شىمشىقساقال كورول
ءبىر كورولدىڭ اسقان سۇلۋ، ءارى مىنەزى وتە كىرپياز قىزى بولىپتى. ول ءوزىن جار ەتۋگە دامەلەنىپ كەلگەندەردىڭ ءبارىن ۇناتپايدى. ۇناتپاعانىمەن قويماي، اربىرىنە ات قويىپ، ايدار تاعىپ مازاققا اينالدىرىپتى. كارى كورول جالعىز قىزىنىڭ بۇل قىلىعىن كەشىرۋمەن بولادى. اقىرى كۇندەردىڭ كۇنىندە ونىڭ دا شىدامى تاۋسىلىپ بىتەدى.
ءالى دە بولسا، حانشايىم ۇناتاتىن بىرەۋ تابىلىپ قالار دەگەن ءۇمىتىن ۇزبەگەن كورول ۇلكەن توي-مەرەكە ۇيىمداستىرىپ، وعان الىس-جاقىن ەلدەردەن، كورشى قالالاردان جاس جىگىتتەردى شاقىرۋدى بۇيىرادى.
كۇيەۋ بالا بولۋعا دامەلىلەر دە از ەمەس ەكەن. ولاردى اتاق-دارەجەسىنە، بايلىعىنا قاراي قاتارعا تۇرعىزىپتى. ەڭ اۋەلى كورولدەر مەن ولاردىڭ مۇراگەر حانزادالارى، ودان سوڭ گەرسوگتار، ودان سوڭ كنيازدار، گرافتار مەن باروندار، ەڭ سوڭىندا قاراپايىم دۆورياندار تۇرىپتى.
كورول حانشايىمدى ءوزى ۇناتقان ادامىن تاڭداۋى ءۇشىن ۇمىتكەرلەر قاتارىن بويلاتا ارالاتىپ وتەدى.
الايدا حانشايىم بۇل جولى دا ەشكىمدى كوزگە ءىلىپ مەنسىنبەپتى. ءارقايسىسىنا ءبىر-بىر ءمىن تاعىپ ۇلگەرەدى.
ۇمىتكەردىڭ ءبىرى وعان تىم تولىق بولىپ كورىنەدى:
— شاراپ بوشكەسىنىڭ ءدال ءوزىسىڭ! — دەپتى وعان.
كەلەسى ءبىرىنىڭ ۇزىن بويى مەن مۇرنىنا بولا: «كوكقۇتانداي تىرتيعان، تۇمسىعى بىزديگەن»، — دەپتى.
ءۇشىنشىسىنىڭ بويى الاسا ەكەن، وعان:
— بويىڭ جەرمەن جەكسەن، رەنجىمە تاپتاپ كەتسەم! — دەپ مىسقىلدايدى.
ءتورتىنشىسىنىڭ ءتۇرى قۋقىلداۋ كورىنگەن سوڭ ونى:
— ولىكتەي قۋارعان، سىرىقتاي سيديعان! — دەپ شەنەيدى.
بەسىنشىسىنىڭ بەتى نارتتاي قىزىل ەكەن. ونى دا:
— قانى شىققان قىزىل ءتان، سۋدان شىققان قىزىل شايان! — دەپ مىنەيدى.
التىنشىسىنىڭ دەنەسى ەڭكىشتەۋ ەكەن.
— كەپكەن بۇتاق سەكىلدى. سۋلى ەمەس — قۋراقسىڭ، ءتۇزۋ ەمەس — قيسىقسىڭ، — دەيدى وعان.
وسىلايشا ءارقايسىسىن ءاجۋا قىلىپ، ايتەۋىر ءبىر ءمىن تاۋىپتى.
اسىرەسە، ەڭ سىيلىلاردىڭ ءبىرى رەتىندە قاتاردىڭ ەڭ باسىن الا تۇرعان ءبىر جاس كورولدى ەرەكشە كۇلكى قىلىپتى. وزگە بويجەتكەندەر بولسا، بىردەن-اق ۇناتقان بولار ەدى. ءبىراق ءبىزدىڭ حانشايىم ءبىر قيتىق تاپپاي قويسىن با!
