كوبە سوگەر جەبە ەدى
جاراسقان، جەل ءۇپ ەتسە كەبiرi مەن سورىن كەبەكتەي سۋىرىپ شىعا كەلەتiن، اپتابى مەن اڭىزاعى قانداي ىستىق بولسا، ايازى مەن بورانى سونداي ىزعارلى سىرداريانىڭ ارالعا قۇياتىن كوپ سالاسىنىڭ بiر ساعاسىندا تۋىپتى. قانداي بiر ۇلى وزەن بولسا دا، ءوزi قۇياتىن تەڭiزدiڭ وراسان قارسىلىعىنا ۇشىرايدى. اعىپ كەلگەن اعىسىمەن تەڭiزگە كiرە المايدى. ءدال كiرەر تۇستا تارقاتىلعان ارقاننىڭ ۇشىنداي، نەمەسە، بايتەرەكتiڭ تامىرىنداي بولىپ تارام-تارام، اتىراۋ-اتىراۋعا ءبولiنiپ، جان-جاقتان سىنالاپ سۇعىنىپ كiرەدi. ءسويتiپ قانا تەڭiز قارسىلىعىن جەڭەدi. سول وزەن مەن تەڭiزدiڭ ۇستاسىپ تۇتاساتىن سالاسى ادەتتە، بۋىرقانىپ، بۇرقىراپ جاتاتىن، ەڭ بiر قاۋiپتi، ەڭ بiر قاتەرلi تۇسى. ول جەر تەك وزەن مەن تەڭiزدiڭ عانا ارپالىسىپ-ارباسىپ جاتقان تۇسى ەمەس. تۇششى مەن اششىنىڭ دا، ياعني تۇششى سىرداريا مەن اششى ارالدىڭ دا ارپالىسىپ، ارباسار جەرi. قۇمى بiر سۋىرىپ، كۇنi بiر قىزدىرىپ، بوراسىنى بەتiڭدi تەمiردەي قارىپ، ايازى سۇيەگiڭدi شاعىپ جiبەرەتiن، اششى مەن تۇششى ارپالىسىپ جاتقان سول ءوڭiردiڭ مiنەزi قانداي بولسا، جاراسقاننىڭ مiنەزi دە ءدال سونداي ەدi.
سوندىقتان دا ول، ءومiردە دە، ولەڭدە دە قالقىپ سويلەمەي، قارپىپ سويلەدi.
تiپتi ول سiلتەنگەن قىلىشتاي كەسiپ تە سويلەگەن جوق، وڭمەنگە تiكە قادالاتىن كەزدiكتەي تەسiپ سويلەدi.
ول كوپ جەبەنiڭ بiرi بولعان جوق، كوبە سوگەر جەبە بولدى.
ول ەشكiمنەن تايسالعان جوق، ودان — شىناشاقتاي بولسا دا — جۇرت تايسالدى.
مەن وسى جەردە كەزiندە كوپ ادامنىڭ قۇلاعىنا جەتپەي، كوپ ادامنىڭ كوزiنە iلiنبەي قالعان جاراسقانعا ارناعان ولەڭiمدi كەلتiرە كەتكەندi ءجون كورiپ تۇرمىن.
جاراسقانىم، دارا تۇلعام،
سەندە سەزiم، وي شىنىققان.
بiلەم سەنiڭ
جاراتىلعان
تۇلا بويىڭ قايشىلىقتان.
شارت كەتەتiن شەشiم كۇتپەي،
سوزگە بiراق تۇراقتىسىڭ.
ءنازiكسiڭ سەن ءوسiمدiكتەي،
بايتەرەكتەي قۋاتتىسىڭ.
اقتارىلىپ بۇلاق قۇساپ،
كەيدە كەنەت iركiلەسiڭ.
تۇراسىڭ سەن شىراق قۇساپ،
نايزاعايداي سiلكiنەسiڭ.
جايلاۋ بولىپ كوسiلەسiڭ،
سونسوڭ قايتا قايرالاسىڭ.
ءتۇبiتتەي بوپ ەسiلەسiڭ،
تiكەنەككە اينالاسىڭ.
كەيدە ءۇيدi ۇمىتاسىڭ،
كەيدە ۇيگە قامالاسىڭ.
وت سياقتى جىلىتاسىڭ،
وق سياقتى قادالاسىڭ.
ءوزiڭدi مەن مۇلدە بiلدiم،
قايشىلىقتى قۇبىلىسسىڭ.
ءوز ەركiڭمەن — بۇل ءومiردiڭ! —
بالىن iشپەي ۋىن iشتiڭ.
جايىپ كەلە جاتىرسىڭ سەن،
جۇرەگiڭدi داستارقان قىپ،
جارىپ كەلە جاتىرسىڭ سەن
ءوزiڭدi ءوزiڭ تاس-تالقان قىپ.
مەن بiلەتiن جاراسقاننىڭ مiنەزi وسىنداي ەدi.
ول بۇل الدامشى قۋ ءومiردiڭ ءوزiنە سۋىق قاراپ، قايرىلماستاي سىرتىن بەرiپ بارا جاتقانىن بiلە تۇرا تاعى بiر مiنەز iرiلiگiن كورسەتتi. «قۇلىپتاس» كiتابىن جازدى. ەندiگi اڭگiمە سول كiتاپ جايىندا بولماق...
* * *
بۇل كiتاپتىڭ تۇتاس اتى «قۇلىپتاس نەمەسە ەكi دۇنيە: فانيدەن باقيعا دەيiن» دەپ اتالادى. ول كiتاپتىڭ العاشقى بەتi «قابiرستان قاقپاسىنداعى جازۋ نەمەسە كiتاپقا كiلت» دەگەن ولەڭمەن اشىلىپتى. بايقادىڭىز با، جاراسقان «قابiرستان» دەيدi. كەز-كەلگەن پەندەنiڭ قۇلاعىنا سۇپ-سۋىق بوپ ەستiلiپ، تۇلا بويىن اياز قارىعانداي ءتۇرشiكتiرەتiن «قورىم» مەن «زيراتتى» «قابiرستان» دەپ، ياعني كەشەگi وتكەن اتا-بابالارىمىز بەن بۇگiندە ءوتiپ جاتقان زامانداستارىمىزدىڭ كوشiپ بارىپ، قونىس تەۋiپ جاتقان جەرi مەن ەلi دەپ قارايتىنداي. اقىن ولاردى تۇرمىس پەن ءتۇندiكتiڭ استىنان كەتسە دە تiرشiلiكتەن تۇپكiلiكتi كەتكەن جوق دەپ تۇرعان جوق پا؟ شىنىندا دا بۇل ءومiردەن وتكەن-كەتكەندەردiڭ كۇندەلiكتi ءتانiن كورمەسەك تە، جانىن سەزiنبەسەك، ءسات-سايىن ىرىعىمەن جۇرمەسەك تە، رۋحىمەن ءومiر سۇرمەسەك ۇلتتىق تiرلiگiمiزدiڭ تامىر-تالشىعى باياعىدا سەمiپ، كوڭiلiمiزدiڭ iشiندەگi جانىپ تۇرعان شىراق الدەقاشان ءسونiپ قالعان بولار ەدi. ونى جاراسقاننىڭ ءوزi دە ايتىپتى:
ءۇنسiءز-تۇنسiز تاس قوي! — دەمە.
«قۇللىتاس!»
ۇلكەن-كiشi قۇلىپتاستار استىندا:
تiرلiك جاتىر!
تاعدىر جاتىر!
تاريح جاتىر بiرتۇتاس!
