ءۇشىنشى ليريكالىق شەگىنىس
ادام بالاسى كوزى تىرىسىندە ءبىر-بىرىن قادىرلەي الماۋدان ءومىر بويى وپىق جەسە دە، قورىتىندى شىعارمايدى. بىر-بىرىنە دەگەن ەنجارلىقتىڭ زاردابى جاناشىرلىق پەن مەيىرىمنىڭ ءنارىن سورىپ ازايتۋعا قالدى. ءبىراق جان دۇنيەسى تار، كوڭىل كەڭدىگى جوق دەپ ەشكىم جازعىرىلمايدى.
مۇقاعالي اقىننىڭ ايدالادا ءجۇرىپ جاقىن تۇتقان، باۋىرىنا تارتقان سەزىمى مەن سەنىمىن سەزە تۇرىپ، تەلەفون سوعىپ، نە جاي-كۇيىن بىلۋگە ىزدەپ بارعان ەمەسپىن. ىلعي كەزدەيسوق كەزدەسىپ قالۋدان تۇراتىن تانىستىعىمىز، باۋىرلاستىعىمىز ماڭگىلىك ۇزىلمەستەي كورگەنىمە وكىنەم.
«قازاقستان پيونەرى» گازەتىنىڭ رەداكسياسى بۇرىنعى كوممۋنيستىك پروسپەكتى مەن گوگول كوشەسىنىڭ بۇرىشىنداعى ۇيدەن م. گوركيي مەن پرولەتار كوشەسىنىڭ بۇرىشىنداعى 9 قاباتتى جاڭا سالىنعان ۇيگە كوشتى. ساعات 14-00-دە ورتالىق كومسومول كوميتەتىنىڭ سەكرەتارياتىنا بارۋىم كەرەك بولىپ، تۇسكى ۇزىلىسكە ەرتەرەك شىقتىم. كوكتەم ەدى. كۇن اشىق، جىلى.
ەسىك الدىندا تۇرعان رەداكسيا ماشيناسىنا وتىرا بەرىپ ەم، قاي جاعىمنان كەلىپ قالعانىن بىلمەيمىن — مۇقاعالي جەتىپ كەلدى. مۇقاعاليدى كورىپ كەرى ءتۇستىم دە، ماشينانىڭ ارتقى ەسىگىن اشىپ:
— وتىرىڭىز! — دەدىم. تاعى دا ىشكەنگە ۇقسايدى. سوڭىنان ەكى-ۇش ادام جۇگىرىپ كەلە جاتتى. مەن ماشينا ەسىكتەرىن جاۋىپ، سىرتىنان اشىلماسىن دەپ، ىشكى جاعىنداعى تەتىكتەردى باسىپ قويدىم. ويىم — انا كىسىلەردەن ءبولىپ الىپ، ۇيىنە اپارىپ سالۋ. الگى جانىنداعىلار مەنى كورىپ، ماشيناعا جارماسۋعا باتىلدارى جەتپەي، اڭتارىلىپ قالا باردى.
— اعا، ءۇيىڭىز قاي جەردە؟ — دەدىم ماشينا قوزعالا بەرگەندە. — اپارىپ سالايىن...
— ۇيگە اپاراتىن بولساڭ، اۋەلى ءبىر شىنى قىزىل اراق ال، — دەدى. جانىمدا ءبىر تيىن جوق: ەرتەمەن كەشەگىدەن باسقا بەشپەتىمدى كيىپ شىعىپ ەم، تيىن-تەبەننىڭ ءبارى ۇيدە قالىپتى. ماشينانى جۇرگىزۋشى ۆالەنتين ادامنىڭ كوڭىلىن ايتپاي ۇعاتىن اسا سەزىمتال ادام ەدى. جالعىز-اق ايىبى — ىشكەندى جاقسى كورەتىن. ءبىراق كەرەمەت جاقسى ادام.
سىبىرلادىم. ءبىر جەرگە توقتا دا، ماشينادان شىق — ايتاتىن ءسوزىم بار دەدىم. تۇسىنە قويدى.
