- 14 قاڭ. 2021 00:00
- 265
اقىل
— تۇر، تۇر دەيمىن.
جىلى توسەك پەن ۇيقىسىن قيماعان ول، ەكىنشى قاپتالىنا اۋناپ ءتۇستى.
— تۇر، تۇر دەيمىن.
دوسى مۇنىڭ ىرقىنا قويار ەمەس، جۇلقىلاپ، «تۇر، تەزىرەك تۇر، كەشىگەمىز» دەپ باستىرمالاتا جونەلدى.
— نە بولىپ قالدى سونشا، جاۋ شاپقانداي، – دەپ باسىن كوتەرە تەرەزەگە قاراعان ول تاڭنىڭ جاڭا عانا بوزارىپ كەلە جاتقاندىعىن كوردى.
— تاڭ ءالى تولىقتاي اتپاپتى عوي. ءارى بۇگىن جەكسەنبى ەمەس پە؟
ول ەسىنەگەن قالپى ءتىل قاتتى. جىلى توسەكتى قيار ەمەس.
— تۇر دەيمىن، تەزدەتىپ كيىن، كەشىگەمىز.
— نە بولدى سونشا تاڭ اتپاي دۇرلىگىپ.
— جاڭا عانا راديودان حابارلادى، قالانىڭ شىعىس قاپتالىنداعى تاۋدىڭ باسىندا اقىل تەگىن ۇلەستىرىلىپ جاتىر ەكەن.
— ا، ا، نە دەيسىڭ...
ول ورنىنان اتىپ تۇردى دا، تەزدەتىپ كيىنە باستادى.
دوسى ءالى اسىقتىرىپ ءجۇر.
— ءجۇر تەز، ادامداردىڭ قاراسى كوبەيىپ كەتكەن شىعار. كەزەك كوبەيىپ كەتەدى.
ەكەۋى اسىعىپ-ۇسىگىپ سىرتقا بەتتەگەن ەدى، ەسىك اشىلىسىمەن ءنوپىر ادامعا سوقتىعىسىپ، تۇرىپ قالدى. قاتار-قاتار تۇرعان ادامداردىڭ كەزەگىنە كوز جەتپەيدى.
ەكەۋى ۇزاق تۇردى. ساقال-مۇرتتارى ءوسىپ كەتتى. تۇرا بەردى. ەگدە تارتتى. ساقال-مۇرتى مەن شاشتارى اعارىپ كەتتى. قارتايدى.
... ءيا، ول ەكەۋى ءالى كەزەكتە تۇرعان ەدى.