- 24 قىر. 2018 00:00
- 365
اللو، ماۋتىك!
اۋداندىق تۇتىنۋشىلار وداعىنىڭ قىزمەتكەرى كەربيكە جەڭگەي كەلساپتاي بىلەكتەرىن ەكى جاققا سوزىپ، ۇزاق ەسىنەدى. تەلەفوننىڭ قۇلاعىن عىر-عىر ەتكىزىپ بۇرادى دا، ترۋبكانى قۇلاعىنا توستى:
— ءاي، سارى قىز، ءبىزدىڭ پاتەردى جالعاپ جىبەرشى!.. التايكا، پاپاڭ ۇيدە مە؟.. تەلەفونعا شاقىرشى، قالقام... اللو، ماۋتىك، مەن ۇيگە بۇگىن كەشىگىپ بارامىن. وبلىستان ريەۆيزور كەلمەكشى ەكەن، سوعان ازىرلەنۋ كەرەك... سەن بىلاي ىستە: بالانى ال دا، وتىن جار. سوسىن قازانعا وت جاق. قازىعا جاس ەتتى ارالاستىرىپ مولىراق سالعايسىڭ. شىرپى وشاقتىڭ باسىندا. ابايلا، تۇزى وتكىر بوپ كەتپەسىن... ەستىپ تۇرسىڭ با؟.. ءيا، دۇرىس، سولاي ىستە!.. اللو، اللو!.. ۇمىتىپ بارادى ەكەم... سيىردى قازىققا بايلاپ، تاعاراعا كەبەك سالا سالشى، جەپ تۇرسىن. بۇزاۋىنا ساق بول، ەمىپ قويماسىن. سىرعاشكا قايدا؟.. ويناپ ءجۇر دەيسىڭ بە؟..اينالايىن، اكەم-اۋ، ساق بولشى، ايتەۋىر. ماشينە-پاشينە باسىپ كەتپەسىن!.. سوسىن، ەرمەكجاننىڭ جايالىعىن دالاعا جايا سالشى، باي بولعىر...
كەربيكە «ۋف» دەپ اۋىر دەم الىپ، ترۋبكانى تۇعىرىنا سارت ەتكىزىپ تاستاي سالدى. اق شاينەكتەن پيالاعا قويۋ كۇرەڭ شايدى قۇيدى دا، سوراپتاپ ىشە باستادى. شىپ-شىپ تەرلەگەن كەڭ ماڭدايىن جىبەك ورامالمەن ءجيى-جيى ءسۇرتىپ قويادى. اپپاق بۇعاعى بۇلكىلدەپ، وقتىن-وقتىن ىقىلىق اتادى.
كەربيكە جەڭگەي ترۋبكاعا قايتا قول سالدى.
— اللو!.. رايفو، رايفو!.. ءا-ا، ءشاريپاش، ءحالىڭ جاقسى ما؟.. كەربيكە عوي... ءيا، ءبىزدىڭ الگى ماۋتىك جالاقىسىن الدى ما؟.. دۇرىس، دۇرىس! پرەميا بەرگەن جوقسىڭدار عوي... قانشا قانشا؟.. ەلۋ سوم دەيسىڭ بە، ەي!.. ءتۇۋ، مو-لو-دەد!.. جاق-سى!.. ءاي، الگى كاۋپەك باسپەن كەزدەسىپ تۇراسىڭ با؟.. ە-ە-ە ءجون، ءجون. بۇل ءپاني دۇنيەدەن شالقىپ ءبىر وتسەيشى، جازعان-اۋ!..
كەربيكەيىڭ بۇعاعى دىرىلدەپ، كوزى جايناپ كەتتى. جالما-جان ۇيىنە تەلەفون سوقتى.
— اللو، ماۋتىك!.. جالاقىڭدى الدىڭ با، جانىم؟ وتە جاقسى! ال، پرەميا شە؟ تا-ما-ش-ا! جارايسىڭ، شالىم!.. ماۋتيشكا، اقشاڭدى ىسىراپ ەتپەي، مەنىڭ قىزىل سۋمكاما سالىپ قوي. كوكمويىن دەيسىڭ بە؟ ءبىر شولمەك الۋىڭا بولادى. جو-ج-و-جوق، كوپ كوكىمە! ءبىر شولمەك قانا... ءاي، ماۋتىكجان، قازانىڭ قاينادى ما؟ قايناسا، بەتىنەن كوبىگىن كىلكىپ قانا ال دا، سورپاسىن شومىشپەن ساپىرىپ-ساپىرىپ جىبەر. وشاقتىڭ شوعىن الدىنا ىسىرا سالشى، قازان باياۋ قايناسىن. تۇزى ءتاۋىر مە؟.. جارايسىڭ، شالىم!.. اللو، ماۋتيشكا!.. مەن بارعانشا قامىر يلەپ، دايىنداپ قوي! ەلگەزەر اسحانادا ءىلۋلى تۇر... ءيا، سولاي ىستە، دۇرىس!..
ستول ۇستىندەگى اشىلىپ-شاشىلعان بۋما-بۋما قاعازداردى جيىستىرىپ جاتىپ، كەربيكە جەڭگەي تاعى ءبىر مەكەمەگە تەلەفون سوقتى.
— اللو، رايماگ؟.. بۇ كىم ەكەن؟ مارزيفا ما؟.. ءحالىڭ جاقسى ما، شىراعىم؟.. مەن ساعان مىنانى ەسكەرتەيىن دەگەن ەدىم؛ بۇگىن سەندەردىڭ دۇكەندەرىڭە ون ەكى دانا جەمپىر تۇسەدى. ءيا، ءيا!.. باعاسى وتىز سومنان... تاپتىرمايتىن دۇنيە!.. سونىڭ بىرەۋىن ماعان ساقتاپ قويشى، جانىم. قۇداقالاسا، ەرتەڭ بارىپ الارمىن... كەلىستىك قوي، قوش ساۋ بول، تورەم!.. «جامان» ىنىمە سالەم ايتا سال...
كەربيكە جەڭگەي راقاتتانا تاعى ءبىر ەسىنەدى. قول ساعاتىنا قاراپ ەدى، بەستەن اسىپ بارادى ەكەن. كەنەت تەلەفون شىلدىرلادى. ول قۇلاعىن توستى.
— اللو!.. ءيا، تىڭداپ تۇرمىن... قاي كولحوزدان؟.. شىراعىم-اۋ، قىزمەت ۋاقىتى ءبىتتى عوي. ازاماتتىق پراۆومىزدى پايدالانا الامىز با، جوق پا؟.. ەڭبەك ءتارتىبىن وتىرعاندارىڭ ءجون بە وسى؟.. ەرتەڭ حابارلاس، قاراعىم... قوش ساۋ بول!..
كابينەت ەسىگى جارتىلاي اشىلدى. ءبىر جاس قىزدىڭ قىلتيعان باسى كورىندى.
— اپاي، جالاقىڭىزدى الىڭىز.
— قۇپ بولادى جانىم، ءقازىر...
كەربيكە كەردەڭدەي باسىپ كابينەتتەن شىقتى.