InfoHub Logo

         بۇرىنعى ۋاقىتتا ءبىر شورا باتىر دەگەن بوپتى دەيدى. بۇل شورا باتىر ءوزى باي ەكەن، ءوزى مەرگەن ەكەن، ءوزى سونداي ساۋىق قۇرىپ جۇرەتىن ادام ەكەن. ءبىراق تا باسقا كىشكەنە تاپشى بولسا كەرەك. بۇل ادام جىلىنا، يا بولماسا، ەكى جىلدا ءبىر رەت ىلعي مەرگەندىكپەن ساۋىق قۇرىپ، بىرنەشە جولداسىمەن ەل بارماعان، جۇرت بارماعان جەرگە كەتەدى ەكەن. توعايعا، تاۋعا بارىپ اڭ اۋلاپ، ءبىر اي، ەكى اي، بولماسا، ءۇش ايعا دەيىن دالادا ءجۇرىپ قايتادى ەكەن.

         سول ءبىر ۋاقىتتاردا شورا باتىر جانىنا ءبىر جەتى جولداسىن ەرتىپ الادى دا بىرنەشە كۇنشىلىك جەرگە كەتەدى. ازىق-تۇلىگىن، توسەك-ورنىن الىپ سول جەرگە بارادى. بارىپ اڭ اۋلايدى، جاتادى. ساۋىق قۇرىپ جۇرگەن كەزىندە، ءبىر ءتۇن ىشىندە، ءوزى ۇيىقتاعالى جاتقاندا جولداس-جوراسىنا شورا باتىر ايتادى:

         — ءاي، وسى جەردە كىسى كيىك دەگەن كيىك بار، يا بولماسا جەزتىرناق بار، وسى جەزتىرناقتى مەن بالا كەزىمدە ەستۋشى ەدىم، سول جەزتىرناقتىڭ وسى جەردە ۇقىم-تۇقىمى بار دەپ ەستۋشى ەدىم، سول كەلىپ قالار، وسىدان قاۋىپتەنىپ جۇرىڭدەر، – دەيدى.

         — وۋ، بۇل قاي ۋاقىتتا كەلەدى؟ – دەيدى جاڭاعى جولداس-جوراسى. وزدەرى دە قورقاتىن بولسا كەرەك. «قايتايىق، شورا باتىر، جەزتىرناق كەلىپ، ءبىر كۇنى تۇگەل ءولتىرىپ كەتەر» – دەپ قاۋىپتەنەدى جولداستارى.

         سويتسە، جەزتىرناقتىڭ كەلىپ جۇرگەنىن جولداستارى كورمەي، ءبىراق ءبىر كۇنى شورا باتىردىڭ ءوزىنىڭ كوزى شالسا كەرەك. ءبىر كۇنى كەشكە جۋىق ەت ءپىسىرىپ، وتتى جاعىپ وتىرىپ:

         — ەندى ءبىراز كۇندە قايتامىز، جىگىتتەر. انا جەردە، مىنا جەردە جاقسى اڭداردىڭ تەرىسى بار، ونىڭ بارلىعىن جينايىق، ەل-جۇرتقا قايتالىق. ءبىز كەلگەلى تالاي ۋاقىت بولدى، – دەپ، جولداس-جوراسىنا حابارلاپ وتىرعان كەزدە، ءبىر ايەل ادام ايدالادا، توعايدىڭ ىشىندە، جاڭاعى تاماق ءىشىپ وتىرعان كىسىلەردىڭ قاسىنا كەلەدى.

         — ءوي، بۇل نە قىلعان ادامسىڭ؟ كەل، بەرى شىق! – دەپ شورا باتىر مۇنىڭ جەزتىرناق ەكەنىن بىلەدى. ادەيى بۇلاردى اڭدىپ كەلگەنىن شورا باتىر ءبىلىپ، ءوزىنىڭ پىشاعىمەن ەت كەسىپ بەرەدى الگى جەزتىرناققا. ەتتى جەپ وتىرعاندا شورا باتىر جەزتىرناقتى ەجەلدەن بىلەتىنىن ۇلكەن ادامدارعا، جولداستارىنا ايتپايىن، ونىڭ تاماعىن كورەيىن دەپ، جاڭاعى پىشاقتىڭ ۇشىنا ەتتى ىلەدى دە:

         — ءما، مىنا ەتتى جە! – دەپ جەزتىرناققا بەرەدى. سويتسە، جەڭىنەن ساۋساقتارىن كورسەتپەي، جەزتىرناق ەتتى الادى دا اۋزىنا سالىپ، قايتادان جەڭىمەن قولىن جابادى. سويتسە، شورا باتىر جاڭاعى پىشاقتىڭ ۇشىنا شانشىپ بەرگەن مايىن شوپكە سۇرتەتىن كورىنەدى. سويتسە، جەزتىرناق ايتادى:

         — ءيا، ءسىز مايدى شوپكە نەگە سۇرتەسىز؟ – دەيدى دە سونىمەن تەرىس اينالىپ جونەلەدى.

         سونان كەيىن جاڭاعى جەتى جولداسى ەسى شىعىپ كەتەدى.

         — ويباي، بۇل ەندى بالە بولدى، ءبارىمىزدى قىراتىن بولدى! انەۋكۇننەن بەرى كەتەيىك دەپ ەدىك! – دەپ شورا باتىرعا رەنجيدى.

         — جوق، مۇنى ءبىز الامىز، مۇنان ءبىز ولمەيمىز! بۇل جەزتىرناقتىڭ وسىندا اكەسى دە بار. بۇلار بىرنەشە ادام. مۇنى باياعىدا اكەمىز، شەشەمىز ايتاتىن، ەندى مىنە، ايتقاندى كوزبەن كوردىك، – دەپ، شورا باتىر جولداس-جوراسىنىڭ كوڭىلدەرىن جۇباتادى. شورا باتىر جولداستارىنا اقىل ايتادى.

         — مۇنان ەندى ءبىز ولمەيىك، سەندەرگە مەن بىلاي ءادىس ايتايىن، سەندەر، مىنا ءارقايسىمىز وتىرعان جەتى تومارشا قاراعايعا كيىمىمىزدى كيگىزەيىك، بوركىمىزدى كيگىزەيىك، بەلبەۋىمىزدى بايلايىق بەلىنە، قاراعايدىڭ باسىنا شىعىپ كەتەيىك. بۇل ءبىرازدان كەيىن ءبىزدى ۇيىقتادى دەپ اڭدىپ ءجۇرىپ، اقىرى كەلەدى، ول ءقازىر ءبىزدى كورىپ تۇر ءبىر جەردە، – دەيدى.

         ءسويتىپ، جولداستارى تاماعىن ءىشىپ الىپ، اتتارىن باسقا جەرگە اپارىپ قويىپ، جاڭاعىداي ىستەپ، شورا باتىردىڭ اقىلى بويىنشا تومارشىقتارىنا شاپاندارىن كيگىزىپ، بورىكتەرىن كيگىزىپ، بەلبەۋلەرىمەن بۋىپ ادام ەتىپ قويادى دا ورتاسىنا ءداۋ ەتىپ وت جاعىپ، الگىلەر، ايتەۋىر، وق جەتەتىن الىستاۋ-الىستاۋ جەرگە قاراعايدىڭ باسىنا شىعادى دا وتىرادى. سول ءبىرازدان كەيىن، جارىم تۇننەن اسقاننان كەيىن جەزتىرناق كەلەدى دە انا تومارشىقتى ءبىر ۇستاپ، كىندىگىمەن شانشيدى، مىناسىن ءبىر ۇستاپ ءبىر شانشيدى، جەتەۋىن بىردەي تۇك قويماي تومارشىقتاردى لاقتىرىپ-لاقتىرىپ تاستايدى دا: «بۇلار قايدا كەتتى ەكەن؟» – دەپ، ادامداردى تاپپاي، وتتىڭ قاسىنا كەلىپ وتىرادى.

         ونىڭ الدىندا شورا باتىر ايتقان:

         — «ەشقايسىڭ ول ادامدى مەنسىز اتپاڭدار! سەندەر مەن ايتقان ۋاقىتتا اتىڭدار»، – دەپ ەسكەرتكەن بولاتىن.

         جاڭاعى وتتىڭ باسىنا كەلىپ اسپانعا قاراپ، ارى-بەرى قاراپ تۇرعاندا شورا باتىر اتادى. اتقاندا-اق كەۋدە شەنىنەن تيسە كەرەك، الگى جىعىلادى. جىعىلعاندا جەتى جولداسى جەتى رەت اتىپ قاپتى. جولداستارىمەن تۇنىمەنەن جانىنا كەلمەي، «بۇل ولگەن جوق»، – دەپ اتىپ، پارە-پارەسىن شىعارىپ، تاڭ اتا جەزتىرناققا كەلسە، كىندىگى كادىمگىدەي، وسى، ەكى-ۇش قارىس بولات بولادى ەكەن، تىرناعىنىڭ ءبارى بولات بولادى ەكەن. ۇستىنە سالعان وڭكەي سولكەباي التىن مەنەن كۇمىس شاشباۋى. مۇنىڭ ءبارىن الادى دا شورا باتىر ءبىراز كۇننەن كەيىن، «بۇل جەردەن قايتايىق»، – دەيدى.

         — ال، ءبىزدىڭ جولىمىز بولمادى. مۇنىڭ ەندى اكەسى بار دەپ ەدى، تاعى بىردەڭەلەرى بولادى دەۋشى ەدى. ءبىراق تۇقىمى ەكى-ۇشتەن اسپايدى، – دەپ جولداس-جوراسىنا اقىل ايتادى دا جاقسى اڭداردىڭ، جاقسى كيىكتەردىڭ كەپتىرگەن تەرى-تەرسەگىن ارتىپ الىپ، ەلگە قايتادى.

         ەلگە قايتىپ كەلە جاتسا، ءبىر جاپان دالادا، ادام بالاسىنىڭ ءيىسى جوق ءبىر تاۋدىڭ ىشىندە كادىمگىدەي اق نارعا مىنگەن، تاپ ماڭدايىندا ءبىر كوزى بار ءبىر ادام ايقايدى سالادى:

         — مەنىڭ ۇرقىم-تۇقىمىمدى، شورا باتىر، سەن قۇرتىپ ەدىڭ. سول جەزتىرناقتىڭ اكەسى جالعىز كوزدى اۋليە دەگەن مەن بولامىن! –دەپ ايقاي سالادى.

         ال، ەندى الگى نار تۇيەسىمەن شۋ دەسە، ول اتقا دا جەتكىزبەيدى، ەش نارسەگە دە جەتكىزبەيدى ەكەن. الدىندا ەكى مىڭداي قويى بار ەكەن. شورا باتىردى جەتى جولداسىمەن قويدىڭ ىشىنە سالادى دا ايداپ الادى.

         — ەندى ءبارىڭدى مەن جەيمىن، ەندى مەنەن ءتىرى كەتپەيسىڭدەر، قويمەن بىرگە قامايمىن، – دەيدى

         قويمەن بىرگە كەشكە جۋىق ايداپ كەلەدى. جاڭاعى ادامداردىڭ ۇرەيى ۇشادى، سونىمەن، جەتى قابات تەمىر قوراعا ات-ماتىمەن بارلىعىن ايداپ كىرگىزىپ، سىرتىنا قۇلىپ سالىپ، ونىڭ ىشىندە جەتى قابات تەمىر ءۇيى بار ەكەن دەيدى، سول تەمىر ۇيگە شورا باتىردى جەتى جولداسىمەن كىرگىزىپ، ءوزى بىرگە كىرەدى. شورا باتىرعا ايتادى:

         — ال، شورا باتىر، سەن مەنەن قۇتىلمايسىڭ، ءبىراق سەنى ەڭ اقىرىندا جەيمىن. وسى از كۇن بولدى، مەنىڭ ۇلكەن قىزىمدى سەن بىت-شىتىن شىعارىپ، سونىڭ سولكەبايىن بارلىق كىندىگىندەگى، قولىنداعى بۇكىل تاعىپ جۇرگەن شاشباۋىن، بويىنداعى جاقسى اسىل نارسەسىن الىپ بارا جاتىرسىڭ. وسىنى مەن ساعان قايتا كورسەتەمىن. سەن الدىمەنەن... مىنە، مىنا ءداۋ قازان، – دەيدى. قازانعا قاراسا، كادىمگىدەي ءبىر ادام ەمەس، ون ادامنىڭ باسى سياتىنداي ءداۋ قازان بولادى ەكەن.

         — سول قازانعا مىنا ءبىر جولداسىڭدى ءقازىر مەنىڭ كوزىمشە سويعىن، سونى انا قازانعا سال، ءبىراق قانىن، ىشىندە جىنىن – ءبارىن مىنا تاباققا قۇياسىڭ، مەن ءقازىر ىشەم، – دەيدى.

         امالسىزدان، ەندى ءبارىبىر قولعا ءتۇستى، ەشقاندان قارۋ جوق، ءبارىن الىپ قويعان. شورا باتىر پىشاقتى الادى دا جاناعى ءبىر جولداسىنىڭ باسىن كەسىپ، لەگەنگە توسىپ، قانىن، جىنىن بەرەدى. جالعىز كوزدى اۋليە ءىشىپ الادى. ءىشىپ الادى دا شورا باتىرعا ايتادى:

         — مەنىڭ كوسەۋىم - اناۋ، – دەيدى.

         كوسەۋىن قاراسا، كادىمگى ەكى-ۇش قۇلاش سۇيمەن تەمىر بولادى ەكەن، قىسقاشىنىڭ ءوزى سول. ودان قاشىپ قۇتىلا ما؟

         — مەن جاتامىن، جاتقاندا مەن كوزىمدى جۇمسام – ۇيىقتاماعانىم، جۇمباسام – ۇيىقتاعانىم، – دەيدى.

         شورا باتىر:

         «ءا، مۇنىڭ كوزى اشىق جاتادى»، – ەكەن دەپ، جولداسىنىڭ ەتىن قايناتا بەرەدى، قايناتا بەرەدى.

         ءسويتىپ، بىر-ەكى جولداسى قالعانشا، كۇندە سويىپ جەيدى، كۇندە سويىپ جەيدى، بىر-ەكى جولداسى عانا قالعاندا:

         — بۇعان ەندى ءبىر ايلا ىستەمەسەك، ءبىزدى تۇك قويمايتىن بولدى، – دەيدى. ونىڭ اراسىندا: «ەندى جانعا-جان»، – دەيدى دە، «اقىرى ءولىم ەكەن» دەيدى دە، جاڭاعى قىسقاش جاساپ جۇرگەن ۇلكەن سۇيمەن تەمىرىن وتقا سالىپ قويادى. ول قىپ-قىزىل بولادى. ول ۋاقىتتا جاڭاعى جالعىز كوزدى اۋليە شالقاسىنان ءتۇسىپ قور-قور ەتىپ ۇيىقتاپ جاتادى، كوزى جۇمىلمايدى ەكەن. وسى كەزدە شورا باتىر:

         — اقىرى ءولدىم. ءولدىم، – دەيدى دە جالعىز كوزدىڭ تاق كوزىنىڭ ورتاسىنان سۇيمەن تەمىرمەن پەرەدى دە قالادى. سويتسە، سۇيمەن تەمىر جالعىز كوزىن تەسىپ، جەلكەسىنەن شىعادى. سوندا دا جاڭاعى جالعىز كوزدى قۋ ولگىسى كەلمەي؛ «ۋھ!» – دەپ دەم العاندا، شورا باتىر سول ءتۇتىن شىعىپ جاتقان جەردەن ەكى جولداسىمەن دالاعا شىعادى سونىڭ دەمىمەن. ەسىك اشىلمايدى، ويتكەنى كىلتى جالعىز كوزدىڭ قالتاسىندا. «جالعىز كوزدەن قۇتىلدىق پا»، – دەپ دالاعا شىعىپ: «ەندى نە ىستەيمىز؟» – دەپ، ونىڭ سىرتىندا جەتى قابات تەمىر قورا بار، سول قورادان شىعا الماي جۇرگەندە، ءبىر ۋاقىتتا جالعىز كوزدى:

         — شورا باتىر، شورا باتىر! ءتىرىسىڭ بە؟ اقىرى مەن سەنى جەيمىن، مىنا قورادان سەن شىعا المايسىڭ، بىر-ەكى جولداسىڭمەن قالدىڭ. سەنىڭ قانىڭدى ىشپەي مەن تەگى قويمايمىن، – دەيدى دە بۇكىل قويلارىن داربازاسىن اشىپ، مالدى ساناپ، «ىريلاپ» دالاعا شىعارا باستايدى.

         سوندا جاڭاعى ەكى مىڭ قويدى باستاپ جۇرگەن بىرنەشە سەركە، ەشكىلەرى بولادى، تەكەسى بولادى. دالاعا شىققاننان كەيىن، جاڭاعى: «سەركە باستاشى، باستا» – دەپ الگى ۋاقىتتا جالعىز كوز سەركەشتى ايعايلايدى، سەركەش باستايدى. شورا باتىردىڭ ءادىسى سول: سەركەشتى سويىپ، ىشىنە ءوزى سەركە بولىپ كىرىپ الادى دا: «ال، سەركەشىم، باستاشى، باستا!» – دەپ ايقايلاعاندا، سەركە بوپ شورا باتىر دالاعا شىعىپ كەتىپتى. سوندا دالادا تۇرىپ شورا باتىر ايقايلاپتى:

