(م. يۋ. لەرمونتوۆتان)

مەنىڭ سىرىم، جىگىتتەر، ەمەس وڭاي،
ەشكىمنىڭ ورتاعى جوق، ءجۇرسىن بىلاي!
نەنى ءسۇيدىم، دۇنيەدە نەدەن كۇيدىم،
قازىسى ونىڭ — ارىم مەن ءبىر-اق قۇداي.

جۇرەگىم ەكەۋىنە جالبارىنار،
راقىمدىق پەن ءادىل سور دەپ جالىنار.
مەن تەنتەك پە، تۇبىندە كىم جازالى،
قايعىنى جىبەرۋشى ءوزى سىنار.

ناداندار بىلشىلدايدى، قۇپ المايدى،
ۇلكەن جاننىڭ قيالىن ۇعا المايدى.
تەڭىزدەن تاۋداي تولقىن سوقسا-داعى،
جاعاداعى جارتاستى جىعا المايدى.

قۇداي مىقتى جاراتقان ۇلكەن جارتاس،
بىلش-بىلش ەتكەن، بەت بۇرىپ، سۋدان قايتپاس.
بۇلتتا سۋىق داۋىل، جايمەن سىرلاس،
وزگەنى جان ەكەن دەپ سىرىن ايتپاس.

---