InfoHub Logo

مەنىڭ قارت اتام بار ەدى. مەن ول كىسىنىڭ جالعىز ۇلىمىن. سوندىقتان دا مەن اۋىرىپ، سىرقاتتانسام، اتامنىڭ دەگبىرى كەتە باستايتىن. ول كىسى ىستىقتان وتە قورقاتىن ەدى. ىستىق شىلدەدە اياعىنا شۇلعاۋ، ءماسى كيىپ، ونىڭ سىرتىنان بايپاقتى ەتىك كيەتىن. ۇستىندە ۇلكەن كۇپى، كۇپىنىڭ سىرتىندا ۇزىن شەكپەنى بولاتىن.

شىلدەنىڭ ىستىق كۇنىندە وسى كيىمدەرىمەن ءجۇرىپ سيىر باعادى. سورلى قامقورشى اتا مەنىڭ اۋىرىپ-سىرقاماعانىما سونداي تىلەكتەس، سونداعى ماعان ىستەيتىن جاردەمى: ىستىقتان قالاي ساقتانۋ كەرەك جونىندە، ماعان دا ءوزىنىن ىستىق كۇندە كيەتىن قالىڭ كيىمدەرىن كيگىزەتىن.

مەن دە ىستىق كۇندە كۇپى، باسىما بورىك كيىپ، بەلىمدى بۋىنىپ الىپ جۇرۋگە ابدەن ۇيرەنىپ الدىم. ءوي، وتە اۋىر - اق بولادى. ىستىققا سامايىمنان بىرشىپ تەر ساي - ساي بولىپ اعادى دا تۇرادى. ابدەن پىسىنايمىن، ءبىراق كۇن وتپەيتىن سياقتى. راسىندا، كۇننىڭ ىستىعىنان كۇپىنىڭ ىستىعى قيىن، ءبىراق كوڭىلگە مەدەۋ.

ءسويتىپ ءجۇرىپ سولەكەت - اقپىن، ەش نارسەگە ىڭعايىم جوق. جانە قورقاقپىن. ءبىر بالامەن بايقاۋسىزدا كەرىسىپ قالسام دا، ءبىر بالاعا بايقاۋسىزدا ءبىر قاتتىراق ءسوز ايتسام دا، اپىر-اي، وسىنىڭ اياعى نەگە سوعار ەكەن، نە بولىپ قالار ەكەن دەپ وز-وزىمنەن سەسكەنىپ، جۇرەگىم تىتىرەيتىن دە تۇراتىن.

وتەۋباي ەكەۋمىز قۇرداس بولدىق. راسىندا، ول مەنىڭ جاقسى جولداسىم ەدى.

ونى جاقسى كورەتىن ەدىم، ماعان بالالاردىڭ ءبارى شىلدەنىڭ كۇنىندە كۇپى كيەسىڭ دەپ كۇلگەندە، ول كۇلمەيتىن ەدى، قايتا مەنى قورعايتىن.

ونىڭ سيراعى ءتىلىم-تىلىم بولاتىن، تابانىنىڭ دۇڭكيىپ ىسپەگەن جەرى، تىكەن كىرمەگەن جەرى بولمايتىن. وتەۋبايدىڭ قول-اياعىنىڭ كۇسى ءبىر ەلى بولاتىن دا، ال مۇرنىن ءسىڭبىرۋدىڭ ورنىنا، قورق ەتكىزىپ كويلەگىنىڭ جەڭىمەن ءبىر سيپاپ قالاتىن، سوندىقتان دا ونىڭ جەڭى قاق-قاق بوپ قىسقى كۇنگى مۇز استاۋدىڭ ماڭىنداي جىلتىراپ تۇراتىن ەدى.

ول يت تالاستىرۋدى، تۇندە قوراداعى قويدى ۇركىتۋدى، ەپتەپ رەتى كەلسە جاقسى جەڭگەيلەردىڭ ايران، قايماقتارىن ۇرلاۋدى دا ونشا جەك كورمەيتىن.

سول وتەۋباي ءبىر كۇنى تاڭ سارىدەن قىستاۋدان اسىق اكەلەيىك، مەنىڭ قويمادا اسىعىم بار دەپ مەنى ەرتىپ شىقتى.

كۇن سونداي ىستىق. اۋىل مەن قىستاۋدىڭ اراسى 15 شاقىرىمداي. مەنىڭ ۇستىمدە قورجيعان كۇپىم، باسىمدا بوركىم بار، كيىمىم قالىڭ، ەكەۋمىز ارالاماعان قىستاۋىمىز جوق، ءبىر اسىق تا تابا المادىق. ەكەۋمىز دە ابدەن شارشادىق. اۋىلعا قايتىپ، جارىم ورتاعا كەلگەندە مەن جۇرە الماي قالدىم. اڭداسام، ول وتىرىك ايتىپتى.

جولدا كەلە جاتىپ مەن وتەۋبايعا رەنجىدىم.

ءبىراق وتەۋبايعا رەنجىپ قاتتى سوزدەر ايتقانىم دا قۇرسىن، تىنىشىم سونشا كەتە باستادى. ءتىپتى، راسىن ايتقاندا، وسىنىڭ تۇبىنەن بىردەڭە شىعىپ كەتە مە دەگەن ويلار ءوزىمدى بىج-تىج ەتتى. جۇرەگىم ءدىر-دىر ەتەدى. قورقىنىشتىڭ قۇشاعىنا ەندىم.

مىنە، وسى سياقتى مەنىڭ سىلبىر مىنەزدەرىم، قورقاقتىعىم، باتىلىم بارمايتىندىق كۇن ساناپ ۇلعايا بەردى.

مەن بەرى كەلگەن سوڭ وقۋعا ءتۇستىم. اجەپتاۋىر ءبىلىم الىپ، كىتاپحانالارمەن ەپتەپ بايلانىس جاساي باستادىم. وقىپ جۇرگەندە دە دارا ءجۇرۋ مەنىڭ باسىمدا بولدى. دەگەنمەن كوركەم ادەبيەت وقۋدى جانىم سۇيەدى.

ءسويتىپ كىتاپحانادان «قۇنداقتاعى ادام» دەگەن ءبىر اڭگىمەنى وقىدىم. وقىپ وتىرىپ ءبىراز كەيىدىم. ءبىراق باس الماي ءبىر رەت وقىپ شىعىپ، تاعى ءبىر رەت وقىدىم. تاعى وقىدىم. مەن اڭگىمەگە اڭ-تاڭ بولدىم، مەنىڭ ناعىز مىنەزدەرىمدى بىرەۋ جازىپتى دا قويىپتى. ءتىپتى مەنىڭ كۇپى كيەتىنىم سياقتى قابات-قابات پالتو كيەدى دەيدى. ونى قويشى، مەنىڭ قورقاقتىق مىنەزدەرىمدى؛ اپىراي وسىنىڭ اياعى نەگە سوعار ەكەن دەپ تىتىرەيتىنىمە دەيىن جازعان. تەك مەنىڭ وبرازىمدى بەرگەن دە قويعان. ءتىپتى مەنىڭ جۇرەگىمدى، قولقامدى ارالاپ شىققان ادام سياقتى.

مۇنداي ۇيالماسپىن! ەسىمنەن ءالى قالمايدى. ۇيالعانىمنان اڭگىمەنىڭ اۆتورىن ىزدەدىم.

اپىراي، قانداي ينجەنەر ەكەن وسىنى جازىپ جۇرگەن دەدىم.

اڭداسام انتون پاۆلوۆيچ چەحوۆتىڭ اڭگىمەسى ەكەن. مەن ءۇشىن ۇلكەن ساباق بولدى. الدىڭدا اينا تۇرعاندا بەتىڭە جۇققان كۇيە بولسا، اينادان كورىپ، ءسۇرتىپ تاستامايسىڭ با؟ سول سياقتى بۇل اڭگىمە كىسىنىڭ مىنەز-قۇلقى كورىنەتىن كەۋدەنىڭ ايناسى ەكەن. مەن ءوزىمدى ءوزىم كورىپ ۇيالدىم. ءسويتىپ، مەنىڭ مىنەزىمە ءتىل جەتپەستەي جاڭالىق پايدا بولدى.

---