دىبىسپەن ايتتى: «قوش كەلدىڭىز، سۇيىكتى ۇعىلىم، قاراتاي»، — دەدى. قاراتاي عاجاپقا قالدى تانىستىعى جوق قارت اتىن اتاعاندىعىنا. شال مۇرتى كۇلىمسىرەپ ايتتى: «مىنە، ەندى كەلدى كوپ كۇتكەن قوناق، وتىر، ادام ۇلانى، ءھام تىڭدا مەنىڭ قايعىلى حيكايامدى. قىرىق جىل — مەنىڭ بۇل شۇڭقىردا تۇرعانىما. ءبۇتىل ءومىرىمدى سارىپ ەتتىم دۇعالىق كىتاپ وقۋعا. ءبىزدى تاعدىر ءوزى قوستى، سەن ماعان ۇعىل بولارسىڭ، مەن ساعان اتا بولارمىن. سەنىڭ ماڭدايىڭ جارىق، باقىتىڭ جارقىراپ تۇر. ۋاقىتشا اعالارىڭ قورلىق ەتكەن، ءھام ۋاقىتشا عاشىعىڭنان ايرىلىپسىڭ، ول ءالى سەنى ۇمىتقان جوق. كۇنىمەن سەنى ويلايدى. سەنىڭ اعالارىڭ ارام قولدارىمەن ۇستاماققا گۇل سەكىلدى تانىنە تالاپ ەتەدى، ءبىراق كورىنبەس پەرىشتە سەن ءۇشىن دەنەسىن قورعايدى، قۇداي ساقتاپ تۇرعان اۋليەنىڭ قولىن ءوزىڭ بىلەرسىڭ. ول سەنىكى. ەكەۋىڭىز باقىتتى بولىپ، نەكەمەنەن قوسىلىپ قوساقتىق ءومىردى راحاتتا وتكىزەرسىز. وسىنداي زور مارتەبەگە دوسىڭ ءسۇيىنىپ، دۇشپانىڭ كۇيىنەر. مىنە، تاعى ساعان ءبىر ءسوز: اعالارىڭنىڭ ايىبىن كەش، زور كىنا ەتتى ولار، سەنى جەر استىنا تاستاپ، سەنىڭ قالىڭدىعىڭدى الايىن دەپ بايعۇس سولار دا زور ازاپ تارتىپ تۇرادى. ونىڭ ءۇشىن قۇداي سەنى جارىلقار كەڭ راحمەتىمەنەن ماڭگى دۇنيەگە شىعىپ. ەندى ۇيىقتا، بەيشارا جولدان شارشاعان شىعارسىڭ قايعىمەنەن»، — دەدى. شالدىڭ ءسوزى قاراتايدى قۋانتتى. شالدىڭ اياعىنا كوز جاسىمەن جىعىلىپ، قولىن ءسۇيدى. ول بارشا ازابىن ۇمىتىپ، ءھام شارشاعانىن ۇمىتىپ، اقىرىن جاقسى ءتاتتى ۇيقىعا كەتتى. سول ۋاقىتتا شال ۇيىقتاماي ءوزىنىڭ ءتاۋىر كورەتىن كىتابىن وقي بەردى. كەنەتتەن ول ايدىك اق قۇس بولىپ ۇيقىداعى قاراتايدى ارقاسىنا مىنگىزىپ، كوز اشىپ-جۇمعانشا جىگىتپەن قۇدايدىڭ جارىعىنا شىقتى. ءۇش جۇما، ءۇش كۇن ءوتتى. قاراتاي ءالى ۇيقىدا. شال ونى ءبىر زالىم زالال ەتەر دەپ كۇزەتىپ وتىردى. مىنە، باتىر وياندى، جان-جاعىنا قاراپ كوردى تاۋلاردى، ورمانداردى، تەز اققان وزەندەردى، اينالاسىنا كوز جەتپەيتىن كوك اۋانى. وسىنىڭ اممەسىنە سەنبەي قاراتاي قۋانىپ ساقىلداپ كۇلدى. «ەي، قۇدايىم، نەندەيىن عاجايىپپەن مەن دۇنيەگە شىقتىم؟! سەن قۇدايىم، قۇدىرەتتى، كۇشتى، ءھام ءادىل شال سيپاتىندا ەتىپ ماعان قۇتقارۋشى جىبەردىڭ. وسى سوزبەنەن شالدىڭ موينىنان قۇشاقتاپ ءسۇيىپ، «اتا-انام، قۇتقارۋشىم!» دەدىم. شال: «سەنى قۇدايعا تاپسىردىم» — دەپ كوزدەن عايىپ بولدى. قاراتاي شالدىڭ اق كوڭىلدى ەكەنىنە، جۇمساقتىعىنا، كوبىنەسە كوز اشىپ-جۇمعانشا عايىپ بولۋىنا عاجاپقا قالىپ، ءھام بىرنەشە مينۋتتاي قيمىلداماستان قالدى. بۇل شال قىزىر پايعامبار ەدى. قۇدايىم ونى بەيشارا بولعان قاراتايعا جىبەرىپ ەدى، جەر استىندا جاتىپ كوپ جالبارىنىپ ەدى. بەينە وق تيگەن جولبارىستىڭ بالاسىنداي سابىرسىزدىعى قايناپ نە بولسا دا تەز ءوزىنىڭ عاشىعىن ىزدەۋگە ورنىنان ۇشىپ تۇرەگەلدى سونشا دۇنيەگە اشۋلانعانداي ءجابىر كورگەن تۇسىمەنەن. قانى قازانشا قايناپ، كوزىنەن قانى توگىلىپ، اشۋدان تۇلا بويى دىرىلدەپ عاشىقتىقتان شولدەدى. ناق وسى ۋاقىتتا ول ەستىدى عايىپتان ءبىر داۋىستى: «قاپالانبا ءبارى دە بولار، تەز الدىڭنان شىعار!»