اقىن بۇل جولداردى ءومiرiنiڭ سوڭعى كەزەڭiندە ءومiر ىزعارى مەن اجال تىرناعىن بۇكiل بولمىس-بiتiمiمەن، تۇلا بوي، جان-جۇرەگiمەن ابدەن سەزiنگەن، كوپ ۇزاماي اق كەبiن كيiپ اقىرەتكە اتتانار كەزiن بiلگەن كەزدە، ءوزiن ءوزi الدارقاتۋ نەمەسە يلاندىرىپ جۇباتۋ ءۇشiن عانا جازىپ وتىرعان جوق، سەنiڭ ەرتەڭگi ءولiمiڭ بۇگiنگi ءومiرiڭنiڭ جالعاسى بولاتىنىن ۇقتىرۋ ءۇشiن جازىپ وتىر. ابايدىڭ ءوزi دە بiرەۋi شالعايىڭنان تارتىپ، بiرەۋi وكشەڭدi باسىپ، بiرەۋi جاعاڭنان جارماسىپ، ەندi بiرەۋi القىمىڭنان الىپ مۇلدە جەر ءۇستiندە جۇرگiزبەۋگە اينالعاندا «ءولiم باردا قورلىق جوق» دەپ ءولiمدi بايىز تاباتىن پاناسى تۇتىپ، تاعى بiر ولەڭiندە
ادامزات — بۇگiن ادام، ەرتەڭ توپىراق،
بۇگiنگi ءومiر جارقىلداپ الدار بiراق.
ەرتەڭ ءوزiڭ قاندايسىڭ، بiلەمiسiڭ،
ولگەن ءۇشiن تۋعانسىڭ، ويلا شىراق، —
دەمەيتiن بە ەدi. جاراسقان ويى دا وسى ويلارمەن كiندiكتەس.
ولار جەر استىندا تەك جاتقان جوق، بiزدiڭ بۇگiنگi دە، ەرتەڭگi دە تiرشiلiگiمiزدiڭ، تاعدىرىمىزدىڭ، تاريحىمىزدىڭ تامىرى سول ءارۋاقتار جاتقان توپىراقتان قۇنار تارتىپ، قۋات الىپ جاتىر. بiزدiڭ جiگەرiمiزدi جانىپ، نامىسىمىزدى قايراپ، رۋحاني قايرات بەرiپ تۇر. ولاي بولسا، بۇكiل قازاق دالاسىن بiزبەن بiرگە جايلاپ جاتقان قابiرستان دەپ اتالاتىن قارا ورمانداي قالىڭ ەلدiڭ تiرلiك، تاعدىرىن بۇگiنگi كۇنمەن قاتار قويىپ، نەگە جىرلاماسقا؟
سوندىقتان جاراسقان وسى كiتابى ارقىلى كۇنi كەشە ەلiنiڭ تاعدىرى قىل ءۇستiندە تۇرعان اۋمالى-توكپەلi زاماندا ارىستانداي ارپالىسىپ، جولبارىستاي جاعالاسقان ارىستارىمىز — ءا.بوكەيحانوۆ، م.شوقاي ۇلى، م.تىنىشپايەۆ، ت.رىسقۇلوۆ، ش.قۇدايبەردiۇلى، م.دۋلات ۇلى، ج.ايماۋىتوۆ، ا.بايتۇرسىنوۆ، م.جۇمابايەۆ، تاعى باسقالارمەن بiرگە دۇنيەدەن وتكەن ءوز زامانداستارىنىڭ سونداي-اق ءوزiنiڭ بويىنا بiتكەن سول باياعى، نە تارپىپ، نە قارپىپ الاتىن مiنەزiمەن iشتار مەن جاعىمپازدىڭ، وسەكشi مەن كۇنشiلدiڭ قۇلىپتاستارىنا جازۋ جازىپ قانا قويمايدى، ولاردىڭ بولمىس-بiتiمi مەن كەسكiن كەلبەتiنە، كەشەگi جانە بۇگiنگi رۋحاني تiرشiلiكتەرi مەن تاعدىر-تاۋانىندارىنا ءۇڭiلiپ، فيلوسوفيالىق تۇجىرىم جاسايدى.
جاراسقان الدىمەن «ارىستار اماناتىن» جازىپ، ولاردىڭ اۋزىنا مىناداي سوزدەر سالادى:
كiم ەدiك؟
كiم بولدىق بiز؟
حالىق تانىر!
ايتەۋiر ۇمتىلعانبىز جارىققا بiر!
مارقۇمبىز — ءبارiمiز دە بولاشاققا
جەر دەگەن — ادامزاتقا الىپ قابiر!
