InfoHub Logo

ءبىر تۇلكى توعايدى ارالاپ كەلە جاتىپ، قالىڭ شالعىننىڭ اراسىندا جۇرگەن بودەنەنى ۇستاپ الىپتى. ۇرەيى ۇشقان بودەنە:

         – تۇلكىجان، تيمەشى، ەكەۋىمىز دوس بولايىق، – دەپتى، قۇتىلۋدىڭ امالىن ىزدەپ.

         – ەندەشە، مەنى تويعىز، – دەپتى تۇلكى.

         – وندا ەر سوڭىمنان، اناۋ قىزدارعا بارايىق، – دەپتى، بودەنە جاڭا قونىپ جاتقان ءبىر اۋىلعا ەرۋلىك الىپ بارا جاتقان قىزداردى كورسەتىپ. ونى كورىپ:

         – ال، باستا! – دەيدى دە تۇلكى سوڭىنان ىلەسەدى.

         جاقىنداعان سوڭ بودەنە:

         – مەن قىزداردى الدارقاتىپ الىپ كەتەمىن. سەن تاماعىن جەپ ال، – دەيدى دە ۇشىپ بارىپ، قىزداردىڭ قارسى الدىنا قونادى. قىزدار بودەنەنى قىزىقتاپ، ۇستاپ العىلارى كەلەدى. ەرۋلىككە ارنالعان تاماق تولى تاباقتاردى جەرگە قويا-قويا سالىپ، اقساڭداي قاشقان بودەنەنى قۋالاسا جونەلەدى.

         سول كەزدە تۇلكى جەتىپ بارىپ، تاباققا باس قويادى. ەتكە سىلقيا تويىپ، تاباقتارىن توڭكەرىپ، ويناقتاپ شىعا كەلەدى. ۇزاپ بارىپ، بودەنە دە ۇشىپ كەتەدى.

         قىزدار قايتىپ كەلسە، تاباقتارى شاشىلىپ جاتىر ەكەن، ەتى جوق. امالسىزدان اۋىلدارىنا قايتىپتى.

         كەلەسى كۇنى تۇلكى ءوزىنىڭ بودەنە دوسىنا تاعى كەلىپ، ءوتىنىشىن ايتىپتى:

         – دوسىم، مەنى تاعى ءبىر تويدىرشى...

         – جارايدى، تويدىرايىن. مەنىڭ سوڭىمنان ىلەس تە وتىر، – دەپتى بودەنە.

         – ىلەسەيىن، باستا، – دەپ، تۇلكى سۇمەڭدەپ، بودەنەنىڭ سوڭىنان ەرىپ، ءبىر اۋىلعا كەلىپتى. بودەنە تۇلكىنى اۋىلدىڭ سىرت جاعىنا ىلەستىرىپ الىپ بارادى.

         – سەن وسى جەردە وتىرا تۇر. مەن مىنا اۋىلعا بارايىن. مەنى كورگەن سوڭ، اۋىل ادامدارى جابىلا قۋالايدى. مەن ءار جەرگە ءبىر قونىپ، قاشىقتاتا بەرەمىن. سول كەزدە سەن ۇي-ۇيگە كىرىپ، استارىن ىشىپ-جەپ، ابدەن تويىپ ال، – دەپ، اقىل ۇيرەتەدى بودەنە.

         – مەن قاپى قالماسپىن! – دەپ، تۇلكى اۋىل سىرتىندا بۇعىپ جاتا بەرەدى.

         بودەنە اۋىلعا كەلىپ، «بىتپىلدىق، بىتپىلدىق!» دەپ، ۇشىپ قونىپ جۇرەدى. ونى كورگەندە، اۋىلدىڭ ۇلكەن-كىشىسى تۇگەل ورە تۇرىپ، جابىلا كەپ قۋىپ بەرەدى. بودەنە ءار جەرگە ءبىر قونىپ، بىرتىندەپ ۇزاي بەرەدى. ادامداردى الىسقا الىپ كەتەدى. سول كەزدە تۇلكى اۋىلعا جەتىپ بارادى دا ۇي-ۇيگە كىرىپ، ءازىر تاماعىن جەپ، قارنىن تويدىرىپ الىپ، تايىپ تۇرادى.

         بودەنە وراعىتا ۇشىپ كەلىپ، ءبىر قالىڭدا شولجيىپ جاتقان تۇلكىدەن:

         – تويدىڭ با، دوسىم؟ – دەپ سۇرايدى.

         تۇلكى تۇمسىعىن كوتەرىپ:

         – مەنىڭ قۇلاعىمنىڭ ەستىمەيتىنىن بىلمەۋشى مە ەدىڭ؟ تۇمسىعىما قونىپ وتىرىپ ايتشى، – دەپتى.

         بودەنە تۇلكىنىڭ سورايىپ تۇرعان تۇمسىعىنا قونىپ الىپ:

         – تويدىڭ با، دوسىم؟ – دەپتى، قۇلاعىنا ايقايلاپ.

         سول كەزدە تۇلكى:

         – تويدىم، تويدىم!.. – دەپ، تۇمسىعىندا قونىپ وتىرعان اڭقاۋ بودەنەنى قاقشىپ ۇستاپ الىپ، قىلعي سالىپتى.

---