سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 3 كۇن بۇرىن)
ءبىزدىڭ اۋىلدىڭ ناۋرىزى

ءبىزدىڭ اۋىل سوناۋ ءور التاي تورىندە، ناقتىلاپ ايتساق، ءقازىر­گى جۇڭگو ەلىنىڭ موڭعوليا­مەن شەكارالاساتىن تۇسىندا ور­نالاسقان. مەن ەس بىلگەننەن بەرى ناۋرىز تويلايدى.

مەرەكە تايان­عاندا اۋىلدىڭ ەستيار بالالارىندا قۋانىشپەن بىرگە قورقىنىش تا بولاتىن. ول — قويدىڭ كەزەگى دەگەندەي توپتان ءبولىنىپ قالار ءبىر شارۋاعا ۇرىنىپ قالماۋ. سول ءۇشىن مەيرام بولاردان ءبىر اپتا بۇرىن ءۇل­كەن­دەر قانداي ىسكە جۇم­ساسا دا، قىرقارىن جيناپ قايتا جىبەرگەن زىرىلداۋىق ويىنشىقتاي زىمىرايتىن ەدىك. ءار ۇيدە اۋلانى تازالاۋ، قابىرعالاردى اكتەۋ، ءۇي ماڭىنداعى قوقىستى ورتەۋ، جيھازداردى رەتتەۋ، جاس كەلىن­دەر مەن قىزدار كەلى-كەلساپپەن كورشى-قولاڭ، ۇلكەن ۇيلەردىڭ بيدايىن تۇكتەۋ، جەنت بۇلاعاۋ، شۇيىرمەك جاساۋ، ءتۇرلى تاماق ءپىسى­رۋ­لەر كەم دەگەندە 4-5 كۇن بۇرىن باستالاتىن.

مەرەكەنىڭ نەگىزگى كوركى — داس­تارقان. ويتكەنى، بۇل مەزگىل ايران، ءسۇت، قاتىق، قويدىڭ ۋىزى، سيىردىڭ ۋىزى، شۇبات، اق ءىرىم­شىك، قىزىل ءىرىم­شىك، كە­بە­­جە تۇبىندەگى مايەك ءىرىم­شىك، ەجى­گەي قۇرت، سىقپا، قارىن قۇ­رى­­شىن­­داعى كۇزگى ءسۇت­­ءتىڭ سارى­م­ايى، ۇنعا وراعان سوقتا­لى قا­زى، مايلى ءسۇر جامباس دە­­­گەن­دەر­­ءدىڭ ءبارى ءار ۇيدە ساۋدا­سىز با­زار اش­قانداي سامساپ تۇرادى.

مەرەكە 22 ناۋرىز كۇنى تاڭەرتەڭ باستالادى. مەرەكە­ءنى ەڭ الدىمەن باستايتىن — بالالار. وندا قالىپتاسقان ءبىر جايت، تاقىر كەدەيدىڭ تاز بالاسى بولساڭ دا، ۇستىڭە جاڭا ءبىر­دەڭە ىلەسىڭ. اياق كيىمىڭ بە، شال­بارىڭ با، جەيدەڭ بە، باس كيىمىڭ بە، ايتەۋىر بىرەۋى جار­قىراپ تۇرۋى ءتيىس. ۇستىڭدەگى ءبىر كيىم­ءنىڭ اسا جارقىراعانى — ءوز­گە ەسكى كيىمدەردى بۇرىنعىدان بە­تەر كونەرتىپ كورسەتىپ، ونان ءارى بەيشارا عىپ جىبەرەتىنى تاعى بار عوي. ارقا-مويىن اراسىندا انە جەرىڭدى قىمقىرىپ، مىنە جەرىڭدى جىمقىرىپ، توپ بالانىڭ دۇبىرىنە ەلىگىپ شاۋىپ الا جونەلەسىڭ. دەسە دە، جارق ەتىپ شىعا كەلگەنىڭە العاش كە­زىك­كەن اناۋ-مىناۋ كىسىدەن كىش­­كەنە قىسىلاتىنىڭ بار. الاي­دا ونىڭ ءبارى توپ ىشىنە كىر­گەن­شە عانا. توپقا كىرىپ بويىڭ ۇيرەنە باستاعان سوڭ، ۇيالعاننىڭ ءوزى ۇيات.
جالپى، ءبىزدىڭ اۋىلدا ۇيگە كەلگەن ادام ءۇي سىرتىنان ىس­قىرۋ، ەسىك الدىنا كەلىپ دىبىس بەرۋ دەگەندەر اتىمەن جوق. ءيتى قاپپاسا بولعانى كەلگەن بەت­تە كىرەسىڭ. بۇيىمتايىڭدى اي­تا­سىڭ، شارۋاڭ بولماسا شاي ءىشىپ، كەڭەس سوعىپ وتىراسىڭ. تەك مەرەكە كۇنى عانا ەمەس 365 كۇن سولاي. ءالى سول قالپىندا. سو­نى­مەن ءبىزدىڭ العاشقى قادام باي­عازى سۇراۋدان باستالادى. كورشى ۇيگە جۇگىرىپ بارا­سىڭ دا بوساعاسىندا تۇرا قا­لىپ ولەڭ­دەتەسىڭ. الگى كيى­مىڭە كو­رىمدىك سۇرايسىڭ. بىلاي دەپ:

