اعا
جاباي قىزعالداقتى كوپ جۇلدى. بوركىنىڭ ماڭدايىنا دا، جاعاسىنا دا قىستىرىپ الدى. كوكتەمنىڭ تۇڭعىش گۇلىنە قۋاندى. جوڭكىلگەن ءمولدىر ساعىمنىڭ ارعى جاعىندا ورمان مۇنارتادى. ۋىسىنداعى ءبىر توپ سارعالداقتى ماندايىنا قويىپ، كۇن جاققا قاراپ تۇر ەدى، ءدوڭ استىنان ءبىر توپ تراكتور شىعا كەلدى. كابينادان باسىن شىعارىپ العان جاس جىگىت كۇلىپ كەلەدى. كولىن سوزىپ بىردەڭە دەيدى. تراكتور توقتادى. جاباي قىزعالداقتى ۇسىنا بەردى. بيىككە قولى جەتپەدى. تراكتورشى جىگىت قارعىپ ءتۇسىپ، شوق گۇلدى الدى. بەتىنە باسىپ يىسكەدى دە، ەڭكەيىپ بالانى قۇشاقتادى.
— كوپ جاسا، بالاقاي! مەنىمەن بىرگە جەر جىرتۋعا بارعىڭ كەلە مە؟
جاباي باسىن يزەدى.
— نەسى بار، كەتتىك ەندەشە!
تراكتورشى جابايدى كوتەرىپ اپارىپ، جۇمساق ورىندىققا وتىرعىزدى دا، ريچاگتاردى قوزعاپ قالدى. تراكتور جۇلقىپ الا جونەلدى. جاباي تەرەزەدەن سىرتقا قارادى. تراكتور سۇمدىق شاپشاڭ كەلە جاتقان سىقىلدى.
— كانە، بالاقاي، تانىسىپ قويالىق. مەنىڭ اتىم — رافيك. تاتارستانپان كەلدىم. ا ل سەنىڭ اتىڭ، كىم؟
— جاباي.
— مىنە، ءبىز تانىسىپ الدىق. وقيسىڭ با؟
— جوق.
تراكتور ءدوڭ ۇستىنە شىعىپ توكتادى. بۇل جەردەن بۇكىل دالا كورىنەدى ەكەن. دالادا اق سەلەۋ تولقيدى. رافيك ارتىنداعىلارعا داۋىستادى:
— وسى جەردەي باستايمىز، دايىنسىڭدار ما؟
— دايىنبىز!
الگىندە عانا تىنىش جاتقان بوز دالا ۇستىندە جالپاق قارا جول قالىپ جاتىر. جاباي قوپارىلعان قارا شىمدارعا تاڭدانادى. رافيك العاشقى ءىز تارتىلىپ بولعانشا مويىن بۇرعان جوق، ءتىل دە قاتپادى. اسپان تۇستەس كوك كوزىن قيان شەتتەگى جالعىز اعاشتان اۋدارمادى. نىسانادان اۋىتقىسا، جول قيسايىپ كەتەتىن سياقتى.
— مىنە، ءبىز بولاشاق ەگىندىكتىڭ شەتىنە شىقتىق، — دەدى رافيك، كوڭىلدەنىپ. تراكتور كەيىن بۇرىلدى. بۇيرا جال بورازدا قاتارى كەڭەيىپ كەلەدى.
— قاپ، ويىما كەلسەشى! — دەدى رافيك، ءبىر كەزدە سانىن ءبىر سوعىپ. سونان سوڭ نان، كونفەت الىپ، جابايدىڭ الدىنا قويدى.
— ال، جاباي!
جاباي ءبىر ءتۇيىر كامپيتتى اۋزىپا سالدى.
— رافيك، جو-جوق، رافيك اعا.
— ءيا؟
— تاتارستاننان كەلدىم دەدىڭىز عوي، تاتارستان الىستا ما؟
— ءيا، الىستا.
— ىم. مەن سەكىلدى ىنىلەرىڭىز بار ما؟
— مەندە ءىنى دە، اعا دا جوق...
«ءوزى زەرەك ەكەن» دەپ، رافيك سۇيسىنە قاراپ ەدى، جاباي قالعىپ وتىر ەكەن. رافيك، باسىنا بەشپەتىن جاستاپ، جۇمساق ورىندىققا جاتقىزدى. ءسويتتى دە، قاننەن قاپەرسىز ۇيقتاپ كەتكەن ءسابيدىڭ ماڭدايىنان سيپادى.
جاباي كەشكە رافيكتى ۇيىنە ەرتىپ كەلدى. قاتتى قوبالجىپ وتىرگان وسپان قارت پەن ساليحا كەمپىر قۋانىپ، بايەك بوپ ءجۇر.
— قۇلىنىم-اۋ، قايدا ءجۇردىڭ؟ سەنى ىزدەپ بارماعان جەرىمىز جوق.
— مىنا رافيك اعا ەكەۋمىز جەر جىرتتىق! — دەدى جاباي، سورايعان ۇزىن جىگىتتىڭ سانىنان قۇشاقتاپ.
سول كۇننەن باستاپ جۇرت رافيكتى جابايدىڭ اعاسى دەپ اتاپ كەتتى.
You Might Also Like
-
ءال-فارابي اتىنداعى قازاق ۇلتتىق ۋنيۆەرسيتەتى – ەلىمىزدەگى، ءتىپتى الەمدىك ارەنادا قازاقستاندى لايىقتى تانىتاتىن ەلدىڭ الدىڭعى قاتارلى جوعارى وقۋ ورىندارىنىڭ ءبىرى. ءوزىنىڭ مارتەبەسى مەن اسەم كام...
-
العاش رەت قازاقستاندىق تەڭگە 1993 جىلى 15 قاراشادا اينالىمعا ەنگىزىلدى. سول ۋاقىتتان بۇل كۇن رەسمي تۇردە ۇلتتىق ۆاليۋتا كۇنى رەتىندە اتالىپ كەلەدى. بۇل ماقالادا قازاقستاننىڭ ۇلتتىق ۆاليۋتاسى - ...
