الاڭداعى ساعات
ۋاقىت — ءۇش جارىم شاماسى.
جۇت جەتى اعايىندى دەگەن راس. مەن جۇمىسسىز جۇتاپ، سوقىر تيىنسىز سوپيىپ وتىرمىن. ونىڭ ۇستىنە — عاشىقپىن. ونىڭ ۇستىنە — مەنى ەكى كىسى سوتقا بەرىپ سورلاتقالى جاتىر. شىن بار-اۋ، ەگەر ازاپ-سور لوتەرەياسى شىعارىلىپ وينالا قالسا، ءدال بۇدان اسقان ءىرى ۇتىستىڭ بولۋى ەكىتالاي. ول ول ما، بۇ جارىق دۇنيەدەگى اۋرۋ اتاۋلىنىڭ قارعىس اتقان ەڭ جەكسۇرىنى — گەمورروي بولسا، ول دا ماعان بۇيىردى.
ماعان قارسى قوزعالعان سوت ءىسى نەمەنە دەسەڭىزدەر، — ءدال سوندا سىزدەر قىزىعاتىنداي دانەڭە جوق. تەك پروكۋروردىڭ مەنى تۇرمەگە تۇپ-تۋرا جيىرما ەكى جىل قاماپ قويۋدى تالاپ ەتكەنىن بىلسەڭىزدەر بولعانى.
ودان دا ءوزىمنىڭ قالايشا جۇمىسسىز قالعانىمدى ايتىپ بەرەيىن.
اپتاسىنا ءجۇز لير جالاقى بەرەتىن ءبىر جەردە جۇمىس ىستەپ ءجۇردىم.
ءبىر كۇنى قوجايىنىم:
— جۇمىسىمىز ءجيدىپ بارادى، سەنىڭ جالاقىڭدى ەلۋ ليرگە شەگەرمەسەم بولمايدى، — دەدى.
كەلەسى اپتادا:
— جۇمىس مۇلدە وڭباي كەتتى، سەنىڭ جالاقىڭدى جيىرما بەس ليرگە شەگەرەمىن، — دەدى.
ارادا اي وتەر-وتپەستە:
— ساعان ەندى اپتاسىنا ون لير عانا جالاقى تولەيمىن، — دەدى.
مەن تاڭدانايىن دەدىم. ءاي، مەنىڭ بۇل قوجايىنىم جالاقىمدى اقىرىندا نەشە ليرگە دەيىن شەگەرە الار ەكەن، ءا؟ ال ول اقىرىندا:
— ساعان سوقىر تيىن دا تولەي المايمىن، — دەدى.
— وعان نەسىنە ناليسىز؟ جالاقىسىز-اق ىستەي بەرەمىن عوي، — دەدىم.
سول-اق ەكەن:
— جالاقىسىز جۇمىس ىستەيتىن ميعۇلادان نە قايىر! — دەپ بارقىراپ جونەلدى.
ءسويتىپ، مەنى شىعارىپ جىبەردى.
مەنىڭ ورنىما اپتاسىنا ءجۇز ەلۋ لير تولەيتىن بولىپ باسقا بىرەۋدى الدى. ماعان بەرگەن مىنەزدەمەسىنە: «جۇمىستى جالاقىسىز-اق ىستەيدى»، — دەپ جازىپ قويدى دا، سودان بەرى مەن جۇمىس تابا الماي ءجۇرمىن.
اقشانىڭ الەگىن ءبىر-اق اۋىز سوزبەن ايتىپ بەرۋىمە ابدەن بولادى. ءىشىم ۇلىپ، ىشەگىم ءتۇيىلىپ قالعالى بۇگىن، مىنە، ەكى كۇن.
بارىنەن قيىنى ماحابباتتىڭ ماشاقاتى بوپ تۇر. مەنىڭ عاشىق بولعانىم — ون سەگىزدەگى قىز، بۇكىل ستامبۋلعا ايگىلى ەركەشورانىڭ ناق ءوزى. ونىڭ سۋقانى سۇيمەيتىن جالعىز ەركەك — مەنمىن. ول مەنىڭ ءبىر دە ءبىر حاتىما جاۋاپ قايتارعان جوق.
مەن گەموررويىمدى دا، جيىرما ەكى جىلعا جاپپاقشى پروكۋرورىمدى دا، جۇمىسسىزدىعىمدى دا، ءىشىمنىڭ ۇلىپ جۇرگەنىن دە ۇمىتىپ كەتتىم. زار جىلاعان جۇرەگىم باسقانىڭ ءبارىن ۇمىتتىردى. اسىلىپ ولە سالعىم كەلدى. عاشىعىمدى اڭدىپ ءجۇرىپ ۇستاپ الامىن دا، اقىرعى مۇڭىمدى شاعامىن. ەگەر ول: «سەنىڭ قيقاعىڭدى كوتەرە بەرەتىن ەسسىز قىز مەن ەمەسپىن» دەسە، مەن دە قاراپ قالمايمىن، ونىڭ سىلەكەيىن مالداناتىن سورلىلاردىڭ ءبىرى ەمەس ەكەنىمدى ايتىپ سالامىن. مەن ونى ءولتىرۋدى ويلامايمىن دا، وعان قىرىق جەردەن پىشاق سالمايمىن دا. ءبىراق ءوزىمدى ءوزىم ءولتىرىپ تىنىش تابامىن.
ءبىر كۇنى باسپالاپ توسىپ ءجۇرىپ ونى كوشەدە قارسى كەزدەستىردىم دە.
— مەلەك، سۇيىكتىم... — دەي بەرىپ ەدىم، ول ءسوزىمدى اياقتاتپاستان:
— ەرتەڭ ترامۆايدىڭ بايازيد ايالداماسىندا كەزدەسەلىك، — دەدى.
قۋانعانىمنان جۇرەگىم جارىلا جازدادى.
— اح! — دەدىم، اۋزىمنان جالىن بۇرق ەتىپ، جۇرەگىمنىڭ تۇسىن قوس قولداپ باسىپ. — ءوڭىم بە بۇل، ءتۇسىم بە؟! «ەرتەڭ» دەدىڭ بە، سوندا قاشان، سۇيىكتىم؟
— تۋرا وندا. ترامۆايدىڭ بايازيد ايالداماسىندا، — دەدى دە، ساۋلەم سىلاڭداپ كەتە باردى.
«ساعات وندا، ساعات وندا!» — دەپ كۇبىرلەي بەردىم، كۇبىرلەي بەردىم.
— نە دەپ كۇبىرلەپ تۇرسىڭ؟ — دەپ قالدى الدەكىم.
ەسكىكوز جولداسىم ەكەن.
— ەي، باۋىرىم-اي، كورەسىنى گەموررويدان كورىپ تۇرمىن عوي، — دەدىم.
ول ماعان ۆيزيت كارتوچكاسىن ۇسىندى.
— ەرتەڭ ماعان كەل، مەن ءبىر ءدارى بەرەيىن، اۋرۋىڭنان ادا-كۇدە ايىعىپ، تۋرا ويناقتاپ كەتەسىڭ.
— قاي كەزدە بارايىن؟ — دەدىم. — ساعات وندا بارا المايمىن، ءبىر جەردە اسا ماڭىزدى شارۋام بار.
— ەندەشە ون بىردە كەل! — دەدى ول...
«بۇل قىز مەنى باقىتتى ەتەدى ەكەن، — دەپ ويلاندىم مەن. — كوپتەن ۇزدىگىپ كۇتىپ جۇرگەن جاۋابىمدى الۋمەن بىرگە گەموررويىما شيپا ءدارى دە تابىلاتىن بولدى. ماحابباتتىڭ قۇدىرەتى شەكسىز-اۋ!»
