نايزاعاي بۇلتتى كۇندەرى عانا جارقىلدايدى
ەكى دۇنيە ەسىگى — كيەلى تۇركىستاندا 60 جىل بۇرىن دۇنيەگە جۇلدىزدى نارەستە كەلدى. ول دۇنيەگە كەلەردە اللا تاعالا ونىڭ جۇرەگىنە جان بەردى، ءبىر ءتۇيىر شىندىق شوعىن سالىپ جىبەردى.
وسە كەلە سول شىندىق وتقا اينالدى. ەگەر ول الدەقالاي تەاتر قايراتكەرى بولماي، مەملەكەت كايراتكەرى بولسا دا، سول شىندىق جولىندا اق سەمسەرىن الىپ جۇرەر ەدى. تاعدىر ونى تەاترعا الىپ كەلدى. تەاتردا باعى جاندى؛ بالكىم، ول تەاتردىڭ باعىن جاندىردى. ەكەۋارا سونداي بىرلەستىك بولماسا، ونەردىڭ ورگە باسۋى قيىنداۋ بولۋى مۇمكىن. مەنىڭ. ايتارىم سول — وتتى جۇرەك اسىرەسە سۋىقتا، سىزدى جەردە، كيىن ساتتەردە جانادى؛ نايزاعاي بۇلتتى كۇندەرى عانا جارقىلدايدى. قازاقستان اسپانىن بۇلت تورلاعان كۇندەر دە بولدى. سول كەزدە كولبين دەگەن پاتشا كەلدى. مىنە، سول تۇستا سەيتمەتوۆتىڭ جارقىلداپ جۇرگەن كەزدەرى از بولمادى؛ تاپ سول تۇستا رەكەڭ ع.مۇسىرەپوۆ تەاترىندا نايزاعاي جارقىلداتتى. «ستالينگە حاتتى» قويدى. ويلاپ قالماڭىزدار، اۆتورى بولعاندىقتان ءوزىن-وزى ۋاعىزداپ تۇر دەپ، قۇداي بار عوي، شىندىق بار توي.
ال ەندى سول سپەكتاكلگە كولبيننىڭ ءوزى كەلدى. مىنە، قاھارلى شاق. قورقىنىشتى ما، جوق پا؟ كولبيننىڭ ءوزى كەلدى، ونىڭ نوكەرلەرى كەلدى، كوردى. حالىق دەگەن كوپ. كولبيننىڭ قاباعى سالبىراپ ءتۇستى، تىستەندى بىلەم، كىم بىلەدى، ءتىسىن شىقىرلاتقان دا شىعار، ءبىراق ءلام دەمەدى، نە بولسا دا ىشىندە كەتتى.
مىنە، مۇمكىن سول ساتتە ويعا قالعان شىعار، مىنا حالىقپەن ويناۋعا بولمايتىنىن ويلاعان شىعار. كىم بىلەدى، تاعدىر ما، جازۋ ما، ەلدە حالىقتىڭ قارعىسى ما، قازاقستاننان كەتتى، كوپ ۇزاماي دۇنيەدەن قايتتى. ايتپەسە سونشالىقتى باسى جەرگە ءتيىپ تۇرعان ءمىن ەمەس ەدى.
مىنەكي سول شاقتاردا تەاتردىڭ جۇلدىزى جانعانداي بولدى. انشلاگتان انشلاگ.
ال ەندى پەرىشتە جۇرگەن جەردى ءازازىل دە جاعالايدى؛ تابىس بار جەردە قىزعانىش تا بولادى. سونىڭ اسەرى مە ەكەن، ءبىزدىڭ رايىمبەك الماتىدان كەتۋگە ءماجبۇر بولدى.
باياعى ماحامبەتتىڭ ايتقانى بار ەدى:
مەنى ەلدەن ايىرعان — حان جاڭگىردىڭ ەكپىنى؛
سەنى كولدەن ايىرعان — لاشىن كۇستىڭ تەپكىنى.
كىمنىڭ ەكپىنى ەكەنىن مەن بىلمەيمىن. ءبىراق سول قىزعانىشتىڭ بولعانى راس. اقيقات.
