ايت شىنىڭدى، كوڭىلىم، قايدا باراسىڭ؟
قاڭعىرۋدان قانداي پايدا تاباسىڭ؟
توقتالاتىن كەلگەن جوق پا مەزگىلىڭ؟
دامىل تاپپاي كۇنى-تۇنى شاباسىڭ.
ويناقتايسىڭ، وت باساسىڭ، تۇرمايسىڭ،
ءبىر باسىمنىڭ تەككە الاسىڭ مازاسىن.
بىلمەيمىسىڭ، تابالايدى دۇشمانىڭ،
الاڭعاسار الىپ ءجۇر دەپ جازاسىن.
باسىل ەندى، كۇلكى بولما، كوڭىلىم،
جۇرەگىمنىڭ شانشي بەرمە جاراسىن.
دەيدى كوڭىلىم سوندا ماعان مۇڭايىپ،
سارىارقانىڭ ساعىنامىن دالاسىن.
ەڭ بولماسا ەمىن-ەركىن كەزەيىن،
ەسىل، نۇرا، ەدىل، جايىق سالاسىن.
بوي كوتەرىپ، ءجۇرىپ سايران ەتەيىن
ورال، التاي، تيان-شان تاۋى اراسىن.
قانداي كۇيدە جاتىر ەكەن كورەيىن،
ەر قازاقتىڭ ەركىن وسكەن بالاسىن.
باياعىداي ەركىنشىلىك بار ما ەكەن؟
ءوز كوزىمەن ەركە كوڭىلىڭ قاراسىن.
الدە بيلەپ كەتە مە ەكەن باسقالار؟
سەزىپ قايتسىن سورلى دوسىڭ شاماسىن.
حان مەن باي، بي مەن باتىر بار ما ەكەن،
ساۋىق-سايران، اس پەن تويى جاراسىم...
ايعاي-قيقۋ نايزامدى اپەر جاۋىنگەر،
بارىمتاشىل مال قۋاتىن ءراسىم.
ەردىڭ قۇنىن ەكى اۋىز ءسوز ءبىتىرىپ،
تەز ايىرعان وتىرىك پەن راسىن...
دەيدى-داعى جىلادى ەڭىرەپ كوڭىلىم،
«قيمايسىڭ، - دەپ، - ورىس، نوعاي قالاسىڭ».
مەن دە ەگىلدىم، شىدامادىم، ءھام دەدىم:
«ىقتيارىڭ، بارساڭ، جانىم، بارارسىڭ...»

---