— ءقازىر مەن ۇيگە بارىپ، اقشا الىپ شىعۋىم كەرەك، سەن ءبىر دۇكەنگە كىرىپ، ەكى شىنى قىزىل اراق ال، سوسىن مىنا كىسىنى ۇيىنە اپارىپ سالامىن، قازاقتىڭ ۇلى اقىنى، — دەدىم. — ءبىراق ءبىزدىڭ ءۇيدىڭ جانىنا بارعاندا، ءبىزدىڭ ءۇي ەكەنىن ايتپا — ۇيگە كىرىپ شىقپاي ءجۇرۋى مۇمكىن، ال مەن ساعات 14-00-دە جينالىسقا بارۋىم كەرەك.
سونىمەن ەكى شىنى قىزىل اراقتى ەكى قولىما الىپ، مۇقاڭ ايتقان ادرەسكە كەلىپ توقتادىق. ەسىكتىڭ قوڭىراۋىن قاقتى. ارعى جاعىنان ەسىك اشىلدى دا:
— تاعى ءىشىپ كەلدىڭ بە؟ — دەگەن ايەل ادامنىڭ رەنىشتى ءۇنى ەستىلدى. مەن ەكى قولىمدا ەكى شىنى اراق ۇستاعان كۇيىم مۇقاعاليدىڭ ارتىندا تۇرمىن. ول ۇيدەگى جەڭگەمىزدى بۇرىن كورگەن ەمەسپىن.
— ءاي، ايقايلاما، ءبىزدىڭ ۇيگە كىم كەلگەنىن بىلەسىڭ بە؟ — دەدى، ەسىك اشقان تۇلعالى ايەلگە قاراپ.
— جوق، بىلمەيمىن.
ايەلدىڭ داۋسىندا رەنىشتى ءۇن، كوڭىلى قالعانداي، ىعىر بولعان كەيىپ مەنىڭ توبەمنەن سۋىق سۋدى قۇيىپ جىبەرگەندەي اسەر ەتتى.
— فاريزا كەلدى! — دەدى مۇقاعالي ءدال اسپاننان تۇسكەن ادامدى تانىستىرىپ تۇرعانداي.
مەنىڭ اتىمدى ەستىگەسىن جەڭگەيدىڭ جۇزىنە جىلۋ جۇگىردى. شاماسى، مۇقاڭ ۇيدە ايتىپ وتىراتىن بولسا كەرەك. ايتپەسە، تالاي ەر-ازامات اقىننىڭ تالاي ايەلىنىڭ، كۇيەۋىنەن كەم ەمەس ولەڭ جازىپ جۇرسەم دە، ماعان ءبىر قىلمىسكەردى كورگەندەي الايا قاراعان شانىشقى جانارلارىن وڭمەنىمنەن وتكىزگەم.
اس بولمەگە كىردىك.
— مىناۋ ەكى شىنىنى فاريزا الدى ماعان، ءوزى ىشپەيدى. بىرەۋىن اشىپ، ماعان قۇيىپ قوي، لاشىن! ال، ۇيدە نەڭ بار — قۇرت بار ما، كوجە بار ما — ءبارىن اكەل داستارقانعا! — دەدى دە، ءوزى تورگى بولمەگە كەتتى. وقۋشىنىڭ ەكى كوك داپتەرىن الىپ، اس بولمەگە ەندى. مەن وتىرمىن. جەڭگەي ۇيدەگى باردى داستارقانعا قويىپ جاتىر. مەن مۇقاعالي شىعىپ كەتكەندە، لاشىن جەڭگەيگە قالاي كەزدەسكەنىمدى، ءوزىمنىڭ اسىعىس ەكەنىمدى ايتىپ ۇلگەردىم.
— مىنە، كوردىڭ بە — مىنانىڭ ءبارى جاڭا ولەڭ، فاريزاجان! — دەپ مۇقاڭ داپتەردى مەنىڭ الدىما قويدى دا، ەكى قولىمەن يىعىمنان قاپسىرا قۇشاقتادى. ءبىراز تۇردى. باعاناعى قىزۋ كۇيىنەن بەلگى دە قالماعانداي.