باقا تەرەكتىڭ باسىنا تاياق لاقتىرمايدى، تاياقتى تەك جەمىستى الۋ ءۇشىن، جەتۋ ءۇشىن ماۋەلى اعاشقا لاقتىرادى. سونداي ساتتەر بولدى.
ول تۇركىستانعا باردى. ءبىزدىڭ حاندارىمىزدىڭ، ورداسى بولعان، كيەلى، قۇتتى تۇركىستان، قاسيەتتى تۇركىستان! ول قاراپ قالعان جوق، الماتىدان كەتتىم دەپ سالبىراعان جوق، ونەر جاساپ جاتىر.
ونەردىڭ ورداسىن، جاڭا ورداسىن جاساپ جاتىر. قانشا جەردەي ونى اياعىنان شالعانمەن، قانشا جەردەن جاعاسىنان العانمەن. قۇدايدىڭ ءوزى ۇيگەن شوقىنى كەتپەنمەن تاۋىسا المايسىڭ؛ سەيتمەتوۆ تاۋسىلمايدى. بالكىم ول ءبىر كۇندەرى الماتىعا قايتىپ ورالاتىن شىعار.
پومپەيدىڭ تەپكىنىن كورگەن سەزار ايتتى دەيدى، ريمنەن كەتىپ بارا جاتىپ: «سەزار پوكيداەت ريم، چتوبى زاۆويەۆات ريم»،—دەپ. اقىر سوڭىن كۇتەيىك، الدا جاقسىلىق بولسىن. ال رەكەڭ—ونەردىڭ تۋىن ۇستاعان، شامىن جاعىپ جۇرگەن ازامات! ونەر دەگەن ءقازىر بىزدە وگەي بالاداي ەكەنى راس. قۇدايدىڭ الدىندا دا، ۇكىمەتتىڭ الدىندا دا، حالىقتىڭ الدىندا دا كورىنىپ تۇرعان شىندىق.
ال ەندى اتاتۇرىك ايتتى دەدى: «ونەرسىز ەل، ونەرسىز مەملەكەت — ءبىر اياعى جوق اقساق، ءبىر قولى جوق شولاق، ءبىر كوزى جوق سوقىر سياقتى مەملەكەت بولادى»، — دەپ. سونداي مەملەكەت كەرەك پە بىزگە؟
بىزگە دەنى ءتۇزۋ، شىن مانىندەگى وركەنيەتتى مەملەكەت كەرەك شىعار. ەندەشە، سەيتمەتوۆتەر كوپ كەرەك؛ سەيتمەتوۆتەر جاساي بەرسىن. قۇرمەتتى باۋىرىم رايىمبەك، مەن قاراپايىم عانا پروزاشى ەدىم، مەنەن سەن دراماتۋرگ جاسادىڭ، بۇل — سەنىڭ ارقان.
الپىسقا كەلىپسىڭ، الپىس دەگەنىڭ — تال ءتۇس. الدىندا ءالى ءومىردىڭ جارتىسى جاتىر. سول قالعان ومىرىندە مىناۋ وتىرعان حالقىڭا، بۇكىل رەسپۋبليكاعا، تاۋەلسىزدىكتىڭ تاعىنان ءتۇسىپ قالمايتىن رەسپۋبليكاڭا سەن ءىنجۋ-مارجانىڭدى شاشا بەر. كوكىرەگىندە ءالى قازىنا بار، سونى اياما حالقىڭنان! امان بول، جارىن، باۋىرىنداعى بالاڭ، الدىنداعى نەمەرەڭ امان بولسىن. مىنا حالقىڭ امان بولسىن!
You Might Also Like
-
اراعا ءبىر جىل سالماي قىرعىزعا تاعى كەلدىك. بىلتىر دۇنيە جۇزىندە تەڭدەسى جوق ماناستىڭ مىڭ جىلدىق تويىن كورىپ، سول تويدىڭ قىزۋى ءالى سۋىنباي، سول اسەردى ساعىنىپ كەلدىك.