مەن: «شىركىن، ماحاببات! شىركىن، ماحاببات!..» دەپ كۇبىرلەپ كەلە جاتىپ، باياعىدا وزىممەن قىزمەتتەس بولعان ءبىر تانىسىممەن سوعىلىسىپ قالدىم.
— يە، جۇمىس تاپتىڭ با؟ — دەدى ول.
— جوق، — دەدىم كۇمىلجىپ.
— ەرتەڭ ماعان كەل، جۇمىسقا ورنالاستىرامىن، اپتاسىنا ەكى ءجۇز لير الاتىن بولاسىڭ، — دەپ توبەمدى كوككە تيگىزدى.
قۋانعانىمنان جىندانىپ كەتە جازدادىم.
— ساعات وندا بارا المايمىن، ون بىردە دە... — دەپ كۇبىرلەدىم.
— ەندەشە ون ەكىدە كەل. ءارى بىرگە تاماقتانامىز.
بۇل ءومىردىڭ ءبىر اينالدىرسا شىر اينالدىراتىن قىرسىعى عانا ەمەس، ءبىر جەلپىنتسە جەلكەنىڭدى تۇسىرتپەيتىن قىزىعى دا بار ەكەن. قىز مەنىڭ باقىتىم بولدى. الاڭنىڭ تاپ ورتاسىنا تۇرا قالىپ: «و، ماحاببات، سەن قانداي قۇدىرەتتى ەدىڭ!» دەپ اسپاندى تەڭسەلتە ايعايلاعىم كەلدى.
— سالەم بەردىك! — دەدى تاعى ءبىر تانىسىم.
— سالەم الدىق! — دەدىم مەن.
— ءسىرا، قالتاڭ تەسىك-اۋ، ءا؟ — دەدى ول.
— ونى قايدان ءبىلدىڭ؟
— اقشادان جۇرداي بولعاندا كىسى وزىمەن ءوزى سويلەسەتىندى شىعارادى.
— تاپتىڭ. مەندە سوقىر تيىن دا جوق!
— ەرتەڭ ماعان كەل، بەس ءجۇز لير بەرەيىن. كەيىن، بايىعاندا قايتارارسىڭ.
— ساعات وندا بارا المايمىن، ساعات ون بىردە دە، ون ەكىدە دە...
— ەكىدە كەل!
جارتى ساعاتتىڭ ىشىندە وسىنشا جاقسىلىققا كىم كەنەلىپ كوردى ەكەن! قۋانعانىمنان بيلەي جونەلدىم.
— و، دوستىم! — دەپ كەلىپ بىرەۋ باسسالدى.
قاراسام، بالا كەزدەگى دوسىم! كورىسپەگەنىمىزگە تالاي جىل بولعان. ول بىردەڭە دەۋگە وقتالا بەرگەندە-اق مەن:
— سەن ادۆوكاتسىڭ عوي؟ — دەدىم نىق ۇنمەن.
— ونى قايدان بىلەسىڭ؟
— ماسەلە سولاي بوپ تۇر. ماعان ادۆوكات كەرەك. سەن مەنىڭ قورعاۋشىم بولاسىڭ.
— ءيا، مەن ادۆوكاتپىن. سەن سوتتى بولىپ ءجۇرسىڭ بە؟
— ءيا، جاعداي ونشا ەمەس.
— ەرتەڭ ماعان بيۋروعا كەل، ءىسىڭدى قولعا الايىن. سەنەن اقى سۇرامايمىن.
— ەرتەڭ ساعات ەكىگە دەيىن قولىم تيمەيدى.
— ۇشتە كەل!
جانىمدى جاعامنان العان جوقشىلىق-تارشىلىق اتاۋلىنى تۇگەل ۇمىتتىم. تاڭنىڭ اتۋىن تاعاتسىز توسىپ الەككە ءتۇستىم. تاڭ سىزات بەرە توسەگىمنەن ىرشىپ تۇردىم. نە اۆتوبۋسقا، نە ترامۆايعا تولەيتىن كوك تيىنىم جوق ونىڭ ۇستىنە ترامۆايدىڭ بايازيد ايالداماسىنا دەيىن جاياۋ بارۋىم كەرەك. مەنىڭ ءۇيىم، دالىرەك ايتسام: مەن جالداپ تۇرعان ءۇي سىماق ليەۆەند كۆارتالىندا. سۇيىكتىممەن كەزدەسۋىمە دەيىن ءوز ەسەبىم بويىنشا ءالى ەكى-ۇش ساعات بار. ايتسەدە، ۋاقىتتى تاعى ءبىر انىقتاپ الماققا ليەۆەند اۆتوبۋس ايالداماسىنداعى ساعاتقا قارادىم. ءوز كوزىمە ءوزىم سەنبەي، ەكى كوزىمدى دە سۇرتكىلەپ قايتا قارادىم. ءماسساعان! ون بەس مينۋتسىز ون! اۆتوبۋسقا، ءتىپتى تاكسيگە مىنە شاپسام دا، قۇس بوپ ۇشسام دا جەتىپ ۇلگىرەر ەمەسپىن. شىبىن جانىم شىرقىراپ كەتتى. ەكى وكپەمدى قولىما الىپ جۇگىرىپ كەلەمىن. «سورلى باسىم-اي! ەكى جىل سوڭىنان قالماي سورلاپ ءجۇرىپ ارەڭ يلىكتىرگەن قىزبەن كەزدەسۋگە كەشىگىپ قور بولدىم-اۋ!» — دەپ ويلاپ تا كەلەمىن.
زۋلاپ كەلە جاتقانىم سونشالىق، ەگەر سوڭىمنان قۋا مىلتىق اتسا، ەي، ونىڭ دا وعى ماعان جەتە الماس ەدى. «قارا باسىپ ۇيىقتاپ قالعانىم با؟ ۇيدەن ەرتە-اق شىققان جوق پا ەدىم؟» دەپ ويلاپ قويىپ، ماشينالاردى باسىپ وزىپ زىمىراپ كەلەمىن. سيراعىمدا حرونومەترىم بولسا، جولداعى جۇرت مەنىڭ الىس قاشىقتىققا جۇگىرۋدەن دۇنيەجۇزىلىك رەكورد جاساپ كەلە جاتقانىمدى كورەر ەدى. ازىرەيىلدىڭ ءوزى دە شاڭىما ىلەسە الار ەمەس!
مەدجيديەكويگە جەتكەن بويدا الاڭداعى ساعاتقا قارادىم. تۇپ-تۋرا ون ەكى! ءماسساعان، بەزگەلدەك! ليەۆەند پەن بۇل ەكى ورتاعا تاسباقا دا ءبىر-اق ساعات جۇرمەس پە ەدى! مەن ەكى ساعات ون بەس مينۋتتا ازەر جەتىپپىن! تروتۋارعا جاتا قالىپ، ءاسفالتتى باسىممەن توكپەشتەي باستادىم. جانى اشىپ جاپىرلاي قالعان جۇرت مەنى كوتەرىپ تۇرعىزدى.
— سىزگە نە بولدى؟ — دەسەدى.
مەنىڭ كوز جاسىم — كول.
— كەشىگىپ قالدىم! — دەپ كۇڭىرەندىم. — انە، ساعات ون ەكى. ال ساعات وندا مەنىڭ اسا ماڭىزدى كەزدەسۋىم بار بولاتىن.
— قايداعى ون ەكى؟ — دەپ تاڭداندى الدەكىم، — الاڭداعى ساعات توقتاپ قالعالى قاي زامان! ول تۇنگى ون ەكىنى كورسەتىپ تۇر.
— ءقازىر ساعات نەشەۋ؟
— سەگىزدەن اسا قويعان جوق!
ءارى قۋانعانىمنان، ءارى قالجىراعانىمنان تروتۋارعا قايتا سىلق ەتە ءتۇستىم. كەزدەسۋگە كەشىكپەگەنىمە شۇكىرشىلىك ەتتىم. جىن قاققانداي جۇگىرەمىن دەپ، سۋعا مالىپ مىلجالاپ العان تىشقانداي بولدىم. گەموررويىم دا ءۇزىپ اكەتىپ بارادى. اشتىقتان كوزىم قاراۋىتىپ، باسىم زەڭگىدى. ەسىمدى جيناي الماي ءبىراز جاتتىم.
امال نە، اقىرى سۇيرەتىلىپ ورنىمنان تۇردىم. مازاسىز ماحابباتىم دەمەپ تۇرعىزدى. اياق باسار شامام جوق. شيشليگە ءىلبىپ ارەڭ جەتتىم. الاڭداعى ساعاتىنا قارادىم دا، جاندارمەن ۇمتىلدىم. ونعا جيىرما مينۋت قانا قالىپتى. تاعى دا قۇيىنداتىپ جونەلدىم. گەمورروي دا، اشتىق تا، قاجىعانىم دا ادىرا قالدى. جول-جونەكەيگىنىڭ ءبارىن قاعىپ-سوعىپ قاڭىراتىپ كەتىپ بارامىن. قارسى الدىمنان قارالى كوش كەزدەسسە دە قاڭ جارىپ وتە شىققاندايمىن. ءبىر تۇستا ءبىر موتوسيكلدىڭ ۇستىنەن قارعىپ كەتتىم. كەدەرگىلى قاشىقتىققا جۇگىرگەن جاياۋ بايگەدەيمىن. حاربيەگە جەتكەنشە جانە ءبىر رەكورد جاساعان بولارمىن. ەكى ارادا ءۇش-تورت مينۋت قانا وتسە كەرەك ەدى، ءبىراق حاربيە الاڭىنداعى ساعات جەتى جارىم بوپ تۇر! «اسپانداعى كۇن توقتاپ قالدى ما، الدە مىنا ساعات توقتاپ قالدى ما؟!» دەپ اڭ-تاڭ بولدىم. ساعاتقا تەسىلىپ تۇرىپ قارادىم: ول توقتاماپتى، مينۋتتىق ءتىلى ىلگەرى ىرعىپ ءتۇستى. ساعات ءىلۋلى باعانعا ماس كىسىشە سىلق ەتىپ سۇيەنە كەتتىم. كوزىم بۇلدىراپ، جۇرەگىم اينىدى. ارى قاراي نە بولعانىمدى بىلمەيمىن. ەسىم كىرە بەرە ساعاتقا قاراسام، سەگىزدەن ءۇش مينۋت كەتىپتى.
ورنىمنان اۋپىرىمدەپ ارەڭ تۇردىم. سۇيىكتىممەن سۇحباتتاسۋىما دەيىن ءالى ەكى ساعات بار. ىلگەرى قاراي ءىلبىدىم. باسىم اينالىپ، گەموررويىم شانىشقىلاپ، ىشەك-قارنىم قوبىز تارتا باستادى. وقاسى جوق، ءبارى دە وڭدالادى. ساعات وندا ساۋلەشىممەن جولىعامىن. ساعات ون بىردە ءدارى الىپ ىشەمىن. ساعات ون ەكىدە الگى جولداسىم مەنى تاماققا تويعىزادى جانە جۇمىسقا ورنالاستىرادى! ساعات ەكىدە اناۋ جولداسىم ماعان قارىزعا اقشا بەرەدى. ال ساعات ۇشتە ادۆوكات جولداسىم مەنىڭ ىستەرىممەن اقى-پۇلسىز شۇعىلدانادى دا، بارلىق شارۋامدى رەتتەپ، جانىمدى تىنشىتادى!
