بوتەلكە قۇدىرەتى
شوپاننىڭ اڭگىمەسى
وسى ءبىر اياعى تۇسكىر تۇنىمەنقاقساپ، كوز ىلدىرمەدى. بۇل اياقتى جىگىتشىلىك كۇرەس سايىسىندا نەمەسە كوكپار تارتىسىپ ءجۇرىپ مەرتىكتىرگەم جوق. بۇل كەمىستىك — كەشەگى گەرمانيا سوعىسىنان جابىسقان پالە مال باعىپ، ات ۇستىندە جۇرگەندىكتەن، بىزگە پروتەز دەگەنىڭىز تىم قاجەت نارسە. سول جاساندى اياعىم توزىپ قالىپ، بۇل كۇندە يت قورلىقتى كورىپ جۇرگەم. ءاي، ءوز اياعىڭا قايدان جەتسىن!..
وسىدان ءۇش اي بۇرىن قالاداعى پروتەز زاۆودىنا زاكاز بەرگەن ەدىم، اياق ورنىنا قول سالىپ جىبەرىپتى. ءوزىم بارماسام ءىس بىتەر ەمەس. ءبىر وتار قويدى بايبىشەم مەن بالاما تاپسىردىم دا، الا قورجىنىمدى ارقالاپ جولعا شىقتىم.
ۇلكەن جولدىڭ ۇستىندە قاراقشىداي قاقشيىپ تۇرمىن. بۇ جاقتا اۆتوبۋس جۇرمەيدى. وقتا-تەكتە زۋ-زۋ ەتىپ جۇك ماشينالارى عانا وتە شىعادى. قول بىلاي تۇرسىن، اياق كوتەرسەڭ دە توقتايتىن ەمەس.
كوكسوقىر شوفەرلاردىڭ كوڭىلى كەيدە كول، كەيدە ءشول عوي. اسىرەسە، ولار بۇگىن اشۋلى سياقتى.ءبارى دە قاتايىپ العان، ءتىپتى، بۇرىلىپ تا قارامايدى. قانشاما ۋاقىتىم بوسقا ءولدى-اۋ! الا كەتسە ماشيناسىنىڭ مايى تاۋسىلاتىنداي، قاپ مىنا شىرىكتەردىڭ ءبالسىنۋىن-اي!
ءبىر ماشينا كەلە جاتىر. ىشىندە ناسىباي سالىنعان بوتەلكەنى قورجىنىمنان سۋىرىپ الدىم دا، «توقتاماساڭ وسىمەن سوعامىن» دەگەندەي ايبار كورسەتىپ، بوتەلكەنى توبەمنەن اسىرا سەرمەپ-سەرمەپ جىبەردىم. ماشينا توقتاي قالدى. تىرمىسىپ جاتىپ ايتەۋىر كۋزوۆىنا شىقتىم-اۋ. قۇرعاق ءشوپتىڭ ۇستىنە مىقشيىپ وتىرىپ الدىم. ءتۇس اۋا ءبىز قالاعا كىردىك. ماشينانى وقتاتىپ، جەرگە ءتۇستىم. شوفەرعا ءبىر سوم اقشا بەردىم. ول قىڭىرايىپ الاتىن ەمەس. ءۇستىن-ۇستىن «راقمەتتى» جاۋدىرمالاتسام دا بولمايدى. بەدىرەيىپ تۇر انشەيىن. مەن اڭ-تاڭمىن. ءبىرازدان كەيىن ول:
— ماناعىڭدى بەر!—دەپ سۇرادى.
— و نە زات؟— دەدىم تۇسىنە الماي.
— ماناعى بوتەلكەڭدى ايتامىن.
— جانىم-اۋ، ول ناسىباي عوي، مىنە!
شوفەر مەنى مىقتاپ ءبىر سىبادى دا قولىن ءبىر سىلتەپ ءجۇرىپ كەتتى.
مانا جولدا بوتەلكە مەگزەگەنىم مۇنشاما جاقسى بولار ما. قۋ شوفەر اراق دەپ ويلاسا كەرەك. ونىڭ توقتاعان سەبەبى دە سول ەكەن. ءاي، قۋ قۇلقىن-اي دەسەڭشى!..