— سەن اسىقپا، تۇستىكتى جەڭگەڭنەن ءىش! مەن ساعان ولەڭ وقىپ بەرەم! — دەدى. مەن كومەك سۇراعانداي جۇزبەن جەڭگەيگە قارادىم.
— اۋ، جارقىنىم، ءوزى ءالجۋاز كورىنەدى، يىعىنان الساڭشى قولىڭدى! — دەپ، لاشىن جەڭگەي مەنىڭ كۇيىمدى بىردەن ۇعا كەتتى.
— جينالىسى بار كورىنەدى، بايانداما جاسايدى ەكەن، بىر-ەكى ولەڭ وقى دا، فاريزاعا رۇقسات بەر!
مۇقاعاليوكپەلەگەن بالاداي وتىرىپ قالدى.
كەلەر جىلى كوكتەم شىقتى. رەداكسيادا وتىر ەم، تەلەفون سوعىلدى. قازاقستان جازۋشىلار وداعىنىڭ ءبىرىنشى حاتشىسى ءانۋار ءالىمجانوۆ ەكەن.
— «بالالار كىتابىنىڭ الەمدىك اپتالىعى» باكۋدە وتكىزىلەدى. سوعان سەن بارىپ قايتساڭ، دۇرىس بولار ەدى، — دەدى.
جولعا دايىندالا باستادىم. بيلەت الىپ، رەداكسياداعى شارۋالاردى جىگىتتەرگە تاپسىردىم، ەرتەڭىنە ءجۇرۋىم كەرەك ەدى. رەداكسيا حات ءبولىمىنىڭ قىزمەتكەرى ايناش شىنىقۇلوۆا بەس-التى حات اكەلىپ بەردى.
— سىزگە ارناپ جازىلعان حاتتار، — دەدى.
اراسىندا بىرەۋى تىم قالىڭداۋ ەكەن. بالالاردىڭ، اتا-انالاردىڭ ادەتتەگى حاتتارىنا ۇقسامايدى، سىرتىنا ادرەستى قازاقشا جازىپتى. ول كەزدە كونۆەرتتىڭ سىرتىنا قازاقشا جازۋعا بولمايدى، تەك ورىس تىلىندە جازىلادى. سوڭعى جاعىندا ادرەس كورسەتىلمەگەن — شيىرىپ قول قويىلىپتى. اشىپ قاراسام، كولمەن جازىلعان ولەڭ.
«فاريزا، فاريزا اقىن، فاريزا قىز!» — دەپ باستالاتىن اعىل-تەگىل شۋماقتار. «بۇنى كىم جازۋى مۇمكىن؟» — دەگەن ويمەن ءبىرىنشى پاراقتى وقي سالا، شىداماي التى بەت ولەڭ-حاتتىڭ سوڭىنا كوز جۇگىرتتىم. مۇقاعاليدىڭ ولەڭ-حاتىن الىپ، القىمىما تىعىلعان جۇدىرىقتاي كەسەكتى جۇتا الماي، كوزىمنەن شىعاردىم. سول ءتۇنى باكۋگە ۇشۋىم كەرەك ەدى. ۇيگە كەلىپ، جولعا جيناقتالىپ جاتسام، كەشكى سەگىز جارىمنىڭ شاماسىندا بىرەۋ تەلەفون سوعادى. لاشىن جەڭگەي ەكەن.
— اعاڭ ساعان حات جازىپ جىبەرىپ ەدى، سونى الدى ما، المادى ما دەپ قايتا-قايتا ماعان ايتىپ، مازاسىزدانىپ جاتىر. اۋىرىڭقىراپ تۇر اعاڭ، اۋرۋحانادا... — دەپ، جەڭەشەم ءسوزىنىڭ سوڭىن جۇتىپ، باسەڭ سويلەدى.
مەن حاتتى بۇگىن عانا العانىمدى، ءوزىم جازۋشىلار وداعىنىڭ تاپسىرماسىمەن تۇندە جولعا ءجۇرىپ بارا جاتقانىمدى ايتتىم.
— كوپ سالەم ايتىڭىز، كەلگەن بويدا ءوزىم بارامىن، — دەپ حوش ايتىستىم.
