- 18 ماۋ. 2015 00:00
- 471
ارىستان كۇشىگىن اسىراعان مىسىق
ءبىر مىسىق قاڭعىرىپ ءجۇرىپ ءولىپ جاتقان ارىستانعا تاپ بولادى دا ونىڭ جەتىم قالعان كۇشىگىن باۋىرىنا باسىپ، ەمىزىپ اسىرايدى. ارىستان ءوسىپ، ازۋلى اڭ بولادى، ءوز تاماعىن ءوزى تاۋىپ جەيتىن حالگە جەتەدى.
ءبىر كۇنى اشىققان ارىستان ءوزىن اسىراعان مىسىقتى جەمەك بولادى. مىسىق ونىڭ بۇل ويىن سەزىپ، ورمەلەپ اعاش باسىنا شىعىپ كەتەدى. سوندا ارىستان تۇرىپ:
— و، مەنىڭ اق ءسۇتىن ەمىزگەن اسىراۋشىم! ماعان سەن تۋعان انامداي ىستىقسىڭ. بار اقىلىڭدى ۇيرەتكەندە، اعاشقا ورمەلەۋدى نەگە ۇيرەتپەگەنسىڭ؟ – دەيدى.
— و، قايىرىمدى بالام! سەنى مەن كىشكەنتايىڭنان باۋىرىما باسىپ ءوسىردىم، بىلگەن اقىل-ايلامنىڭ ءبارىن ۇيرەتتىم. ءبىراق قۇلقىنىڭنان قورقىپ، ءبىر ونەرىمدى ايتپاي، بۇگىپ قالىپ ەدىم، ونىم اقىل بولعان ەكەن! – دەيدى.