ءيتتىڭ بالاسى
ءبىر كۇنى قارىنى جارىلارداي تويعان مىسىق، اس تارقاتۋ ءۇشىن كوشە بويلاپ قىدىرىپ كەلە جاتسا، جولىندا تەرىسى قابىرعالارىنا جەلىممەن جاپسىرىپ قويعانداي، اشتىقتان بۇرالعان ءيتتى كەزدەستىرىپ قالدى. ۇندەمەي قاسىنان ءوتىپ كەتپەكشى ەدى، ىشىنەن جاقسىلىق پەرىشتەسى تۇرتكەنىنەن بە بەيجاي ءوتىپ كەتە الماي، ءوزىنىڭ قاۋىپسىزدىگى ءۇشىن شارباقتىڭ ۇستىنە قارعىپ شىعىپ:
— قالىڭ قالاي ءتورت اياقتىم؟
— ءوزىڭ تۋرا ەكى اياقتا جۇرگەندەي ايتتىڭ عوي. سۇرايتىن نارسە تاپقان ەكەنسىڭ؟ كورىنىپ تۇرعان جوق پا؟
— كورىپ تۇرمىن... كورىپ تۇرمىن... جاعدايىڭ ءماز ەمەس ەكەن!
— ءبارىن كورە تۇرا ادەيى سۇراۋ سەندەردىڭ قاندارىڭدا بار وسى...
— بايقاماعان ەكەنمىن. سەندەرگە كوبىرەك بەلگىلى.
— اشتىقتان ولەيىن دەپ جاتقانىمدى كورىپ، سوڭعى ساپارىما مازاقپەن اتتاندىرايىن دەپ پە ەڭ؟! الدە، جانىڭ اشىپ، اس ۇسىنايىن دەپ پە ەڭ؟!
— ەندى... ەندى... اس ۇسىنامىن دەپ ايتا المايمىن...
— وندا سۇيەكتەرىڭدى شايناپ سىندىرماي تۇرعاندا، قاراڭدى جوعالت!
— سەن بوسقا اشۋلانىپ جاتىرسىڭ... اسىقپا...
— مەنىڭ كۇيىمدە بولساڭ، اسىقپاعانىڭدى كورەر ەم — دەپ، قۇيرىعىن كوتەرىپ قۋالاي جونەلدى.
— قارىنىڭ تويادى. ءبىراق، ءسال شىداۋعا تۋرا كەلەدى.
— قايدا تاماق؟
— سەن ماعان تيىسپەۋگە ۋادە بەرسەڭ، الىپ بارايىن...
— كەلىستىك!
ءسويتىپ، مىسىق جەرگە سىرعىپ ءتۇستى دە، كوشە باسىندا اسحانا ۇستايتىن ەكى اياقتى دوسىنا الىپ باردى. جاڭا تانىسىن قابىرعانىڭ بۇرىشىندا قالدىرىپ، قىزمەتتىك ەسىك الدىنا جاقىنداپ «مياۋ» دەپ كۇتۋگە كىرىستى. كىرپىگىن ايقاستىرعانشا بولعان جوق، الدىنان اسحانا الەمىنىڭ التىن قاقپاسى اشىلىپ، تاعامداردىڭ قالدىقتارىن كوتەرىپ ءۇستى-باسى اق ماتاعا ورالعان جىگىت شىقتى.
— سەن مارعاۋ تويمايدى ەكەنسىڭ. جەي عوي، ءبارىبىر بوسقا ىسىراپ بولادى — دەپ، جەرگە قويىپ ءوز پاتشالىعىنا ورالدى. تولىق كەتكەنىنە كوز جەتكىزگەن ول
— ءاي، سەن ءولىپ قالعان جوقسىڭ با؟
— شىعا بەرەيىن بە؟
— قورىقپاي كەلە بەر — دەگەنى سول ەدى، قارا قۇيىنداي قاسىنا جەتىپ تاعامعا باس سالدى.
— راقمەتىڭدى قارىنىڭ تويعان سوڭ ايتارسىڭ — دەپ، اس تارقاتۋ جوسپارىن ورىنداۋىن جالعاستىردى.
ەكىنشى كۇنى مارعاۋدىڭ قارىنى اشىپ كەلسە، الگى يت كەشەگى ورىندا قارسى الدى.
— راقمەت ساعان. سەن بولماساڭ كوزىمە شىركەي ۇيمەلەۋشى مە ەدى...
— بار بولعانى سول ما؟
— ءيا، تاعى نە كەرەك ەدى...
— بولدىڭ با؟
— جوق... نە عوي... كەشەگى جاقسىلىعىڭدى بۇگىن دە... قالاي ايتسام ەكەن...
— جارايدى. كۇتە تۇر.
وتكەن كۇننىڭ ۇلگىسى بويىنشا، داستارحان جايىلدى. ءبىراق، بۇگىن ونىڭ ءوزىنىڭ دە قارىنى اشىقاننان تاريحي دۇشپانىمەن بىرگە دامدەس بولدى. ەكەۋىنىڭ دە نورماسى ورىندالىپ، جان-جاققا قىدىرۋعا كەتتى.
ءۇشىنشى كۇنى ادەتتەگىدەي جاۋاپتىلىقپەن ءوز ۋاقىتىندا كەلە جاتسا، قاراما-قارسى ءجۇنى جىلتىراپ يت كەلە جاتىر.
— ەندى كەلە جاتسىڭ با؟ ساعان دا قالعان بولۋ كەرەك! — دەدى دە، ايالداماي ءوز جونىمەن كەتتى. مىسىق ءمان-جايدى بىردەن تۇسىنسە دە، تۇيسىگىنە جەتكىزە المادى. اسحانا اۋلاسىنا بارسا، شوشقا قورادان ايىرىمى جوق. ءبارى شاشىلىپ جاتىر. اراسىنان ءىلىپ الار اس جوق. سەناريي بويىنشا ەسىك الدىندا «مياۋ» دەگەنى سول ەدى، توزاقتىڭ قارا داربازاسى اشىلىپ ىشىنەن سىپىرعىش ۇشىپ شىقتى. اس جەمەسە دە، تاياق جەۋگە شاق قالعاندا، جانى باردا، جولىن تاپقان مارعاۋ قاشىپ ۇلگەردى.
ءتورتىنشى كۇن يت ءجاننات مەكەنگە اينالدىرعان قىزمەتتىك ەسىك الدىنا كەلىپ «ءاۋپ» دەگەنى سول ەدى. ويدا جوقتا، باسى جارىلدى. سوعان ىزالانا بۇرىش-بۇرىشقا جاسىرىنىپ پالەنىڭ ءبارىن باستاعان مىسىقتى كۇتتى. ءبىراق ونىڭ توبەسى دە كورىنگەن جوق.
ءوزىنىڭ يىسكەۋ قابىلەتتىن ىسكە قوسىپ، ءىزىن سۋىتپاي تاۋىپ كەلدى. مىسىق بولسا كەشەلى بەرى ءدام تاتپاعاندىقتان بولار، بويىن ءدىرىل باسىپ قوزعالۋعا مۇرشاسى كەلمەي جاتىر. يت وعان
— مۇنىڭ ءبارى سەنىڭ كەسىرىڭ! سەن بولماساڭ باسىم امان بولۋشى ەدى. قارا، ەندى نە بولدى! قارا دەيمىن!
— ماعان نە قىل دەيسىڭ؟ — دەگەن ءسوزى اۋىزىنان زورعا شىقتى.
— نە قىل دەيسىڭ؟! سەن نە مەنىمەن ويناپ تۇرسىڭ با؟!
— ءوزىڭ شەشىپ ال...
— مەن مۇنىڭ ءبارىن بوسقا قالدىرمايمىن! ءقازىر، كوكەڭدى تانىتامىن!
— ءوزىڭ ءبىل...
— ءولىمىڭ مەنىڭ قولىمنان!
بەسىنشى كۇن دە تۋدى. يت كەشەگى سوزىندە تۇردى. ول تاعى دا ولمەۋدىڭ قامىن جەپ، كوشەدەن وتكەندەرگە جاعىمپازدانىپ اس سۇراپ ءجۇر.
You Might Also Like
-
جانۋارلار الەمىندە عالامشار كولەمىندە بولماعان وزگەرىس جۇزەگە استى. پاتشالىق ءۇي مىسىعىنىڭ قولىنا كوشتى. سول ەكەن، كوپ ۋاقىت وتپەي ءوز-وزىن قۇداي كوردى. بيلىگىن اسىرا پايدالانۋدى ۇيرەندى. ءوزىنىڭ ەسۋا...