ادامنىڭ ونسىز دا قىسقا عۇمىرى تەك وكىنىش پەن قوشتاسۋدان تۇراتىنداي كورىنەدى كەيدە ماعان. ەگەر مەن سو جولى مۇقاعالي اقىننىڭ الاسۇرىپ، دۇنيەدەن ءبىر جىلىلىق كورىپ كەتۋدى ارمانداپ جاتقانىن ۇققان بولسام، باكۋ ساپارىن ىسىرىپ تاستاپ، جانىنا بارىپ، ماڭدايىنا تيگىزگەن الاقانىم ارقىلى جانىمنىڭ بار جىلۋىن تۇلا بويىنا تاراتپاس پا ەدىم.
مەن ءوزىمنىڭ ويسىزدىعىمنان ومىرىمدە وسىمەن ەكىنشى رەت وكىنىش ازابىن تارتتىم.
ەڭ العاش، ينستيتۋت بىتىرگەننەن كەيىن، مەنى جاقسى كورگەن نۇرات دەگەن جىگىتتىڭ قىرشىنىنان قيىلار الدىنداعى كوڭىلىنە مەدەۋ بولا الماعانىم. اۋرۋحانادا جاتىر ەكەن. مەن ءبىر جاققا كەتىپ ەم، ۇيگە كەلىپ اۋرۋ ەكەنىن ەستي سالا، باردىم. ەكى بەتى البىراپ، جانارىمەن ىشىپ-جەپ، اڭگىمەلەسكىسى كەلىپ، توسەگىنەن باسىن كوتەردى. مەن ونىڭ پاراساتىن، ادامدىعىن سىيلاعانمەن، جاقسى كورمەيتىنمىن.
— تەزىرەك جازىلىپ كەت، — دەپ كەتۋگە ىڭعايلانا بەرىپ ەم، جىگىت القىنىپ:
— فاري، وتىرا تۇرشى، ون مينۋت وتىرشى، — دەپ جالىندى.
مەن وتىنىشىنە ءمان بەرمەي، ءقازىر دارىگەرلەر كەلەتىنىن ايتىپ، تاعى دا كەلىپ تۇرۋعا ۋادە بەرىپ، شىعىپ كەتتىم. سودان ءۇش ساعات وتكەندە، اۋرۋحانا توسەگىندە قايتىس بولىپ ەدى.
سول جولى ءبىر وكىنگەنىم ءالى ەسىمدە بولاتىن. ەندى، مىنە، مۇقاعاليدىڭ حاتىنا، جەڭگەمىزدىڭ حابارىنا ءمان بەرمەي، جەلكىلدەپ كەتە باردىم.
باكۋدە ءبىر جۇماداي بولدىم. كوپ ۇلتتى سوۆەت ادەبيەتىنىڭ بالالارعا جازاتىن وكىلدەرى، شەت ەل ادەبيەتشىلەرى كاسپيي جاعالاۋىنداعى قالاعا جيىلىپ، ولەڭ وقىپ، ءبۇلدىرشىن وقىرماندارمەن جۇزدەسىپ، ىردۋ-دىردۋمەن ۋاقىت ءوتىپ جاتتى. ۇيگە، بالالارعا، اماندىق بىلۋگە حابارلاستىم. ناۋرىزدىڭ 28ء-ى كۇنى عوي دەيمىن.
— كەشە مۇقاعالي اعاي قايتىس بولىپتى، — دەدى ۇيدەگىلەر. مەن الاسۇردىم دا قالدىم. الماتىعا ۇشۋعا بيلەت جوق. ءسويتىپ، ۇلى اقىننىڭ سوڭعى ديدارىن كورە الماي، سوڭعى ساپارىنا اتتاندىرىپ سالا الماي، ساندالاقتاپ الماتىعا ورالدىم.
