InfoHub Logo

ادەبيەتىمىزدى تۇلەتىپ-جاڭعىرتقان، ءورىسىن كەڭەيتكەن، وركەشىن بيىكتەتكەن التىن كەزەڭدەردىڭ ءبىرى — الپىسىنشى جىلدار ەكەنىن، بۇگىندە ەشكىم دە جوققا شىعارا المايدى. ول جىلدارى تاۋ سۋىنداي ەكپىندى، دالانىڭ جەلىندەي تەگەۋرىندى ادەبيەتكە كەلگەن قۋاتتى جاڭا تولقىن عانا ەمەس، سولارمەن بىرگە ولاردىڭ الدىڭعى اعا ۇرپاق وكىلدەرى دە ءدۇر سىلكىنىپ تۇلەپ، قوعام مەن ادامنىڭ بۇرىن ايتىلماي، اشىلماي كەلگەن تەرەڭ قاباتتارىن قوپارىپ، الەۋمەتتىك ءومىرىمىزدىڭ توڭ بوپ سىرەسىپ جاتقان قىرتىستارىن ۇڭگىپ، مۇلدە جاڭا ىزدەنىستەر مەن ۇردىستەر الىپ كەلگەنى بارشاعا ايان. رۋحاني ءومىرىمىز ءبولمىس-بىتىمى ەرەن، مۇمكىندىك قارىمى كەڭ، تالانتتارى زور، ءىلىم-بىلىمى بار ءىرى تۇلعالارمەن تولىقتى. وسىنشالىقتى ايبارلى، اۋىزىن ايعا بىلگەن قۋاتتى ادەبي كۇش جيناقتالعان تۇستا جاس اقىن مەن جازۋشىنىڭ داۋىسى جۇرتتى ەلەڭ ەتكىزۋى قيىننىڭ قيىنى بولاتىن. ول ءۇشىن ادەبيەتكە جاڭا ءسوز، جاڭا تىنىس الىپ كەلە الاتىنداي تالانت يەسى بولۋ كەرەك ەدى. قۇدايعا شۇكىر، ونداي تالانت يەلەرى، از دا بولسا، بار بوپ شىقتى. سولاردىڭ ءبىرى، ءسوز جوق، دۇيسەنبەك قاناتبايەۆ دەر ەدىك. ول اقىن ايگىلى «ادىراسپانىمەن» جۇرتتىڭ ءبارىن جالت قاراتتى:

دالا — اڭىزاق قاپتاعان
التىننان ءقازىر سۋ سىيلى.
ومىردە تىنىم تاپپاعان
قىپ-قىزىل شاعىل سۋسيدى.
جالبارىن، جالىن، ءول مەيلى
تاتىرمايدى اسپان ءنار.
تەك وعان كوڭىل بولمەيدى
شولدەگى ادىراسپاندار، —

دەپ باستالىپ،

ءيسى مەن كەرمەك ءدامى ءۇشىن
ونى ەشكىم كوزگە ىلمەيدى.
سوندا دا بۇزباي بولمىسىن
وزىنشە ول دا گۇلدەيدى.
دالانىڭ دولى جەلى دە
جۇلقيدى ادىراسپاندى.
سوندا دا ول ونگەن جەرىنەن
ەكى ەل اجىراسپايدى..، —

دەپ اياقتالاتىن جولدار، شىن مانىندە، بارشا وقىرماندى ءتانتى قالدىرعانى راس. ويتكەنى قاراپايىم عانا ورىندالعان بۇل ولەڭنىڭ وزەگىندە ۇلكەن ءمان مەن ماعىنا جاتىر. ول ءمان مەن ماعىنا تۋعان جەرگە دەگەن، دالاعا دەگەن ماحاببات پەن ۇلى سۇيىسپەنشىلىك. «جاربايى عانا جۇلىپ، تورعايى عانا قوناتىن» تۇلا بويى وتتەي اششى ادىراسپان ەكەش ادىراسپاننىڭ وسكەن جەرىنەن ەكى ەل اجىراسپايتىن قايسار مىنەزى، ءسوز جوق، كوپ ادامدى ويلاندىرىپ تولعاندىرارى ءسوزسىز.

وسى ولەڭنەن كەيىن-اق دۇيسەنبەي قاناتبايەۆتىڭ پوەزياداعى جۇلدىزى جانىپ جۇرە بەردى. دۇنيەگە «اق پىشاق ءبىرىن شاۋىپ، ءبىرىن ءۇزىپ جاتقان» «اداي» مەن بۇرىن-سوڭدى بىزگە بەيمالىم، تىڭ اۋەن مەن توسىن سازعا تولى «ءدۇتار سازدارى» كەلدى. بۇل جىرلار دا ولەڭ سۇيەر قاۋىمنىڭ ەسىنە تاسقا قاشاعانداي بولىپ ءسىڭىپ قالعان جىرلار.

ەندى سول دۋتار سازدارىنا قۇلاق تۇرەيىك. قانداي گاپ، قانداي سىر شەرتەر ەكەن.

قالاۋىن تاپپاي قاسقايا توسقان قىرعىننان
الاپات جاۋلار اتىنىڭ باسىن مىڭ بۇرعان.
ۇلدارىم مەنىڭ جانىمەن ءۇنسىز قوشتاسىپ،
نامىسى ءۇشىن شىڭعىرعان!
ايتۋلى باتىر ايىقپاي كەتكەن ايباردان
ارىندى بۇلاق اتقىلاي شاپقان قايناردان.
جارق ەتە قالعان قايقى بەل الماس قىلىشتار
قاراڭعى تۇنگە اي بولعان!

وسى ءبىر شۋماقتىڭ وزىنەن-اق تۇركمەن جۇرتىنىڭ قايتپاس قايسار ءور مىنەزى مەن اسقاق رۋحىن تانۋعا بولادى. كوز الدىڭا اۋىزدىعىن قارش-قارش شايناپ تىپىرشىپ ءبىر ورنىندا تۇرا المايتىن كىلەڭ ءبىر اقالتەكە مىنگەن، ەلى مەن جەرىنىڭ نامىسى ءۇشىن “جانىمەن ءۇنسىز قوشتاسۋعا” دايار اقبەرەن اتپال ازاماتتار ءتىزىلىپ تۇرا قالادى.

ولاردىڭ قولىنداعى جارقىلداعان الماس قىلىشتار قاراڭعى تۇنگە اي بولعانداي. تۇلا بويىڭ جەل كەرنەگەندەي دۋىلداپ، وز-وزىڭنەن قۋاتتانىپ، قايراتتانىپ بارا جاتاسىڭ.

دۇيسەنبەك تۇركمەنستاندا دۇنيەگە كەلگەن. تۇركمەندەرمەن ەڭ ءبىر سۇيەكتەس، تىلەكتەس اعايىن-تۋىستاي بوپ قويان-قولتىق العاۋسىز ارالاسقان. ول ەلدىڭ مىنەز-قۇلقىن دا،ءسالت-داستۇرىن دە، ادەبيەتى مەن مادەنيەتىن دە، تاريحى مەن اڭىز اڭگىمەلەرىن دە بويىنا جاس كەزىنەن مولىنان ءسىڭىرىپ وسكەن. سودان بولسا كەرەك ول تۇركمەن حالقىنىڭ ۇلى كلاسسيك اقىنى ماقتىمقۇلىنى جەرىنە جەتكىزە اۋدارىپ شىقتى. ول ەندى بولەك اڭگىمە. دۋتار سازىن تاعى ءبىر تىڭداپ كورەيىكشى. نە دەر ەكەن.

ويى-قىرى ويماقتاي-اق وسى ايماق،
كورمەدى-اۋ ءبىر شاتتىعىنا ماسايراپ.
تۋ دالامدى تۋلاق ەتتى قايتەيىن
مىناۋ قىرعىن، مىناۋ سوعىس، ات ويناق.
تاۋدى توبە، قايراڭ قىلعان كولشىكتى
بۇل ويرانعا شىدار ەمەس جەر ءتىپتى.
ال قايرات قىل، قايران باحشىم، سەرىگىم
استىڭداعى اق تابانىڭ مەرتىكتى.
قانسىراcاڭ نامىسىڭدى تىرەك ەت!
اق الماسپەن جاۋ جۇرەگىن ىرەپ ءوت!
نە بوپ قالدى؟ جەر قۇشتىڭ با، انت اتقىر
كوتەر باستى! وتىرما ولاي جۇرەلەپ.
بۇدان داعى تۇل بولعانىم كوپ جاقسى.
كوكىرەگىمدى باباۋراتپاي كەل، باحشى.
ەركەك بولىپ جاۋدان قورعاي المادىڭ
ەندى ايەل بوپ تۋعان جەرگە توك جاستى.

بۇل ولەڭ تۋ دالاسىن تۋلاق ەتىپ، تاۋىن توبە، كولشىگىن قايراڭ قىلعان، ويران سوڭىنان ويران سالعان لاعنەت اتقىر وتارشىلارعا قارسى ايتىلعان ولەڭ. ەرلىككە، ورلىككە ۇندەۋ. ءبىراق ولەڭ وكىنىشپەن ، نالامەن اياقتالادى. قايران ەرلەر قاپتاعان قالىڭ جاۋدان جەڭىلىپ تىنادى. سول كەزدە دۋتار دا سۇڭعاعىن سوزىپ جىبەرىپ سىڭارىنان ايرىلعان اققۋداي سۇڭقىلداپ قويا بەرەدى: “ەركەك بولىپ جاۋدان قورعاي المادىڭ، ەندى ايەل بوپ تۋعان جەرگە توك جاستى.” نەتكەن قاتال ۇكىم، نەتكەن اياۋسىز جازعىرۋ! ناعىز تۇركمەندىك رۋح!

مەن بالاڭ، جاس كەزىمدە دۇيسەنبەك قاناتبايەۆتىڭ قاسىندا ەڭ كوپ جۇرگەن، بىرگە بولعان ادامداردىڭ ءبىرىمىن. ونىڭ تۇرمىستىق تىرشىلىكتەگى باسىنان وتكىزگەن تاۋقىمەتتەرى مەن قۋانىشتارىن دا، ومىرگە دەگەن، ونەرگە دەگەن كوزقاراستارىن دا ءبىر كىسىدەي جاقسى بىلەم. قالامىنان تۋعان بۇكىل شىعارمالارىمەن تۇگەلدەي جەتە تانىسپىن. بىردەن ايتايىن، ناسيحاتىنىڭ ازدىعىنا قاراماي، مەن ونى قازاقتىڭ بۇگىنگى تاڭداعى ۇلكەن اقىندارىنىڭ ءبىرى دەپ بار داۋسىممەن ايتا الام.

ولاي بولسا، ماعان دۇيسەنبەك قاناتبايەۆتىڭ نەگىزگى تاقىرىبى — قانداي تاقىرىپ، ۇستانار ۇستانىمى نە، تامىر سالعان توپىراعى قايدا جاتىر، ونىڭ ونەردەگى كونسەپسياسىن نە دەپ بىلەسىڭ دەگەن ساۋالدار قويىلىپ جاتسا، مەن ولاردى زاڭدى ساۋالدار دەر ەدىم. مەنىڭ ويىمشا، دۇيسەنبەك قاناتبايەۆتىڭ ەڭ نەگىزگى تاقىرىبى دا، شىعارماشىلىق تاعدىرى دا — ساحارا كەڭىستىك، ۇلى دالا. ول ونداعان جىلدار بويى بۇكىل سانالى ءومىرىن قالادا وتكىزىپ كەلە جاتسا دا، ءوزىنىڭ ادىراسپانى سياقتى دالاسىنان ەكى ەلى اجىراسىپ كورگەن ەمەس. ونىڭ جىرلارىنداعى قايعى مەن قاسىرەت تە، دۇرمەك پەن ءدۇبىر دە، سور مەن زوبالاڭ دا، مەيىرىم مەن قايىرىم دا سول ۇلان عايىر كەڭىستىك ۇستىندە، ۇلى دالا توسىندە وتەدى. ول ءتىپتى اسقار الاتاۋعا ماقتانىش سەزىممەن قاراسا دا كەڭىستىكتە تۇرىپ ماقتانادى. ءبىراق ول ەشۋاقتا دا سول اسقار تاۋلاردىڭ يىعىنا شىعىپ اپ ءوزىنىڭ بايتاق دالاسىنا بيىكتەپ قاراعان ەمەس.

قۇدايعا شۇكىر، قازاق پوەزياسىندا شەكسىز كەڭىستىك — دالا بەينەسى از جاسالىنعان جوق. دالانىڭ ءشولى مەن كولىن، قىستاۋى مەن جايلاۋىن، جولى مەن جوتاسىن، سورتاڭى مەن مايساسىن، تاعدىرى مەن تاۋقىمەتىن، جانى مەن مالىن، قۇسى مەن اڭىن كورسەتەتىن پوەتيكالىق پولوتنولار دۇنيەگە كەلدى. ياعني، الەمدىك پوەزيادا بولىپ كورمەگەن ولەڭ تىلىمەن جىرلاپتۇرعان تۇتاس گالەرەيا جاساقتالدى. مەن بۇل جەردە «الەمدىك پوەزيادا بولىپ كورمەگەن» دەگەن ءسوزدى بوستان بوس ايتىپ وتىرعام جوق. اسىرىپ تا ايتىپ وتىر دەپ ويلاماڭىزدار. شىنى سولاي. ال ەندى بۇل سوزىمە كۇمان كەلتىرسەڭىزدەر، قانە، ايتىڭىزدارشى، قاي ەل، قاي ۇلتتىڭ پوەزياسىنان، قازاق اقىندارىنداي دالا وبرازىن جاساعان، دالا بەينەسىن اسقاقتاتقان جىرلاردى تابار ەكەنسىز. تابا المايسىز. تەك ءبىز ءوزىمىز تانىتا الماي جاتىرمىز.

مىنە، وسى الىپ گالەرەيادان دۇيسەنبەك قاناتبايەۆتىڭ دالا تۋرالى شىعارمالارى دا ورتادان ويىپ تۇرىپ ورىن العانىنا ەشكىم دە شاك كەلتىرمەسە كەرەك. ول ءوز شىعارمالارى ارقىلى دالا وبرازىن تىڭ تەڭەۋ، اجارلى بوياۋ، توسىن سۋرەتتەرمەن تولىقتىردى. دالا توسىندە بولىپ جاتقان سان ءتۇرلى، سان قيلى قۇبىلىستاردى مۇلدە جاڭاشا، مۇلدە بولەك، ەشكىمگە ۇقسامايتىن قالىپتا قاعازعا تۇسىرە ءبىلدى. وزىنشە كورە الدى، جانە وزىنشە كورسەتتى. «كيىز ءۇي» ولەڭىنە كوز جۇگىرتىڭىزشى. دالا وزگەرىپ، جاڭعىرىپ جاتىر. ونىڭ توسىنە باسقا قارەكەت كەلىپ، وزگە تىرشىلىك ورنىعۋدا. ارينە، عاسىرلار بويى قانعا سىڭگەن سالت-داستۇرلەردەن، قاستەرلى قاسيەتتەردەن ارىلا قويۋ، ولاردان قول ءۇزىپ مۇلدە ەنشى الىپ كەتە قويۋ وڭاي ەمەس. ءبىراق ءومىر ءوز دەگەنىن ىستەمەي قويمايدى. كۇنى وتكەننىڭ كوكىرەگىنەن يتەرەدى، كۇشى قايتقاننىڭ توبەسىنەن باسادى. ارينە، مۇنداي كەزدە اقىن دا اۋىتقىمالى الاساپىران كۇي كەشەدى. ول ءوزىنىڭ وسى ءبىر اۋمالى-توكپەلى كوڭىل كۇيىن ءبىر كەزدە كەڭىستىكتى اق جۇمىرتقاداي بوپ مەكەندەپ تۇرعان كيىز ءۇي تاعدىرى ارقىلى بەرەدى. جاڭا ءومىردىڭ ەكپىنىن بويىنا سىڭىرگەن «ءوزى شايقاپ وسىرگەن تۇلەكتەرى» كيىز ءۇي — اق جۇمىرتقانى كەلمەسكە جىبەردى. اقىن قامىعۋلى. اقىن قيماس سەزىمنىڭ قۇشاعىندا. ءبىراق ول ءدال وسى جەردە كۇرت وزگەرەدى. ويتكەنى اقىن ءسالت-داستۇردى قورعاۋشى عانا ەمەس، سونىمەن بىرگە جاڭا ءومىردى قولداۋشى دا:

ءبىز ونىڭ ەسكى جۇرتىن سىزىپ تۇرىپ،
ورنىنا ساراي سالدىق قىزىق قىلىپ.
وسىلاي ەر جەتكەندە قاناتتىلار
سامعايتىن جۇمىرتقاسىن بۇزىپ شىعىپ.

بۇل تەك جۇباتۋ ەمەس، ارينە. بۇل جولداردىڭ استارىندا تالاي-تالاي سىر، تالاي-تالاي گاپ جاتىر.

مەنىڭشە، دۇيسەنبەك دالانى ءوزى كوتەرىپ، ءوزى ارقالاپ جۇرگەن سياقتى. ولاي دەمەسكە امالىم جوق. ويتكەنى ول:

مەن سەنى جۇرەم ىلعي دۋمانداتىپ
كەرەك جەردە الدىما جايىپ تاستاپ —

دەيدى ول.

ونىڭ دالا توسىنەن تاپقان تەڭەۋلەرىن، وبرازدارىن، مەتافوراسىن، شتريحتارى مەن دەتالدارىن ايتىپ تاۋىسا المايسىز. ايتپاي تاعى تۇرا المايسىز.

دالا سەرى، دالا سال
مەكەنى عوي ەركە ەلدىڭ.
شىر اينالىپ قاراسام
ۇشىندايمىن سيركۋلدىڭ.

بۇل سۋرەتكە اسەرلەنبەۋ، تاپقىرلىعىنا تاڭدانباۋ مۇمكىن بە؟

قىر ۇستىندە ايقىش-ۇيقىش جول جاتىر
باتىرلاردىڭ نايزاسىنداي ايقاسىپ.

تۇتاس ءبىر دالا دراماسى. ويلاناسىڭ، تولعاناسىڭ. باعزى ءبىر زاماندارمەن ەرىكسىز سىرلاسىپ، ەرىكسىز مۇڭداناسىڭ. دۇيسەنبەك سۋرەتتى ايتەۋىر ءبىر سۋرەت ءۇشىن سالمايدى. ول سۋرەتتەر، ءسوز جوق، تاعدىر-تالايىمدى بولىپ كەلەدى.

انادايدا قارنىن سيپاپ بالبال تۇر
ءبىر توستاعان قالعان-سىندى ىشىلمەي.

بۇعان ەندى نە دەرسىن. بەدىرەيگەن بالبال تاسقا دا جان ءبىتىپ كەتتى. ونىڭ ۇستىنە، ول بالبال تاستا، شىن مانىندەگى، كەڭ ەتەك، كەڭ قۇرساق دالالىقتىڭ مىنەزى جاتقان جوق پا؟ ال كيىز ءۇيدىڭ ورنىن ايتسا —

تەك جۇرتى جاتىر دوڭگەلەپ
قوپ-قوڭىر پلاستينكاداي.

كوردىڭ بە، كوشىپ كەتكەن يەسىز ءۇيدىڭ دوپ-دوڭگەلەك جۇرتى دا، قوپ-قوڭىر پلاستينكاعا اينالىپ ءان سالىپ كەتتى.

دۇيسەنبەك اقىن ءۇشىن «تورعايلار — قاناتتى قوڭىراۋلار»، «سارتىكەن — التىن ينە»، «جەتىقاراقشى — جەتى كۇلشە»، «كۇزگى كيىز ۇيلەر مالاقايىن باسىنا باسا كيىپ العان شارۋا»، «سورتاڭى — سورعىش قاعاز»، «جىلت-جىلت ەتىپ ىننەن ىنگە سۇڭگىگەن تىشقاندار جاندى سىناپتار» اسىعىپ جۇگىرىپ بارا جاتقان «بۇلاقتار — جەردى تەپشىپ تىگىپ بارا جاتقان ينەلەر»، «زۋ اتىلعان وق جىلان — ەلەكتروسپيرال»، ت.ت.

ارينە، دالا وبرازىن جاساۋعا بار تالانت قۋاتىن، بار مۇمكىندىك قاجىر-قايراتىن سارقا جۇمساپ كەلە جاتقان دۇيسەنبەك قاناتبايەۆ ونىڭ تەك جوعارىداعىداي دەتال-سۋرەتتەرىن عانا سالىپ قويسا كوپ نارسەنىڭ ورىنى تولماي ورتا تارتىپ قالعانداي بولار ەدى. ويتكەنى، دالا، ەڭ الدىمەن، تاعدىر، ءومىر. ادام تىرشىلىگى. زامان مەن ۋاقىت كەڭىستىگى. ال ول كەڭىستىك قانشاما قان جۇتىپ، قايعى ىشكەن. قانشاما قاسىرەت كورىپ، مۇڭ ارقالاعان. سوندىقتان دا «قايعىلى كۇيمەن تەك قانا، ويانادى ءالى سول اۋىل». ول كەڭىستىكتى مەكەندەگەن ەلدى دە ادامزات، ۇلت باسىنان وتكەن تاۋكىمەتتى وقيعالار اينالىپ وتكەن ەمەس.

ۇلى كەڭىستىك ۇستىندەگى تالاس پەن تارتىستى كەلىسىم مەن كەتىسۋدى، كىسىلىك پەن كىساپىرلىكتى، يماندىلىق پەن يمانسىزدىقتى، مارتتىك پەن نامارتتىكتى شىناشاقتاي كەزىنەن كورىپ، تانىپ وسكەن اقىن، سول كەڭىستىكتەي كەڭ فيلوسوفيالىق وي ايتادى.

قۇدايىڭا ادال بولۋ — سول قيىن، —

دەيدى. شىنىندا دا قۇداي الدىندا ادال بولۋدان وتكەن قيىن، ودان وتكەن ازاپتى جول بار ما؟! ادال بولۋ — كىسىنىڭ كىسىسىنىڭ، ادامنىڭ ادامىنىنىڭ قولىنان كەلمەك. ول ءۇشىن سەن قانشاما قورلىققا ءتوزىپ، قانشاما زورلىقتى كورىپ، قانشاما زومبىلىقتى باسىڭنان وتكىزۋىڭ كەرەك. ول جولدا سەن قانشاما مەحنات شەگىپ، قانشاما بەينەت ارقالايسىڭ. تاعى دا سەن مەحنات پەن بەينەتتىڭ زەينەتىن ەشۋاقىتتا كورمەۋىڭ مۇمكىن. مىنە، اقىننىڭ ءبىر جول ولەڭى عانا قانشاما جۇك ارقالاپ تۇر.

ءوزىنىڭ كەڭىستىگىندەگى شىڭىراۋداي تەرەڭ مۇنداي جولدار دۇيسەنبەك قاناتبايەۆ شىعارمالارىندا از ەمەس. ولاردى ونداپ، جۇزدەپ كەلتىرە بەرۋگە بولادى. ءبىراق ونىڭ ءبارىن ءتىزىپ شىعۋ مۇمكىن ەمەس. سان ءتۇستى، سان بوياۋلى ول جولداردى بىر-بىرىمەن جىمداستىرىپ، بىر-بىرىمەن ۇيلەستىرىپ تۇتاس ءبىر موزايكا، اقىننىڭ ءوز تىلىمەن ايتقاندا «قۇراۋ كورپە» جاساۋعا بولار ەدى دە، سونان كەيىن:

امان بولسىن اسەم الەم ءبۇپ-بۇتىن
امان بولسىن قۇراۋ-قۇراۋ دۇنيە، —

دەپ ءبارىمىز قوسىلىپ تىلەك ايتار ەك.

دۇيسەنبەكتىڭ ءوزىنىڭ دالاسىنا دەگەن مەيىرىم مەن قايىرىمنىڭ وراسان مولدىعى سونشالىقتى، ول قوزىنىڭ كوگەندەلىپ، بوتاسىنىڭ نوقتالانعانىنا دا كۇيىنەدى.

قاۋلاپ شىققان قويناۋدىڭ قولتىعىنا
جىبەرەيىن راڭ مەن مورتىعىنا.
قاقپاقتىنىڭ تۇسىنا قاقپان قۇرىپ
جول بەرمەسپىن ءبورىنىڭ جورتۋىنا.

اقىن ەندى ۇلى دالاسىنىڭ كەڭىستىگىنە ازۋلى اجال، اۋزى قان جىرتقىشتى كىرگىزبەك ەمەس. جىرتقىشتىقتىڭ الدىندا قاقپان بوپ جاتىپ الماق.

دۇيسەنبەك بۇل ولەڭىندە تاعى دا دالا تۋرالى:

جەتە الماعان ەش قىران شىرقاۋىنا
شىڭىراۋىن ەش قاۋعا سارقا الماعان،—

دەپ تولعانادى.

ءبىز بۇگىن دۇيسەنبەككە، شىرقاۋىنا، جەتە الماساڭ دا، قىران بوپ سامعاپ، شىڭىراۋدان، سارقا الماساڭ دا، مەيىر قاندىرار جىرلار الىپ شىعا بەر دەمەكپىز.

---