قاۋىن پىسكەن شاق
— اتا، قاۋىن ءپىستى!
اتاسى كەۋدەسىن كوتەرە، نەمەرەسىنە قاراي جالت قارادى. نەمەرەسى جاراس قاۋىندى ەكى قولداپ كوتەرىپ كەلەدى ەكەن. ءوزى اسا قۋانىشتى. قاۋىندى قايتا-قايتا يىسكەپ قويادى.
— اتا، ءيىسىن ايتساڭىزشى! قانداي كەرەمەت! ءيىسىنىڭ عاجابىن-اي!
— ءوزىڭ جۇلىپ الدىڭ با؟
— اجەم جۇلدى. قاۋىن ءپىسىپ قالىپتى، بالام، — دەدى. — ءوزى دە ءبىر سارى قاۋىندى اكەلە جاتىر، انەكي.
جاراس قاۋىندى اتاسىنىڭ قولىنا ۇستاتتى.
— شىنىندا دا، قاۋىن پىسەتىن شاقتىڭ كەلىپ قالعانى ما؟ — دەپ اتاسى تاڭىرقاعانداي راي تانىتتى. — كۇنى كەشە عانا جەردى اۋدارىپ ەك. قاۋىننىڭ تۇقىمىن توپىراققا سالعان ەك. ەكى قۇلاقتانعانى دا كەشەگىدەي ەدى. گۇلدەگەنى شە؟! تاپ كەشەگىدەي سياقتى بولاتىن. تۇينەگەنى دە ءدال قازىرگىدەي كوز الدىمدا، — دەپ اتاسى ۋاقىتتىڭ سىناپتاي سىرعىپ وتكەنىنە قايران قالۋدا.
— اتاسى، — دەدى جاراستىڭ اجەسى. — تاڭعى سالقىنمەن قاۋىندى ارالاپ شىقتىم. پىسكەن بىر-ەكەۋى بار ەكەن. سولاردى ساباعىنان ءۇزىپ الايىن دەدىم. سويتسەم، وزدەرى-اق ءپىسىپ، ساباعىنان اجىراپ تۇر ەكەن. ءيىسىن ايتساڭشى. مۇرنىڭدى جارادى-اۋ، شىركىن!
اتام مەن اجەم جانە مەن باقشا ىشىنەن اكەلگەن قاۋىندى جەدىك. ءدامى ءتىل ۇيىرەدى ەكەن.
— ءوزىمىزدىڭ ەڭبەگىمىزدىڭ جەمىسى، — دەدى اتام.
— جىلدان-جىلعا قاۋىن پىسكەنگە دەيىن ءتورت كوزىمىز تۇگەل بولسىن، — دەدى اجەم.
اجەم جىل سايىن قاۋىننان العاش رەت ءدام تاتقاندا، وسى ءبىر تىلەگىن ۇنەمى قايتالايدى.
— تىلەۋىڭدى بەرسىن، — دەدى اتام.
مەن دە اتام مەن اجەمنىڭ جانىمدا ءاردايىم بىرگە بولۋىن قالايمىن. ءتاتتى قاۋىندى جەۋىم اتام مەن اجەمنىڭ ارقاسى ەكەنىن بىلەمىن. ولار جىل سايىن قاۋىن ەگەدى. باپتايدى. سۋارادى. قاۋىن پىسكەن كەزدە كۇن ىسىماي جاتىپ، تاڭعى سالقىن شاقتا ءۇيدىڭ كولەڭكەسىنە اكەلىپ قويادى. «قاۋىندى سالقىنداتىپ جەگەن جاقسى. كۇننىڭ ىستىعىندا قاۋىندى جۇلماۋ كەرەك» دەيدى.
مەن ءقازىر اتام مەن اجەم قاۋىندى ۇزگەن كەزدە، سولاردى ۇيگە تاسىپ اكەلۋگە قولعابىس جاساپ ءجۇرمىن. كۇنى ەرتەڭ مەن دە وسەم. سول كۇندى اسىعا كۇتىپ ءجۇرمىن. ءوزىم قاۋىن ەگەمىن. ءوزىم قاۋىن پىسكەن كەزدە اتام مەن اجەمە اۋىز تيگىزەمىن. ولار مەنى ماقتان ەتەدى. «جاراس ەككەن قاۋىن ءتاتتى بولىپتى. ءدامى ءتىل ۇيىرەدى» دەپ ايتاتىن كۇندى اڭساپ ءجۇرمىن. سولاي بولاتىنىنا سەنەمىن. ويتكەنى مەنى سوعان ۇيرەتىپ، جاندارىنان ءبىر ەلى تاستاماي جۇرگەن اتام مەن اجەم بار عوي.
مەن ارمانداپ كەتىپپىن. وي-قيال ارمانىنا قانات قاعىپپىن.
جاراس ءبىر ساتكە جان-جاعىنا قارادى. اتاسى ءتاتتى قاۋىننىڭ ءبىر تىلىگىن وزىنە ۇسىنىپ وتىر ەكەن.
— جەي عوي، جاراسجان، — دەدى اجەسى.
— تويسام دا جەگىم كەلىپ وتىر، — دەدى جاراس تابەتىنىڭ اشىلعانىن جاسىرا الماي.
— ادال ەڭبەكتىڭ ءدامى ءتاتتى بولادى، — دەدى اتاسى قاشانعىداي اتالى سوزگە نازار اۋدارا.
جاراس اتاسى مەن اجەسىنىڭ ەڭبەگىنىڭ ارقاسىندا جايقالا ءوسىپ تۇرعان باۋ-باقشاعا جالىقپاستان، تامسانىپ قاراي بەردى.
You Might Also Like
-
جازدىڭ كۇنى. اسپان شايداي اشىق. جاپىراقتارى جايقالعان جاسىل اعاشتىڭ قويۋ كولەڭكەسىنىڭ استىندا ءبىر توپ بالا اسىق ويناۋدا. ءبارى دە ويىننىڭ قىزىعىنا باتقان. قولدارىنداعى قورعاسىن ساقالارىن شيىرىپ، قاز-...