كيىمىمدى كورىڭىز،
بار جاقسىنى توگىڭىز.
بارار جەرىم ءالى كوپ،
بايعازىمدى بەرىڭىز!

ول كۇنى اۋىرىپ وتىرعان­­دار بولماسا، بارلىق ادام اشىق-جارقىن بولادى. ادەت­تە، قا­ب ا ق­تارى قۇرماداي قۇرى­سىپ جۇرەتىن شالداردىڭ ءوزى شۇ­ناڭ­داپ بالالارعا ءتىل قاتا­دى. وزدەرى دە ءساندى كيىنەدى. كەي­­­بىرەۋى ادەيى الاقانىن شە­ك­ە­سىنە قويىپ، كۇن كوزىنە قا­را­­عانداي سىعىرايىپ ونە-بو­يى­­مىزدى ورلەي-قۇلداي ءتۇ­گەل ءتىنتىپ شىعىپ: «ءويباي-وييي مىناۋىڭ سامىرسىنداي سىڭ­عىرلاپ تۇر عوي ا، قا­لاي باي­قاماعانبىز! ءما، جەڭ­دەر، ءما، ءما» دەپ ۋىس-ۋىس كام­پيت بەرەدى. الا سالىپ، جالت بە­ءرىپ كەرى جونەلەمىز. اۋىل بالالارى قۇرالا كەلە 30-40-قا دەيىن توپتاسامىز. الگى باي­­­عازى سۇراۋ 5-6 ءۇي كور­ءشى­­­دەن ۇزاعان سوڭ جاراماي قا­ل­ا­دى. بىرىمىزدەن، ءبىرىمىز داۋى­­سى­­مىزدى اسىرا كوتەرىپ «اسسا­­لاۋ­م­ا­­عالەيكۋمدەپ» العا تارتامىز.

ءبىرىن-بىرى قۇتتىقتاپ قىدىر­­عان ادامدار. ءبىز ەشكىم ايتىپ تاپسىرماسا دا، 40 ۇيدەن كەم ايتتاماۋدى ءوزى­ءمىز­گە مىندەت ساناپ العانبىز. كەي ۇيدەن كوجە ىشەمىز، كەي ءۇي­دە كىسىلەر تولىپ وتىرادى. ەسىك­تەن جىلتىڭ ەت­كەن بىزگە جىلىك ۇستاتادى. كەي­بىرەۋى­مىزگە ورتان جىلىك ويىندى ەتىمەن تيەدى. ءبىرىمىزدىڭ الاقانىمىزعا ءجۇزىڭ كورىنەتىندەي سۇرلەنگەن جامباستىڭ ءمولدىر مايىنان جاپىراق-جاپىراق قىپ سالادى. ماي جەگەندى ماقتايدى.

