InfoHub Logo

ەرتە ەرتە ەرتەدە، ىمەي تاۋىندا اق جىلان مەن جاسىل جىلان ءومىر ءسۇرىپتى. مىڭداعان جىلدار وتكەن سوڭ بۇل ەكى جىلان ەكى سۇلۋ قىزعا اينالىپتى. اق جىلان وزىنە ءباي سۋ چجىن، جاسىل جىلان سياۋ چيڭ دەگەن ات قويادى. ولار اپالى-سىڭلىلەر بولىپ، كۇندىز-تۇنى بىرگە ەڭبەكتەنىپ، ءتاتۋ-تاتتى ءومىر سۇرەدى. ولار تاۋ ۇستىندە جالعىزدىقتان زەرىگىپ كەتەدى. ادامدار اراسىنداعى مەيىر-ماحابباتتى اڭساپ، تاۋدان تۇسۋگە بەل بۋىپ، تابيعاتى تاماشا حاڭ چجوۋدىڭ سيحۋ كولىنىڭ جاعالاۋىنا كەلەدى. كول مەن تاۋدىڭ تاماشا كورىنىسى راسىندا ەرتەگى الەمىنەن دە ادەمى ەدى.

سياۋ چيڭ: «اپكە، مىنا جەر شىنىمەن كەرەمەت ەكەن. قاراشى، اناۋ ءجۇزىپ جۇرگەن جىگىتتەر مەن قىزداردىڭ بارلىعى جۇپ-جۇبىمەن»، — دەيدى. ءباي سۋ چجىننىڭ جۇرەگى تولقىپ، ويلانعان كۇيى باسىن يزەيدى.

مامىر ايى. اۋا رايى قۇبىلمالى. ءقازىر عانا اپ-اشىق اسپان كەنەتتەن بۇلتتانىپ، جاڭبىر جاۋادى. شومىلىپ جۇرگەن ادامدار جان-جاققا قاشادى. سياۋ چيڭ دە اپكەسىنىڭ قولىن ۇستاپ، كوپىردىڭ جانىنداعى جىلاۋىق اعاشتىڭ استىنا كەلىپ جاسىرىنادى.

— كەشىرىڭىزدەر، سىزدەر قايدا بارا جاتسىزدار؟ — دەپ سۇرايدى. سياۋ

وسى كەزدە قولىندا قولشاتىرى بار جاس جىگىت كەلەدى. ەسىمى ونىڭ ءسۇي سيەن، جاستايىنان اكە-شەشەسىنەن جەتىم قالىپ، اپكەسىنىڭ قولىندا وسكەن. ءقازىر ءبىر ءدارىحانانىڭ قوجايىنى. ول ءباي سۋ چجىن مەن سياۋ چيڭنىڭ جاڭبىر استىندا سۋ بولعانىن كورىپ، جانى اشىپ:

چيڭ:

— ءبىز چيەن تاڭ ميندە تۇرامىز. ءسىز قايدا باراسىز؟ — دەيدى. سۋي سيەن:

— مەن چيڭ بو مينگە قايتامىن. سىزدەر مىنا قولشاتىردى الىپ، جاڭبىردان قورعانا تۇرىڭدار، مەن قايىق الىپ كەلەيىن، — دەيدى دە، قولشاتىردى ءباي سۋ چجىننىڭ قولىنا ۇستاتىپ كەتەدى.

زورعا دەگەندە ءبىر قايىق كەلدى، قايىقشى: «بۇگىن جەل قاتتى، قۇلاپ قالماس ءۇشىن ءبىر-بىرىڭدى ۇستاپ وتىرىڭدار»، — دەيدى. ۇشەۋى بىر-بىرىنە جاقىن وتىرىپ، ءبىر قولشاتىردىڭ استىنا تىعىلدى. قايىقشى: «ەڭ سۇيىكتى سي حۋدىڭ اقپان ايىنىڭ كۇندەرى...»، — دەپ ولەڭ ايتادى. ولەڭدى ەستىپ، ءباي سۋ چجىن ەرىكسىز ەرەكشە سەزىممەن ءسۇي سيەنگە قاراي بەردى، ءسۇي سيەندى كورە سالا ەرەكشە سەزىمگە بولەنەتىنىن كىم بىلگەن، بەتى قىزارىپ، ونە بويىن وت شارپىدى. سياۋ چيڭ ول ەكەۋىنىڭ اراسىندا سەزىم پايدا بولعانىن اۋەل باستان بايقاپ، توقتاۋسىز جىمىڭداپ كۇلدى.

چيەن تاڭ مينگە دە جەتسە دە جاڭبىر ءالى قويار ەمەس. سۋي سيەن:

— قولشاتىردى الا بەرىڭىز، مەن كەلەسى كۇنى قايتا كەلەرمىن، — دەيدى. ءباي سۋ چجىن:

— ءبىز اتا-بابا ارۋاقتار حرامىنىڭ قاسىندا تۇرامىز. سەن مىندەتتى تۇردە قايتىپ كەل! — دەپ وتىنەدى.

ادەمى كەلبەتتى، جۇمساق مىنەزدى ءباي سۋ چجىن سۋي سيەننىڭ قيالىنا مىقتاپ قونا باستايدى. ول ءتىپتى ءتۇنى بويى كوز ىلگەن جوق. ەكىنشى كۇنى تاڭەرتەڭ حرامعا كەلدى. ءباي سۋ چجىن وعان ارناپ اس ازىرلەدى. ەكەۋى اڭگىمە باستادى، عاشىقتىڭ ءتىلى — ءۇنسىز ءتىل، ەكەۋى نە ايتارىن بىلمەي، ءۇنسىز بىر-بىرىنە قاراپ، ورىندارىنان تۇرىپ كەتەدى. ءباي سۋ چجىننىڭ بەتى قىزارىپ، سياۋ چيڭ قۇلاعىنا بىرنارسە سىبىرلادى دا، دەرەۋ بولمەگە بەت الدى.

سياۋ چيڭ كۇلىمسىرەپ سۋي سيەننەن:

— ءبىز سەنەن جۇبايىڭ بار ما دەپ سۇرايىن دەگەنبىز، — دەيدى. سۋي سيەن:

— جوق، — دەيدى. سياۋ چيڭ:

— وندا جاقسى، سەن ءالى ايەل العان جوقسىڭ، ءبىز كۇيەۋگە تيگەن جوقپىز، اپكەم سەنىمەن تۇرمىس قۇرۋعا ءازىر. سەن بۇعان قالاي قارايسىڭ؟ — دەپ ءسىڭىلىسى توتەسىنەن سوقتى.

سۋي سيەن مۇنى ەستي سالا قۋانىشى كوككە جەتتى، ءبىراق ونىسىن بىلدىرمەي:

— مەن كەلىسەمىن، ءبىراق مەن ءدارىحانادا جۇمىس ىستەيمىن، قالايشا سياۋ چيڭ مەن ءباي سۋ چجىندى اسىرايمىن؟ — دەپ كۇمىلجىدى. سوندا سياۋ چيڭ:

— ءبىز اقشا ءۇشىن ەمەس، جاۋاپكەرشىلىگى مول، جاقسى ادامعا ۇيلەنگىمىز كەلەدى. سەن مىنا قولشاتىردى بىزگە قۇدالىقتىڭ جولى رەتىندە بەر دە، وزدەرىڭ حرامعا بارىپ، نەكەگە وتىرىڭدار، — دەپ بار ءىستى ءسىڭىلىسى شەشەدى. سۋي سيەن وسىلاي جولىم بولار دەگەن وي ءۇش ۇيىقتاسا تۇسىنە كىرمەگەن ەدى. قۋانىشى كوككە جەتكەن ول ءباي سۋ چجىنمەن ەرلى-زايىپتى بولعان سوڭ سۋ چجوۋعا كوشىپ بارادى.

ءبىر جىلى سۋ چجوۋدا جۇقپالى ەپيدەميالىق اۋرۋ تاراپ، كوپ ادامدارعا دەر كەزىندە كومەك كورسەتىلمەگەندىكتەن ادامدار دۇنيە سالا باستايدى. ءباي سۋ چجىن مۇنى كورىپ، اۋرۋعا ءوزى ءدارى جاساپ، اۋرۋلارعا تاراتتى. ءدارى ادام اعزاسىنا تاڭعاجايىپ اسەر ەتەتىندىكتەن، ولاردىڭ ءدارىحاناسىنا كەلەتىن ادام كۇننەن-كۇنگە كوبەيە تۇسەدى. ولاردىڭ ساۋداسى جاقسى كوتەرىلەدى.

ءبىر كۇنى چجەنسز يان حرامىنىڭ موناحى سۋ چجوۋعا كەلىپ، ءدارىحاناعا كىرەدى، سۋي سيەن جۇزىنەن قارا داق بايقايدى دا:

— ساعان جاماندىق ءتونىپ تۇر، ايەلىڭ — مىڭجىلدىق جىلان، — دەيدى. سۋي سيەن مۇنى ەستىسىمەن قاتتى اشۋعا بۇلىعىپ:

— مەنىڭ ايەلىم ماعان ەرەكشە مەيىرىمدى، ول قالايشا جىلان بولسىن؟! — دەدى دە، تەرىس اينالىپ جۇرە بەردى، ال كارى موناح ارتىنان ءجۇرىپ كەلە:

— سەنىڭ قۇلاعىڭ كەرەڭ ەكەن، ايتىپ جاتسام دا قۇلاق اسپايسىڭ! كۇندەردىڭ ءبىر كۇنىندە شىندىق سۋ بەتىنە شىعادى! — دەيدى.

كوزدى اشىپ جۇمعانشا تالاي جىل وتەدى. ءبىر مەرەكە كۇنى ءباي سۋ چجىن مەن سۋ چجوۋ ءۇشىن اۋىر كۇن تۋادى، اپالى-سىڭلىلەر وزىنەن-وزى قاتتى قينالادى. جاقىن اراداعى تاۋعا قاشىپ كەتكىلەرى كەلەدى، ءبىراق سۋي سيەن كۇدىكتەنەر دەگەن ويعا كەلەدى.

سۋي سيەن مۇلدەم ەشنارسەنى بىلمەيتىن ەدى. ول قۋانىپ، شاراپ ساتىپ الىپ، مەرەكەنى جۇبايىمەن تويلاعىسى كەلەدى. ءباي سۋ چجىن جۇكتى بولعاندىقتان شاراپ ىشۋدەن باس تارتادى. بۇنى ەستىگەن سۋي سيەن ودان سايىن قۋانىپ، مەرەكەنى تىپتەن قاتتى تويلاعىسى كەلەدى. كۇيەۋى ءباي سۋ چجىنگە ءبىر ستاقان شاراپ ىشكىزەدى، ول ىشىسىمەن باسى اينالىپ، جۇرەگى اينيدى، ودان ءارى شىداي الماي كەتەدى. ول قاتتى قينالىپ: «جانىم، جولاي كورمە!» — دەپ، توسەككە بارىپ جاتىپ قالادى.

سۋي سيەن ايەلىنىڭ ءتۇرى وزگەرگەنىن كورىپ، قورىققانىنان بىرنەشە رەت ايەلىن شاقىرادى. ءۇن جوق. اقىرىنداپ توسەككە جاقىنداعاندا ءبىر ۇلكەن جىلاندى كورەدى دە، قورىققاننان جان تاپسىرادى. ءباي سۋ چجىن سۋي سيەننىڭ جەردە ءولىپ جاتقانىن كورىپ: «جانىم، سەنى ولتىرگەن مەن»، — دەپ، ەرىكسىز جىلاپ كەتەدى. سياۋ چيڭ: «ءقازىر جىلاۋدىڭ ەش پايداسى جوق، ونى تىرىلتەتىن امال ويلاستىرۋ كەرەك»، — دەپ اپكەسىن جۇباتادى. ءباي سۋ چجىن: «كۇنلۇن تاۋىنا بارىپ، لينجىشيان ءشوبىن الىپ كەلسە عانا ونى قۇتقارۋعا مۇمكىندىك بار»، — دەيدى.

كۇنلۇن تاۋىندا ءبىر ۇڭگىر بار سونىڭ توڭىرەگىندە لينجىشيان ءشوبى وسەدى، ونى بۇعى، تىرنا قورعايدى. ءباي سۋ چجىن ءتۇنى بويى جول ءجۇرىپ زورعا جەتەدى. لينجىشيان شوبىنە جاقىنداي بەرگەندە بۇعى ونى بايقاپ قالادى دا:

— قايدان كەلگەن پەرى قىزسىڭ؟! شوپكە تيمە! — دەپ ايقاي سالادى. ءباي سۋ چجىن:

— بۇل ءشوپ ماعان جۇبايىمدى قۇتقارۋ ءۇشىن كەرەك. بەرشى! — دەپ تىزەرلەپ جالىنادى. ءبىراق بۇعى قىزدىڭ سوزىنە قايدان قۇلاق اسسىن. بۇعى قىزدى سۇزۋگە جاقىنداعان كەزدە، ءباي سۋ چجىن قىلىشىن ۇستاپ قالادى. ول ەندى بۇرىلىپ كەتە بەرگەندە، تىرنا كەلىپ ونىڭ جولىنا بوگەت بولادى. بۇل مەزەتتە ءباي سۋ چجىن ءشوپتى ۇستاعان بولاتىن. ءشوپتىڭ ەكى قورعاۋشىسى ەكى جاقتان شابۋىل جاسايدى. ارپالىستان ابدەن شارشاعان ءباي سۋ چجىن كۇشى كەتىپ، جەرگە قۇلاپ تۇسەدى.

ەكى قورعاۋشى ءباي سۋ چجىندى ولتىرمەك بولادى. ءدال وسى ساتتە ءبىر شال كەلىپ: «بويىڭدا بالاڭ بار ەكەن، سەنى ولتىرمەيمىز. ءشوپتى الىپ ۇيىڭە قايت، كۇيەۋىڭدى قۇتقار، تاۋدان تۇسە عوي»، — دەيدى. ءباي سۋ چجىننىڭ كوزى جاساۋراپ، شالعا العىسىن ءبىلدىرىپ، ۇيىنە قايتادى.

سۋي سيەن ءشوپتى ىشكەننەن كەيىن قايتا تىرىلەدى. دەنساۋلىعى قايتا قالپىنا كەلگەنمەن، ونىڭ ەسىندە جىلان تۇرادى، رۋحى تومەن بولادى. مەرەكە كۇنى نە بولعانى ەسىنە ءتۇسىپ، ايەلىنە كۇدىكتەنە قارايدى. ەندى قايتىپ بۇرىنعىداي ايەلىمەن جاقىن بولعىسى كەلمەيدى. ەندى جىگىت بۇرىن ۇيلەرىنە كەلىپ كەتكەن موناحتى ادەيى ىزدەپ بارادى. موناح ونىڭ كەلگەنىن كورىپ:

— مەنىڭ ايتقانىم راس بولىپ شىقتى ما؟ ەندى ايەلىڭمەن ايىرىلىس! — دەيدى. بۇل ءسوزدى ەستىگەن سۋي سيەننىڭ بەت-الپەتى وزگەرىپ شىعا كەلەدى دە:

— ايەلىم ماعان ەرەكشە جاقسى، ونىڭ ۇستىنە اياعى اۋىر، قالايشا ونىمەن ايىرىلىسامىن؟ — دەيدى. موناح وعان:

— سەن ءالى جاسسىڭ! شىندىققا تىكە قارا! كۇندەردىڭ ءبىر كۇنىندە ول سەنى جۇتىپ قويادى! — دەيدى. سۋي سيەن مۇنى ەستىپ:

— مەنى قۇتقارا گور، — دەپ جالىنادى. موناح بۇعان قارق-قارق كۇلىپ:

— سەن الدىمەن پۇتقا تابىنۋىڭ قاجەت، — دەپ سۋي سيەندى وزىمەن بىرگە جين شان پۇتحاناسىنا ەرتىپ الىپ كەلەدى.

ءباي سۋ چجىن كۇيەۋى بىرنەشە كۇن بويى ۇيىنە قايتپاعان سوڭ سياۋ چيڭ ەكەۋى ونى ىزدەپ، جين شان پۇتحاناسىنا بارادى. موناح ءباي سۋ چجىندى پەرى دەپ بالاعاتتاپ: «كۇيەۋىڭدى ەندى تەك كۇن باتىستان شىققان كەزدە، وزەندەر اعىسى كەرى قاراي اققاندا عانا ءبىراق كورەسىڭ!» — دەيدى.

اشۋ مەن ىزا كەرنەگەن ءباي سۋ چجىن مەن سياۋ چيڭ وزەن جاعاسىنا كەلىپ وتىرادى، ءبىر تال شاشىنىڭ اراسىنان قاداۋىشتى جۇلىپ الىپ، ودان قايىق جاسايدى. ەكەۋى قايىققا وتىرىپ، سياۋ چيڭ قولىنداعى جالاۋىن بىرنەشە رەت جەلپىپ قالعاندا قاتتى جەل سوعىپ، اق بۇيرا تولقىنداردىڭ اراسىنان سانسىز اسكەر پايدا بولادى.