مەن تاكسىم الاڭىنا جەتتىم. ساعاتقا قارادىم. نە كوردىم دەسەڭىزشى! ون بولىپتى. تۇپ-تۋرا ون! كوزىمدى تارس جۇمىپ الىپ تاعى دا تۇرا جۇگىردىم. قۇستاي ۇشىپ كەلەمىن، كۇبىرلەپ كەلەمىن.
«ساۋلەشىم! بىرەر مينۋت بولسا دا كەشىگىپ كەلشى! قىز دەگەندەر كەزدەسۋگە كەش كەلگەندى، جىگىتتەرگە توسقىزىپ قويعاندى جاقسى كورۋشى ەدى عوي! و، قىمباتتىم، تىم قۇرىسا ون مينۋت كەشىگىپ كەلشى!»
قارسى ۇشىراسقان توپ-توپ جۇرتتىڭ ارا-اراسىنان، استى-ۇستىنەن ءوتىپ زىمىراپ كەلەمىن.
كولدەنەڭدەگەن ماشينالاردىڭ بەرگى ەسىگىنەن زۋلاپ كىرىپ، ارعى ەسىگىنەن اتىلىپ شىعامىن.
جۇرت اۋزىن اشىپ قالىپ جاتىر.
— بايگەگە قوسىلعان جەلاياق شىعار، — دەدى الدەكىم.
— جوق، سپورتشىعا ۇقسامايدى. كيىمى كەلمەيدى.
— ءا، وندا باقىلاۋشىدان قاشىپ بەزىپ بارا جاتقان الاياق ساۋداگەر بولدى.
كوز الدىم بۇلدىراپ كەتتى. ەكى رەت وماقاسا قۇلادىم. ۋاقىتتى ولتىرمەۋ ءۇشىن ەكەۋىندە دە ەكپىنىممەن دومالاي تۇرەگەلدىم دە، جۇگىرە بەردىم. ءسويتىپ، قاراكوي الاڭىنا جەتتىم. الاڭداعى ساعاتقا قارادىم: التى جارىم! ە، باسە، وسىلاي بولسا كەرەك ەدى! مەن تاڭ اتار-اتپاستا شىقتىم ەمەس پە. ءقازىر ساعات ەڭ ارى كەتكەندە جەتى عانا بولۋى كەرەك. ءالى ءۇش جارىم ساعاتتاي ۋاقىتىم بار. ءۇستى-باسىمدى دۇرىستاپ الايىن. ايتپەسە، مىنا البا-جۇلبا كۇيىمدى كورسە، قىز بايعۇس تالىپ تا قالار.
مەن قادىكوي جاعاسىنا، كوپىرگە قاراي اياڭدادىم. تازا اۋادا ءبىراز سەرۋەندەپ، سەرگىپ الۋىم كەرەك. بارىپ كوپىردىڭ ءبىر جاقتاۋ تاقتايىنا جانتايدىم. ەندى ءبىراز جەر جۇگىرگەندە ون ەكى مۇشەم بورشا-بورشا بوپ، مۇلدە شاشىلىپ قالعانداي ەكەنمىن. ءسىرا، ءۇش كيلو، جوق، بەس كيلو سالماڭ جوعالتقان شىعارمىن. تاڭ اتقاننان بەرگى تاۋقىمەتتەرىم ەسىمە ءتۇسىپ، باسىمدى كوتەردىم. ايلاقتىڭ ساعاتىنا كوزىم ءتۇستى. ونعا ون-اق مينۋت قالىپتى!
بوگەمەڭدەر مەنى! جولدان بىلاي تۇرىڭدار! مەنىڭ جانىمدا ءتىپتى رەاكتيۆتى سامولەتتەرىڭنىڭ ءوزى تاسباقاداي-اق!.. كوپىردەگى سابىلىس ساپ تىيىلدى. بىرەۋلەر ايقايلاپ، ىسقىرىپ قالىپ جاتىر. پوليسەيلەر سوڭىما ءتۇسىپ بەردى. قۋىپ جەتپەكشى عوي، — دامەلەرىنىڭ زورىن! اتىپ وق تا جەتكىزە الماسسىڭدار! قاس قاعىم ساتتە ەمينەنيۋ الاڭىنان ءبىر-اق شىقتىم. ونداعى ساعات — ەكى جارىم! سورى قالىڭ ماڭدايىممەن تروتۋاردى سۇزە قۇلادىم. جىن بۋعانداي بوپ جەر تەپكىلەپ جاتىرمىن. ەندى نە بولدىم؟ قىزدان دا، دارىدەن دە، تاماقتان دا، جۇمىستان دا قۇر قالدىم. بارىنەن قيىنى: قارىزعا اڭشا بەرەيىن دەگەن قايران جولداسىما بارۋعا كەش قالدىم، ەندىگى بار-جوق ءۇمىتىم — ادۆوكات جولداسىم. سوعان كەشىگىپ قالماسام ەكەن! تاعى دا تۇرا جۇگىردىم. سيركەدجيگە قالاي جەتكەنىمدى ءوزىم دە بىلمەيمىن. ۆوكزالداعى ساعاتقا جالت قاراسام، تۇپ-تۋرا توعىز!
ءبىر تانىسىم كەزىگە قالدى.
— ساعان نە بولدى؟ — دەدى ول. — جەردەن شىققانداي جالبا-جۇلباسىڭ عوي؟
ساۋلەممەن جولىعا الماي سورلاپ كەلە جاتقان بەيباق باسىم وكىرىپ جىلاپ جىبەرە جازدادىم.
— نە بولعانىن سۇراپ قايتەسىڭ!.. — دەدىم. باستان-اياق ءبارىن ايتىپ بەردىم.
— دوستىم، سەن بەكەر ناليسىڭ، — دەدى ول، تىڭداپ العان سوڭ.
— نەگە بەكەر؟
ول ساعاتىنا قارادى:
— سەنىڭ ءالى جارتى ساعات ۋاقىتىڭ بار! ءقازىر توعىز جارىم عانا.
ەڭسەم ەزىلە ءبىر كۇرسىنىپ الدىم دا، ارى قاراي جىلجىدىم.
بايازيدكە جاقىنداعان سايىن اشتىعىم دا، شارشاعانىم دا، اۋرۋىم دا بىرتە-بىرتە ۇمىتىلىپ، جۇرەگىم تاعى تۋلاي باستادى.
ءسويتىپ، اقىرىندا ترامۆايدىڭ بايازيد ايالداماسىنا جەتتىم-اۋ. ايالداماداعى ساعاتقا قاراسام، — سەگىزدەن جيىرما مينۋت كەتىپتى. ۋنيۆەرسيتەت ەسىگىنىڭ وڭ جاعىنداعى ساعاتتا — ونعا ون سەگىز مينۋت قالىپتى. ال سول جاعىنداعى ساعاتتا — تۋرا توعىز جارىم.
سۇيىكتىمدى توسىپ تۇرا بەردىم. ونىڭ ماعان باقىت اكەلگەنىن، سونىڭ شاراپاتىمەن جۇمىس تا، اقشا دا تاپقانىمدى، ەندى ەكەۋىمىزدىڭ ۇيلەنە الاتىنىمىزدى ايتپاقپىن. كەزدەسۋگە بارىپ جۇرگەندەردەن بايقاعانىمدى ىستەپ ءبىر ساعاتقا جۋىق ۋاقىت ىسقىرعىشتاپ ارى-بەرى ءجۇردىم، سونشا ۋاقىت ءۇنسىز ويلانىپ، ەكى اياعىمدى كەزەك-كەزەك سۋىتىپ تۇردىم...
الاڭداعى ساعاتقا تاعى قارادىم، — جيىرما مينۋتسىز توعىز. وي جەتەگىنە ەرىپ كەتسەم كەرەك، ءبىرتالاي تۇرىپ قالعانىمدى اڭعاردىم... تاعى دا ىسقىرىنىپ ارى-بەرى جۇرە باستادىم. توڭىرەگىمدە بىرەۋ-مىرەۋ بار-اۋ دەيمىن. سالدەن سوڭ ساعاتقا قاراسام — تۇپ-تۋرا جەتى! ءماسساعان!.. بۇل نە سيقىر، ەي؟ مىنا ساعات نە ساندىراقتاپ كەيىن كەتىپ تۇر، نە شىنىندا جەتى بوپ قالدى. ۋنيۆەرسيتەت قابىرعالارىنداعى ساعاتتارعا كوز سالدىم. ءبىرى ءۇش جارىم دەيدى، ەكىنشىسى — توعىز... تۇك ۇقسام — بۇيىرماسىن!
كوشەدە كەتىپ بارا جاتقان بىرەۋگە:
— عافۋ ەتىڭىز، ساعاتىڭىز نەشە بولدى؟ — دەدىم.
ونىم ۇيقىسىنان شوشىپ تۇرعان قىزىلكوز ەكەن.
— سەن، نەمەنە، سوقىرمىسىڭ؟! — دەپ بارق ەتتى — انە، بانكتىڭ ساعاتى، انە، ايالدامانىڭ ساعاتى. انە، ەكى بوساعادا ەكى ساعات ءىلۋلى تۇر.
مەن جىلى ورنىما قايتا ورالدىم: ىسقىرىنىپ، ەكى اياعىمدى كەزەكپەن سۋىتىپ، كۇبىرلەپ تۇرمىن. توڭىرەك قاراڭعىلانا باستادى.
ال ساعات تىلدەرى ونعا ءالى جيىرما بەس مينۋت بارىن كورسەتۋدە. ءسىرا، كۇن تۇتىلعان شىعار. مەن ايالداماعا ىرگەسى ءتيىپ تۇرعان پارك قاشاسىنىڭ تۇبىنە بارىپ جايعاستىم...
كوزىمدى اشىپ الدىم، ەسىنەدىم، كەرىلىپ-سوزىلدىم. سونسوڭ دەرەۋ ۇشىپ تۇردىم دا، ساعاتقا جالت قارادىم. ون ەكى. ساۋلەم قايدا، مەن قايدا! تىم بولماسا ەندى تاماقتان قۇر قالمايىنشى دەپ ويلادىم. ساعات ون ەكىدە كەل دەگەن جولداسىمدى ىزدەپ جونەلدىم. بارسام، — بولمەسى تارس جابىق.
— بۇل نەگە جابىق؟ — دەدىم.
— جەكسەنبى كۇندەرى جابىق بولادى، — دەيدى.
ساۋلەشىم ەكەۋىمىزدىڭ كەزدەسپەك كۇنىمىز جۇما بولاتىن. ياعني مەن پارك قاشاسىنىڭ تۇبىندە تۇياق سەرپپەستەن ەكى كۇن ۇيىقتاعانمىن عوي. ەمينەنيۋ الاڭىنا اسىعا ۇمتىلدىم. ونداعى ساعاتقا قاراسام، — سەگىزگە ءالى جيىرما بەس مينۋت بار... تاڭەرتەڭگى سەگىز بە، كەشكى سەگىز بە؟ ساعاتتىڭ سىرىن قايسىڭىز جەتە بىلەسىزدەر، ا؟
ورىسشادان اۋدارعان عابباس قابىشيەۆ
You Might Also Like
-
كورولمەن، شاحپەن سوتتاسۋ مەنىڭ ءۇش ۇيىقتاسام ويىمدا بار ما ەدى؟ سىزدەر فارۋق دەگەن كورولدى ەگيپەت حالقىنىڭ ەلدەن قۋىپ جىبەرگەنىن، ارينە، ەستىگەن بولارسىزدار؟ سول كورول سەن ۇل تاپپايسىڭ دەپ ايەلىم...