مۇقاعالي اقىننىڭ ماعان ارناعان ولەڭ-حاتى حالىق اراسىندا كوپ اڭىزدار تۋعىزىپ، ءتۇرلى حيكايالارعا جەلى بولىپ كەلەدى. مۇندا مەنىڭ ەشقانداي «ەڭبەگىم» جوق — بۇل — حالىقتىڭ ءوزىنىڭ ۇلى پەرزەنتىنە دەگەن ماحابباتىنان تۋعان اڭىز-اڭگىمەلەر.
ال مۇقاعالي مەن مەنىڭ ارامدا بولعان سىيلاستىق، قيماستىق، تۇسىنىكتىڭ بار ەمىربايانى — جوعارىداعى.
تاعى ءبىر اڭگىمە — مۇقاعالي ەكەۋمىزدىڭ 1984 جىلى قازاق ءسسر-نىڭ اباي اتىنداعى مەملەكەتتىك سىيلىعىنا قاتار ۇسىنىلۋىمىز حاقىندا.
مەنى مەملەكەتتىك سىيلىققا بۇعان دەيىن دە بىرنەشە رەت ءار ءتۇرلى ۇيىمدار ۇسىنعان، ءبىراق ءبىر دە-بىرەۋى سىيلىق جونىندەگى كوميسسيانىڭ تىزىمىنە ىلىككەن جوق ەدى. 1972 جىلى، «مازاسىز شاق» دەگەن كىتابىم شىققاندا، تالدىقورعان وبلىستىق كومسومول ۇيىمى رەسپۋبليكا كومسومولىنىڭ سىيلىعىنا ۇسىندى. ودان كەيىن كومسومول سىيلىعىنا «اساۋ تولقىن» جيناعىم ۇسىنىلدى، ول دا حابارسىز كەتتى. «شىلدە» دەگەن كىتابىمدى جامبىل پەداگوگيكالىق ينستيتۋتىنىڭ كوللەكتيۆى قازاق ءسسر-ىنىڭ مەملەكەتتىك سىيلىعىنا ۇسىنىپتى دەپ ەستىدىم. مۇندا دا تىزىمگە ىلىنبەدىم. ەكى جىل وتكەسىن (مەملەكەتتىك سىيلىق تا، كومسومول سىيلىعى دا ەكى جىلدا ءبىر بەرىلەدى) قازاقتىڭ قىزدار پەداگوگيكالىق ينستيتۋتى «سەنىڭ ماحابباتىڭ» اتتى كىتابىمدى تاعى دا اباي اتىنداعى سىيلىققا ۇسىندى. بۇل جولى دا ءۇنسىز قالدى.
ءسويتىپ جۇرگەندە، گۋريەۆ وبلىستىق «كوممۋنيستىك ەڭبەك» گازەتىنىڭ رەداكسيا ۇجىمى (جۋرناليستىك تۆورچەستۆومدى ءبىر كەزدە سوندا باستاعام) گازەت-جۋرنالعا شىققان «ريەۆوليۋسيا جانە مەن»، «ماڭعىستاۋ مونولوگتارى»، «ءۇيىم — مەنىڭ وتانىم» توپتاما ولەڭدەرىمدى 1984 جىلعى رەسپۋبليكا مەملەكەتتىك سىيلىعىنا ۇسىنعان ەكەن. سول جىلى مارقۇم مۇقاعالي ماقاتايەۆتىڭ «شولپان» جيناعى دا سىيلىققا ۇسىنىلدى. مەن بۇرىن سىيلىققا ۇسىنىلىپسىڭ دەگەندى ەستىگەندە، جاستىق پا، قايدام، العانىمدى ءتاۋىر كورىپ، ىشتەي دامەلەنىپ، كەيىن قايتا-قايتا ءلام-ميمسىز قالا بەرگەسىن، كوڭىلىم توقتاپ، دامەتۋدى مۇلدە قويعام. بۇل جولى دا سەلت ەتپەدىم. قۋانىش دەگەننىڭ ءوزى دە ءوزىنىڭ كەزىندە كەلسە عانا قۋانىش بولادى ەكەن. ابدەن كوڭىلىڭدى قالدىرىپ، جەرگە قاراتىپ العاسىن سوڭىنان التىن بەرسە دە راقاتقا كەنەلمەيدى ەكەنسىڭ. مۇقاعالي الادى دەگەن بەرىك سەنىمدە ءجۇردىم. سول جولى «لەنينشىل جاس» گازەتىنە العى سوزىممەن قوسا «ماقاتايەۆ تۋرالى جىر» اتتى ولەڭىمدى باستىرىپ، اقىن تۆورچەستۆوسى مەملەكەتتىك سىيلىق السا دەگەن اق نيەتىمدى ءبىلدىرۋدى ءجون كورىپ ەدىم. مەنىڭ ءوزىم دە سول سىيلىققا ماقاتايەۆپەن قاتارلاسا ۇسىنىلىپ وتىرعانىممەن، «ءوزىم السام ەكەن» دەگەندەي ءۇنسىز قالۋ مەن ءۇشىن قىلمىستاي كورىندى.
ماقاتايەۆ تۆورچەستۆوسى سىيلىق المايدى دەگەن وي ەشبىر ءجونى ءتۇزۋ قازاقتىڭ ويىنا كەلگەن ەمەس. باسقامىز الماساق تا، مۇقاعالي تۆورچەستۆوسىنىڭ سىيلىققا بىردەن ءبىر لايىق ەكەنىنە بەرىك سەنىمدە جۇردىك. مۇزافار الىمبايەۆ، مۇحتار ماعاۋين جانە باسقالار دا سول جىلى «جارىسقا» قاتار ءتۇستى.
ءبىر كۇنى «قايتىس بولعان ادامدارعا سىيلىق بەرىلمەيدى دەگەن شارتپەن مۇقاعاليدى الىپ تاستاپتى» دەگەندى ەستىدىم. بۇل — جەلتوقسان ايىنىڭ باس كەزى. مۇنى ەستىپ، وتىرا الماي، «جالىن» باسپاسىندا باس رەداكتور بولىپ ىستەيتىن، مۇقاعالي تۆورچەستۆوسىنىڭ جاناشىرى بەكسۇلتانعا (نۇرجەكەيەۆ) جەتىپ باردىم. جينالىس بولىپ جاتىر ەكەن. كۇتتىم. جانىم شىعارداي جانتالاس كۇيدە وتىرمىن.
— ءبىر ارەكەت ىستەۋىمىز كەرەك، ءبارىمىز بىردەي قول قۋسىرىپ وتىرىپ، مۇقاعاليعا سىيلىق بەرىلمەيتىن بولسا، ەلدىڭ الدىندا ولگەنىمىز جانە ءبىزدى، تىرىلەردى ارۋاق اتادى، — دەدىم ەستىگەن حابارىمدى جەتكىزىپ.
ەكەۋمىز ەندى نە ىستەيمىز دەپ ىشتەي سەندەلىپ ءبىراز وتىردىق.
— مەن نازاربايەۆ جولداستىڭ (قازاق سسر مينيسترلەر سوۆەتىنىڭ پرەدسەداتەلى) قابىلداۋىنا بارايىن، — دەدىم بەكسۇلتانعا. — ءبىراق اۋزى دۋالى دەگەن قازاقتارعا ايتىپ، حات جازدىرىپ، ءبارىمىز قول قويايىق، سول حاتپەن بارعان دۇرىس شىعار.
حاتتىڭ سۇلباسىن قاعازعا تۇسىردىك. مۇسا جالەل، نيكولاي وستروۆسكيي سەكىلدى اقىن-جازۋشىلارعا بارلىق سىيلىق قايتىس بولعاننان كەيىن بەرىلگەن. سىيلىققا ۇسىنىلعانداردى الىپ تاستاڭدار دەمەيمىز، مۇقاعالي ءۇشىن ۇكىمەت تاراپىنان قوسىمشا سىيلىق ءبولىنسىن، ايتپەسە بايگەگە سالىپ تۇرىپ بەرىلمەسە، ۇكىمەت پەن پارتياعا دا، سىيلىق جونىندەگى كوميتەتتىڭ بەدەلدى مۇشەلەرىنە دە ۇلكەن سىن دەگەن ويلاردى جازىپ الىپ، ەكەۋمىز ءۇي-ۇيدى ارالاۋعا شىقتىق. اۋەلى ءابدىلدا اعامىزدان باستاپ، نۇرعيسا، قادىر، شەرحان جانە بەكسۇلتان ەكەۋمىز قول قويىپ، مەن مينيسترلەر سوۆەتى پرەدسەداتەلىنىڭ كومەكشىسىنە كەلدىم. قابىلداۋ بولمەسى تولعان ادام. سول جىلى قىس قاتتى بولىپ، رەسپۋبليكا كولەمىندە عانا ەمەس، الماتىنىڭ وزىندە دە جىلىتۋ جۇيەلەرى جارىلىپ، ىزى-قىزى بولىپ جاتقان. كومەكشى جىگىت نۇرتاي ابىحايەۆ ابدەن تىڭداپ الدى دا:
— ءسىزدى پرەدسەداتەلگە كىرگىزە المايمىن، — مينيسترلەرمەن، ورىنباسارلارىمەن، باسقا دا شارۋاشىلىق باسشىلارىمەن مىناۋ جاعدايعا بايلانىستى جينالىس وتكىزىپ جاتىر جانە بۇگىن تۇندە دۋشانبەگە ۇشۋى كەرەك. ءبىراق مىنا حاتىڭىزدى تابىس ەتەمىن جانە ءوزىڭىزدىڭ اۋىزشا ايتقاندارىڭىزدى جەتكىزەمىن، — دەپ شىعارىپ سالدى.
اقىرى سىيلىق ءمۇقاعاليعا بەرىلمەي، جازۋشىلار وداعى جانىنان جىل سايىن تالانتتى جاستارعا بەرىلەتىن م.ماقاتايەۆ اتىنداعى جاڭا سىيلىق بەلگىلەنىپتى.
بۇل جايعا حالىق قاتتى نازالاندى، ءتىپتى قىزىلوردا، شىمكەنت، گۋريەۆتەن ماعان ادەيى كەلىپ، انىق-قانىعىن سۇراعان جاناشىرلار دا بولدى.
بۇل دا — ماقاتايەۆ تۆورچەستۆوسىنىڭ قاراپايىم وقىرماندار تىنىسىنا ءسىڭىپ كەتكەندىگىن، ياعني شىن مانىندەگى حالىقتىعىن كورسەتەتىن اقيقات.
ارينە، سىيلىققا يە بولعان مەنىڭ جانە باسقالاردىڭ اياق استىنان تالانتى ارتىپ، نەمەسە كەرىسىنشە، سىيلىق تيمەگەن مۇقاعالي تۆورچەستۆوسىنىڭ ۇلىلىعى الاسارىپ قالعان جوق.
ءبىراق بۇل مەنى ىڭعايسىز جاعدايدا قالدىرعان وقيعا بولدى. مۇقاعاليدىڭ ەڭ ءبىرىنشى جاناشىرى مەن دەپ ۇعاتىن حالىق الدىندا، انشەيىندە مۇقاعالي دەپ جان ۇشىرىپ جۇگىرىپ، سىيلىق بولىسۋگە كەلگەندە، ءۇن-تۇنسىز ءوزىم يەلەنىپ كەتكەن ارسىزداي كورىندىم-اۋ دەگەن وي جەگىدەي جەدى. ارينە، تۇسىنەتىن ادامدار ءتۇسىندىرىپ جاتپاي-اق بار جاعدايدى ءۇنسىز ۇعىستى.
مۇقاعالي اقىنمەن ارامىزداعى شىندىق تاريحى وسى ەدى.
You Might Also Like
-
(ماقاتايەۆتىڭ ەكى تومدىق شىعارمالار جيناعىنىڭ جارىق كورۋىنە وراي)
-
وڭتۇستىك ءوڭىرى دەسە، جۇرەگىم ەلجىرەپ، ەرەكشە كۇي كەشەمىن. كەڭەس ۇكىمەتىنىڭ قۇدىرەتى ءجۇرىپ تۇرعان كەز. اقىندار ايان مەن تۇرسىناي: «شىمكەنتتە بولماعان ەكەنسىز، بارىپ قايتايىق»، — دەپ...