ءباي سۋ چجىن موناحتى ەندى جەڭۋگە از قالعان كەزدە تولعاعى قىسىپ، امالسىز ارتقا شەگىنەدى. قايتادان باسقا امال ويلاستىرا باستايدى.

تابىنۋعا ارنالعان ارنايى بولمەدە وتىرعان سۋي سيەن سىرتتاعى تارسىلداعان دىبىستاردى ەستىپ، ەكى كەلىنشەكتىڭ موناحپەن ول ءۇشىن سوعىسىپ جاتقانىن بايقايدى. ايەلىنىڭ ماحابباتىن اقتاي الماعان ول ىشتەي قىنجىلادى. ەشنارسەگە قاراماستان حرامنان شىعىپ، ايەلىنە كەلەدى.

ولار قايتىپ كەلگەندە ءۇيى، ءدارىحاناسى بارلىعى جوعالىپ كەتەتىنىن كىم بىلگەن. سۋي سيەننىڭ جۇرەگى اۋىرادى. وزدەرى العاش رەت كەزدەسكەن كوپىرگە شىعىپ، ءباي سۋ چجىن مەن سياۋ ءچيڭدى كورىپ، ەرىكسىز بەت-الپەتى وزگەرىپ، قاتتى ۇيالىپ، كەلىنشەگىم دەپ باس سالعىسى كەلەدى.

الايدا، سياۋ چيڭ سۋي سيەندى كورە سالا اشۋعا بۋلىعادى. سۋي سيەن بولسا:

— مەنى قۇتقارىڭدار! — دەپ ايعاي سالادى. ءباي سۋ چجىن:

— مەنى كورۋگە قاي بەتىڭمەن كەلدىڭ؟! ادال ەمەسسىڭ! — دەپ رەنجيدى. سۋي سيەن:

— بارلىعى — موناحتىڭ كەسىرى، — دەپ اقتالا باستايدى. ءباي سۋ چجىن ءبىر كۇرسىنىپ الىپ:

— بۇگىنگى كۇنگە دەيىن مەن ساعان شىندىقتى ايتقان جوقپىن. ال ەندى ايتۋعا تۋرا كەپ تۇر. مەن قاراپايىم ايەل ەمەسپىن، بۇرىن مەن ىمەي تاۋىندا تۇراتىن جىلان ەدىم، كەيىن ايەلگە اينالدىم. ءبىراق مەن كىم بولسام دا، ساعان دەگەن سەزىمىم شەكسىز. سەن مۇنى تۇسىنبەدىڭ بە؟ — دەپ جىلايدى. سۋي سيەن:

— مەنىڭ دە ساعان دەگەن سەزىمىم شەكسىز. سەن جىلان بولساڭ دا، ساعان دەگەن سەزىمىم ەش وزگەرمەيدى، — دەپ كۇيەۋى دە جىلايدى. سياۋ چيڭ دە قاتتى كۇيزەلەدى.

بىرنەشە كۇننەن كەيىن ءباي سۋ چجىن ۇل بوسانادى. بالا ءبىر ايعا تولعان وسى باقىتتى كۇنى موناح كەنەتتەن كىرىپ كەلىپ، قولىنداعى تەمىردى تاستاي سالعان كەزدە تەمىر ءباي سۋ چجىننىڭ باسىنا ءتيىپ، ول قيمىلداي الماي قالادى. موناح: «پەرى، پەرى، سەن ادامدار اراسىنا تاعى كەلدىڭ بە؟» — دەپ ايقايلايدى. وسى كەزدە ۇيگە نايزاعاي تۇسەدى. ءباي سۋ چجىن كوزدەن عايىپ بولادى.

بىرنەشە جىلدان سوڭ قولىندا جالاۋى بار سياۋ چيڭ كەلە جاتىپ، كەنەتتەن گۇرس ەتكەن دىبىس ەستيدى. سوندا موناحتىڭ قولىنداعى تاياعى سىنىپ جەرگە تۇسكەنىن كورەدى. وسىلاي بۇلت سەيىلىپ، كۇن شىعادى. ارتىنشا ءباي سۋ چجىن كورىنەدى. ول ءالسىز بولعانىمەن، ءالى دە سۇلۋ قىز قالپىندا ەدى.

اڭىزدىڭ تاعى ءبىر نۇسقاسى: Xاڭ دجوۋدىڭ شي كۋ كولىنىڭ جاعاسىندا ەرتەدە ادەمى ءبىر اق، ءبىر سۇر جىلان ءومىر سۇرەدى، جىلداردىڭ وتۋىمەن وسى ەكى جىلان ادەمى ەكى سۇلۋ قىزعا اينالادى، ءسويتىپ ەكى قىز اپكەلى-سىڭىلى بولىپ كۇندەر وتكىزەدى. كولدەن ۇزاڭقىراپ شىققان اق جىلان قىز مالمانداي سۋ بولىپ جاڭبىردا قالادى، ەل كەزىپ جۇرگەن شۋي ءسيان ەسىمدى جىگىت قىزدى قولشاتىرىنىڭ استىنا الادى، ەكەۋىنىڭ ءبىر قولشاتىردىڭ استىندا ماحاببات وتى تۇتانادى. قوس عاشىق دزين ءسيان عيباداتحاناسىنا قول ۇستاسىپ بارادى، ولاردى كورگەن فا حاي موناحى قىزعانىشتان ءىشى ۋداي كۇيىپ، بۇلاردىڭ اراسىنا وت سالۋ ماقساتىندا اق قىزعا ەبىن تاۋىپ، مەرەكە كۇنىن سىلتاۋ ەتىپ، سارى اراق ىشكىزەدى، اق قىز ارتىنشا اۋىرىپ، ءولىپ قالا جازدايدى. اق قىزدىڭ ءومىرىن شۋي سيەن زورعا قۇتقارىپ الادى، ءبىراق فا حاي موناح تاعى دا ولاردىڭ اراسىن اشۋعا تىرىسادى. ەكى عاشىق ۇيلەنۋى ءۇشىن تاماشا جوسپارلار قۇرسا دا، موناح ولار قۇرعان جوسپارلاردىن ءبارىنىن كۇل-تالقانىن شىعارادى. اقىر اياعىندا اق قىز ولەدى. بۇل — حالىق اراسىندا سۋدىڭ بويىندا ءومىر سۇرەتىن ۋسىز، ادەمى، اق جىلاننىڭ نەگىزىندە قالىپتاسقان اڭىز. اق جىلاننىڭ جوتاسىندا سارى جانە قوڭىر تەڭبىلەرى بار، باۋىرى اپپاق بولادى. بۇل اق جىلان عايىپتان اق قىزعا اينالادى.

تاڭ پاتشالىعى زامانىنداعى «اق جىلاندار» دەگەن كىتاپتىڭ دا بۇل اڭىزعا اسەر ەتكەنى انىق. بۇل اڭىز دامىپ، دزين سيەن تاۋىنداعى ايداھار اڭىزىنا ۇلاسىپ كەتەدى. «سي حۋدىڭ ءۇش مۇناراسى» دەگەن كىتاپتا دا اق جىلاندار تۋرالى كوپ اڭگىمە ايتىلادى. ميڭ پاتشالىعىنىڭ سوڭعى كەزەڭىندە فەڭ مەڭ لۋڭ جازعان «الەمگە ەسكەرتۋ» دەپ اتالاتىن كىتاپتا «اق جىلان» اڭىزىن ءسوز ەتەدى. چيڭ پاتشالىعىنىڭ باس كەزىندە «اق جىلان» اڭىزى نەگىزىندە «لي فەڭ عاجايىپ مۇناراسى» اتتى اڭىز پايدا بولادى، ول ماحاببات ەركىندىگىن اڭساعان جاستاردىڭ ەر-جىگەرلەرىن ءسوز ەتەدى. بۇل اڭىز سول كەزدەگى فەودالدىق قوعام تەڭسىزدىگىنە قارسى تۇرعان شىعارما ەدى. «جىندار جانە اق جىلاندار ورداسى» اتتى كىتاپ «اق جىلان» اڭىزى نەگىزىندە پايدا بولعان اڭىزداردىڭ بىرەۋى ەدى. بۇل «اق جىلان» اڭىزى بۇگىنگى كۇندە نوتاعا ءتۇسىرىلىپ، ماحاببات سيمفونياسىنا اينالدى. سونىمەن بىرگە بۇگىنگى جۇڭگو ادەبيەتىنىڭ دامۋىنا تىكەلەي اسەرىن تيگىزگەن تاماشا شىعارما بولىپ cانالادى.

---