سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 1 كۇن بۇرىن)
اق كوبەلەك

قالادان قىدىرىپ كەلگەن مەيرامبەكتى قاسىنا ەرتكەن باقىت ءتۇس اۋا اۋىلدىڭ سىرتىنداعى وزەنگە قاراي بەت الدى. بيىل ءبىرىنشى سىنىپتى بىتىرگەن ونىڭ يىعىندا بالىق اۋلايتىن ۇزىن قارماق، ال قوناق بالانىڭ قولىندا شاعىن شەلەك.

— مەن ساعان ءقازىر بالىقتىڭ نەبىر ءتۇرىن كورسەتەمىن! سازان، شورتان، لاقا دەگەندەرىڭ ءبىزدىڭ قاراسۋدا ءورىپ جۇرەدى! — دەپ باقىت الدىن الا ماقتانىپ قويدى.

اۋىلدان ۇزاپ شىعا بەرە جايقالا ءوسىپ تۇرعان كوك، قىزىل، سارى گۇلدەرگە ۇشىپ-قونىپ جۇرگەن الۋان ءتۇرلى كوبەلەكتەردى كورگەن مەيرامبەك:

— وي، قانداي كوپ كوبەلەك؟! — دەپ تۇرا ۇمتىلدى.

— مەيرامبەك، توقتا! سەن نە ىستەمەكسىڭ؟!

— مەن ءقازىر ولاردى ۇستاپ الامىن! — مەيرامبەك كوبەلەكتەردى قۋا جونەلدى.

جەردە جاتقان ۇلكەن اعاش تاياقتى قولىنا الىپ العان ول ادەمى اق كوبەلەكتىڭ سوڭىنا ءتۇسىپ بەردى. تاياعىن وڭدى-سولدى سىلتەپ، جازىقسىز كوبەلەكتىڭ اپشىسىن قۋىرىپ بارادى. جوعارى-تومەن قالبالاقتاي قاشقان بەيشاراعا اۋىر سوققى ءدال تيسە، جەرگە جالپ ەتكىزبەك.

— مەيرامبەك، توقتا، تيىسپەشى! — دەدى باقىت ونىڭ جولىن كەس-كەستەي بوگەپ.

— سەن نە، كوبەلەكتى قىزعانىپ تۇرسىڭ با؟! — مەيرامبەك وعان وجىرايا قارادى.

— جوق، كىپ-كىشكەنتاي جاندىككە جانىم اشىپ تۇر! — دەدى باقىت شىر-پىرى شىعىپ. — ەگەر جازاتايىم تاياعىڭ تيسە، ءولىپ قالادى عوي...

— ولسە شە... ماعان قايتا ونىڭ ولگەنى كەرەك، ۇيگە اپارىپ گەرباريي جاسايمىن!..

تاياعىن وڭتايلاپ، تاعى دا ۇمتىلا بەرگەن مەيرامبەكتىڭ قولىنان باقىت ۇستاي الدى.

— جوق، مەن سەنى وندايعا جىبەرمەيمىن!

ەكى بالا تەكەتىرەسە كەتتى. ءبىرىن-بىرى يتەرىپ، ءجۇلقىلاسىپ الەك. ەكەۋىنىڭ دە وپ-وڭاي تاياقتان ايىرىلعىسى جوق. كەنەت مەرامبەكتىڭ اياعى شالىنىسىپ بارىپ تىزەرلەي قۇلاپ ءتۇستى. قارا تاياق باقىتتىڭ قولىندا قالىپ قويدى.

— وي، اياعىم-اي!.. اياعى-ى-م!.. — مەيرامبەك قاتتى ايقايلاپ جىبەردى. باقىت تاياقتى لاقتىرىپ جىبەرىپ، ونىڭ قاسىنا جەتىپ باردى. مەيرامبەكتىڭ تىزەسىنەن قىپ-قىزىل قان سورعالاپ تۇر ەكەن. ول ۇستىندەگى كويلەگىن تەز شەشتى دە، ەتەگىن جىرتىپ الىپ، جاراسىن تاڭۋعا كىرىستى.

— ءسال شىدا، ءقازىر قاناعانى توقتايدى... — دەپ اراگىدىك مەيرامبەكتى جۇباتىپ قويادى.

— باقىت، انانى قاراشى! — جاراسىن اۋىرسىنا ىڭىرسىپ وتىرعان مەيرامبەك كۇلىپ جىبەردى.

— ول نە-ە؟ — باقىت باسىن كوتەرمەگەن كۇيى جۇمىسىن جالعاستىرا بەردى.

— سەن الدىمەن قاراساڭشى!.. — مەيرامبەك جانە كۇلدى.

ەرىكسىز باسىن كوتەرىپ، مەيرامبەك قولىن شوشايتقان جاققا موينىن بۇرعان باقىت ءوزىنىڭ يىعىندا قونىپ وتىرعان اق كوبەلەككە كوزى ءتۇستى.

— الگىندە مەن قۋالاعان كوبەلەك قوي!.. — دەدى مەيرامبەك ۇيالا قىزاراقتاپ.

— ءجا، ەندى قۋالامايتىن شىعارسىڭ؟!

— ارينە، قۋالامايمىن!

«انە، ەستىدىڭ عوي» دەگەندەي باقىت اق كوبەلەككە مەيىرلەنە قاراپ ەدى، ول ۇشىپ بارىپ مەيرامبەكتىڭ يىعىنا قوندى.

بۇعان ەكەۋى دە ءماز. مەيرامبەك ءتىپتى اياعىنىڭ اۋىراتىنىن ۇمىتىپ، ورنىنان اتىپ تۇردى.

— وي، قانداي ادەمى كوبەلەك؟! — دەدى ول يىعىنا قوناقتاعان اق كوبەلەكتى سۇيسىنە قىزىقتاپ.

ءبىرازدان سوڭ ەكى بالا وزەنگە قاراي بەت تۇزەدى. ال اق كوبەلەك ولاردان قالىسپاي، قاتارلاسا ۇشىپ بارا جاتتى. 


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما