ءتۇس ساتقان تازشا
ەرتەدە ءبىر باي بولىپتى، بايدىڭ ۇيىندە جۇرگەن ءبىر كۇڭى بولىپتى. كۇڭى جاتسا، ءتۇس كورىپتى. باسىنان اي تۋىپتى، اياعىنان كۇن شىعىپتى، جۇرەگىنىڭ باسىنان جۇلدىز تۋىپتى. ەرتە تۇرىپتى، بەتىن-قولىن جۋىپتى، «سول ءتۇسىمدى ىزدەيىن»، — دەپتى. ىزدەپ كەتىپتى. ءبىر بايدىڭ سيىرىن باققان تازشا بالاعا كەلىپتى. بالا ايتىپتى: «ە، جەڭگەسى قايدا باراسىڭ؟» — دەپتى. كۇڭ ايتتى: «قايدا بارايىن، سەنىڭ بايىڭا جالدانعالى كەلدىم».
سيىر باققان بالا ايتتى: «وتىرىك ايتاسىڭ، سەن بىردەمە ىزدەپ باراسىڭ».
كۇڭ ايتتى: «ءتۇسىمدى ىزدەپ بارامىن». بالا: «نەعىلعان ءتۇس، ايتشى؟». كۇڭ ايتتى: «ايتايىن، ۇيىقتاپ جاتىر ەدىم، تۇسىمدە باسىمنان اي تۋىپتى، اياعىمنان كۇن شىعىپتى، جۇرەگىمنىڭ باسىنان جۇلدىز تۋىپتى، سول ءتۇسىمدى ىزدەپ كەلەمىن!» — دەدى. بالا ايتتى: «وسى ءتۇسىڭدى ماعان ساتشى؟ — دەدتى. قاتىن ايتتى: «نە بەرەسىڭ؟» — دەدى.
«قۇنان شىعار وگىزىم بار، سول وگىزىمدى بەرەيىن»، — دەدى. قاتىن: «جارايدى، ءتۇسىمدى بەرەيىن!»، — دەدى.
بالا قۇنان وگىزدى بەردى. قاتىن الدى، ۇيىنە كەتتى. بالا كەشكە سيىرىن ايداپ ۇيىنە كەلدى. سيىرىن قوراسىنا قامادى. تەمىردەن ەتىك سوقتىردى، تەمىر تاياق سوقتىردى. ەرتەڭ تۇردى، بەتى-قولىن جۋدى. سيىرى جايمادى، تەمىر ەتىكتى اياعىنا كيدى، تەمىر تاياقتى قولىنا الدى، كەتتى.
ءبىر ۋاقىتتا تەمىر ەتىكتەن تەڭگەدەي قالدى، تەمىر تاياقتان تەبەندەي قالدى. ءبىر شارگە كەلدى، شارگە كەلسە، ءبىر حاننىڭ ەسىگىنىڭ الدىندا جاتىپتى. ءتۇن ورتاسى بولعاندا ەكى ارعىماققا التىندى پاۋەسكە جەككەن ءبىر حاننىڭ بالاسى، بۇ حاننىڭ قىزىن الىپ قاشامىن دەپ كەلگەن. ەكەۋى اكوشكەدەن سويلەسىپتى، قىز ايتىپتى: «تۇرا تۇر»، — دەپتى. — «اكەم ۇيىقتاسىن» — دەپتى. ءتۇسىن ىزدەپ كەلگەن بالا ءبارىن، ايتقان ءسوزىن ەستىپتى. حاننىڭ بالاسى تازشا بالاعا سۇيەنىپ جاتىپ ۇيىقتاپتى. ءبىر ۋاقىتتا تازشا بالا تۇرەگەلدى، اكوشكەگە كەلدى، قىز ايتتى: «كەلدىڭ بە؟» — دەدى. بالا ايتتى: «كەلدىم» — دەپ. «قورجىندى اپەر» — دەدى. بالا اپەردى، پاۋەسكەدەن اپەردى. قىز ءىشىن تولتىردى، قىز جىگىتكە ايتتى: «ەكى ارعىماقتى ەرتتە!» — دەدى. جىگىت ەرتتەدى، ەكى قورجىندى الدى، ارتىنا بوكتەردى. قىز ۇيىنەن ەكى قورجىندى الدى، ارتىنا بوكتەردى. قىز ۇيىنەن شىقتى، ەكەۋى ەكى ارعىماققا ءمىندى كەتتى. ماناعى حاننىڭ بالاسى ۇيىقتاپ قالدى.
قىز جىگىتتى تاڭ اتقان سوڭ تانىدى، حاننىڭ بالاسى ەمەس ەكەنىن. قىزعا وي ءتۇستى، قىز قاشايىن دەپ ەدى، قاشا المادى. «قاشسام مەنى بۇ ەركەك قۋىپ جەتسە، مەنى ءتىرى قويمايدى عوي، قاشپايىن! مەنى قوسقان قۇداي شىعار، تيەيىن!» — دەدى. كەتتى، ءبىر ۋاقىتتا ءبىر شارگە كەلدى. «ە، جىگىتىم، جەرىڭ بار ما؟ اكەڭ بار ما؟ باۋىرىڭ بار ما؟» — دەدى. جىگىت ايتتى: «ەلىم دە جوق، اكەم دە جوق، باۋىرىم دا جوق، قايدان كەلىپ قايدان تۇرعانىمدى بىلمەيمىن» — دەدى.
قىز ايتتى: «ەندى وسى شارگە تۇرايىق!» — دەدى. پاتشاعا مالىمدەيىك، — دەدى. قىز ايتتى:
«ءبىر ءۇي ساتىپ ال!
ءۇيىڭنىڭ سىرتى جامان بولسىن!
ءۇيىڭنىن ءىشى جاقسى بولسىن!
ىشىنەن اققان بۇلاق بولسىن!
سۋىنىڭ اقتىعى سۇتتەي بولسىن!
ىشىندە بايتەرەك بولسىن!
بايتەرەكتىڭ باسىندا ورىك-مەيىز تۇرسىن!
ورىك مەيىز تامشىلاپ تۇرسىن!
بىردەن اۋىزعا ءتۇسىپ تۇرسىن!
وسى ورامالعا سالىپ بەرەيىن. وسىعان بەرسە، الىپ كەل، مەن تۇرا تۇرايىن! مەن كەتەدى ەكەن دەپ ويلاما! — دەدى.
ەكى ارعىماقتى الىپ قىز قالدى. جىگىت شارگە جۇگىرىپ كەلدى. تاڭەرتەڭنەن جۇرگەن شارگە بەسىندە ءبىر ءۇي تاپتى. ءۇيدىڭ ىشىنە جىگىت ەنىپ كەلدى. كىرىپ كەلسە، ءبىر جىگىت، ءبىر ۇرعاشى وتىر ەكەن.
«اعەكە، ءۇيىڭدى ساتامىسىڭ؟» — دەدى.
ءۇيدىڭ يەسى ايتتى: «ساتامىن، — دەدى. كور مىنا اققان سۋ مىناۋ سۇتتەن اپپاق — دەدى. بايتەرەگىم مىناۋ، ورىك-مەيىز باسىنداعى اناۋ، — دەدى. اۋىزعا تامشىلاپ بىر-بىردەن ءتۇسىپ تۇرادى»، — دەدى.
جىگىت ايتتى: «نە الاسىڭ؟» — دەدى. «سەنىڭ ءالىڭ كەلمەس»، — دەپ ءۇي يەسى ايتتى. جىگىت ايتتى: «وسى ورامالداعىمدى بەرەيىن، الامىسىڭ؟» — دەدى. «ورامالىڭمەنەن بەر، الايىن، — دەدى. جىگىت بەردى، ءۇي يەسى ايتتى: «مەن شىعامىن، ەر-قاتىن ەكەۋمىز شىعامىز. اياق-تاباق، توسەك-ورىن سەندە قالسىن، ماعان كەرەگى جوق، — دەدى. جىگىت ايتتى: «جارايدى»، — دەدى. ەر-قاتىن ەكەۋى ۇيدەن شىعىپ كەتتى. جىگىت ماناعى قاتىنىنا كەلدى، كەلسە وتىر ەكەن. «جىگىتىم ءۇي تاپتىڭ با؟» — دەپ قاتىن ايتتى. «تاپتىم»، — دەدى. «جارايدى»، — دەدى. ەكەۋى ارعىماعىن جەتەكتەپ ساتىپ العان ۇيىنە كەلدى. قاتىنى كوردى: «بارەكەلدى، جارايدى!» — دەدى. و كۇنى جاتتى، ەرتەڭ تۇردى، بەتى-قولىن جۋدى. قاتىنى ايتتى: «مەن تاماق پىسىرەيىن، سەن بارىپ ءشاردىڭ دەساتنيگىنە حابار بەر، پاتشانى شاقىرسىن، ءبىزدىڭ ۇيىمىزگە كەلسىن دەپ ايت».
بايى كەتتى دەساتنيككە حابار بەردى. «پاتشانى شاقىرىڭىز ءبىزدىڭ ۇيىمىزگە، پاتشا كەلسىن» — دەپ، وسى ءشاردىڭ جاقسىلارىن ءبارىن دە شاقىر! — دەدى.
جىگىت ۇيىنە كەلدى. «شاقىردىڭ با؟» دەپ قاتىنى ايتتى. «دەساتنيككە ايتتىم، اسىڭدى ءپىسىر!». ءبىر ۋاقىتتا دەساتنيك پاتشاسىن، ءبارىن دە شاقىرىپ كەلدى. بالا ستولىن قوندىردى، داستارحان جايدى، اس اكەلىپ پاتشانىڭ الدىنا قويدى. پاتشا ايتتى: «اپىرماي اسىنىڭ ءتاتتىسىن-اي!» — دەدى. قاسىنداعى ۋازىرلەر ايتتى: «مەن كورىپ كەلەيىن جىگىتتىڭ قاتىنىن»، — دەدى. حان ايتتى: «توقتاي تۇر، ۇيات بولار»، — دەدى. «نە ۇياتى بار» — دەپ ءۋازىر كورەيىن دەپ كەتتى. كورىپ قايتىپ حانعا كەلدى. «اپىراي، حان-اي» — دەدى. «ايتسا، ايتقانداي كوركەم ەكەن، ءسىزدىڭ قاتىنىڭىز قولىنا سۋ قۇيۋعا جارامايدى ەكەن». حان ايتتى: «اپىرماي، كوركەم مەنىڭ العانىم با دەۋشى ەدىم»، — دەدى.
حان جۇرتىن جيدى، اقىل سۇرادى. «بۇ جىگىتتىڭ قاتىنىن قايتىپ الامىن» دەدى. جۇرت ايتتى: «الماي نەسى بار، — دەدى، ءسوز ايتىڭىز شاقىرىپ، شەشەم مەنىڭ اۋرۋ دەپ ايتىڭىز. جولبارىستان ەكى شەلەك ءسۇت ساۋىپ بەر دەپ ايتىڭىز. سوندا ول بارار، بارعاندا كەلمەس. سوندا ءسىز قاتىنىن الارسىز» — دەدى. «جارايدى، جۇرتىم». حان ايتتى: «ە، جىگىتىم نەعىپ جۇرگەن جانسىڭ؟ — دەدى. قايدان كەلدىڭ، قايدان تۇردىڭ، ەلىڭ بار ما؟ جۇرتىڭ بار ما؟» — دەدى.
جىگىت ايتتى: «تاقسىر الديار! ەلىم دە جوق، جۇرتىم دا جوق، قايدان كەلىپ قايدان تۇرعانىمدى بىلمەيمىن»، — دەدى. پاتشا ايتتى: «بىلمەسىڭ، مەنىڭ شارىمدە تۇر، سەنى ادام قىسپاس، ادام ساعان زورلىق قىلماس. مەنىڭ شەشەم اۋرۋ، — دەدى، — ءبىر جۇمىسقا سەنى جۇمسايمىن»، — دەدى. جىگىت: «بارايىن» — دەدى. «بارساڭ ايۋ مەنەن جولبارىستىڭ ەكەۋىنەن ەكى شەلەك ءسۇت ساۋىپ اكەل، اكەلمەسەڭ، باسىڭدى الامىن!» — دەدى. «جارايدى»، — دەپ ۇيىنە جىلاپ كەلدى. «نەگە جىلايسىڭ؟» — دەدى قاتىنى. «جىلاماي قايتەيىن، حان ءبىر قاتتى جۇمىسقا جۇمسادى، — دەدى، — بارىپ ايۋ مەن جولبارىستان ءسۇت ساۋىپ اكەلمەسەڭ، باسىڭدى الماق بولامىن»، — دەدى. قاتىن ايتتى: «قورىقپاي حانعا بارىپ، حاننان قىرىق كۇن مۇرسات سۇرا!» — دەدى. جىگىت جۇگىرىپ ۇيىنە كەلدى: «الديار، جۇمساعان جۇمىسىڭىزعا بارايىن، قىرىق كۇن مۇرسات بەر! — دەدى. «جارايدى، ال!» دەدى.
جىگىت جۇگىرىپ ۇيىنە كەلدى. «بەردى مە مۇرسات؟» — دەپ قاتىنى سۇرادى. بەردى دەپ جىگىت ايتتى. قاتىنى ايتتى: «بۇ شارگە بار، ءبىر شابدار ات ساتىپ ال. موينىندا اعاشى بار، ءوزىنىڭ ارقاسى جاۋىر»، — دەدى. كەتتى جىگىت، ءشاردىڭ باسىنا كەلدى. ءبىر شابدار اتتى ءبىر جىگىت ساتامىن دەپ جەتەكتەپ ءجۇر ەكەن. «ساتامىسىڭ اتىڭدى، اعاەكە»، — دەدى. «ساتامىن، نە بەرەسىڭ؟». «قايدان بىلەيىن ءوزىڭ سۇرا». ەكى ءجۇز سوم بەر. «ءجۇز ەلۋ بەرەيىن!»
ءجۇز ەلۋ سوم بەرىپ ارقاسى جاۋىر شابدار اتتى الىپ ۇيىنە كەلدى جىگىت. قاتىنى ايتتى: «سەن قىرىق كۇن ۇيدە وتىر، ورازاڭدى ۇستا، بەس ۋاقىت نامازىڭدى وقى»، — دەدى. مەن شابدار اتتى الىپ كەتەيىن، سەمىرتىپ اكەلەيىن»، — دەدى. «جارايدى» دەپ بايى قالدى، ورازاسىن ۇستادى، بەس ۋاقىت نامازىن وقىدى. قاتىنى شابدار اتتى جەتەكتەپ كەلدى. شابدار اتتى سەمىرتىپتى، بايىنا ايتتى:
ەر مەنەن توقىم اكپەل!
شابدار اتتى ەرتتەپ كەل!
الدىڭعى ايىلىن بوس تارت!
ارتقى ايىلىن بەرىك تارت!
شابدار اتقا ءمىن!
توعايداعى ايۋدى ايداپ كەل!
توعايداعى جولبارىستى ايداپ كەل!
شابدار اتتى توعايعا بارعاندا بوربايعا سالىپ قال. شابدار اتتىڭ داۋسىن ەستىگەن سوڭ ايۋ مەن جولبارىس ءبىر جەرگە جيىلار. سوندا الدىڭا سالىپ ايداپ كەل! الدىڭنان حان كىسى جىبەرەر. «قويسىن! ايداماسىن، شەشەم جازىلدى، — دەپ ايتار. سوندا سەن بولماي ۇيىنە ايداپ كەل»، — دەدى.
جىگىت اتتى ەرتەدى، الدىڭعى ايىلىن بوس تارتتى، ارتقى ايىلىن بەرىك تارتتى. شابدار اتقا ءمىندى، ءبىر توعايعا كەلدى. شابدار اتتى بوربايعا سالىپ قالدى. شابدار اتتىڭ شىڭعىرعان داۋسىن جولبارىس پەن ايۋ ەستىدى، ءبىر جەرگە جيىلدى، جىگىت الدىنا سالىپ ايدادى. جولدا كورىنگەن مالدى دا، جاندى دا شاپپادى. الدىنان حان كىسى جىبەردى، «شەشەم جازىلدى ايداپ كەلمەسىن!» — دەپ جىبەردى. جىگىت ءتىلىن المادى، ۇيىنە ايداپ كەلدى، ەكى تەمىر شەلەك قولىنا الدى، ايۋدان ءبىر شەلەك ءسۇت ساۋدى، جولبارىستان ءبىر شەلەك ءسۇت ساۋدى، حاننىڭ ۇيىنە كەرەك بولسا، «ءما» دەپ اكپەلدى. «كەرەگى جوق، توگىپ تاستا»، — دەدى. شەلەكتى اپارىپ توگىپ تاستادى. ايۋ مەن جولبارىستى جولعا سالىپ قۋىپ جىبەردى، جىگىت ۇيىنە كەلدى.
حان، ەلىن، جۇرتىن جيدى، «اقىل تاۋىپ بەر!» — دەدى. «ءقايتىپ مەن جىگىتتى ءولتىرىپ، قاتىنىن الامىن»، — دەدى. جۇرت ايتتى: «ولتىرمەڭىز، ءبىر قاتتى جۇمىسقا جۇمساڭىز! سونى بارىپ اكپەلسە، اكپەلسىن اكەلمەسە، قاتىنىن الارسىڭ»، — دەدى. «اكەم ولگەندە باي بولعان، مەن جاس بولعان ەكەنمىن، ايت!» اكەم التىن مەنەن كۇمىستى قاي جەرگە كومگەن ەكەن. اكەم ولگەندە مەن ءبىر قارا توقتى سويىپ بەرىپ ەدىم، سول تيگەن بولار ما ەكەن، تيمەگەن بولار ما ەكەن؟ سول جۇمىسقا جىبەر، — دەدى. جىگىتتى حان شاقىردى. «ا، جىگىتىم، — دەدى ءبىر جۇمىسقا جۇمسايمىن: بارامىسىڭ، بارمايمىسىڭ»، — دەدى. «بارامىن» — دەدى. بارساڭ مەن سەنى سەكسەن اربا سەكسەۋىل اكەپ ورتەيمىن دەدى. مەنىڭ اكەم تىرىسىندە باي ەكەن، التىنى مەن كۇمىسى كوپ بولعان ەكەن، سول ولگەندە التىنى مەن كۇمىسىن قاي جەرگە كومگەن ەكەن. اكەم ولگەندە ءبىر قارا توقتى سويىپ بەرىپ ەدىم، سول توقتىنىڭ ەتى تيگەن بە ەكەن، سونى ءبىل. اكەم جاقسى ما ەكەن، جامان با ەكەن سونى ءبىلىپ كەل، — دەدى.
جىگىت ايتتى: «جارايدى، بارايىن». حان ايتتى: «بارماساڭ باسىڭدى الامىن!» — دەدى.
جىگىت ۇيىنە كەلدى. قاتىن ايتتى: نەگە حان سەنى شاقىرعان ەكەن؟ — دەدى. بايى جىلادى. «نەگە جىلايسىڭ؟» — قاتىنى ايتتى. بايى ءبارىن دە ايتتى. «بار»، — دەدى، قاتىن ايتتى: «ءۇش كۇن مۇرسات سۇرا!» — دەدى. بايى جۇگىرىپ حانعا كەلدى. «تاقسىر — دەدى، — كىشكەنە ايتاتۇعىن ءداتىم بار، ءۇش كۇن مۇرسات بەرىڭىز!، ءۇش كۇن وتكەن سوڭ سەكسەن اربا سەكسەۋىل اكەلىڭىز»، — دەدى. حان «جارايدى، — دەدى. بار ءۇش كۇن مۇرسات بەرەيىن»، ءۇش كۇن مۇرسات بەردى، ۇيىنە كەلدى، قاتىنى حات سىزدى، اكەسىنە تىلەك قىلىپ جازدى. «بالام، ءالىڭ جەتپەگەنگە زورلىق قىلما. قارا توقتىنىڭ ەتى ماعان ءتيدى. سو توقتىنىڭ ەتىمەنەن كۇن كورىپ جاتقانىم، مەن دە ءبىر كۇندە زورلىق قىلۋشى ەدىم، قىلعان زورلىعىمنىڭ كىناسىن تارتتىت. جالعان دۇنيە ەكى كۇندەي، نانباسىن. شىن دۇنيە مىندا ەكەن. بالام كەلسىن، قاسىما»، — دەگەن قاعاز سىزدى. «التىن مەنەن كۇمىستى ءۇيدىڭ وڭ جاقتاعى التىن ستولبىنىڭ تۇبىندە التىن اقشا بار، وندا كومگەنمىن، السىن بالام! سول جاقتاعى كۇمىس ستولبىنىڭ تۇبىندە كۇمىستى كونگەنمىن، السىن بالام»، — دەگەن قاعاز سىزدى.
قاتىن ايتتى جىگىتكە: «سەن جىگىتىم بار، سەكسەن اربا سەكسەۋىل الىپ كەلىڭىز دەپ ايت» — دەدى. جىگىت باردى، ايتتى، حان سەكسەن اربا سەكسەۋىل الىپ كەلگىزدى، ءبىر جەرگە ءۇيدى. قاتىن جىگىتكە ايتتى: «استىنا وت جاعار، توڭىرەكتىڭ ءتورت بۇرىشىن تۇمان قىلامىن، سەن سەكسەۋىلدىڭ ۇستىنە شىعىپ تۇر. سوندا مەن كوك كەپتەر بولىپ سەنى كوتەرىپ اكپەتەرمىن»، — دەپ ايتتى.
سەكسەۋىلدى حان ءۇيدى، جىگىت ۇستىنە شىقتى، سەكسەۋىلدى حان ورتەدى، توڭىرەكتىڭ ءتورت بۇرىشى تۇمان بولدى، قاتىنى كوك كەپتەر بولىپ كەلدى دە، جىگىتتى كوتەرىپ اكەتتى. قاتىنى بايىن الىپ كەلدى ۇيىنە، ءۇش كۇن، ءۇش ءتۇن ساقتادى ۇيىندە، «ءۇش كۇن وتكەن سوڭ، تاڭەرتەڭ كۇلدىڭ ورتاسىنا ەنىپ جاتا قال»، — دەپتى. قاعازدى قوينىنا سالدى. «حان كەلسە، قاعازدى بەرە قوي»، — دەپتى.
بايى ەرتە تۇرىپ، كۇلگە كەلىپ كۇلدىڭ ورتاسىنا جاتتى. تاڭەرتەڭ حان كەلدى. جىگىت تۇرەگەلدى ىشىنەن.
«اسسالاۋماعالايكۋم الديار!» — دەدى. «ۋاعالايكۋماسسالام، جىگىتىم!». «باردىم، الديار». «بارساڭ نە ايتتى؟». ايتقان سوزگە نانبايسىڭ دەپ، قاعاز جازدىرىپ الدىم، «ءما» دەپ قاعازدى بەردى. حان قاعازدى وقىدى: «بالام سالەم. كىسىگە زورلىق قىلماسىن، قارا توقتىنىڭ ەتى ماعان ءتيدى، التىن ستولبىنىڭ تۇبىندە التىندى كومگەنمىن، كۇمىس ستولبىنىڭ تۇبىنە كۇمىستى كومگەنمىن، السىن بالام! جالعان دۇنيەدە جۇرمەسىن، مەنىڭ قاسىما كەلسىن. مەنىڭ قاسىم جاراماسا، بالام قايتىپ كەتەرسىڭ، جىگىت قۇرلى شىعا المايدى ما؟».
حان ءسۇيتىپ سىزعان قاعازدى وقىپ ۇيىنە كەلگەندە جۇرتىن جيىپ الىپ ايتتى: «مەنى ورتەڭىز، سەكسەن اربا سەكسەۋىل اكپەلەيىن. اكەمنىڭ قاسىنا بارامىن. جاقسىمىن دەگەن قاعاز جىبەرىپتى ماعان، ءۇش كۇندە اكەمنىڭ قاسى جاقسى بولسا كەلمەن، جامان بولسا ءۇش كۇندە بارىپ قايتىپ كەلەرمىن، ءۇش كۇندە كەلمەسەم، ارتىمدا قالعان تولەڭگىتتەرىم كەلىڭدەر»، — دەپتى.