— پاح! — دەپ ساقىلداي كۇلەدى قىز — قاراڭدارشى! قاراڭدارشى ساقال-مۇرتىنا، ۇقسايدى شىمشىق تۇمسىعىنا! شىمشىقساقال كورول! شىمشىقساقال كورول!
قاتاردا تۇرعانداردىڭ بارلىعى مۇنى ەستىگەن سوڭ، بۇدان بىلاي ونىڭ شىن اتىن ۇمىتىپ، شىمشىقساقال كورول دەپ اتايتىن بولىپتى.
اقىرى شىدامنىڭ دا شەگى بار عوي، ول دا تاۋسىلادى.
سۇلۋ حانشايىمنىڭ جار تاڭداۋعا ەش نيەتى جوقتىعىنا ابدەن نالىعان كارى كورول، اقىرى قامالدىڭ قاقپاسىن ءبىرىنشى بولىپ قاققان ادامعا، مەيلى ول تاقىر كەدەي بولسا دا بەرەمىن دەپ وز-وزىنە سەرت بەرىپتى.
ەكى كۇن وتەدى. كەنەت قامال تەرەزەنىڭ تۇبىنەن داڭعىرلاعان اسپاپ ءۇنى ەستىلىپ، الدەبىر ءانشى ءان سالا باستايدى. ءبىراق ونىڭ ءۇنى تىڭداعان جاندى شاتتاندىرار كوڭىلدى ەمەس، كەرىسىنشە تيىن-تەبەن دامەتكەن قايىرشىنىڭ اۋەنى ەدى.
كورول قايىرشىنىڭ ءانىن تىڭداپ بولعان سوڭ، وعان قىزمەتشىلەرىن جۇمسايدى:
— ونى سارايعا كىرگىزىڭدەر. تۋرا ماعان الىپ كەلىڭدەر! — دەيدى.
جالبا-جۇلبا كيىمدى، كىر قوجالاق ءانشى سارايعا يمەنە كىرىپ، كورول مەن پاتشايىمدى ماداقتاپ، ساسقالاقتاپ ءان ايتا باستايدى. وسىدان كەيىن ءيىلىپ تاعزىم ەتەدى دە، راقىم ەتىپ قايىر-ساداقا بەرۋىن وتىنەدى.
سوندا كورول:
— «سىيعا سىي — سىراعا بال» دەگەن. سالعان ءانىڭ ماعان قاتتى ۇنادى. وسى ريزاشىلىعىم ءۇشىن ساعان ءوزىمنىڭ قىزىمدى ايەلدىككە بەرەمىن، — دەيدى.
مۇنى ەستىپ شوشىپ كەتكەن حانشايىم اكەسىنىڭ الدىنا ەتپەتتەي قۇلاپ، جالىنادى. اكەسى بولسا قىزىنا كوزىنىڭ قيىعىن دا سالمايدى.
— شەگىنەرگە جول جوق! — دەيدى كورول. — مەن سەنىڭ وسپادار قىلىعىڭ ءۇشىن، ءبىرىنشى كەزدەسكەن ادامعا، مەيلى كەدەيگە بولسىن، ۇزاتامىن دەپ سەرت بەرگەنمىن، سەرتىمدە تۇرامىن!
قىزى قانشاما جالىنىپ جىلاپ-سىقتاسا دا تىڭداماستان، بىردەن ءپىراداردى شاقىرتىپ، كەدەي مەن حانشايىمنىڭ نەكەسىن قيىپ جىبەرەدى.
نەكە قيۋ راسىمىنەن كەيىن كورول:
— كەدەيدىڭ ايەلى رەتىندە مەنىڭ سارايىمدا قالۋىڭا رۇقسات جوق. كۇيەۋىڭمەن بىرگە قايدا كەتسەڭ دە ءوز ەركىڭ! — دەيدى.
كەدەي مۋزىكانت ءۇن قاتپاستان، جاس كەلىنشەگىن جەتەلەپ قامالدىڭ قاقپاسىنا بەتتەيدى. حانشايىم اكەسىنىڭ سارايىنان العاش رەت سىرتقا جاياۋ شىعادى.
حانشايىم ءسويتىپ باسى سالبىراپ، كۇيەۋىنىڭ ارتىنان ەرىپ، تاستاق جولدىڭ شاڭىن بۇرقىلداتىپ جۇرە بەرىپتى.
ويپاتتار مەن قىرلاردى، سۇرلەۋلەر مەن سوقپاقتاردى باسىپ ءوتىپ جۇرە-جۇرە ءبىر نۋ ورماننىڭ شەتىنە ىلىنەدى.
ولار ابدەن شارشاعان سوڭ ءبىر كارى تەرەكتىڭ تۇبىنە دەمالۋعا وتىرعان كەزدە حانشايىم وسىناۋ سايالى ورمانعا قىزىعىپ كەتىپ كۇيەۋىنەن سۇرايدى:
— عاجاپ، كوكجيەكپەن استاسقان بۇل اسەم ورماننىڭ يەسى كىم بولدى ەكەن ءا؟
— بۇل ورماننىڭ قوجاسى — شىمشىقساقال.
ەگەر ونى مازاقتاماي، شىققان بولساڭ،
سەنىكى دە بولار ەد، مىنا ورمان، — دەيدى كۇيەۋى.
سوندا كەدەيدىڭ حانشايىم ايەلى:
— باسىم بوس ەگەر بولسا مەنىڭ،
شىمشىقساقالعا شىعار ەدىم! — دەپ جىلايدى. مۋزىكانت وعان كوزىنىڭ قيىعىمەن قاراپ قويادى، ءبىراق ۇندەمەيدى. ءسويتىپ ارى قاراي جۇرە بەرەدى.
ءسويتىپ جۇرە-جۇرە جاعاسىندا جاسىل قۇراعى جايقالعان سۋى مول وزەنگە جەتىپتى. سوندا حانشايىم تاعى سۇرايدى:
— ايدىن سۋ مەن كوك شالعىن كىمدىكى ەكەن ءا؟
— بۇل شالعىننىڭ قوجاسى — شىمشىقساقال.
ەگەر ونى مازاقتاماي، شىققان بولساڭ،
سەنىكى دە بولار ەد، مىنا شالعىن، — دەيدى سوندا كۇيەۋى.
— اتتەڭ، — دەيدى سوندا كوزىنىڭ جاسىن جۇتىپ حانشايىم. — بوستاندىق قولعا تيەر بولسا، شىعار ەدىم شىمشىقساقالعا!
مۋزىكانت قاباعىن ءتۇيىپ، باسىن شايقاپ قويادى، ءبىراق وعان ەشتەڭە دەمەيدى. ءسويتىپ ارى قاراي جۇرە بەرەدى.
اقىرى كۇن ۇياسىنا ەڭكەيگە كەزدە حانشايىم مەن كەدەي ءبىر ۇلكەن دە ساۋلەتتى قالانىڭ قورعانىنا كەلىپ جەتەدى. التىنمەن اپتالعان قاقپانىڭ ار جاعىندا بيىك مۇنارالار كوككە بويلايدى.
حانشايىم سوندا سۇرايدى:
— مىناۋ قاقپانىڭ ىشىندەگى مۇنارالى قالا كىمدىكى بولدى ەكەن؟
— بۇل قالانىڭ قوجاسى — شىمشىقساقال.
ەگەر ونى مازاقتاماي، شىققان بولساڭ،
بولار ەدى بۇل قالا سەنىڭ قالاڭ، — دەيدى سوندا كۇيەۋى.
سوندا ابدەن شىدامى تاۋسىلعان حانشايىم، قولىن كوككە كوتەرىپ بىلاي دەپ كوز جاسىن كولدەتىپتى:
— باس بوستاندىق قايتادان تيسە قولعا،
بارار ەدىم جارى بولىپ شىمشىقساقالعا!
مۋزىكانتتىڭ شىدامى تاۋسىلىپ، قاتتى اشۋلانادى:
— ەندەشە، تىڭدا اينالايىن! — دەيدى حانشايىمعا، — سەنىڭ الدەكىمگە كۇيەۋگە شىقپاعانىڭا وكىنىپ، زارلانىپ كەلە جاتقانىڭ ماعان مۇلدە ۇناپ تۇرعان جوق. الدە مەن تالعامىڭا تاتىمايتىن جامان اداممىن با؟
حانشايىم ۇندەمەدى. بۇدان سوڭ ولار بىر-بىرىمەن سويلەسپەستەن قالانى ارالاپ جۇرە بەرەدى. اقىرى قالانىڭ ەڭ ارعى شەتىندەگى بەلۋاردان جەرگە باتقان كىپ-كىشكەنتاي ەسكى ۇيشىككە كەلىپ جەتىپتى. مۇنى كورگەن حانشايىمنىڭ جۇرەگى اۋزىنا تىعىلادى. اقىرى كۇيەۋىنە يمەنە قاراپ بىلاي دەپ سۇرايدى:
— و، قۇدايىم، بۇل قاۋساعان ەسكى ۇيشىك كىمدىكى؟
— بۇل مەنىكى، ياعني سەنىكى! — دەپ پاڭدانا جاۋاپ بەرەدى مۋزىكانت قيسايعان ەسىكتى اشىپ جاتىپ، — بۇل ەكەۋىمىزدىڭ ءۇيىمىز، ءبىز ەندى وسىندا بىرگە تۇراتىن بولامىز. كىر! — دەيدى.
ماڭدايشاسى تىم الاسا ەسىكتەن ەنگەن كەزدە باسىپ سوعىپ الماس ءۇشىن حانشايىمنىڭ يىلىپ-بۇگىلۋى قاجەت بولدى.
— قىزمەتشىلەر قايدا ءجۇر؟ — دەپ سۇرايدى حانشايىم جان جاعىنا قاراپ.
— قايداعى قىزمەتشىلەر؟ — دەيدى سوندا كەدەي. — ءبارىن ءوزىڭ ىستەۋگە تۋرا كەلەدى. ءقازىر دەرەۋ وت جاعىپ، ماعان جەيتىن بىردەڭە ازىرلەپ جىبەر، قاتتى شارشادىم، ءارى قارنىم اش.
حانشايىمنىڭ شارۋاعا ەش قىرى جوق ەدى: وت جاعۋ، اس ءپىسىرۋدى مۇلدە بىلمەيتىن. اقىرى اش قالاتىن ەمەس، مۋزىكانتتىڭ ءوزى قيمىلداۋعا تۋرا كەلدى. جۇدەۋ داستارحاننان اس ىشكەن ولار ۇيىقتاپ دەمالۋعا كىرىستى.
كۇيەۋى تاڭەرتەڭ حانشايىمدى ەلەڭ-الاڭدا وياتىپ الادى:
— قانەك، تۇر قازان-وشاق يەسى! سەنىڭ جۇمىسىڭدى ىستەپ بەرەتىن ەشكىم جوق!
كەلەسى كۇندەردى دە ولار وسىلاي كۇيبەڭ تىرشىلىكپەن وتكىزەدى، اقىرى ازىق-تۇلىك قورى دا تاۋسىلىپتى. وسى كەزدە ەرى حانشايىمعا بىلاي دەپ بۇيىرادى:
— ال، زايىبىم! — ازداپ ۇيرەنىپ قالدىڭ. بۇل بوسقا وتىرۋ جاقسىلىق اكەلمەيدى. ءبىز تەك قانا ساتىپ الىپ جاتىرمىز. تابىسىمىز جوق. ەندەشە سەن سەبەت توقى. تابىسى از بولسا دا، قيىن جۇمىس ەمەس.
كۇيەۋى توعايدان تالدىڭ بۇتاقتارىن كەسىپ دايىنداپ، ءبىر قۇشاق قىلىپ ۇيگە الىپ كەلەدى. حانشايىم توقۋدى باستايدى، الايدا تالدىڭ قاتتى بۇتاقتارى ونىڭ نازىك ساۋساقتارىن جاراقاتتاپ، قاناتىپ تاستايدى.
— ال! — دەيدى ەرى، ونىڭ جۇمىسىنا قاراپ: — بۇل ىسكە دە ەبىڭ جوق ەكەنىن كورىپ تۇرمىن، — دەيدى جۇبايى، — بۇدان گورى ءجىپ يىرۋگە كىرىسكەنىڭ دۇرىس بولار؛ مۇمكىن توقىعاننان گورى يىرگەنگە ەبىڭ بار شىعار...
حانشايىم ءجىپ يىرۋگە وتىرادى، الايدا قاتتى ءجىپ ونىڭ جۇپ-جۇمساق ساۋساقتارىن ءجىپ قاجاپ، اپپاق قولى قىپ-قىزىل قانعا بويالدى.
— كوردىڭ بە، مىنە، ەشقانداي جۇمىسقا ەبىڭ جوق، — دەيدى كۇيەۋى، — جارايدى، تاعى ءبىر ۇمتىلىس جاساپ كورەيىك، — قىش قۇمىرالار مەن سازدان جاسالعان ىدىس-اياقتار ساتۋمەن شۇعىلدانامىز: سەن بۇل تاۋارلاردى بازارعا شىعارىپ ساتاسىڭ.
«قانداي ماسقارا! — دەپ ويلايدى حانشايىم. — ەگەر بازاردا اكەمنىڭ كورولدىگىنىڭ ادامدارى جۇرسە، وندا بالشىق ىدىستاردى ساتىپ وتىرعان مەنى كورسە، مازاقتاپ كۇلەتىن بولدى عوي!» ءبىراق شەگىنەرگە جول جوق ەدى، بوستان بوس اشىعىپ ولگەنشە، بازاردا تۇرعان ءجون دەپ تاپتى.
حانشايىمنىڭ بازارداعى العاشقى كۇنى ءساتتى ءوتتى: ونىڭ تاۋارلارىن ساتۋشىنىڭ سۇلۋلىعىنا بولا، الۋشىلار وتە كوپ بولدى... اۋزىنان شىققان باعاعا الىپ، ءتىپتى كەيبىرەۋلەرى اقشاسىن بەرگەنىمەن، قىش قۇمىراسىن الماستان كەتىپ جاتتى.
وسى تاپقان-تايانعاندارىنا كۇنەلتكەن ولار، ءبارىن تاۋىسقان سوڭ، كۇيەۋى تاعى دا كوپ قۇمىرا ساتىپ الىپ، ايەلىن بازارعا جۇمسايدى. حانشايىم بازاردىڭ ءبىر بۇرىشىنا قۇمىرالارىن اينالدىرا ءتىزىپ ورنالاستىرىپ، ساتا باستايدى.
قىرسىق شالعاندا، الدەقايدان كەنەت سالت اتتى ماس گۋسار شاۋىپ شىعا كەلىپ، قۇمىرالاردىڭ ورتاسىن قاق جارىپ وتە شىققاندا، ىدىستارى تۇگەل كۇل-پارشاسى شىعىپ سىنىپ قالىپتى.
— ەندى ءقايتتىم! — دەپ اھ ۇرادى ول، — كۇيەۋىم بۇل ءۇشىن قانداي سوگىس-جازا قولدانار ەكەن!
حانشايىم جۇگىرگەن بويى كۇيەۋىنە كەلىپ، بولعان جايدى باياندايدى.
— ساعان وسىنداي سىنىپ قيراعىش تاۋارمەن بازاردىڭ بۇرىشىندا وتىر دەگەن كىم بار؟ — دەپ رەنجيدى ءانشى، — جىلاپ-سىقتاۋدىڭ قاجەتى جوق! سەنىڭ ەشبىر جۇمىستى جارىتىپ ىستەيتىن ءتۇرىڭ كورىنبەيدى! ەندەشە بىلاي: مەن كورولدىڭ قامالىندا بولىپ، اس ۇيگە ىدىس جۋۋشى قاجەت ەمەس پە دەپ سۇرادىم. ولار ماعان سەنى سول جۇمىسقا الامىز دەپ ۋادە بەردى؛ تىم بولماعاندا ول جەردەن تاماعىڭدى تاۋىپ جەيتىن بولاسىڭ.