شالدىڭ ايتقانى كەلدى. قاراتاي اشۋمەنەن قايدا بارارىن بىلمەي وتىرعاندا ونىڭ باقىتىنا شارشاعان قاشقىن يتتەردىڭ ۇستىنە كەلدى. تىلەمەگەن اعالارى ءىنىسىن كورىپ قورىققانىنان ولە جازداپ، ونىڭ اياعىنا جىعىلدى.

سۇلۋدىڭ قۋانعانىنان جۇرەگى جارىلىپ كەتە جازدادى. قۋانعانىنان ءوزىن ۇمىتىپ، باقىتتى مەنىڭ كىشى سۇلۋىم، شىداماي، قۋانىشتان شىققان كوز جاسىمەن باتىردىڭ موينىن جۋدى. باتىر ونىڭ بەتىن شوپىلدەتە ءسۇيىپ، سۇيىكتى كوكىرەككە سۇڭگىپ كەتتى. باتىردا قيمىل جوق. كوكىرەگىنە باسىن تىعا، سۇيۋمەنەن جاۋاپ بەردى. اق كوڭىل قاراتاي اعالارىنىڭ ايىبىن كەشتى، ءبىراق سۇلۋلاردىڭ ءبارىن بەرمەدى، ءوزى بىزگە بەلگىلى سۇلۋدى الدى، وتىز كۇن ويىن ەتىپ، قىرىق كۇن تويىن ەتىپ كەنەلدى. اممەگە دە شاتتىق بولدى، ءبىراق ەكى زالىمعا جامان بولدى. قاراتايدىڭ قۇدالىعىنىڭ ارتىنان قالعان ەكى سۇلۋدىڭ قۇدا تۇسەرىنىڭ ويىنى بولدى، ولار دا عاشىقتىقپەن شىعىستى بەلگىلى ادامدارعا. ەندى ءبىزدىڭ ەرتەگىمىز ءبىتتى، مۇرات حاسىل بولىپ، مۇنان سوڭ دا قاراتاي قوساعىمەن كوپ ءومىر ءسۇردى. سۇيىكتى قوساقتاردان بالالار تۋىپ، اكەسىندەي باتىر بولدى. ەي، مەنىڭ اقكوڭىل قۇرمەتتى تىڭداۋشىلارىم، قاراتايشا ماقتاۋلى ءىس ەتىپ دۇنيەدەگى جاقسىلىقپەن، قوساقتىقپەن راحاتتانىڭىزدار!

---