سەكسەن اربا سەكسەۋىلدى اپكەلدى، ءبىر جەرگە ءۇيىپتى. حاندى ورتەپتى، حان كۇيىپ كەتىپتى. ءۇش كۇن ءوتىپتى ارتىندا قالعان تولەڭگىتتەرى، ەلىنىڭ يگى جاقسىلارى ورتەندى.
شاردە ءتاۋىر ماناعى جىگىت قالىپتى، قىزىن قاتىن قىلىپتى، ماناعى جىگىت ءشارىن بيلەپتى، مانا حاننىڭ ءبىر قىزىن الىپتى. ءوزى حان بولىپ تۇرىپتى، باستاپقى قاتىنىنان ءبىر ۇل تۋىپتى. ۇلدى مانا جىگىت توسىنە مىنگىزىپ جاتىپتى. جىگىت سولاي جاتىپ كۇلىپتى. باستاپقى قاتىن سۇرايدى: «نەگە كۇلدىڭ، مىرزام» — دەدى. «اشەيىن كۇلدىم»، — دەدى. «جوق، ايت، — دەدى. — ويىڭا بىردەمە تۇسكەن سوڭ شىعار؟».
جىگىت ايتتى: «ايتايىن ساعان. سەن ءسوزىمدى تىڭدا، جاس كۇنىمدە اكەدەن، شەشەدەن جەتىم قالعان ەكەنمىن، ءسويتىپ جۇرگەنىمدە ءبىر بايدىڭ سيىرىن جايدىم، جالشى بولىپ سيىر جايىپ جۇرگەنىمدە كۇندەردىڭ ءبىر كۇنىندە ءبىر قاتىن كەلدى. قاتىنعا امانداستىم، ەسەندەستىم: «قايدا بارا جاتىرسىڭ؟» — دەدىم. قاتىن: «ءبىر ءتۇس كوردىم»، — دەدى. «نە ءتۇس ايتشى؟» — دەپ سۇرادىم. «ۇيىقتاپ جاتىر ەدىم، تۇسىمدە باسىمنان اي تۋىپتى، اياعىمنان كۇن تۋىپتى، جۇرەگىمنىڭ باسىنان جۇلدىز تۋىپتى، وسى ءتۇسىمدى ىزدەپ كەلەمىن»، — دەپ ايتتى. « ءتۇسىڭدى سات»، — دەدىم. ول قاتىن ءتۇسىن ساتتى ماعان، ءبىر قۇنان وگىز بەردىم. ۇيگە كەلىپ كەشكە تەمىردەن ەتىك سوقتىردىم، تەمىردەن تاياق سوقتىردىم، تەمىر ەتىكتەن تەڭگەدەي قالعانشا، تەمىر تاياقتان تەبەندەي قالعانشا ءجۇردىم، ءجۇرىپ كەلىپ سىزگە دۋشار بولدىم، سوعان كۇلدىم.
ۇلكەن قاتىن ايتتى. «ونىڭ نەسى بار؟ — دەدى، — باسىڭنان اي تۋعانى — مەنى الدىڭ، اياعىڭنان كۇن تۋسا حاننىڭ قىزىن الدىڭ. جۇرەگىڭنىڭ باسىنان جۇلدىز تۋسا مىناۋ بالاڭ» — دەدى. «ءتۇسىڭدى ىزدەپ كەلسەڭ قابىل بولدى»، — دەدى.
You Might Also Like
-
اۋەلگى زاماندا ءبىر شاھاردا ءبىر قارت پەن كەمپىر بولعان ءبىر نىساپتى تاۋفيقتى ۇلى. كۇندەردە ءبىر كۇن بۇل جىگىت ساپار شىعۋعا ويلاپ اتاسىنان، اناسىنان رۇقسات سۇراعان. رۇقسات الىپ كەتىپ بارا جاتىپ، بۇل ءجى...
-
ءبىر بايدىڭ سانسىز كوپ مالى بولعان ەكەن. مالىنىڭ كوبى جىلقى ەكەن. ءبىر جىلى قىستا قار قالىڭ ءتۇسىپ جۇت بولىپ، باي جىلقىسىن الىس وتارعا شىعارادى. قىس ءوتىپ، جاز جاقىنداسا دا، جىلقىسى كەلمەيدى، جىلقىشىلا...
