InfoHub Logo

— اناۋ ەشكى تەرىلەرىن تالىپكە اپارىپ بەرۋ كەرەك ەدى. نەگە ەكەنىن قايدام، ءوزى كورىنبەيدى، — دەدى اكەم تاڭەرتەڭگى شاي ۇستىندە. ءوزى ارباعا ات جەگىپ، الدەقايدا كەتىپ قالدى. اعايلارىم مەن كىشى شەشەم الىستاعى ەگىن باسىندا قونىپ، تارى ورىپ جاتىر. سوندىقتان ەشكى تەرىلەرىن كىم اپارىپ بەرسىن؟ تەرىلەردىڭ وزدەرى بارمايتىنى بەلگىلى. اكەمنىڭ ءبىر قىزىق مىنەزى بار: جۇمىس بۇيىرسا، اتىڭدى ايتپايدى. "الگىنى الگىندەي ەتۋ كەرەك، مىنانى مىناداي ەتۋ كەرەك ەدى" دەيدى دە قويادى. تاياقتىڭ باسى كىمگە تيەتىنىن ءوزىڭ سودان تۇسىنەسىڭ. انەۋگۇنى كەشكى تاماقتان سوڭ اعالارىما ارناپ ءبىر مىسال ايتتى.

... باياعى وتكەن زاماندا ءبىر قاريا ەرجەتكەن بالاسىنا قالىڭدىق ايتتىرماق بولىپتى. دىرداي ۇلىن ءبىر كۇنى قىزدار سۋعا قاتىنايتىن سوقپاققا الىپ شىعىپتى. ءبىر دۇركىن قىز تاياپ كەلە جاتقانىن كورگەن قارت الگى جىگىتتى قامشىمەن ساباي باستاپتى. قىزداردىڭ بىرەۋى:

— بالاڭدى ساباعانىڭ قالاي، قاريا؟ — دەپ سۇراق قويىپتى.

— ايتقانىڭدى عانا بىلەدى، تاپسىرعاندى عانا ىستەيدى. سول ءۇشىن ساباپ جاتىرمىن، — دەپتى قاريا. قىزدار سىقىلىقتاپ كۇلىپتى دە:

— ءوي، ەسۋاس قارت... دىرداي بالاسىن ساباعان نەسى، — دەپ جونىنە كەتە بەرىپتى.

بۇدان سوڭ ءبىر قىز كەيىندە ويلانىپ كەلە جاتىر ەكەن. قارت تاعى دا ۇلىن سابايدى.

بالاڭدى نەگە ساباپ جاتىرسىڭ، قارت؟ — دەپ سۇرايدى بۇل دا.

ايتقاندى عانا بىلەدى، تاپسىرعاندى عانا ىستەيدى. سول ءۇشىن ساباپ جاتىرمىن، — دەيدى قارت.

— اياماي، قاتتىراق سوق، ەسىن تاندىرىپ، بالاڭنىڭ ايتپاي-اق بىلەتىن، تاپسىرماي-اق ىستەيتىن شاعى عوي، قارت، — دەپ قىز كەتە بەرىپتى. سول كۇنى-اق قاريا الگى قىزعا قۇدالار جىبەرىپتى.

اكەم سوڭعى ءسوزىن سوزىڭقىراپ ايتتى دا ءسال كىدىرىپ قالدى. ۇلكەن اعام ەلەڭ ەتىپ، قۇلاق ءتۇردى:

— قۇدالارعا نە دەپتى سول قىز؟ — دەپ سۇراق قويدى. — ريزالىعىن بەرىپ پە؟

اكەم ادەيى كىدىرگەن ەكەن. دەرەۋ ءسوزىن جالعاستىردى.

— قايتىپ كەلگەن جاۋشىلار مىنانداي حابار جەتكىزىپتى: "قىز اۋمالى — توكپەلى ەكەن. سويلەگەن ءسوزى، قىلعان قىلىعى اقىلعا سىيمايدى. تۋعان-تۋىسقاندارى دا كىلەڭ داراقى. ءبىز نيەتىمىزدى ورىنداي الماي، قايتىپ كەلدىك" دەپتى. ايتسە دە الگى قارت باس قۇداعا كورگەن-بىلگەنىن ەگجەي-تەگجەيلى ايتىپ بەرۋدى وتىنگەن. "ءبىز بارىپ ۇيىنە كىرگەندە ۇيدە قىز جالعىز ءوزى وتىر ەكەن... — دەپ باستادى باس قۇدا، — "اكەڭ قايدا؟" دەسەك: "دوستان دۇشپان جاساۋعا كەپتى" دەپ جاۋاپ قايتاردى. "شەشەڭ قايدا؟" دەگەندە: "ءبىر كىسىنى ەكەۋ ەتۋگە كەتتى" دەدى. وسىلاي سويلەسىپ وتىرعاندا قىز ۇلكەن تاباقتى مەيمىلدەتىپ كەسپە سالعان سورپا اكەلىپ قويدى الدىمىزعا. تاماق جەپ وتىرىپ ءۇيىنىڭ بورەنەلەرىنە كوزىمىز ءتۇستى. دوبالداي ءىرى بورەنەلەردەن سالىنىپتى ءۇيى. "مىنانداي جۋان بورەنەلەردى ورماننان تاسۋ قيىن بولعان شىعار، — دەدىك ءبىز، — ءبىر جولى نەشەۋدەن تيەدىڭىز؟" "اتتار ارىق، ءالسىز شاقتا ۇشەۋدەن، ءتىپتى تورتەۋدەن سالىپ ەدىك، سەمىرە كەلە ەكەۋدەن سالا باستادىق، ءبىرجولا سەمىرىپ العان سوڭ بىرەۋىن دە جارتى جولدا ءتۇسىرىپ قالدىراتىن بولدى" دەپ ءتۇسىندىردى اقىلسىز قىز. ءبىز وسىنداي جاۋاپ الىپ قايتتىق، — دەدى باس قۇدا قالعانىنا ءوزىڭ ۇكىم شىعار".

— وي، ويسىز قۇدالار-اي! — دەپتى بۇعان قارت، باياعى "ايتقاندى عانا بىلەتىن" جىگىتتىڭ اكەسى. — ءسوزدىڭ سۇيەگى بولادى، سۇيەكتىڭ ىشىندە سورىپ جەيتىن مايى بولادى. سەندەر سونىڭ سۇيەگىن عانا جالاپ قايتقانسىڭدار عوي، شاماسى. قىزدىڭ ايتقان سوزىنە ءمان بەرمەپسىڭدەر!.. ونىڭ اكەسى دوسىنا بەرگەن قارىزىن سۇراۋعا، شەشەسى بوسانىپ جاتقان ايەلگە كەتكەن. بورەنە دەگەنى دە بورەنە ەمەس، سەندەر جەگەن كەسپە. سەندەر اشىراق كەزدەرىڭدە قوماعايلانىپ، قاسىقتارىڭا بىردەن ءۇش-تورت كەسپەدەن سالعان شىعارسىڭدار. تويا كەلە ازىراق جەگەنسىڭدەر. كەيىنىرەك بىرەۋىن دە جەي الماعانسىڭدار. سولاي ما؟

— سولاي بولدى، — دەپ قۇدالار ۇيلەرىنە قايتىپ كەتىپتى.

ەكىنشى كۇنى قىز ۇيىنە قارت ءوزى بارىپ، بارلىق شارۋانى تىندىرىپ، ۋاعدالاسىپ قايتقان. مىنا مۇرتازاعا دا سونداي كەلىنشەك كەرەك. ول دا ايتپاساڭ بىلمەيتىن جىگىت قوي... ساليح تا اعاسى سياقتى، تەك تاپسىرعان ءىستى بىلەدى...

اكەم اڭگىمەسىن وسىلاي اياقتادى.

اعالارىم ۇيىپ تىڭدادى بۇل حيكايانى. اكەمنىڭ نە ايتقىسى كەلگەنىن ولار تۇگىل مەن دە اڭعاردىم. مەن دە ماۋباس ەمەسپىن...

... ەشكى تەرىسىن اپارىپ بەرەتىن كىم ەندى؟ ۇلكەن شەشەم ەكەۋمىز، ارينە.

تاپال بويلى، جۋانتىق تالپاق ءتالىپ بايعىز كوشەسىندە تۇرادى. ءبىر مىنەزى ەرسى. جىل بويى جىلتىر قارا تىستى دوڭگەلەك بورىك كيىپ جۇرەدى. كۇزدە سول بوركىن شۇبەرەك تىسپەن قاپتايدى دا، كوكتەمدە ونى سوگىپ تاستايدى. ءتالىپتىڭ بوركىن شەشكەنىن كورگەن كىسى جوق. ءتىپتى مونشاعا دا بوركىمەن كىرەدى دەيدى جۇرت. نە بار ەكەن سول بورىكتىڭ استىندا؟ ايەلىن ءبىر چۋۆاش اۋىلىندا بايلارعا جالدانىپ جۇرگەن كەزدە العان. كەلىنشەگى ءبىر كۇنى: "سەن وسى، ءتالىپ، بوركىڭدى نەگە شەشپەيسىڭ؟" دەپ سۇراسا: "ءبىزدىڭ ءتيپتارلاردىڭ1 ادەتى سولاي" دەپ جاۋاپ قايتارىپتى. جۇرتتىڭ توپشىلاۋىنا قاراعاندا تالپاق ءتالىپتىڭ باسىندا ءمۇيىزى بار، الدە تاز.

مەن ەسىمدى بىلگەننەن بەرى ونىڭ ىستەيتىن كاسىبى ۇيدەن ۇيگە ءجۇرىپ، ۋاق جاندىقتىڭ، ءتۇرلى اڭنىڭ، يت پەن مىسىقتىڭ تەرىسىن جينايدى. جىلقى مەن سيىردىڭ، ايۋ مەن قاسقىردىڭ، بۇلان مەن بۇعىنىڭ تەرىسى ونىڭ قولىنا تۇسپەيدى. ولار تۇپ-تۋرا كووپەراتيۆكە كەتەدى. بالالار كوكتەمدە سارشۇناق، سۋىر، ەگەۋقۇيرىق ۇستاساق، الدە قىستا قاقپانىمىزعا ءمالىن، سۋسار تۇسسە، تەرىسىن سىپىرىپ الىپ، تالىپكە جۇگىرەمىز. بىرنەشە قارا باقىر، ارا تۇرا ءتىپتى كۇمىس تەڭگە دە الىپ قايتامىز. ونىڭ جىلقىسى دا، سيىرى دا، باسقا مالى دا جوق. ءۇي تولى شيەتتەي بالا مەن الگى كاسىبى — بار تىرلىگى سول

ۇلكەن شەشەم ەكى ەشكىنىڭ تەرىسىن وراپ، قولتىعىنا قىستى دا تالپاق ءتالىپتىڭ ۇيىنە كەتتىك. كىشى شەشەم ەكەۋمىز ءبىر جەرگە شىقساق، بارىپ جەتە الماي قينالامىز. جولدا كەزدەسكەن تۋعان-تۋىسقانى، قۇدا-قۇداشاسىمەن سويلەسىپ، ءسوزدىڭ ۇشتىعىنا جەتە المايدى. ال ۇلكەن شەشەم: "ەسەنسىڭ بە، قالقام؟ ءحالىڭ جاقسى ما، قۇداعي؟" — دەيدى دە، قايىرىلماي كەتە بەرەدى. ءبىر قىزىق جەرى، ونىمەن جۇرسەڭ، ءتىپتى اۋىلدىڭ ەڭ قاباعان، ەڭ دولى يتتەرى دە الدىمىزدان ابالاپ شىقپايدى.

تالپاق ءتالىپ بالشىق قاقىراسىنىڭ الدىندا تىزەسىنە بايلاپ، شاباتا توقىپ وتىر ەكەن. ءبىزدى كورگەندە توقي باستاعان شاباتاسىن تاستاي سالىپ، ورنىنان ۇشىپ تۇردى:

— ە-ە-ە، جەڭگەي، كەلىڭىز، مارحامات! — دەدى ول — ۇيگە كىرىڭىز دەۋگە، ءۇي تولى بالا-شاعا، اياق باسار جەر جوق. وسىندا وتىرىپ دۇعا وقيىق. — ساراي الدىنداعى دوڭبەك ۇستىنە الدەقايدان اكەلىپ ەسكى الاشانىڭ جۇرناعىن جايدى. وتىرىپ دۇعا وقىدى.

— ءيا، ءتالىپ، وتباسىڭ امان با، كوڭىل-كۇيىڭ جاقسى ما؟

— مال باقپاي، جان باققان جايىمىز بار، بالا-شاعا امان، شۇكىر. كوڭىل دەگەن، جەڭگەي، تۇرلىشە بولادى. ۇيقىداعى ءسابي سياقتىمىن عوي مەن: سەبەپسىز كۇلىپ الامىن، كۇتپەگەن جەردە جىلاپ جىبەرەمىن.

