(ا. س. پۋشكيننەن)
جاسىنان ءتۇسىن بيلەپ، سىر بەرمەگەن،
دامەلەنسە، كۇندەسە، بىلدىرمەگەن.
ناناسىڭ نە ايتسا دا، امالىڭ جوق،
تۇسىندە ءبىر كادىك جوق الدار دەگەن.

كەيدە پاڭ، كەيدە كونگىش ورنىمەنەن،
كەيدە ەلەۋسىز، كەيدە ىنتىق فورمىمەنەن.
كەيدە ۇندەمەي جۇرسە دە سوزگە باياۋ،
وت جالىنداي جاۋاپكەر قۇربىمەنەن.

عاشىقتىق سوزگە جۇيرىك اسىرەسە،
"دەم الىسىم، قۇمارىم – ءبىر سەن" دەسە.
جانىن قۇربان جولىنا قىلعان جانسىپ،
كوز قاراۋى قۇبىلار الدەنەشە،
كەيدە ۇيالشاق، تومەنشىك، كەيدە تىپ-تىك،
قامىققانسىر، قايعىرىپ، ورنى كەلسە.

جاي، جاڭا كىسى بولىپ تۇك بىلمەگەن،
قالجىڭىن بىلدىرتپەيدى قالاي دەگەن.
جانىڭ شوشىر ورلىگى جاننان بولەك،
كىسىگە بالدان ءتاتتى ورنى كەلگەن.

بيتتەي بويى بوساسا، سەزەر سوندا،
جاستىق جەڭىپ، كوڭىلدى شايقاعاندا.
عاشىققۇمار، اقىل مەن بويىڭدى الىپ،
جىلى جاۋاپ ەسىتەر نە قىلساڭ دا.

ەمىنەر، "ءاي" دەگىزەر، دايىن قىلار،
جۇرەگىڭ قالاي سوقسا، پايىم قىلار.
جىلى ءىزىن سۋىتپاس، دامىل كورمەس،
ءبىر وڭاشا جولىعار جەر ايتقىزار.

ەل اۋلاقتا وڭاشا قولىنا الىپ،
كوڭىلىندەگى ساباعىن ايتىپ تىنار.

جاسىنان كورسە ونى اقىلى ساسقان
نە سۇرقيا جاندارىڭ جۇرتتان اسقان.
جەڭۋگە، قور قىلۋعا تاعى دا ۇستا،
وزىنە كۇندەس شىقسا، جول تالاسقان.
اجۋاعا، قورلاۋعا ءتىلى ورامدى،
نە ءتۇرلى تۇزاق قۇرىپ كوڭىلىن باسقان.

---