اقىن الدىڭعى ويىن بۇرىنعىدان دا قازىپ تەرەڭدەتiپ، بۇرىنعىدان دا سالماقتاندىرىپ اۋىرلاتا تۇسكەن. مويىنعا تۇسكەن قىل بۇعاۋدان، اياققا سالىنعان تەمiر كiسەننەن ارىلۋ ءۇشiن بiزدiڭ اتا-بابالارىمىزدىڭ قاي جەرگە قانى توگiلمەي، قاي جەردە باسى قالماعان.
سوندىقتان سەن باسىپ جۇرگەن جەردiڭ ءار پۇشپاعى سولاردىڭ كوز جاسىمەن، قانىمەن سۋعارىلىپ، سەن باسىپ جۇرگەن جەردiڭ ءار شارشىسىندا سولاردىڭ سۇيەگi جاتىر. اتا-بابالارىڭنىڭ سۇيەگi! سونداي-اق كۇنi ەرتەڭ ءوزiڭ دە توپىراققا اينالاسىڭ. ماڭگiلiك ەشتەڭە جوق. قانشاما زەرلەپ مازار تۇرعىزساڭ دا، ول دا كۇندەردiڭ كۇنi وتكەندە جەرمەن جەكسەن بولادى. ۇرپاق سوڭىنان ۇرپاق كەلەدi. جەر-انامىزدىڭ ومىراۋىنا كiرiپ، توعان مەن توپىراققا اينالىپ كەتكەن سەنiڭ سۇيەگiڭ جاتقان جەردە دە شالعىندار جايقالىپ، باۋ-باقشا ءوسiپ، ەگiندەر كوكتەپ، ورماندار شۋلاپ تۇرادى. كەشە دە سولاي بولعان، ەرتەڭ دە سولاي بولادى. ويتكەنi تاۋ دا شوگەدi، كول دە تارتىلادى، سەل دە توگiلiپ، سەڭ دە كوشەدi. ولاي بولسا، ءار بiر قىلتيىپ وسكەن ءوسiمدiكتە، ءار بiر بۇتاقتان ءۇزiپ العان جەمiسiڭدە، سەن تاستار ءار بiر ءدان مەن سەن وتقا جاعىپ جىلىنار ءار بiر اعاشتىڭ وزەگiندە سولاردىڭ كوز جاسىنىڭ كەرمەگi مەن قانىنىڭ قىزۋى بولۋى ابدەن مۇمكiن. سودىقتان دا اياعىڭدى اڭداپ باس، ويتكەنi سەن الىپ قابiر ءۇستiندە ءجۇرسiڭ! جۇمىر باستى پەندەنiڭ ءبارiنە ارىستار اتىنان ايتىلعان امانات بۇل!
جاراسقان ارىستارىمىزعا ارناعان جىرلارىندا ءساتتi ءتۇر تاپقان. مەن، ارينە، بۇل جەردە بۋىن سانىن ايتىپ وتىرعان جوقپىن. ءتاسiلدi ايتىپ وتىرمىن. ءار ارىستىڭ قۇلپىتاسىنا قاشاپ جازىلاتىن (اۆتور ويىنشا) سوزدەر ەكiء-ۇش شۋماقتان اسپايدى. ول شۋماقتار قارا ءارiپتەرمەن تەرiلگەن. ولار ءارi قاراي اقىن تەبiرەنiسiمەن تابيعي تۇردە جالعاسىپ كەتەدi.
اقىن بۇل تەبiرەنiستەرiندە «اسىل ارىستارىمىز-اي»، «قابىرعالى تۇلعالارىم-اي»، دەپ باستالىپ «سۇمدار مەن زىمياندار سەندەردiڭ كوزدەرiڭدi قارتتى-اۋ» دەگەن سياقتى جۇرتتىڭ ءبارi بiلەتiن، ءبارi ايتا الاتىن، شىندىعى بولعانمەن، دۋالى اۋىزداردان دۋاسىز اۋىزدارعا كوشiپ كەتەتiندiكتەن شىنايىلىعىن جوعالتىپ بارا جاتقان جاتتاندى سوزدەرگە بارمايدى. قايتا ولاردىڭ جان دۇنيەسiنە تەرەڭiرەك ءۇڭiلiپ، ءومiر، تiرشiلiك تۋرالى، ەلi مەن جەرi حاقىنداعى iشكi تولعانىستارىن الىپ شىعۋعا دەن قويادى. ماسەلەن، ءاليحان بوكەيحانوۆقا ارنالعان ولەڭiندە
سۇمداردىڭ ەسەرلiگi — ءولتiرمەيدi،
مىڭداردىڭ ءولتiرەدi — مەشەلدiگi.
شىنىندا دا سولاي ەمەس پە؟ بiزدiڭ ءتۇبiمiزگە جەتiپ كەلە جاتقان وزەگiمiزگە كiرiپ ۇگiپ، تامىرىمىزعا ءتۇسiپ قيىپ كەلە جاتقان جەگi قۇرت — وسى مەشەلدiك قوي. رۋحاني مەشەلدiك. بۇل سوزدەر بۇگiندە اكتۋالدi. «ۇندەمەگەن ۇيدەي بالەدەن قۇتىلادى» دەگەن جىلى-جۇمساق پرينسيپتiڭ iشiنە كiرiپ اپ، ەسiك-تەرەزەنi تارس جاۋىپ، دۇنيە توڭكەرiلiپ جاتسا دا كوزدi جۇمىپ، قۇلاقتى باسىپ، «سەن تيمەسەڭ مەن تيمەن بادىراق كوز» دەپ موينىن iشiنە تىعىپ وتىراتىندارىمىز از با؟ مەن، ارينە، بۇل جەردە ايقاي-سۇرەڭ، داۋ-داماي، داۋرىقپا داڭعازالىقتى ايتىپ وتىرعام جوق. ەستi ادام ءوز ءۇيiندە ايقاي-سۇرەڭ سالمايدى. بiراق، سول ەستi ادام بوساعاسىنان سۇرقيا كوز قادالىپ، تابالدىرىعىنان زىميان ءسوز اتتاپ بارا جاتسا قاراپ وتىرا الماسا كەرەك. قاراپ وتىرىپ قالدىق پا، وندا بiتكەنiمiز. بويىن تiكتەپ، باسىن كوتەرە المايتىن رۋحاني مەشەلدiك پەن رۋحاني سۇمەلەكتiكتi كەز كەلگەن كەساپاتتى سۇم، ەكi كەشتiڭ اراسىندا كوشەتiن جىن-پەرiلەر سياقتى يەكتەپ، ەسiنەن شاتاستىرىپ ومالدىرىپ وتىرعىزىپ كەتەدi. ومالىپ قالعاننىڭ ورنىنان تۇرۋى قيىن. سوندىقتان دا بiزدiڭ ەڭ قاتەرلi جاۋىمىز ءوزiمiزدiڭ بويىمىزداعى رۋحاني مەشەلدiك. بۇل رۋحاني دەرت. ول دەرتتەن ايىقپاي، ەل بوپ كەتۋiمiز قيىن. ءوز بويىنداعى وسى بiر قاتەرلi دەرتتi حالقىمىز ەرتەدەن بiلسە كەرەك. ويتكەنi بۇل اۋرۋدىڭ اتى دا كوپ. قاراڭىزشى: بويكۇيەزدiك، نەمقۇرايلىق، سالعىرتتىق، سەلسوقتىق، نەمكەتتiلiك، سالبوكسەلiك، ەنجارلىق، بەيتاراپتىق، ىنجىقتىق، كونبiستiك... iزدەسەڭ ءالi دە تابىلا بەرۋi مۇمكiن. سۇمداردىڭ ەسەرلiگi ءار ۋاقتى دا بولادى، بiزدەردiڭ سورىمىز مىڭداردىڭ مەشەلدiگi.
جاراسقان ارىستارىمىزدىڭ iشكi تولعانىستارىن اشۋمەن بiرگە، ولاردىڭ سوزدەرمەن سومدالعان وبرازدارىن جاساۋعا كۇش سالىپتى.
تۇپكi ويى،
تۇپكi ماقسات،
تۇپكi ارمانى —
تۇتاسىپ تۇركi ەلiنiڭ جۇرت بولماعى،
دۋالاپ — داۋاسىز بiر دەرت سەكiلدi،
قۋالاپ — قايدا بارسا — قۇتقارمادى.
بۇل مۇستافا شوقاي ۇلىنىڭ رۋحاني كەسكiن-كەلبەتi.
دەمەيمiن:
«پايعامبارسىڭ!»
«ءتاڭiرiسiڭ!»
ەل ءوزiن تانىعاندا —
تانىرى شىن!..
قازاقتىڭ تەكتi قانى تۋلاپ تۇرعان
تاريحتىڭ سەن بiر — كۇرە تامىرىسىڭ.
بۇل مۇحامەتجان تىنىشبايەۆتىڭ تاريحي بولمىس-بiتiمi.
ازابىن سەزiنسەڭ دە جولدىڭ جىراق،
كوزدەگەن ارمانىڭدى كوردiڭ مۇرات!..
ەمەسسiڭ «حالىق جاۋى» قانى تامعان،
كەڭەستiڭ انىق جاۋى بولدىڭ بiراق.
بۇل ماعجان جۇمابايەۆتىڭ قايسار بەينەسi.
ارينە، بۇل جەردە جاراسقان سومداعان بۇكiل ارىستارىمىز بەن ءوز زامانداستارىنىڭ وبرازدارىن تۇگەل تiزiپ شىعۋ مۇمكiن ەمەس. تiپتi مiندەت تە ەمەس.
كiتاپتىڭ ەكiنشi ءبولiمi «ۋاقىتقا ءۋاج» دەپ اتالىنىپتى. ول ءبولiمiندە اقىن ەجەلگi تاريحي ەسكەرتكiشتەر مەن تاريحي تۇلعالاردى ولەڭiنە وزەك ەتiپ باستاپتى. ول جىرلارىندا دا اقىن ەل مەن جەردiڭ قاسيەتiمەن قوسا قاسiرەتiن، مۇڭى مەن زارىن، باعى مەن سورىن جىرعا قوسادى. بۇل جىرلار كەزiندە باسپا ءسوز بەتiندە جاريالانىپ، وقىرمان قاۋىمنىڭ ىقىلداس-iلتيپاتىنا بولەنگەنiن بiلگەندiكتەن، ولارعا توقتالىپ جاتپايمىن.
مەنiڭ بۇل جەردە ازداپ بولسا دا ءسوز ەتكiم كەپ تۇرعانى جاراسقاننىڭ بۇرىن ەش جەردە جاريالانباعان كولەمi شاعىن عانا «سورتوپىراق» تراگەديالىق پوەماسى.
ءتۇسiن بالام. مەنi دە ءتۇسiن بالام.
سىرتىم شۋاق بولعانمەن،
iشiم — بوران...
كوپتەن بەرi ءتۇس كورمەي ءوتiپ ەدiم
كەشە تۇندە كورگەن بiر ءتۇسiم جامان!
سونىمەن اقىن نە ءتۇس كورگەن دەيسiز عوي. اقىن ءتۇسiندە بۇل دۇنيەلiكتەن و دۇنيەلiك بولىپ كەتكەن. ءا دەگەندە ول بالالىقتىڭ بازارىنا كiرگەندەي بولادى. اناسىمەن كەزدەسەدi. بiراق قول سوزىم جەردە تۇرىپ بiر-بiرiنە جەتە المايدى. اناسى قانشا مەيiرلەنiپ تۇرسا دا «رەڭiندە رەنiش» بار ەكەنiن كورەدi. بالا جۇرەگiنە مۇڭ تۇسەدi. سول كەزدە
سەسكەنبەي دە، ساسپاي دا، ساقتانباي دا
سەكiرمەي دە، كۇلمەي دە، شاتتانباي دا،
قارسى الدىما بiر ءسابي جەتiپ كەلدi
جالعىز كوزi جارقىراپ قاق ماڭدايدا!