— پەندەنىڭ كوڭىلى تۇگىل، كوكتەگى اناۋ ءتاڭىرىنىڭ كوڭىلى دە وزگەرىپ تۇرادى، — دەپ ۇلكەن شەشەم يەگىن كوككە كوتەرىپ قويدى.

ءتالىپ ورنىنان تۇرىپ، ارى-بەرى ءجۇردى دە، تەز سويلەپ كەتتى:

— جاڭا باسىما ءبىر قىزىق وي كەلدى، جەڭگەي، استىندا اتى جوق كىسىنىڭ جارتى عۇمىرى شاباتا توقۋعا كەتەدى. جاياۋ بايعۇس شاباتانى كوپ توزدىرادى. اتتى ادام ارباسىنا ءبىر مىنسە، تالاي جەرگە بارادى. تالاي قىردان اسسا دا شاباتاسى ءبۇپ-بۇتىن. ءوزىم جاياۋ جۇرگەن جولىمدى ەسەپتەپ قاراسام، بەس رەت مەككەگە بارىپ قايتۋعا بولادى ەكەن.

— مەككەگە دە بارارسىڭ، ءالى، بۇيىرسا...

— ءا-ا، جەڭگەي، ول جاققا اۋىر كۇنا جاساعان ادام بارادى عوي. مەككەگە بارىپ جارىلقاۋ كۇتىپ، جالبارىناتىن نە جازىعىم بار مەنىڭ؟ تەرەڭ ويلاپ قاراعاندا، جەڭگەي، مەن بەيىشكە تۇپ-تۋرا بارىپ ەنەتىن كىسىمىن. نەگە دەسەڭ، مەن ءبىر كاپىردى — ءوز ايەلىمدى يسلام دىنىنە كىرگىزدىم، سونىڭ اقىسىنا ول ەتەك تولى مۇسىلمان بالالارىن تاپتى.

ۇلكەن شەشەم تاڭدانا جىميىپ كۇلدى.

— ونى مۇسىلمان ەتۋىڭ دۇرىس، ءتالىپ، — دەدى ول، — ءبىراق سەن سول بيشارانى ءوز يمانىنان، ءوز تاڭىرىسىنەن ايىرعانسىڭ، ءبۇل ءۇشىن جازا تارتپايسىڭ با؟ ءار پەندە ءوز تاڭىرىسىنە عانا تابىنۋعا ءتيىس...

— بۇعان مەنىڭ اقىلىم جەتپەيدى، جەڭگەي، — دەدى تالپاق ءتالىپ. شىنىن ايتتى. مەنىڭ دە اقىلىم جەتپەيدى بۇعان.

— مەنىڭ كاسىبىمدى سىيلاپ، ۇلكەن باسىڭدى كىشىرەيتىپ كەلگەنىڭە راقمەت، جەڭگەي، مەنىڭ وزىڭە تولەنبەگەن ەسكى بورىشىم دا بار ەدى — كوكتەمدە العان اناۋ ءۇش پۇت تارىنى ايتام. مۇنىڭ ءبارىن تولەيتىن قاراجاتىم جوق. امالىن تاپپاي ءجۇرمىن: نامىس قيناعانىمەن، اقشام تاپشى... — دەپ كۇرسىندى ءۇي يەسى.

— اقشا بولار ءالى، سەنىڭ قولىڭداعى قايدا قاشار دەيسىڭ، ەسەن بولساق، ەسەپتەسەرمىز، — دەپ ورنىنان قوزعالا باستادى ۇلكەن شەشەم.

— تۇرا تۇرىڭىزشى، جەڭگەي، مەندە سىرعىمانىڭ ءبىر جاقسى دوڭگەلەگى بار، مالى-جانى كوپ ۇيگە، بالكىم، ءبىر كادەگە جاراپ قالار، — دەپ ول ۇيىنەن سىرعىمانىڭ سىڭار دوڭگەلەگىن الىپ شىقتى. — قاراڭىزشى، جالتىراپ تۇرعانىن. قالانىڭ جولىنان تاۋىپ العانمىن.

ۇلكەن شەشەم ءتالىپتىڭ ارقاسىنان قاقتى:

— وقاسى جوق، قاينىم، قارىزدار بولىپ قالماسسىڭ، سەنىڭ قوراڭا دا ءبىر كەزدە قۇت كىرەر ءالى.