وسىلايشا كورىكتى حانشايىم ىدىس جۋۋشىعا اينالىپتى. ول اسپازدىڭ ايتقانىن ىستەپ، ىلعي قارا جۇمىستار اتقارادى. الجاپقىشىنىڭ تەرەڭ قالتاسىنا ۇلكەن قۇتىلار سالىپ قويادى دا، ءوز ۇلەسىنە تيگەن تاماقتاردىڭ قالدىعىن سوعان سۇڭگىتە بەرەدى. كەشكە ۇيگە بارعان سوڭ وسىمەن تاماقتاناتىن.
ىدىس جۋۋشى حانشايىم كۇيە باسقان قازانداردى قىرىپ، پەشتەن كۇل شىعارىپ جۇرگەندە، سارايدا ۇلكەن وقيعا — جاس كورولدىڭ ۇيلەنۋ تويىنا قىزۋ دايىندىق ءجۇرىلىپ جاتتى.
اقىرى سالتاناتتى كۇن دە كەلىپ جەتتى.
وزىنە تيەسىلى جۇمىستى بىتىرگەن حانشايىم دا اسۇيدەن ەپپەن شىعىپ، وزگە مالايلارمەن بىرگە الىستان بولسا دا كورولدىك تويدى كورمەككە سالتاناتتى زالدىڭ ەسىگىنەن سىعالاپ تۇرادى. شامدار سامالاداي جارقىراعان، بىرىنەن ءبىرى وتكەن اسەم، بىرىنەن ءبىرى وتكەن قىمبات كيىم كيگەن قوناقتار دا اعىلىپ كەلىپ جاتىر. حانشايىم بايعۇس ءوزىنىڭ قاتال تاعدىرىنا كۇرسىنە نالي تۇرىپ، وسىنداي كەمسىتۋشىلىك پەن كەدەيشىلىككە ۇرىندىرعان تاكاپپار، وركوكىرەك مىنەزىنە قارعىس ايتادى: «مەن ءوزىمدى كەشە عانا الەمدەگى ەڭ جوعارعى ادام ساناپ ءجۇر ەمەس پە ەدىم. ەندى كىممىن؟ تومەنگىنىڭ تومەنگىسىمىن...»
ۇلكەن-ۇلكەن ىدىستارمەن تاسىپ اكەتىپ بارا جاتقاندا ءيىسى عانا مۇرنىنا كەلگەن ءدامدى تاماقتاردىڭ جەلىنگەننەن قالعان قالدىعىن قىزمەتشىلەر لاقتىرعاندا، حانشايىم ولاردى ۇيىنە اكەتۋ ءۇشىن قۇتىلارىنا جيناي بەرەدى.
كەنەت زالدىڭ ەسىگى اشىلىپ، ماقپال مەن اتلاس كيىپ، موينىنا التىن القا سالعان حانزادا شىعادى.
ول ەسىك الدىندا تۇرعان سۇلۋ حانشايىمدى كورىپ، قولىنان تارتىپ، بيگە شاقىرادى. ءبىراق بايعۇس قىز حانزادانىڭ بەتىنە قاراۋدان تايساقتاپ، باسىن كوتەرمەپتى. حانشايىم ونىڭ ءوزىن تانىپ قويماۋىن ىشتەي تىلەيدى! سەبەبى، بۇل حانزادا وتكەندە ءوزى كۇلكىگە اينالدىرىپ قايتارعان شىمشىقساقال، — شىمشىقساقال كورولدىڭ ءدال ءوزى ەدى!
ونىڭ قولىنان سىتىلىپ شىعۋ قيىن ەدى. قىزدىڭ تارتىنعانىنا قاراماستان شىمشىقساقال ىدىس جۋۋشى قىزدى زالدىڭ ورتاسىنا كۇشپەن جەتەلەپ اپارادى...
وسى كەزدە ونىڭ الجاپقىشىنىڭ باۋى ءۇزىلىپ كەتەدى. قۇمىراسى قالتادان ۇشىپ ءتۇسىپ، ەدەنگە بىت-شىتى شىعادى. سۇيىق تاماق، قويۋ تاماق، شالا مۇجىلگەن سۇيەك-ساياق جان جاققا شاشىلادى.
كورول سارايىنىڭ قابىرعاسى قارقىلداعان كۇلكىدەن جارىلىپ كەتە جازدايدى. بايعۇس قىز جەردىڭ تەسىگى بولسا كىرىپ كەتەردەي قاتتى قورلانىپ، ۇيالىپتى.
