كىمنىڭ جۇمىسى
التاي سوڭعى كەزدە «مىناۋ قىزدىڭ، مىناۋ ۇلدىڭ جۇمىسى» دەگەندى شىعارىپ الدى. قۇندىز جۇمساي قالسا، سونى سىلتاۋراتىپ بەزەرىپ وتىرىپ الاتىن بولدى.
مىنە، بۇگىندە سول قىڭىرلىعىنا باسىپ وتىر. تاڭەرتەڭ شايدەن كەيىن قۇندىز:
— ۇستەل ءۇستىن جيناي سالشى، مەن ساباعىمدى دايارلايىن، — دەپ ەدى.
— ءيا، ساعان! مەنى قىز دەيسىڭ بە؟ ءوزىڭ جينا، — دەپ، دالاعا شىعۋعا بەت الدى.
— ەشقايدا بارمايسىڭ! — دەدى قۇندىز ونىڭ الدىن كەس-كەستەپ.
— ساباعىڭدى وقىدىڭ با ءوزىڭ؟
— وقىدىم. كەشە وقىدىم. تەك ەڭبەك ساباعىن ورىنداعان جوقپىن.
— نەگە؟
— قالاي ورىندايمىن؟ اپاي بالالارعا دا قىزدار ىستەيتىن جۇمىس تاپسىردى.
— نە تاپسىرىپ ەدى؟
— ەي، قويشى. قىزدار تىگىپ اپارسا دا بولماي ما؟ ۇل بالا كەستە تىگە مە ەكەن، ايتشى ءوزىڭ؟
— تىكسە قايتەدى؟ قانە، كورسەتشى؟ — دەدى قۇندىز.
التاي ءسال ويلانىپ تۇردى دا:
— مەن قالاي تىگەم؟ ۇل كەستە تىكپەيدى. اكەمنىڭ كەستە تىككەنىن كوردىڭ بە؟ — دەدى.
— كوردىم. كەستە تىكپەسە، تۇيمەسىن ءوزى قاداپ، كيىمىن ءوزى وتەكتەپ الادى. وتىرىك دەشى، كانە؟ كيىم تىگەتىن دە اكەلەر بار. ونى قىزدىڭ جۇمىسى دەپ شىعارىپ جۇرگەن سەن.
قۇندىز ۇستەل ءۇستىن جيناستىرا باستادى. التاي نە ىستەرىن بىلمەي، قيپاقتاپ ءسال تۇردى دا، وعان كومەكتەسۋگە كىرىستى. ىدىس-اياقتاردى اس ۇيگە تاسىپ ءجۇر. ستول جينالىپ بولعان سون، التاي قۇندىزدىڭ جانىنا وتىرىپ الىپ، تاعى قىڭقىلدادى:
— قۇندىز، مەن دە ساعان جاردەمدەستىم عوي... كەستەنى تىگۋگە كومەكتەسشى.
— اكەلە عوي، — دەدى ءبىر كەزدە قۇندىز دا. التاي قۋانا كۇلىمدەپ، ونىڭ قولىنا كەستەلەيتىن شۇبەرەگىن ۇستاتا سالدى.
قۇندىز جىبەك ءجىپ ساباقتاپ الدى دا، اق شۇبەرەككە قالاممەن سالىنعان گۇل سۋرەتىنىڭ ءۇستىن باستىرا تىگە باستادى.
— مىنە، بىلاي، — دەدى ول التايعا، — كوردىڭ بە؟ ينەنى بىلاي ۇستايسىڭ. بايقاپ وتىر. سونان سوڭ مىنا سىزىقتىڭ ۇستىمەن تىگە بەرەسىڭ. تۇك قيىندىعى جوق. ءما، ەندى ءوزىڭ تىگىپ كورشى.
التاي ينەنى الىپ، امالسىز تىگە باستادى.
— ال، — دەدى قۇندىز وعان كورسەتە وتىرىپ، — نە قيىندىعى بار ەكەن؟ وسىلاي تىگە بەر. ۇيرەنىپ كەتەسىڭ. التاي ماز-مەيرام. تىگىپ وتىرعان كەستەسى، شىنىندا دا، گۇل بولىپ كەلە جاتقان سياقتى. بۇلاردىڭ ۇستىنە ماماسى دا كەلىپ قالدى.
— ماما، — دەدى التاي ورنىنان ۇشىپ تۇرا كەلىپ. — مىنە، قاراشى، كەستە تىكتىم!
— وتە جاقسى، — دەدى ماماسى وعان. — مىناۋ ۇلدىڭ، مىناۋ قىزدىڭ جۇمىسى دەيتىنى جوق. بىلگەننىڭ پايداسى بولماسا، زيانى بولمايدى، بالام. ءبارى ەڭبەك.
You Might Also Like
-
شانشار اتاي قىزىق ءوزى. بالا بىتكەنگە بۇيىدەي تيەدى. قاشان كورسەڭ، شەرتپەك الىپ جاتقانى بالالاردىڭ شەكەسىنەن. اۋىلداعى بالا بىتكەن شانشار اتايعا باسىن توسۋدى كەشپەس قارىز دەپ بىلەدى. كىمدە-كىم شاقىر...
-
جەل تۇرىپ، ءشوپ سىبىر ەتە قالعاندا سۇر كوجەك زىتا جونەلدى. ويلاۋ جەردەن ورعىپ، قىرلاۋ جەرلەردەن قارعىپ ءوتىپ، ايدالامەن بەزىپ كەلەدى.