— ءا-ا، جەڭەشە، مەن ءالى بايىپ كەتەمىن، تەك كۇنى بۇگىن ەمەس! دەگەنمەن، جەڭگەي، ازىرشە اۋىرلاۋ تۇرمىسىم. ۇمىتىپ بارادى ەكەم: مەندە ءبىر قىزىق زات بار. حازىرەتتەر دارەت الاتىن جەز قۇمان. مۇنداي قاستەرلى دۇنيە بىزگە لايىق ەمەس، سونى ال — ول تاعى دا قاقىراسىنا وقتالدى. ۇلكەن شەشەم قولىمەن يشارا جاساپ توقتاتتى ونى.

سىرعىمانىڭ دوڭگەلەگى تاماشا. مەن وعان قاراپ قاتىپ قالىپپىن. ونى كوشەنىڭ ورىنەن دوڭگەلەتىپ جىبەرسەڭ، تامەنايعا دەيىن توقتامايدى-اۋ. تامەناي كوشەسىندەگى بالالاردىڭ ەسى شىعار ەدى. تەك رەزەڭكەسى عانا جوق، بىرەۋ سىپىرىپ السا كەرەك. ۇلكەن شەشەم ماعان سىناي قارادى:

— جارايدى، ءتالىپ، الايىن، دوڭگەلەكتىڭ يەسى تابىلدى. تەرى ءۇشىن ەسەپ ايىرىسقانىمىز بولسىن، — دەپ ول سيقىرلى دوڭگەلەكتى تالىپتەن الىپ، ماعان ۇستاتتى. — ءما، اياعىڭ تالماسىن.

كۇتپەگەن جەردە كەرەمەت دۇنيە ءتۇستى قولىما. وسىنداي دوڭگەلەكتىڭ قۇنى تەرى بولىپ پا؟ ءتالىپ ەسەبىنەن مىقتاپ جاڭىلدى-اۋ، شاماسى.

ۇلكەن شەشەم قايتقىسى كەلىپ ورنىنان تۇردى. قاسىنداعى ءتالىپ تاعى بىردەڭە ىزدەي باستادى.

— كۇزدىڭ بەرەكەلى كەزىندە دە، شاي-شەكەر تاپشىلاۋ بولىپ ءتۇر، جەڭگەي، قايتەيىن؟ قۇر اۋىز جىبەرىپ، ۇياتقا قالام ەندى. جوقشىلىقتان اسقان قورلىق جوق!

— قويشى، ءتالىپ قينالما، تالاي ىشكەن شايىمىز ەمەس پە، — دەپ باسۋ ايتتى وعان ۇلكەن شەشەم، — بولار ءالى، شايى دا بولار، باسقاسى دا بولار.

— تۇرا تۇرشى، جەڭگەي، بوسقا جىبەرمەيمىن تاقپاق ايتىپ، وزىڭە ءبىر بيلەپ بەرەيىن. سىيلىعىم سول بولسىن.

قوناق كەلسە قوراعا،
قوجاسى قاراپ تۇرا ما؟
تاقپاق ايتىپ، بيلەسە،
باسقا سىيلىق سۇراما.
اتى تارتپاي ورىنە،
قوناق شىقپاس تورىنە.
اۋزىن اشسا، قوجانىڭ
وكپە-باۋىرى كورىنەر...

بۇلكىلدەي جورعالاپ، بايپاڭداپ بيلەپ كەتتى. بىر-ەكى رەت شىر كوبەلەك اينالىپ، سەكىرىپ ءتۇستى.

— ءتانتى بولدىم! سىي قۇرمەتىڭە راقمەت! — دەدى ۇلكەن شەشەم ءبيشى توقتاعان كەزدە.

ءبىراق تالپاق ءتالىپتىڭ جومارتتىعى، قوناقجايلىعى مۇنىمەن بىتكەن جوق. ول تاعى ءبىر سىيلىق ۇسىندى.

— بولارى بولدى عوي، جەڭگەي، ءبىر ءان شىرقاپ بەرەيىن ءوزىڭنىڭ قۇرمەتىڭە. مىنەكي، تىڭدا:

گۆارديا ساپقا تۇرسا، قىلىشتارى جارقىرايدى، گۆارديا شىعا قالسا، نەمىس مالعۇن قالتىرايدى.