كەلە ساپ تۇيدەك-تۇيدەگiمەن سۇراق قويعان سول ءسابي اقىن جۇرەگiن الاي-دۇلەي ەتەدi. «تۋعان جوقپىن... دەمەك مەن ولگەن جوقپىن» دەيدi ول. پوەماداعى بۇكiل تراگەديانىڭ كiلتi وسى سوزدەردە. كەپكەن تۋلاقتاي بوپ تارتىلا-تارتىلا سورتوپىراققا اينالىپ بارا جاتقان ارال ءوڭiرiنiڭ اپاتتى تراگەدياسى. سول سورتوپىراققا قۇرساعىندا تۇنشىعىپ قانشاما ۇرپاقتارىمىز جارىق دۇنيەنi كورمەي و دۇنيەلiك بوپ كەتiپ جاتىر. قۇرساقتان شىقپاي. ياعني، ول تۋعان جوق، سوندىقتان ولگەن دە جوق. بiراق ول و دۇنيەدە وڭمەنiڭنەن وتەتiندەي جارقىراعان جالعىز كوزiمەن قادالعان تەرگەۋشi بوپ الدىڭنان شىعادى ەكەن.
«ءفاني» دەگەن نە نارسە — بiلمەيمiن مەن،
«ءسابي» دەگەن نە نارسە — بiلمەيمiن مەن، —
دەيدi. دۇنيەگە كەلمەگەن سول ءسابي. ەت-سۇيەكتەن جارالعانىڭ راس بولسا، دەنەڭ ءتۇرشiگەدi، توبە-قۇيقاڭ شىمىرلايدى. وسى بiر تۇلا بوي تiرشiلiگiن استان-كەستەڭ ەتiپ، وي-ساناسىن ويران ەتكەن وسى بiر كورiنiستەن «كوكە» دەگەن ءسوز قۇتقارعانداي بولادى. بiراق اقىن تاعى دا ازاپقا تۇسەدi. سويتسە، وعان قاراي «بەيمەزگiلدە مەرت بولعان قۇلىنشاعى» قۇلدىراپ ۇشىپ كەلەدi ەكەن. اقىن جانى تاعى دا تاس-تالقان. بiراق تالقى مۇنىمەن تاۋسىلماپتى. ەندi اقىن الدىنان «باقيلىق اقساقالدار» شىعا كەلدi. ءبارiنiڭ دە ايتاتىنى ارال قاسiرەتi. اقىندى جان-جاعىنان قاۋمالاپ سۇراقتاردىڭ استىنا الادى. اقىن جانىن قويارعا جەر تاپپاي قينالادى...
سونىمەن اقىن ايتارى نە؟ ونىڭ ايتارى: اقىن تەك وسى دۇنيەدە عانا ەمەس، و دۇنيەدە دە قاسiرەتتi ەكەن. ويتكەنi ول ءفاني دۇنيەدە پەندەلەردiڭ الدىندا، و دۇنيەدە ءارۋاقتاردىڭ الدىندا دا جاۋاپ بەرۋگە تيiستi ەكەن. اقىن وسىلاي وي تۇيەدi.
ءسويتiپ اقىن ميسسياسىن بۇرىنعىدان دا اۋىرلاتا تۇسەدi.
... مەن ءۇشiن جاراسقان قاسiرەتتi دە ازاپتى ميسسياسىن اتقارۋعا و دۇنيەگە اسىعىس اتتانىپ كەتكەن سياقتى.
You Might Also Like
-
اەگەر بiز بۇگiنگi ۇلكەن كەڭiستiك پەن ۋاقىتتىڭ ءوزiندەي قازاق ادەبيەتi دەپ اتالاتىن ۇلكەن ۇعىمنىڭ قابىرعاسى قالىڭ، iرگەسi بەرiك، ورتادان ويىپ تۇرىپ شاڭىراق كوتەرگەن دۋلات يسابەكوۆ شىعارمالارىن زامان ...
-
نەسiپبەك ايت ۇلى — بۇگiندە قازاق پوەزياسىنداعى ەڭ تالانتتى وكiلدەرiنiڭ ورتاسىنان ويىپ تۇرىپ ورىن العان اقىن. باسقانى قايدام، مەن ءوزiم، ءدال وسىلاي ويلايمىن. ويتكەنi ونىڭ، شىن ءمانiندەگi، ەشكiمگە...