ءتورتىنشى ترامۆايعا وتىرىپ، پروتەز زاۆودىنا باردىم. ماستەرى توڭمويىنداۋ كىسى ەكەن، «ءانى كەل، ءمىنى كەلمەن» ءبىر اپتاداي ۋاقىتىمدى الدى. تاعى دا بىرەر اپتاعا سوزىلار ما ەدى، الدە قايتەر ەدى، مىناداي ءبىر قىزىق ءجايت بولماعاندا. ءبىر كۇنى كەلسەم، الگى ماستەرى تۇسكىردىڭ اجارى مۇلدە جارقىن. ءسوزىمدى ىقىلاسىمەن تىڭداپ، لىپ-لىپ ەتەدى. ونىڭ مىنا سىڭايىنا قاراعاندا ءبىر گاپ بار سىقىلدى. ايەلى ۇل تۋدى ما، كىم ءبىلسىن. ءىسىمنىڭ بەتى تۇزەلگەنىنە قۋانىپ، جالپىلداپ سويلەپ راقمەتىمدى جاۋدىرىپ جاتىرمىن وعان.
— اينالايىن، بەرەكە تاپقىر-اي، ءسويتشى... ءبىر وتار قويىمدى ايەلىمە تاستاپ كەتىپ ەم، الدەنە بوپ قالدى؟ بويىما اس باتپاي كوڭىلىم الاڭ بوپ ءجۇر... ءسويتىپ، ەرتەڭ كەل دەيسىز عوي؟..
— ءيا، اقساقال، ەرتەڭگىسىن ساعات وندا كەلسەڭىز، پروتەزىڭىزدى قولما-قول الاسىز. دايىن بولۋىنا ءوزىم كەپىلمىن. و جاعىنان قام جەمەڭىز!..— دەدى ول.
— وي، كوپ جاساعىر-اي! ءسويتشى، ءسويتشى...
ول مەنىڭ قولتىعىمنان دەمەپ، ءبىر قاراڭعىلاۋ بولمەگە كىرگىزدى. ستول ۇستىندە تىستەلگەن كوك قيار مەن كونسەرۆىنىڭ قاڭىلتىر قورابى جاتىر. ءۇيدىڭ اۋاسى بۇزىلعان. تەمەكىنىڭ اششى ءتۇتىنى كىشكەنتاي جەلدەتكىشتەن تۇگەل شىعىپ ءالى ۇلگىرمەپتى. ماستەر ماعان بۇرىلىپ:
— ال، جاڭاعىڭنىڭ اۋزىن اش!— دەدى.
— نەنىڭ اۋزىن؟— دەدىم مەن ماسەلەنىڭ ءجون-جوسىعىنا تۇسىنبەي.
— قالتانداعى بوتەلكەنى ايتام،— دەپ ول ستاكاندى وڭتايلاي باستادى،— باسىم اۋىرىپ تۇر ەدى، جاقسى بولدى عوي، جىلدامىراق قۇيىپ جىبەرشى...
— باۋىرىم-اۋ، ول ناسىباي ساۋىت قوي، اتساڭ ءما، بەرەين،— دەپ، مەن قالتامنان بوتەلكەنى سۋىرىپ الدىم.
«بالىقشى بالىقشىنى الىستان كورەدى» دەمەكشى، قالتامداعى باسى قىلتيىپ شىعىپ تۇرعان بوتەلكەنى كورىپ، بۇ سورلى دا ەسەك دامە بولعان ەكەن. الدا قۇداي-اي، ەندى ءقايتتىم؟! نەدە بولسا ءبىر «جارتىبايدى» قۇرباندىققا شالۋ كەرەك. ونسىز پروتەزىمنىڭ بىتپەي قالۋى دا ىقتيمال. نە كەرەك پاقىردىڭ باسىن جازدىم.
ۋادە بويىنشا كەلەسى كۇنى كەلسەم، ايتقانداي-اق، پروتەزىم دايىن. مۇنشاما قۋانباسپىن! شىركىن، بوتەلكەنىڭ قۇدىرەتى-اي!..
وسى ءبىر ۋاقيعالاردان كەيىن، مەن ناسىباي سالعان بوتەلكەمدى قالتامنان تاستامايتىن بولدىم.
You Might Also Like
-
ارينە، اركىم ءوز كاسىبىن جاقسى كورەدى، ءوز شارۋاسىنىڭ ىلگەرى قاراي جىلجۋىن قالايدى. ماسەلەن، كوشەدە كەتىپ بارا جاتساڭىز، كوگىلدىر ۇيشىكتەگى مۇرتتى ەتىكشى جىگىت، ءسوزسىز اياعىڭىزعا قارايدى. ساعات شەبەرى...
-
ول ۋاقىتتا ماڭقىستاۋعا بارام دەگەندەرگە باسشىلار قارسى بولمايتىن. بوساتۋ جونىندە نۇسقاۋ دا بار ەدى، سول كەزدە. وسىعان قاراماستان مەنىڭ جولىم تىم قيىنعا ءتۇستى.