ۇياتتان ورتەنگەن قىز ەكى الاقانىمەن بەتىن باسىپ الىپ، سىرتقا قاراي شىعا قاشادى.
ءبىراق باسپالداقتا وىن الدەكىم قۋىپ جەتىپ، يىعىنان سۇيەپ وزىنە قاراتادى.
حانشايىم باسىن كوتەرىپ قاراسا، الدىندا تۇرعان تاعى دا الگى شىمشىقساقال كورول ەكەن! ول قىزعا جۇمساق ۇنمەن بىلاي دەپتى:
— قورىقپا! سەن شىنىمەن مەنى تانىمادىڭ با؟ الگى ساعان ۇيلەنىپ، قالانىڭ شەتىندەگى ەسكى ۇيشىكتە بىرگە تۇرعان مۋزىكانت — مەن بولاتىنمىن. بازاردا ساتىپ وتىرعان بارلىق قۇمىراڭدى سىندىرىپ كەتكەن ماس گۋسار دا مەن بولاتىنمىن. ساعان دەگەن ماحابباتىم ءۇشىن مەن كيىمىمدى وزگەرتىپ، سەنى ءوزىمدى مازاقتاپ قورلاعان جولمەن الىپ ءجۇرىپ ءوتتىم. قورلانۋ، مازاق بولۋ دەگەننىڭ ءدامى قانداي اششى بولاتىنىن ساعان سەزىندىرگىم كەلدى. سەنىڭ كەۋدەڭدەگى جۇرەگىڭ دە اسەم ءجۇزىڭ سياقتى نۇرلانعانىن قالاپ ەدىم.
حانشايىم سوندا وكسي جىلاپ بىلاي دەپتى:
— اتتەڭ، بارىنە كىنالى ءوزىممىن. مەن سىزگە جار بولۋعا لايىقتى جان ەمەسپىن...
كورول حانشايىمنىڭ ءسوزىن اياقتاتپادى:
— سابىر ەت، قىمباتتىم، قيىندىقتىڭ ءبارى ارتتا قالدى. ال، ەندەشە، ءدال ءقازىر ەكەۋىمىزدىڭ ۇيلەنۋ تويىمىز باستالسىن!
سول-اق ەكەن، ساراي قىزمەتشىلەرى كەلىپ حانشايىمعا، اسىل تاستارمەن زەرلەنگەن قىمبات كيىمدەر كيگىزەدى دە بۇدان دا ۇلكەن زالعا جەتەكتەپ اپارادى. كىرىپ كەلسە، ناعىز بەدەلدى قوناقتار وسىندا كۇتىپ وتىر ەكەن. ءتوردىڭ باسىندا — ءوزىنىڭ اكەسى، قارت كورول!
سارايعا جينالعانداردىڭ بارلىعى شىمشىقساقال كورول ەكەۋىنىڭ نەكەلىك وداعىنا باقىت تىلەپتى. ناعىز دۋماندى توي ەندى قىزدى. بي بيلەندى، ءان شىرقالدى.
سول تويعا سەن ەكەۋىمىزدىڭ قاتىسپاعانىمىز عانا وكىنىشتى...
اۋدارعان اسىلبەك بايتان ۇلى
You Might Also Like
-
ءبىر قويشىنىڭ جەتى ۇلى بولىپتى. ايەلى ەكەۋى ءبىر قىزدارى بولۋىن قاتتى ارمانداپتى. جەتى ۇلدان سوڭ كوپتەن كۇتكەن قىزى دۇنيەگە كەلگەندە، ولار قاتتى قۋانىپتى! شاقالاق وتە كىشكەنتاي ءارى ءالجۋاز بولىپتى. كى...
-
جولدا كەلە جاتسام، ارتىمنان ايقاي سالعان داۋىس ەستىلدى، قاراسام باقتاشى بالا ەكەن. ول جازىق دالادا ايقايلاپ، بىردەڭە دەپ قول بۇلعاپ ماعان قاراي جۇگىرىپ كەلەدى. بۇرىلىپ قاراسام تۇزدە ەكى قاسقىر قاشى...
