- 10 قىر. 2015 00:00
- 441
ارام تۇلكى جايىندا
ەرتەدەگى زاماندا ءبىر تۇلكى، ءبىر قۇلان، ءبىر ساۋىسقان ۇشەۋى دوس بولىپ، جولداس بولادى. بىر-بىرىنە جاماندىق ويلاماسقا انت ايتىپ، شارتتاسادى. ءسويتىپ جۇرگەندە، ءبىر كۇنى قۇلان تۇزاققا ءتۇسىپ، شارق ۇرىپ، بوسانا الماي، ولەمىن-اۋ دەپ قورقىپ، تۇلكى مەن ساۋىسقان دوستارىنا قاراپ «ايلا، لاجدارىڭ بار ما؟» – دەپ، جالتاق-جالتاق قاراپ جىلاعان سوڭ، تۇلكى تۇزاقتى قيماق ءۇشىن قۇلاننىڭ قاسىنا تامان كەلەدى. «وسى قۇلاننىڭ ولسە ەتىن جەيىن، تۇزاقشى سويسا، ىشەك-قارىندارىن تاستايدى عوي. مۇنىڭ دوستىعىنان ماعان ەتى ءتاتتى عوي» دەپ، قايتادان ارامدىق ويلاپ، ءبىر بۇتاعا بارىپ، قۇلاننىڭ ولگەنىن بايقاپ، بۇعىپ جاتا بەردى.
ساۋىسقان مۇنى كورىپ قۇلانعا كەلىپ، بىلايشا اقىل ايتتى: – قۇلان دوسىم، مەنىڭ تۇزاق ءجىبىن قياتىن قۋاتىم جوق، ءوزىڭ بىلەسىڭ، – دەيدى. – مۇنى تۇلكى تىسىمەن شايناسا، قيار ەدى، ول سەنىڭ دوستىعىڭنان ەتىڭدى ءتاتتى كورىپ، اناۋ جەردە جاتىر.
ەندى ءبىر اقىل ايتايىن: «وسى تۇزاقتى سالعان ادام كەلگەندە، شىنىمەن ولگەندەي بولىپ، قيمىلداماي، سىرەسىپ جاتىپ قال. تۇزاقشى سەنى باۋىزداۋدا تۇزاقتى موينىڭنان اعىتادى. سوندا تۇرا قاشساڭ، قولىمەن ۇستاي الماي قالادى. قۇتىلىپ كەتەسىڭ»، – دەيدى. قۇلان مۇنى اقىل كورىپ، ايتقانىنداي سىرەسىپ جاتتى. تۇزاقشى كەلىپ كوردى دە ارام ءولىپ جاتىر ەكەن دەپ، پىشاعىن قولىنا الىپ تۇزاقتى اعىتقاندا، قۇلان جۇلقىنىپ تۇرا قاشتى. تۇزاقشى اپىر-توپىر ويباي سالىپ، موينىنداعى مىلتىعىن جۇلىپ الدى دا قۇلاننىڭ كەتكەن جاعىنا قاراي مىلتىعىن باسىپ قالعاندا، قۇلان تۇلكى جاتقان جاقپەن قاشقان ەدى، قۇلان ۇزاپ كەتىپ، مىلتىقتىڭ وعى بۇتانىڭ تۇبىندە بۇعىپ جاتقان تۇلكىگە ءتيىپ، وكپەسىنەن وق ءوتىپ، تۇلكىنىڭ جانى شىعىپ، قۇيرىعى كوتەرىلىپ بۇلاڭ ەتىپتى. تۇزاقشىعا تۇلكى ولجا بولىپ كەتىپتى. «كىم ويلاسا دوسقا قاس، باسىنا تيەر تاس» دەگەن ماقال سونان قالعان.