         — سەن نەمەنە، قويىڭدى ساناپ وتىرسىڭ؟ مىنە، مەن دالاعا شىعىپ كەتتىم. جاڭاعى سەركەنىڭ ىشىنە كىرىپ العان مەن بولاتىنمىن! – دەپتى. سويتسە:

         — اقىرى مەن ەندى ءولدىم، مىنا مەنىڭ مۇلكىمدى العىن، مەنى ەندى اتىپ كەتكىن، مەن ەندى ادام بولمايمىن. ەندى مەنىڭ ءبىر تۇقىمىم بار. سول تۇقىمىمنان ساعان جەتەر، – دەيدى. سويتكەندە شورا:

         — مەنىڭ جولداستارىمدى تۇك قويماي تۇگەل قانى مەن جىنىنا شەيىن ىشىپ-جەپ قويدىڭ، ءولدىڭ ەندى. سەنىڭ مالىڭدى قارعا-قۇزعىن جەسىن! سەن ءوزىڭ دە قۇرتتاپ ءول! – دەپ، شورا باتىر جولداستارىمەن ەلىنە قايتادى.

         ەلىنە قايتىپ كەلەدى، ول كەلگەنشە ەكى-ۇش جىل ءوتىپ كەتسە كەرەك. ۇيىنە كەلگەندە «شورا باتىر كەلدى، امان-ەسەن كەلدى» – دەپ توي جاسايدى.

         سول كەزدە شورا باتىردىڭ جالعىز قىزى بار ەكەن، سول بويجەتىپ قالعان كەزى ەكەن. ونى ەندى ءوزى سياقتى باتىرعا ۇزاتىپتى. سونداي ۇزاتقان كەزىندە، شورا باتىردا نە جوق، ءبارى بار، سويتسە شورا باتىردىڭ قىزى:

         — جەزتىرناق قىزدىڭ القاسىن ماعان جاساماسا، مەن ريزا ەمەسپىن، مەن بارمايمىن. تويىن جاساسا، جاساي بەرسىن، سونىڭ زاتىن ماعان جابدىقتاماسا، بارمايمىن! – دەپ وتىرىپ الادى.

         قىزىنىڭ وتىز كۇن ويىن، قىرىق كۇن تويىن جاساپ وتىرعان كەزىندە اكەسىنە جاڭاعىداي قىزىنىڭ حابارى كەلەدى. اكەسى:

         — بولمايدى، بالام، ونىڭ ەندى ءبىر تۇقىمى بار. ول بۇل القانى، بۇل سولكەبايدى، بۇل جابدىقتى ىزدەيدى قايتسە دە. بۇنىڭ ءيىسى ولاردىڭ مۇرنىندا، اجالىڭا سەرىك بولاسىڭ، قاراعىم، قوي! – دەسە دە جالعىز قىزى بولمايدى. امال نە، ەل بوپ، جۇرت بوپ اكەسىنەن جاڭاعى جەزتىرناقتىڭ بۇكىل القا-سولكەبايلارىن قىزىنا جاساتادى.

         قىزى، سونىمەن كۇيەۋگە شىعادى، كەتەدى. ەكى-ۇش جىل وتەدى. قىز بارعان اۋىل باي ەكەن. جازدا جايلاۋعا شىعادى. قىرىق وتاۋ تىگىپ، جايلاۋعا اپارىپ، ءبىر جازىققا قوندىرادى بالاسى مەن كەلىنىن. سويتسە، ءبىر كۇندەر بولعاندا، شورا باتىردىڭ قىزى تۇك ۇيقىسى كەلمەيدى، تۇنىمەن تاڭدى اتىرىپ شىعادى. كۇيەۋى جىلقىعا كەتىپ قالادى، اۋىلدا وڭكەي ايەل قالادى.

         ءبىر كۇنى دالاعا شىعىپ، سول جارىم ءتۇن اۋعاندا قاراسا، انا ءۇيدى دە شاقىرلاتىپ كەلە جاتقان ءبىر ادام دەيدى، مىنا ءۇيدى دە شاقىرلاتىپ كەلە جاتقان ءبىر ادام دەيدى، شاش دەگەن جايىلىپ كەتكەن دەيدى.

         — مەنىڭ ءسىڭىلىمنىڭ ءيىسى قايدان شىعادى، وسى اۋىلدان شىعادى! – دەپ، جاڭاعى جەزتىرناقتىڭ ەكىنشى ءسىڭىلىسى بولسا كەرەك، سول بۇكىل اۋىلدى قىرىپ-جويىپ كەلە جاتقاندا، تۋرا شورا باتىردىڭ قىزىنىڭ ۇيىنە كەلەدى. ۇيىنە كەلگەندە، شورا باتىردىڭ قىزىنان ەس كەتەدى. سويتسە، شاڭىراقتا كەپتىرىلگەن ەشكىنىڭ سانى تۇر ەكەن، ودان باسقا ۇيدە مىلتىق تا جوق، ەش نارسە جوق ەكەن. كۇيەۋى اڭشىلىق ىستەيمىن دەپ ءبارىن الىپ جىلقىعا كەتىپ قالعان ەكەن. شورا باتىردىڭ قىزى باسقا ەشتەڭەنى المايدى، جاڭاعى قاتىپ قالعان ءسۇرى بوپ قالعان ساندى الادى دا، قازاق ءۇيدىڭ ەسىك اعاشىن بەتىنە ۇستايدى دا، تۇرا قالادى. وتتى كۇلمەن كومىپ قويادى، جاڭاعى ءۇيدىڭ ءىشى قاراڭعى، جەزتىرناقتىڭ قىزى كىرىپ كەلەدى دە:

         — ۋھ، مەنىڭ شىراعىمنىڭ القاسى وسى ۇيدە ەكەن عوي! – دەيدى دە، جۇگىرىپ بارادى دا، ونىڭ بولات كىندىگى بار، ونىڭ دا جەز تىرناعى بار، توسەكتى بارىپ قارش-قۇرش ەتكىزىپ ءبىر شانشيدى دا، قولىمەن بىت-شىتىن شىعارىپ، ۋقالاپ-ۋقالاپ لاقتىرىپ جىبەرىپ، ۇيدە ادام جوعىن ءبىلىپ، ەندى وتتى تامىزىپ جاڭاعى سولكەنى، القانى ىزدەيىن دەپ ەڭكەيىپ كەپ وتتى ۇرلەپ جاتقاندا، شورا باتىردىڭ قىزى: «ەندى ءولدىم-ولدىم، اقىرى مەن ولەدى ەكەنمىن»، – دەپ، جاڭاعى قاتىپ قالعان سانمەن جالعىز كوزدىڭ قىزىنىڭ باسىن وتقا كىرگىزىپ ۇرا بەرەدى، ۇرا بەرەدى، ۇرا بەرەدى. جانىپ تۇرعان وتقا جەزتىرناقتىڭ باسى كىرىپ كەتەدى. ءبىر جاعىنان قورىققاندىق، ءبىر جاعىنان ەسى شىعىپ كەتكەندىك، تاڭعا دەيىن ۇرىپ شىعىپتى. ەرتەڭ ەرتە قاراسا، جاڭاعى اۋىلداعى قىرىق وتاۋدان بەس-التى وتاۋ عانا قالعان، سونىڭ ادامدارىنىڭ قالعانىنىڭ ءبارىن ءولتىرىپ كەتىپتى.

         ەرتەڭ ەرتە جىلقىدان شورا باتىردىڭ قىزىنىڭ كۇيەۋى كەلەدى، كورشىلەرى كەلەدى. بارلىعىنىڭ ۇيىندە ەشتەڭە جوق، ءۇيىن قيراتىپ تاستاعان، ىشىندەگى ايەلدەرى ءولىپ جاتىر، بالا-شاعاسى ءولىپ جاتىر.

         بارلىعى ەل بولىپ، جۇرت بولىپ جينالىپ ەلگە، جۇرتقا حابار ايتىپ، «وسىلاي-وسىلاي بولدى» دەپ، تالاي ەل ادامدارىنان ايىرىلادى. سونان شورا باتىردىڭ قىزى جاڭاعى جەزتىرناقتىڭ ءۇشىنشى قىزىن ءولتىرىپ، سونان كەيىن جارىققا شىعىپتى دەيدى.

         ءسويتىپ، جەزتىرناقتاردىڭ اجالى وسى شورا باتىردان جانە قىزىنان بولىپتى دەيدى. شورا باتىر قايتا ەلىن جيناپ، جۇرتىن جيناپ، قىزىنىڭ كۇيەۋىنىڭ اكە-شەشەسىن شاقىرىپ، قايتا توي جاساپ، باقىتتى ءومىر ءسۇرىپتى.

---