سونىمەن بەسىن اۋعان شاقتا اۋىلدىڭ سىرتىندا ويىن-دۋمان باستالادى. بالۋان سالادى، قول كۇرەستىرەدى. قىز قۋۋ، كوكپار دەگەندەر قىس قى­سىل­ماي مال كۇيلى شىققان جىل­داردا بولماسا كوپ بولا بەر­مەيدى. مەكتەپ وقۋشىلارى، مۇ­عا­لىمدەر دايىنداعان ان-كۇي ورىن­دالادى. ەلجىرەگەن كۇن كوزى­نە ارقا-جونىن توسىپ اۋىل ادام­دارى اينالا وتىرا­دى. ونەر­لەرى بارى ورتاعا شى­عادى. اق­سا­قالدار جىلدىڭ جايىن، تاۋبە، شۇكىرىن ايتادى. اللا­دان ەلدىڭ تىنىشتىعىن سۇراپ الاقان جايادى.

دالا دۋمانى تارقاعان سوڭ ءۇل­كەندەر جاعى ءبىر بولەك، جاس­­تار جاعى ءبىر بولەك توپتاسىپ مەرەكەنى ۇي-ۇيدە جالعاس­تىرادى. اقساقالدار ونەگەلى اڭگىمە ايتادى. جىر ايتادى. جازۋ-سىزۋ بىلمەيتىن لۇقپان دەگەن اقساقال «قىز جىبەكتىڭ كۇيمەسى-اي، كۇيمەگە تاققان تۇيمەسى-اي» دەپ باستاپ، ودان دا باسقا تالاي جىردى جاتقا سوعا­تىن. قىز-جىگىتتەر ءارتۇرلى ويىن­دار ۇيىمداستىرىپ، ءان ايتىپ، بي بيلەيدى. ەكى اراعا كەزەك ءجۇ­گىرىپ تابانىمىزدان توزىپ ءبىز جۇرەمىز. ابدەن ءتۇن­گە قاراي شار­شاپ، قارا سان بو­لىپ، ءىشىمىز ۇرگەن قارىنداي شەڭ­بەرەك اتىپ ۇيگە جەتەمىز. كۇپ­­ءتى بولىپ اۋدا­رى­ءلىپ-توڭ­كەرى­ءلىپ اۋىراتىنىمىز تاعى بار.

مەرەكە ءۇش كۇن بويى بولادى. ەكىنشى، ءۇشىنشى كۇندەرى ءۇل­كەن دۋمان بولمايدى، تەك تۋىس-تۋعان، دوس-جاران، كورشى-قولاڭ­دار ءبىرىن-بىرى قوناققا شاقىرىپ وزدەرى تويلايدى. ءسويتىپ، كۇن مەن ءتۇن تەڭەلگەن ناۋرىز مەرە­كە­سىندە قىر ارقاسىن قىس قاجا­عان قالىڭ ەل، ارقا-موينىن كەڭ­گە سالىپ ءبىر جىرعاپ قالادى.

ءار جىلى ناۋرىز كەلگەن سايىن ءبىزدىڭ ويعا اۋىلدىڭ ناۋرىزى ورالادى. ونى كورمە­گە­ءلى مىنە، ون جىلدان اسىپ بارا­دى ەكەن. ول جاقتا ناۋرىز ءالى دە بۇرىنعىداي تويلانادى دەيدى. ءبىراق، ءقازىر ول اۋىلدا باياعىداي شۋلاپ-شۇرقىراپ جۇرەتىن بالالار جوق. توپ بالا جوعالعان! جوق!..

ۇركەردەي ۇش-تورتەۋى عانا كو­زگە شالىنادى… «اسسالاۋ­ما­عا­لەي­كۋم» — دەپ وڭ قولى­مەن كەۋدەسىن باسىپ ەكىلەنىپ تۇرىپ سالەم بەرەتىن قازاقتىڭ باياعىداعى ءمارت بالالارى ەمەس ولار، كىسى كەلە جاتىر-اۋ دەپ قاراپ تا قويمايدى. ءشۇلدىر-شۇلدىر ەتىپ وزگە تىلدە سويلەسىپ بارا جاتادى...
تاي-قۇلىنداي تەبىسىپ، قوزى-لاقتاي ءورىسىپ، اۋىل اراسىن قىزىققا بولەپ، توپ بالا توي­لاماعان مەرەكە، مەرەكە بولىپ پا؟!.


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما