سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 1 كۇن بۇرىن)
ءبىر كۇي بار...
 

ورە!

بۇل - ارحايزمگە (كونەرگەن) اينالىپ بارا جاتقان ءسوز بە دەپ قالام. ورەنىڭ لەكسيكالىق ءبىر ماعىناسى – قۇرت-ىرىمشىك جاياتىن زات تا، ەكىنشىسى ادامنىڭ اقىل-وي دەڭگەيى، ياعني ادامدى ادام ەتەتىن ينگرەديەنت. دەڭگەي، ورە دەگەننىڭ ماعىناسى كەڭ، جاۋابى كوپ. ورە – دۇنيەتانىم، پايىم-پاراساتىڭ، جاڭاعى ايتقان اقىل-ويىڭ. وسى ورەنى كوتەرىپ وتىرماسا، ادام شىركىننىڭ تومەندەي بەرەرى حاق.

ورەنى كوتەرەتىن، البەتتە، كىتاپ، ونەردىڭ سان الۋان ءتۇرى (تەاتر، كوركەمونەر، مۋزىكا، قولونەرى، ت.س.س)، كاسىبي ءىسىڭ، اقپاراتتىڭ الۋان ءتۇرى، ت.ب. وسى رەتتە قازىرگى زامانداستاردىڭ ورەسى قاي دەڭگەيدە، جالپى ورەمىزدى كوتەرۋگە قىزمەت ەتەتىندەردىڭ وزدەرىنىڭ ورەسى قاي دەڭگەيدە دەگەن ساۋال تۋىندايدى.

ءبىر ءسوز بار: «كىتاپتى ورتەۋدەن دە جامان قيانات – ونى وقىماۋ» دەگەن.
ەندى وسىنى وزىمىزدەن سۇراپ كورەيىك، ءبىز ادەبي كىتاپ وقىپ ءجۇرمىز بە؟

بۇل تۇرعىدا ورەڭىز قالاي؟

«پوەزيا! مەنىمەن ەگىز بە ەدىڭ؟» دەپ جازعان مۇقاعالي. ول – اقىن.

ولەڭمەن ءبىر تۋعان. وشپەيتىن دۇنيە قالدىرىپ كەتتى.

ءسىز وسى مۇقاعاليدى وقيسىز با؟

ادام جانىن ساۋلەتتەندىرەتىن پوەزيامەن قالايسىز؟

مۋزىكا! و، بۇل جايلى ايتار اڭگىمە تاڭدى تاڭعا ۇرساڭىز دا تاۋسىلمايدى. ءبىراق، ءبىزدىڭ ورەمىز تويشىل اندەردى تىڭداپ، قىزىقتاۋدان اسا الماي قالدى ما ەكەن دەپ ويلايمىن. «قىزىل ورىك» (الدە بورىك)، انا جاقتا جوق-جوق، مىنا جاقتا جوق-جوق، قايداسىڭ سەن... سەكىلدى اندەرمەن قازىرگى ۇرپاق «قاناتتانىپ» كەلەدى.

وسىنداي ءانسىماقتار تىڭداۋشىنىڭ ورەسىن قاي دەڭگەيگە كوتەرەر ەكەن؟

تەاتر شە؟

ساحناداعى بۇگىنگى قويىلىمدار ورەنى كوتەرۋگە جاراپ تۇر ما؟

وي سالا ما؟

الدە كەشەگى، بۇگىنگى كۇنكورىس، تۇرمىستى «جىرلاعان» دۇنيە مە؟

تەاترعا بارىپ تۇراسىز با؟

نە ويلادىڭىز؟

نە ءتۇيدىڭىز؟

جالپى، كەز كەلگەن ونەر تۋىندىسى ادامعا وي سالىپ، وي سالۋى بىلاي تۇرسىن، ورەسىن، دەڭگەيىن كوتەرۋى ءتيىس دەگەن ويدامىن. ول ءتىپتى ارحەولوگيا، فولكلور، كونە دۇنيە ياكي جاڭالىقتى ونەر بولسىن، كورىپ، تاماشالاۋشىنىڭ ورەسىن بيىكتەتۋ كەرەك. ءقازىر كۇردەلى دۇنيە (كينو، مۋزىكا، سپەكتاكل، كوركەمونەر) – جانردان گورى تەز ۇعىپ، تەز قابىلداناتىن (سوسىن تەز ۇمىتىلاتىن) كوبىك سەريالدار مەن جەڭىل-جەلپى ان-اۋەندەرگە دەگەن ىقىلاس باسىم ءتۇسىپ بارا جاتقانداي.

كلاسسيكالىق تۋىندى، مۋزىكا، سپەكتاكل، ايگىلى قالامگەرلەردىڭ قالىڭ-قالىڭ تومدارىنان گورى جەڭىل وقىلاتىن، ەزۋ تارتقىزاتىن دۇنيەلەر الدەقايدا تارتىمدى كورىنەدى. قىزىل-جاسىل جىلتىراق، جەڭىلتەك اۋەن سالتانات قۇرىپ تۇر. كەشەدەن بىزگە داۋلەسكەر كۇيشىلەردىڭ، انشىلەر، بيشىلەردىڭ، ايگىلى سۋرەتشىلەردىڭ مۇرالارى قالدى.

بۇگىن سولاردى زەرتتەپ، ۇيرەنىپ، ورىنداپ، جازىپ... كۇنەلتىپ كەلەمىز.

ەرتەڭگى، ارعى كۇنگى بۋىنعا بۇگىنگى بىزدەن نە قالار ەكەن؟

«قىزىل ورىك» (الدە بورىك) پە؟

انا جاقتا جوق-جوق، مىنا جاقتا جوق-جوق دەگەندەر مە؟

«جاتقان – اداسپايدى، جۇرمەگەن قۇلامايدى». ءبىر جەردەن وسىنى وقىپ ەدىم. جاقسىنى ىزدەۋ كەرەك. اداسساق تا، قاتەلەسسەك تە، قۇلاساق تا، داۋعا ىلىكسەك تە. مول مۇرامىز بولۋى ءتيىس.

بۇگىنگى كۇننەن! ەرتەڭگە!


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما