InfoHub Logo

ۇيەلمەلى-سۇيەلمەلى قۋانىش پەن كەمەل ءىڭىر تۇسە مال قورانىڭ ەسىگىن جاۋىپ جاتقان. كەنەت كورشى ۇيدەگى ءجاميلا اپايدىڭ:

— تامارا، مەنىڭ بوتاقاندارىم كوزىڭە تۇسپەدى مە؟ — دەگەن داۋسى ەستىلدى.

— بايقاعان جوقپىن. ال مەنىڭ باقالارىم مال قورالاپ ءجۇر، — دەدى مامالارى.

— مامام ءبىزدى باقا دەدى، — كەمەل بۇرتيا قالىپ، كۇڭك ەتە ءتۇستى.

— مەيلى، وعان نەمىز كەتەدى. باقا دەگەنگە باقا بولىپ كەتپەيمىز عوي، — قۋانىش ەرەسەكتىك تانىتىپ، ىنىسىنە باسۋ ايتتى. — كوپ ءازىلىنىڭ ءبىرى شىعار، ءجۇر ودان دا كەكىلىكتى توردى لاپاستىڭ استىنا اپارىپ قويايىق.

كەزەكتى جۇمىستارىن اتقارىپ بولعان سوڭ ولار ەسىك الدىنداعى ۇزىن تاقتايدان جاسالعان ورىندىققا كەلىپ جايعاستى.

— ماما، — دەدى قۋانىش باتىپ بارا جاتقان كۇنگە سىعىرايا كوز جىبەرىپ، — كەشىكتى عوي، جولدا اكەمنىڭ ماشينەسى بۇزىلىپ كالمادى ما ەكەن؟

— كىم ءبىلىپتى، ونداي جاعداي بولۋى دا مۇمكىن — دەپ جىپكە جايىلعان كىرلەرىن جيناپ جۇرگەن تامارا. — ءبىراق ون بەس جىلدان بەرى ماشينە مىنگەن اكەلەرىڭنىڭ جولدا قالعانىن كورگەن دە، ەستىگەن دە ەمەسپىن. كەلەدى، الاڭداماڭدار، — دەدى ول جۇمىسىن ارى قاراي جالعاستىرىپ جاتىپ.

بۇلاردىڭ مازاسىزدانۋىنىڭ دا وزىندىك سەبەبى بار بولاتىن. تاياۋدا اكەلەرى ساعاتبەك شونجىداعى ەسكى تانىسىنان قۋانىش پەن كەمەلگە تەمىر تورعا قامالعان كەكىلىك اكەپ بەرگەن. سونى كورگەن اتالارى ماكەن:

— باعار كوبەيسىن، مىرزالار، — دەگەن كۇلىمسىرەپ قويىپ. — بۇل قايسىڭنىڭ جەكە مەنشىكتەرىڭ؟

— مەنىكى، — دەدى كەمەل ماقتانىشىن جاسىرا الماي. كەنەت قۋانىشتىڭ جۇزىنە جالت قاراپ، — ەكەۋمىزدىكى، — دەگەن ءسوزدى قوسىپ قويدى. ءبىراق ايتارىن ايتقانىمەن، ءبىرتۇرلى ىڭعايسىزدانىپ قالعانى سەزىلىپ تۇردى.

— جارايدى، قالاي بولعاندا دا سەندەردىكى عوي ايتەۋىر. ءتۇۋ، مىنالارىڭ قاناتى قاتايماعان بالاپاندار عوي. ىم... — دەپ ءسال ويلانىڭقىراپ، — بۇلارعا كىشكەنتاي تور تارلىق ەتەدى. اۋناپ-قۋناۋىنا جارايتىن، ىشىندە قۇم، تاستارى بار ۇلكەنىرەك جاشىك جاساعان ءجون. ايتپاقشى، ساعاتبەك ەرتەڭ اۋدان ورتالىعىنا بارۋى ءتيىس. مەتىرلەپ ساتىلاتىن توردى الا كەلۋدى سوعان تاپسىرايىن. كەكىلىكتەرىڭ جەتىلگەنشە مەكەندەيتىن ورنىن ءوزىم-اق جاساپ بەرەيىن، بۇعان قالاي قارايسىڭدار؟

الاقايلاپ ورنىنان اتىپ تۇرعان كەمەل قۋانىشتىڭ بايسالدى ءتۇرىن بايقاپ، لەپىرگەنىن قويا قويدى. دەگەنمەن ىشكى الابۇرتقان سەزىمىن باسا الماي كۇلىمسىرەگەن كۇيى؛

— وندا قاتىپ كەتەر ەدى، — دەدى الاقانىن ىسقىلاپ.

— قاشان ايتاسىز؟ — اتاسىنىڭ جۇزىنە قۋانىش تا كوڭىلدەنە قاراپ قويدى.

— بۇگىن-اق، — دەدى كاريا بالالاردىڭ قاس-قاباعىنداعى وزگەرىستەردى بىردەن-اق بايقاپ، — بۇعان شەك كەلتىرۋگە بولمايدى.

مەكەن اقساقال وسى توڭىرەكتەگىلەرگە تانىمال، امبەباپ اتانعان ۇستا. قولىنان كەلمەيتىنى جوق، جاسى الپىستان اسىپ كەتسە دە بالعاسى مەن كورىگىن ءالى تاستاماعان ءارى اعاشتان ءتۇيىن تۇيەتىن ايتۋلى شەبەر. مىنەزى قارايىم، ءازىلقوي كىسى. اتالارىنىڭ جاڭاعى ايتىلعان سوزىنە بالالار قالتقىسىز سەندى.

شىنىندا دا، ەرتەڭىندە اكەلەرى اۋدان ورتالىعىنا جۇمىسپەن بارىپ قايتاتىنىن ايتتى. قۋانىش پەن كەمەل بىر-بىرىنە ءۇنسىز قاراسىپ قويدى. دەگەنمەن بۇرىنعىداي ءار ءتۇرلى وتىنىشتەر جاساعان جوق. كۇندەگى ادەتتەرى بويىنشا لاپاس استىنداعى كەكىلىكتى توردى شۋاق مول تۇسەتىندەي جەرگە اپارىپ قويىپ، جەم-سۋىن جاڭالادى. سونان سوڭ ءبىرى ايىر، ءبىرى قىسقا ساپتى شاعىن كۇرەكتى كوتەرىپ، قورا جاققا بەتتەدى. شاماسى، ەدەندى مال قيىنان، ءشوپ-شالامنان تازارتقىسى كەلگەن سياقتى. مۇنى بايقاعان ساعاتبەك بالالاردىڭ نيەتىن ءۇنسىز قۇپتاعانداي كۇلىمسىرەگەن كۇيى اتتانىپ كەتكەن.

اكەلەرى اۋدان ورتالىعىنان كەشتەۋ ورالدى. بۇلار سونشاما اسىعا كۇتكەن تەمىر توردى الا كەلىپتى. بالالار ارماندارى ورىندالعانداي ءماز بولىسىپ قالدى. 

* * *

كەمەل — جەڭىل مىنەزدەلىلەۋ كورىنگەنىمەن قايسارلىعى باسىمداۋ، كوزى جەتپەيىنشە ايتقانعا كونە قويمايتىن بالا. وتكەن جىلعى قۋانىش پايدالانعان الىپپەنى جاز بويى قولىنان تاستاماي، ارىپتەردىڭ قالاي اتالاتىنىن سۇراستىرىپ ءجۇرىپ، ساۋاتىن اشىپ الدى.

ءتىپتى ءبىرىنشى سىنىپتىڭ بوساعاسىنان اتتاماي جاتىپ-اق الدىمەن ەجىكتەپ، بىرەر ايدان كەيىن گازەت-جۋرنالداردا باسىلعان ولەڭدەر، اڭگىمەلەردى قۇراستىرىپ وقي الاتىن دەڭگەيگە جەتتى. ارينە، وعان اتا-انالارىنان گورى اعاسى قۋانىش كوبىرەك كومەكتەستى. دەگەنمەن ۇعىمتالدىعىن، ءبىر ايتىلعاندى زەردەسىنە توقي بىلەتىن قابىلەتتىلىگىن بولە قاراۋعا بولماس. ونىڭ ۇستىنە تاباندىلىعى، شاماسىنا قاراي ىزدەنگىشتىگى ىقپال ەتكەنى ءسوزسىز.

ال قۋانىش كوپسوزدىلىكتى ۇناتپايتىن. قاجەتتى بولماسا، اۋىز اشا قويمايتىن سالماقتى، سابىرلى بالا. ءار ءسوزىن ويلانىپ بارىپ ايتادى، داۋ-دامايدان قاشىق جۇرەدى. بۇل مىنەزىنە قاراپ، ونى جاسىق، قورقاق دەپ توپشىلاۋعا بولمايدى. وقتا-تەكتە باسىنعىسى، مازاقتاعىسى كەلەتىندەردىڭ اپشىسىن قۋىرىپ الاتىنى بار.

ۇنەمى دەنە شىنىقتىرۋمەن اينالىسىپ جۇرگەندىكتەن بولار — قولدارى قۋاتتانىپ، بۇلشىق ەتتەرى قاتايا تۇسكەن. كەمەل دە اعاسىنا ىلەسىپ، تۋرنيككە ورمەلەپ شىعىپ، تارتىلۋدى، ەپتەپ اينالۋدى ۇيرەنىپ الدى. تاڭەرتەڭ ۇيقىدان تۇرعان سوڭ قۋانىش ەكەۋى قوسىلىپ جاتتىعۋلار جاساۋدى ۇمىتقان ەمەس.

بۇگىن دە سول ادەتتەرىنەن جاڭىلعان جوق، جۋىنىپ-شايىنىپ، تاماقتارىن ىشكەن سوڭ، ەسىك الدىندا ەرسىلى-قارسىلى ءجۇردى دە قويدى. كوزدەرى اتاسىنىڭ ءۇيى جاعىندا. ماكەن اقساقالدىڭ توبەسى كوزگە شالىنسا، تۇرا جۇگىرەتىن سىڭايلارى بار.

— مۇمكىن اتام ۇستاحاناسىندا جۇرگەن شىعار، — دەدى كەمەل دەگبىرسىزدەنىپ.

— ءالى ەرتەرەك، ءسال سابىر ەت، — قۋانىش اكەسى مەن شەشەسى جۇمىستارىنا كەتەرىندە قابىرعاعا سۇيەي سالعان تەمىر تورعا ءبىر قاراپ قويدى. — قۇلقىن سارىدە قىلقىلداماي، ساعات توعىزداردا بارعانىمىز ءجون، ودان دا ۋاقىت قانشا بولعانىن ءبىلىپ كەلسەڭشى.

اشىق ەسىكتەن ءۇي ىشىنە قاراي زىپ بەرگەن كەمەل لەزدە قايتا شىقتى:

— ءالى باقانداي ون بەس مينۋت بار ەكەن، جۇرە بەرسەك قايتەدى؟

— جوق، شىدا.

ولار مولشەرلى ۋاقىت ءوتتى-اۋ دەگەندە اتاسىنىڭ ۇيىنە قاراي اياڭدادى.

ەسىك الدىندا اتاسى ماكەن مەن اجەسى حانشايىم كۇنشۋاقتاپ وتىر ەكەن.

— اسسالاۋماعالايكۋم! — دەستى بالالار جامىراي امانداسىپ.

— ۋاعالايكۋماسسالام، كەلىڭدەر، مىرزالار، كەلىڭدەر! — دەپ قويدى اتاسى مۇرتىن شيراتا ءتۇسىپ.

— اينالايىندار، كەلىڭدەر، وتىرىڭدار. — اجەسى بالالاردىڭ باستارىنان سيپاپ، ماڭدايلارىنان ءسۇيدى. — نەعىپ ەرتەلەتىپ جۇرسىڭدەر؟

— بۇلارعا ۋادە بەرگەنمىن. سودان شىعار. «ۇرىستا تۇرىس جوق»، كەتەيىك، — دەدى اتالارى ۇلكەن ۇلى ساعاتبەكتىڭ ءۇيى جاعىنا قاراي بۇرىلا بەرىپ.

ماكەن اتاي ۇزىندىعى ەكى، ەنى ءبىر مەتردەي ەتىپ ۇلكەن قوراپتىڭ سۇلباسىن جاساعاننان كەيىن بيىكتىگىن جەردەن سىنىق سۇيەم ەتىپ، ەدەنىنە تاقتاي توسەدى. ونىڭ بەتىن مۇقياتتاپ فانەرمەن قاپتادى.

— كولكىگەن كولشىكتى قۇس تۇرماق، مال دا ۇناتپايدى. ماسەلەن، جاڭبىر سۋى قوراپتىڭ ەدەنىن شايماي، استىنان اعىپ وتكەنى دۇرىس — دەدى ول ولشەنىپ-پىشىلىپ جاسالعان قوراپتىڭ اينالاسىنا تور تارتىپ جاتىپ، — زەر سالىڭدار، ءمان بەرىپ، ۇيرەنۋگە تىرىسىڭدار. مۇمكىن كۇندەردىڭ كۇنىندە مۇنداي نارسەنى وزدەرىڭنىڭ قۇراستىرۋلارىڭا تۋرا كەلەتىن شىعار.

قوراپتىڭ تورى تارتىلىپ، ەسىگى ورناتىلعانان كەيىن قۋانىش پەن كەمەلدىڭ قولداسا تاسىپ، ءۇيىپ قويعان قۇمىن بەلكۇرەكپەن قوسىپ الىپ، ىشىنە جايىپ تاستادى. سونان سوڭ جالپاق-جالپاق قايراق تاستاردى قيۋلاستىرا قالاپ، استىندا شاعىن ۇڭگىرى بار كىشكەنتاي عانا توبەشىك جاسادى. قالىڭ توسەلگەن قۇمنىڭ ءار جەرىنە بالالار جيناپ اكەلگەن بۇتاقتى شىبىقتاردى شانشىپ قويدى. بۇل كورىنىس ەكى بالاعا الىپ تاۋدىڭ تيتتەي كوشىرمەسى سياقتى بولىپ كورىندى.

— كەكىلىك — تاۋ-تاستى مەكەندەيتىن قۇس. قوراپتىڭ ءىشى دە سوعان ۇقساستاۋ بولعانى ءجون، — دەدى اتالارى كەمەل تاۋىپ اكەلگەن جەم سالىنىپ، سۋ قۇيىلاتىن شاعىن ىدىستاردى ەدەنگە تاياۋ قابىرعاعا بەكىتىپ جاتىپ.

— تاس قويعانىمىز دۇرىس شىعار. ءبىراق قۇمنىڭ نە قاجەتى بار؟ — دەپ سۇرادى قۋانىش.

— مەزگىلىندە جۋىنىپ-شايىنىپ تۇرماسا، قۇس تۇرماق ادامنىڭ دا اۋرۋعا شالدىعۋى مۇمكىن. جۇمساق توپىراققا اۋناپ، سۋعا قاناتتارىن سابالاپ شومىلعان تورعايلاردى كورگەن بولارسىڭدار، ال تاۋىقتار شە؟ بۇلاردىڭ دا تۇقىمى قۇس قوي. — اتاسى يەگىمەن كەكىلىكتەر جاقتى مەڭزەپ قويدى. — ولاي ەتپەسە، بيت قاپتاپ كەتەدى دە ءولىپ قالادى. تۇسىندىڭدەر مە؟

— ءيا، اتا! — بالالار جارىسا ءتىل قاتتى.

ماكەن اقساقال ءبارىن رەتتەپ بولعان سوڭ جاسالىپ، جەردە دايىن كۇيىندە جاتقان شاعىن شاتىردى كوتەرىپ الدى دا، قوراپتىڭ ۇستىنە قوندىردى، ءتورت بۇرىشتان شەگە قاعىپ، قابىرعاعا بەكىتتى.

ەكى نەمەرەسى قاراپ تۇرماي شامالارى جەتكەنشە كومەكتەسكەن بولىپ ءجۇردى.

— مىنە، ءسويتىپ بۇل شارۋانى دا اياقتادىق. ءبىراق سەندەرگە مىناداي تالاپ قويامىن، — دەدى كەمەل مەن قۋانىشتىڭ جۇزىنە تىكتەي قاراپ. — ايتقانىمدى ورىنداماساڭدار، كەكىلىكتەرىڭدى قولدارىڭا ۇستاتىپ، قورابىمدى ۇيىمە الىپ كەتەمىن.

— اتا، ايتقانىڭىزدى ءسوزسىز ورىندايمىز، — دەدى ەكەۋى قاباتتاسا سويلەپ، شاماسى ادەمى قوراپتان ايىرىلعىلارى كەلمەيتىن سىڭايلى.

— جارايدى، وندا الماي-اق قويايىن. ءبىراق مىنانى ۇمىتپاڭدار، اپتا سايىن قاراقات، جيدەنىڭ، جابايى س ۇلىنىڭ، دولانانىڭ جەمىسى بار ءداندى بۇتاقتارىن، جاس جوڭىشقا ساباقتارىن، شالعىن ءشوپ اكەلىپ، باسىن جوعارى قاراتىپ، قۇستاردىڭ تۇمسىعى جەتەتىندەي ىشكى جاعىنان بايلاپ قويىڭدار. بۇل ولاردىڭ اشتىققا ۇرىنباي ءومىر سۇرۋىنە، قاجەتتى كەزىندە ءوز كۇندەرىن وزدەرى كورۋىنە جاعداي جاسايدى. جاڭاعى مەنىڭ ايتقانىمدى ىستەگەننەن كەيىن ۇنەمى دايىن ءداندى بەرە بەرمەي، كۇن ارالاتىپ جەمدەسەڭدەر دە جەتەدى. ءبىراق باقىلاۋدى ۇمىتپاي، سۋىن ءجيى-جيى اۋىستىرىپ تۇرۋدى ەستەن شىعارماڭدار، — دەدى.

اتالارى كىشكەنتاي تورداعى قوس كەكىلىكتى ەپپەن شىعارىپ الىپ، قوراپتىڭ ىشىنە ەنگىزىپ، اكەلگەن جەمىس بۇتاقتارىن قالاي ورنالاستىرۋدى، شاعىن ەسىگىن قالاي بەكىتۋدى، كورسەتتى، سودان سوڭ:

— قوراپ ىڭعايلى جەرگە قويىلدى، ورنىنان قوزعاماڭدار. تەك ەسىگىن مۇقيات جاۋىپ تۇرىڭدار. بايقاڭدار، مەن ۇنەمى تەكسەرىپ تۇراتىن بولامىن، — دەدى اتالارى، الاقانىمەن ءۇستى-باسىن قاعىپ جاتىپ.

— راحمەت، اتا! — دەدى بالالار بىرىنەن سوڭ ءبىرى العىستارىن جاۋدىرىپ.

كەشكە جاقىن جۇمىستارىنان ورالعان اكەسى مەن شەشەسى قوراپتى كورىپ، تاڭدانىستارىن جاسىرا المادى.

— اتالارى بار ونەرىن سالعان ەكەن، — دەدى ساعاتبەك ىسقىرىپ جىبەرىپ.

— جاقسى ەكەنىندە داۋ جوق، ءبىراق كوكەم وسىنى جاسايمىن دەپ التىن ۋاقىتىن بوسقا قور قىلدى-اۋ، — تامارا باسىن شايقاپ قويىپ ۇيگە قاراي اياڭدادى.

دالا ءتوسى سارعايىپ، اعاش جاپىراقتارى ءتۇسىپ، كۇزگى اۋانىڭ سالقىندىعى سەزىلە باستاعان. ءبىر كۇنى ساعاتبەك پەن ماكەن قاريا قۋانىش پەن كەمەلگە ەستىرتە ءوزارا اڭگىمەلەسىپ وتىردى.

— قورا جىلى، جەم-شوپ جەتكىلىكتى. مالدىڭ بيىل كۇيلى شىعارى ءسوزسىز، — دەپ قويدى ماكەن اتاي ءسال ويلانعانداي سىڭاي تانىتىپ. — مىنا قۋانىش پەن كەمەلدىڭ كەكىلىكتەرىنە قيىن بولاتىن ءتۇرى بار، — دەدى اكەسى قاباعىن شىتىپ قويىپ، — وسىدان ءبىر اپتاداي بۇرىن قورانىڭ ەسىگى اشىلىپ قالىپتى، قوس كەكىلىك سىرتتا ءجۇر ەكەن. قايىرىپ اكەلىپ قاماي سالاتىن مال ەمەس، قۇستىڭ اتى قۇس قوي، مەيلى جۇرە بەرسىن، ۇركىتپەيىن، شوشىتپايىن دەپ ءوز جۇمىسىممەن اينالىسىپ كەتكەم. بىرەر ساعاتتان كەيىن ورالسام، كەكىلىكتەر قوراپتىڭ ىشىنە كىرىپ الىپتى. قولعا ابدەن ۇيرەنىپ كەتكەن، ەندى بۇلاردى سىرتقا جىبەرسەك، يت-قۇستىڭ جەمتىگىنە اينالۋى مۇمكىن.

— نەگە ولاي دەيسىڭ؟ بۇلار مەنىڭ نەمەرەلەرىمنىڭ ارقاسىندا تاۋدا وسەتىن ءار ءتۇرلى اعاشتاردىڭ جەمىستەرىنە دانىگىپ الدى، ءتىپتى تاۋىق سياقتى قۇم اراسىنداعى داندەردى تاباندارمەن اشىپ جەۋ قاجەتتىگىن بىلەدى. قاناتتارى بابىنا كەلىپ قاتايدى. ەندى ەركىندىككە جىبەرگەن دۇرىس، كەكىلىگى كوپ جاققا اپارساڭ، توبىنا قوسىلىپ كۇن كورىپ كەتەدى.

— جوق، جىبەرە المايمىز! — دەدى ۇلكەندەر ءسوزىن مۇقيات تىڭداپ وتىرعان كەمەل وسى جولى شىداي الماي اتاسىنىڭ شەشىمىنە قارسىلىق ءبىلدىرىپ.

— اتا، اكەم دۇرىس ايتادى، بوسقا ءولىپ قالسا، ارينە، جاقسى ەمەس. ودان دا قولىمىزدا قالا بەرگەنى ءجون شىعار، — قۋانىش اكەسىنىڭ پىكىرىن قوشتاعان سىڭاي تانىتىپ كۇرسىنىپ قويدى، الايدا داۋىس ىرعاعىنان مۇنىڭ دا كەكىلىكتەردەن ايىرىلعىسى كەلمەيتىنى انىق اڭعارىلىپ تۇردى.

— ادام سياقتى بۇلار دا جاراتىلىستىڭ جاندى ماقۇلىقتارى، وسەدى، ونەدى، بوستاندىقتى قالايدى. قانشاما قولعا ۇيرەنىپ كەتكەنىمەن، بويلارىندا وزدەرىنە ءتان تۇيسىك بارىن ۇمىتپاعان ءجون، — دەدى ماكەن اقساقال قاباعىن ءسال شىتىڭقىراپ قويىپ. — بىزدە قۇس دارىگەرى جوق. ادام دا، مال دا، ءۇي قۇستارى دا اۋىرماي تۇرمايدى، كەكىلىكتەر تاۋدا، اۋاسى تازا وڭىرلەردە ءومىر سۇرۋگە بەيىمدەلگەن. اياق استىنان كۇندەردىڭ كۇنىندە اۋىرىپ، ءولىپ قالسا، قايتەسىڭدەر؟! وبالدىڭ وبالى سوندا بولادى. قۇستاردىڭ اماندىعىن تىلەسەڭدەر، وبالىن ارقالاعىلارىڭ كەلمەسە، قار جاۋماي تۇرىپ ەركىندىككە جىبەرگەندەرىڭ ابزال. ولار سول ءوڭىردىڭ تابيعاتىنا بەيىمدەلىپ، كۇن كورۋ قابىلەتىنە يە بولىپ ۇلگەرۋى كەرەك قوي.

— كوكە، وسى پىكىرىڭىز دۇرىس قوي دەيمىن، قىس ۇزاق قوي، ءولتىرىپ الساق وكىنەرىمىز راس. قۋانىش، كەمەل، ەكەۋىڭ دە جاقسىلاپ ويلانىڭدار، اقىلداسىڭدار، شەشىمدەرىڭدى ەرتەڭ ايتارسىڭدار، — دەدى اكەسى ورنىنان تۇرىپ جاتىپ.

— سولاي ەتكەندەرىڭ ءجون شىعار، قابىرعالارىڭمەن كەڭەسىڭدەر، — دەدى اتاسى دا قوزعالا بەرىپ.

اۋىر سالماق مويىندارىڭا تۇسكەنىن ىشتەي سەزىنگەن بالالار ءۇنسىز وتىرىپ قالىستى.

ەرتەڭىندە قۋانىش پەن كەمەلدىڭ كەلىسىمىنە وراي اكەلەرى كەكىلىكتەردى شاعىن تورعا اۋىستىرىپ سالىپ اپ، تۇقىمداستارى كوپ جۇرەتىن اقتاس بيىگىنە قاراي اتتانىپ كەتتى.

بالالاردىڭ مۇنداي شەشىمگە كەلگەنىنە اتاسى، اجەسى، ءتىپتى اناۋ-مىناۋعا ەلەڭ ەتە بەرمەيتىن اناسى تامارا دا ريزا بولىپ قالىستى.

---