جۇلىنباعان قىزعالداق
ءبىز ءبىر جىلى كوكتەمدە دەمالىس الىپ، سۇيىكتى قالامىز الماتىعا كەلدىك. قالانىڭ تاۋ جاق شەتىنەن جالعا العان ءۇيىمىز دە قولايلى بولىپ شىقتى.
تۇڭعىش قىزىمىز جاننا وندا جەتىگە تولعان ەدى. تۋعان كۇنىنە ارناپ ءبىر كىشكەنە سىيلىق جاساماق بولدىم. جاننا ەكەۋمىز قالاعا باردىق. قايتار جولدا كوشەدە گۇل ۇستاپ وتىرعان كەمپىردەن ءبىر شوق گۇل ساتىپ الىپ ەدىم. جاننا ورىنداماعان ءبىر ۋادەمدى ويىما سالدى. بۇرىن بىرنەشە كۇن بۇرىن مەن وعان: «تاۋعا شىعامىز، قىزعالداق تەرەمىز»، — دەگەن ەدىم.
بالاتا وتىرىكشى بولۋدان جامان بار ما! باسقا ءبىر ۇساق شارۋالاردى بىلاي قويىپ، كەلەسى كۇنى جاننا ەكەۋمىز تاۋعا شىقتىق.
بەرگى بەتتە قىزعالداق گۇلىن تابا المادىق. قالا ادامدارى تەرىپ كەتىپتى. ال باسقا گۇلدەردىڭ ءالى شەشەك جارا قويماعان شاعى ەكەن.
ءبىز ءارى استىق. ۇزاق جۇردىك. قيلى-قيلى توبەلەردى كەزدىك. ءبىراق قىزعالداققا كەزدەسە المادىق. كوڭىلسىزدىك باستى. اسا ءبىر رەنىشتى تۇردە ۇيگە بەتتەدىك. ءقازىر جاننا ءبىر قۇشاق گۇل كوتەرىپ كەلە جاتسا... شىركىن-اي، وندا قىزىم شارشاعانىن دا ۇمىتىپ كەتكەن بولار ەدى-اۋ! ۇيگە بارعان سوڭ، تاۋعا قالاي شىعىپ، قالاي تۇسكەنىمىز دە، گۇلدى قالاي تەرگەنىمىز دە جاتقان ءبىر جىر بولىپ ايتىلماس پا ەدى. سايان دا، كورشى ءۇيدىڭ بالالارى دا جاننا اڭگىمەسىن تىڭداپ اۋزىن اشىپ، اڭىرىپ قالماس پا ەدى! اتتەڭ نە كەرەك، اكەلە جاتقان گۇلىمىز جوق.
ءوزىمىز دە ءبىر شىعىنعا كەتكەن ەكەنبىز. كولبەۋ بەتكەيدى قيالاپ تومەن ءتۇسىپ كەلەمىز. شارشاپ، شالدىعا ءتۇسىپ كەلەمىز. سول جاقتا بيىك ءبىر اق باستى تىك كۇز تۇر. كۇن كوزىن دە قالقالاپ، توبەمىزدەن تونە ءتۇسىپ تۇر.
— پاپا، شارشادىم، اياعىم دىرىلدەيدى، بۇگىلە بەرەدى، — دەدى قىزىم.
— وسى توبەگە شىققانعا شارشاپ قالدىڭ با؟ ال مىنا قۇزعا شىققاندار دا بار عوي. سەن تۇگىل سولار دا شارشادىم دەپ ايتقان ەمەس، — دەدىم مەن جاننانىڭ كوڭىلىن تابام با دەپ.
جاننا جوعارى، قۇزعا قارادى.
— وي، وي وي!!!
— راس ايتام. ءتىپتى سولاردىڭ ىشىندە قىزدار دا بولعان.
— دا، پاپا؟! وي، وي وي! شارشادىم دەپ ايتپاعان سوندا دا، ءا؟
— ءيا، ايتپاعان.
— وي، وي، وي! — دەپ جاننا باسىن شايقاي بەردى. مەن قىزىمنىڭ كوڭىلىن اۋلاعانىما قۋانىپ، ىلگەرى كوز سالدىم. كەنەت، الدىمىزدا ەكى ءجۇز قادامداي جەردەن ءبىر كىشكەنە تومپەشىك كورىندى. كوز جاۋىن الار قىزىل گۇلگە تۇنىپ تۇرعان تومپە! قۋانعاندىعىم سونداي «قىزعالداق» دەگەن ءسوز دە اۋزىما تۇسپەي قالدى. «جاننالاپ» العا قاراي قولىمدى سىلتەي بەردىم. ونىڭ دا كوزى شالىپ قالعان ەكەن. شارشاعانىن دا ۇمىتىپ كەتكەن. جۇگىرە جونەلدى. مەن دە ادىمداي باسىپ كەلەمىن.
جاننا توبەشىككە بارىپ جەتكەن بويدا - اق گۇلگە قولىن سوزا بەرىپ قالت تۇرىپ قالدى. سودان كەيىن تومپەنى ءبىر اينالىپ ءتۇستى دە، ماعان قاراي ءجۇردى.
مەن وعان انادايدان:
— جانناجان، كىدىرمە، جۇلىپ الا بەر. ۇيگە تەز قايتايىق، — دەپ داۋىستاپ كەلەمىن. قىزىم بۇل سوزىمە قۇلاق اسپادى.
مەن جاقىنداپ كەلگەندە،سىبىرلاپ قانا:
— مولا! — دەدى. — پاپا، بۇل قىزعالداقتى جۇلمايىقشى.
كەلىپ قاراسام، شىنىندا دا مولا ەكەن. باسىنا قويىلعان كىشكەنە عانا قۇلپى تاستا:
«ءراش سادىقوۆا. جيىرما ەكى جاستا. قاپىلىستا شىڭنان قۇلاپ وپات بولدى. ماڭگى-باقي قوش بول، قازاقتىڭ تازا جاندى، ەر جۇرەك قىزى.
«ساپارلاس دوستارىنان» دەگەن جازۋ بار ەكەن. مەن قىزىمدى باۋىرىما قىستىم دا، ماڭدايىنان ءسۇيدىم. اقىلىنا رازى بولىپ ءسۇيدىم. ەكەۋمىز تاعى دا ىلگەرى جۇردىك. جاننا بولسا، جاڭاعى يەسىز تاۋدا جالعىز قالعان مولا جايىن سۇرايدى. ال مەن بولسام، ءومىردىڭ كۇردەلىلىگى جايلى، ادام ماحابباتى جايلى ويلاپ كەلەمىن.
ءيا، ءراشتاي ەر قىزدىڭ مولاسىندا جەلەكتەپ ءوسىپ تۇرعان مىنا قىزىل گۇلدەر مۇمكىن جاننا سياقتى سابيلەر ماحابباتى شىعار. كىم ءبىلسىن ونى!
You Might Also Like
-
ءبىر كۇنى ۇزاق ءجۇرىپ كومانديروۆكادان كەلدىم. ايەلىم ەسىكتى اشتى دا:
