InfoHub Logo

اڭىزداعى پەرىشتەلەردىڭ ەسىمدەرى حان دجۇڭ لي، لۋ دۇڭ بيڭ، تيە گۋاي لي، دجاڭ گۋو لاو، حان سياڭ دزى، ساو گۋو، ءلان ءساي حى جانە حى سيەن گۋ بولعاندى-مىس. اڭىز بويىنشا، ولار العاشىندا قاراپايىم ادام بولعان، كەيىن پەرىشتەلەرگە ساي كۇشكە يە بولىپ، ەركىندىكتە باقىت پەن شاتتىققا تولى كۇندەردى باستان كەشىرەدى.

كۇندەردىڭ ءبىر كۇنى دجۇڭ ءنان تاۋىنىڭ بوكتەرىندە كۇنەلتكەن پەرىشتەلەر ىشتەرى پىسىپ، پەنلاي تاۋلارىنا بارىپ قىدىرىپ، ۋاقىت وتكىزۋدى ءجون كورەدى. ولار جەلمەن جارىسىپ، اسقار تاۋلاردان اسىپ، شىعىستاعى تەڭىزگە دە كەلىپ جەتەدى، بۇل ارادا ءبىراز قىدىرىپ، ۋاقىت وتكىزگەن سوڭ ارالارىنداعى تيە گۋاي لي الىستاعى سۋمەن شايىلىپ جاتقان جەردى نۇسقاپ، «انا جەردەگى ارالعا قاراڭدار، وندا البەتتە ادام بالاسى جوق، وندا جاقسىلاپ قىدىرۋعا بولادى، نەگە سوندا بارىپ قايتپاسقا؟!» — دەيدى. بارلىعى كەلىسە كەتەدى.

لۋ دۇڭ بي: «مەندە ءبىر وي بار. بىزگە بۇلتتارمەن تالاسۋدىڭ قاجەتى جوق، سۋلاردىڭ ۇستىمەن وتسەك، ادامداردىڭ نە ىستەگەنىنەن حاباردار بولامىز»، — دەپ وي تاستايدى. مۇنى ەستىگەن وزگەلەرى: «مۇندا تۇرعان نە قيىندىق بار، نەگىزىنە كەلگەندە ءبارىمىز دە قاراپايىم ادامدار ەمەس پە ەدىك!» — دەسەدى.

دجاڭ گۋو لاو وسى پەرىشتەلەردىڭ ىشىندەگى جاسى جاعىنان ەڭ ۇلكەنى ەدى. ونىڭ ءشوپ تە جەمەيتىن، سۋ دا ىشپەيتىن اق ءتۇستى ەسەگى بار بولعان ەدى. ول كۇنى بويى سول ەسەكتىڭ ۇستىنەن تۇسپەي كەش باتقاندا ونى ءبىر قاعىپ قالىپ ەدى، ماناعى ەسەك جەرگە سىلق ەتە ءتۇسىپ، ءبىر جاپىراق قاعازعا اينالادى. دجاڭ گۋو لاو قاعازدى وراپ، قوينىنا سالادى دا، ءوزى دەمالۋعا كەتەدى. كەلەسى كۇنى تاڭەرتەڭ ول سيقىرلى كۇشىمەن قاعازعا دەم سالعانى سول ەدى، ول سول باياعى اق ەسەككە اينالا كەتەدى. لۋ دۇڭ ءبيڭنىڭ ايتقانىن ەستىگەن ول: «مەن جۇرە بەرەيىن»، — دەيدى. قاعاز ەسەكتى سۋعا لاقتىرىپ، ودان كەيىن ءوزى ءمىنىپ، ماناعى ارالعا قاراي جۇرە بەرەدى.

تەڭىزدى ەكىنشى بولىپ وتكەن تيە گۋاي لي ەدى. ءبىر اياعى اقساق، جۇپىنى كيىنگەن ول تۋرا قايىرشى سىندى بولعانىمەن، جۇرەگى نۇرعا تولى قايىرىمدى جان ەدى. ءوزى پەرىشتە بولعانىمەن، ءدارى الۋعا اقشاسى جوق، بار بايلىعى — قولىنداعى تەمىر تاياعى . ول دجاڭ گۋو لاودىڭ زىمىراپ كەتكەنىن كورىپ، تەمىر تاياعىن قايىق قىلىپ وتىرىپ، جولعا اتتانىپ كەتەدى.

ەكىنشى پەرىشتەنىڭ اتتانىپ كەتكەنىن كورگەن حان دجۇڭ لي دە اسىعا باستادى. پالما جاپىراقتارىنان جاسالعان جەلدەتكىشىنە ۇرلەپ «وزگەر» دەگەنى سول ەدى، ول سول ساتتە ۇلكەن بولىپ شىعا كەلدى. پەرىشتە ونىڭ ۇستىنە وتىرىپ، قارقىلداعان كۇلكىسىمەن ەكىنشى پەرىشتەنىڭ سوڭىنان قۋا جونەلدى.

كەلەسى كەزەك حان سياڭ دزىعا كەلەدى. ونىڭ بار بايلىعى گۇل سەبەتى ەدى. بىردە ول، ءتىپتى، سول سەبەتىن الىپ، پاتشا الدىنا بارعان دەسەدى. سول جىلى پاتشا ساراي زاڭدارىن ورەسكەل بۇزىپ، قاراپايىم حالىقتىڭ اشۋىنىڭ استىندا قالادى. حالىق پاتشانى جازالاماق بولىپ شەشەدى. ول داو ءدىندارى سىندى كيىنىپ الىپ، سارايعا كەلەدى دە: «مەن ءسىزدىڭ تۋعان كۇنىڭىزگە سىيلىق رەتىندە ون مىڭ جىل سىيلاۋعا كەلدىم»، — دەيدى دە، سەبەتىنەن قاربىزدىڭ داندەرىن الىپ شىعىپ، جەرگە سەۋىپ جىبەرەدى. اينالا قاربىزدارعا تولا باستايدى، مۇنى كورگەن پاتشا قۋانىشتان: «قانشا اقشا، التىن سۇراساڭ دا ءوز ەركىڭ»، — دەپ ماسايرايدى. ال الگى پەرىشتە: «كوپ كەرەگى جوق، تەك وسى سەبەتتىڭ جارتىسى تولسا بولعانى»، — دەيدى. ساراي قازىناسىنىڭ بارلىعى تاۋسىلادى، ءبىراق الگى سەبەتتىڭ جارتىسىنا دا جەتە قويماعان. سوندا حان سياڭ دزى: «پاتشام، ءسىزدىڭ التىنىڭىزدىڭ بارلىعى اسپانعا ۇشىپ كەتتى» — دەيدى. سويتسە، ول التىننىڭ بارلىعىن حالىققا ۇلەستىرىپ بەرگەن ەكەن. وسى جولى ول سەبەتتى جەرگە قويىپ، ءوزى كوككە كوتەرىلىپ كەتە بەردى.

وزگە پەرىشتەلەر دە وزدەرىنە ءتان سيقىرلارىن كورسەتىپ جاتتى، بىرەۋى كۇننىڭ شىعىستان شىعۋىنا اسەر ەتسە، بىرەۋى جاسمين گۇلىنە ءمىنىپ زىمىراي جونەلدى، ەندى بىرەۋى نەفريت تاقتايشا الىپ شىعارادى. وسىلايشا ولار تەڭىزدەن وتەدى.

بۇلاردىڭ سيقىرلارىن بايقاعان سۋ ايداھارى ءسان ءتاي دزىنىڭ كوزى لان ساي حىنىڭ ۇستاعان نەفريتىنە ءتۇسىپ، ءوزىنىڭ ساربازدارىنا نەفريت پەن ونىڭ يەسىن ۇستاپ اكەلۋدى بۇيىرادى.

پەرىشتەلەر تەڭىزدەن وتكەن كەزدە ارالارىندا لان ساي حىنىڭ جوق ەكەنىن بايقايدى. تيك گۋاي لي ونى ىزدەۋدى ۇسىنادى. ولار تەڭىزدىڭ بەتىندە جارتى كۇن بويى ايقايلاپ ءجۇرىپ، ايداھاردى ارەڭ دەگەندە شىعارادى. ارالارىنداعى لۋ دۇڭ بيڭ بۇرىننان ايداھاردى تانىعاندىقتان: «مەن وسى اراداعى ۇلكەندەردىڭ ءبىرى بولعاندىقتان، وزىڭە ءتىل قاتام، ارامىزداعى ءبىر دوسىمىز جوق بولدى، ونى البەتتە سەن جەدىڭ، سوندىقتان تەز ارادا ونى قايتار» — دەيدى.

اشۋعا بۋلىققان ايداھار ولاردىڭ ءسوزىن دە، وزدەرىن دە ەلەمەيدى. وسى ارادا ۇلكەن ارپالىس باستالىپ، پەرىشتەلەر ايداھاردى جەڭىپ، دوستارىن قۇتقارادى. كۇن ۇياسىنا باتىپ، كەش تۇسكەندىكتەن، پەرىشتەلەر ايداھاردىڭ سارايىندا تۇنەۋدى شەشەدى. سول ساتتە ولار بوتەن داۋىستى ەستيدى، ارالارىنداعى دجاڭ گۋو لاو: «بۇل ايداھاردىڭ داۋسى، ول ورالدى، ءبىزدى بالىقشا قايناتىپ سورپا ەتىپ ىشپەكشى»، —دەيدى.

وسى مەزەتتە ساو گۋو وزىندە سۋ وتكىزبەيتىن بەلبەۋىنىڭ بار ەكەنىن ايتادى، بارلىعى سول بەلبەۋدى اينالا قورشاپ، سۋدىڭ بەتىنە امان ساۋ شىعادى.

وسى وقيعادان كەيىن پەرىشتەلەر ۋايىم قايعىسىز كۇندەر كەشەدى، قاراپايىم حالىققا كومەكتەسۋدى دە ەش ۇمىتقان ەمەس.

---