— بۇل ءبىزدىڭ ءان، گۆاردياشىلار جىرى. مەن ءوزىم وسى سىيقىممەن پاتشا اسكەرىنىڭ گۆاردياسىندا قىزمەت اتقاردىم. ءبارى ارىستاي ازاماتتار بولاتىن. مەن كەلى سياقتى كەلتەمىن. گۆاردياعا ەنگەنىمنىڭ ءوزى تاماشا حيكايا، وي-حوي! ۇلكەن الاڭعا اسكەردى ءيىرىپ، ءتىزىپ قويدى دا، ءبىر گەنەرال گۆارديا تاڭداۋعا كىرىستى. ون بەس-جيىرما قادام كەيىن شەگىنەدى دە، الگى گەنەرال جۇگىرىپ كەلىپ، سولداتتى تىزەدەن تەبەدى. ەڭگەزەردەي ەرلەر ۇشىپ تۇسەدى. جۇزدەن ءبىرى عانا شىداسا شىداعان شىعار. شىداعاندارىن العا شىعارىپ قويادى. كىلەڭ كەرەمەت سياقتى. ءبىر ءسات مەنىڭ تىزەمدى تەپتى. مەن مىڭق ەتپەدىم. گەنەرالدىڭ كوزى شاراسىنان شىعىپ كەتە جازدادى. بىرەسە الدىما، بىرەسە ارتىما اينالىپ، مەنى باستان-اياق كوزىمەن شولىپ شىقتى. سودان سوڭ تاعى دا الىسىراق شەگىنىپ، مەنى ەكىنشى مارتە تەپتى. مەن ەلەڭ ەتپەدىم. "مالاديس، سالدات! — دەدى گەنەرال، — ساپتىڭ ەڭ سوڭىندا جۇرەتىن مەنىڭ ەڭ سەنىمدى، ەڭ ءبىرىنشى گۆاردياشىم بولارسىڭ. سەن سوڭىمىزدا كەلە جاتقاندا ءبىزدى ەشكىم تىزەمىزدەن تەبە الماس". سولاي دەدى، بايعۇس. كوپ ۇزاماي ءبىز دە ونى تىزەدەن تەپتىك. اۋەلى وماقاسا قۇلادى دا، دوپشا دومالاپ كەتتى. پاتشانى قۇلاتىپ، ونىڭ ۇياسىن بىت-شىت قىلعاندا بولدى بۇل وقيعا.

ايتىپ بولعان سوڭ ءتالىپ كوزى مولدىرەپ، ۇلكەن شەشەمە قارادى:

— ارتىق سويلەپ، اسىرا سىلتەسەم، ايىپقا بۇيىرماڭىز، جەڭگەي...

— مۇندايدا شىندىقتى ايتۋ ءۇشىن ازىراق اسىرا سىلتەمەۋگە بولمايدى عوي.

— سويتپەسە بولمايدى، جەڭگەي، بولمايدى، — دەپ باس يزەدى "گۆاردياشى".

تالپاق ءتالىپ ءبىزدى قاقپا الدىنا دەيىن شىعارىپ سالدى. مەنىڭ اياعىم جەردە، توبەم كوكتە! كادەگە جارامايتىن ەكى ەشكى تەرىسىنە قانشا بايلىق، قانشاما قازىنا الىپ كەتتىك: ەكى تاقپاق، ءبىر بي، ءبىر ءان جانە كەرەمەتتەي سىرعىما دوڭگەلەگى. دوڭگەلەكتىڭ شاباقتارى كۇن نۇرىمەن شۇعىلا شاشىپ، جارقىراپ ءتۇر. الگىندەي ادەمى ءان سالىپ، تاقپاق ايتقان ءتالىپتىڭ جارقىلداعان اپپاق تىستەرى كوز الدىمنان كەتپەي قويعانى-اي. اڭقىلداعان اق كوڭىلىن ايتساڭشى!

Meن كەتىپ بارا جاتىپ ارتىما بۇرىلىپ قارادىم. جۇپىنى بوركىن باسا كيىپ، سيرەك جيرەن ساقالدى، جىڭىشكە مۇرتتى تالپاق ءتالىپ قاقپا الدىندا ءالى تۇر. كوپ كۇندەر وتكەن سوڭ، بوراندار بوراپ، كوشەلەردى قار باسقاندا اناۋ جۇپىنى بورىك استىندا قانداي باس جاتقانىن كوردى بۇكىل اۋىل...

---