اقشاقار
— بو-وكەن...
باسىن كوتەرىپ ەدى، قىزارا بورتكەن ءاسيا قاتارلاسىپ قالىپتى.
— الىپ ءجۇرشى، قولىم تالىپ كەتتى.
قىز پورتفەلىن ۇستاتا سالدى. «جەپ-جەڭىل، ەندەشە، قول تالعانى نەسى؟ ەي، بۇل قىزدان ءبارىن دە كۇتۋگە بولادى...».
ول قىزىل اسىقتان ءسال اساتىن كوبىك قاردى كەشىپ كەلە جاتىپ ءوستىپ ىشتەي كىجىندى. سويتكەنمەن، كوڭىلىنىڭ كۇڭگىرت بۇرىشىندا قىزدىڭ ءوزىمسىنىپ قولقا سالعانىنا ريزالىق پەن الدەقانداي ۇيالشاق سەزىم باس كوتەرە قالىپ ەدى. قىزدى قايدام، ءاسيا جولاپ كەتسە، بۇل ىلعي سولاي. بولماشى سەبەپتەن جۇرەگى اۋزىنا تىعىلىپ، ورەكپي قالادى نە قارادان قاراپ بويىن ىزا بۋادى. قاي سيقىرى بار ەكەنىن كىم ءبىلسىن، ايتەۋىر، جايباراقات قالمايدى. فيزيكاشا سويلەسە، ءاسيا بوكەن ءۇشىن ەلەكتر ءورىسى بار قىز. اتتاس زاريادتارشا تەۋىپ تىنادى، ايتپەسە، اتتاس ەمەس زاريادتارشا تارتىپ قويادى. وسى جولى تارتۋ دا، تەبۋ دە بار، ەكەۋى دە تايتالاسىپ، جەڭىسە الماي كەلە جاتىر.
كوز قيىعىمەن ءاسيانىڭ جۇزىنە جۇرەكسىز قاراپ ەدى... قاسىنا كىلبىك كۇمىس قىراۋ تۇرىپتى. ءتۇبىت بوكەباي توبىلعى تورى ءوڭىن اشا ءتۇسىپتى، تومپاقتاۋ كەلگەن ەرنى ءسال اشىلسا، كىرشىكسىز تىستەرى كورىنىپ قالادى. بۇگىن ءاسيا باسقا ءاسيا، ۇيالشاق ءاسيا. قاراقات كوزدەرىن ءالسىن-الى جەلپىگەن ۇزىن كىرپىكتەرى كىرەۋكەلەي بەرەدى.
— ونىڭ نە؟ ءويتىپ قاراما. بار عوي، ايتپەسە، كەتىپ قالامىن.
بوكەننىڭ بەتى دۋىلداپ سالا بەردى. شىنىندا دا، سونشا تەلمىرگەنى نەسى التى الاسىسى، بەس بەرەسىسى جوق قىزعا! ءاسيا كەتەم دەسە، كەتە سالادى. مىنەزى بىردە ولاي، بىردە بۇلاي. ايتەۋىر، بوكەن «ءاسيانىڭ مىنەزى، مىنە، بۇلاي» دەگەن ءبىر توقتامعا كەلگەن ەمەس. كەلۋى كەلەدى- اۋ، ءبىراق قىزبەن كەزدەسىپ، ءتىل الىسسا بولدى، الگى پىكىرى اياق استىنان وپ-وڭاي وزگەرىپ شىعا بەرەدى.
نە تۇلەن تۇرتكەنىن كىم ءبىلسىن، باكەن بىلتىرلارى ءاسياعا ءبىر دوسىنان سالەم ايتىپ، كەشكە قاراي مەكتەپ باعىنا كەزدەسۋگە شاقىرعان. دوسى ەمەس پە: «سەن تۋرالى ءاسيا ىلعي ايتىپ جۇرەدى ەكەن. سەگىزىنشى كلاستا قىزدى كەزدەسۋگە شاقىرا بەرۋگە بولادى. قىدىراسىڭدار، سويلەسەسىڭدەر. مەن دە جەتىنشى كلاستاعى انەبىر قىزدى ماڭايلاپ ءجۇرمىن. جەتىنشىنى ءبىتىرسىن، سوسىن مەن دە وعان حات جازىپ قالۋىم ىقتيمال. ال ءاسيا وزىڭمەن بىرگە وقيدى. تۇك تە ەتپەيدى، مۇعالىمگە ايتپايدى»،— دەپ جاقاۋراتىپ بولماعان. كوپ ۇزاماي دوسى موينىنان سۋ كەتىپ قايتىپ كەلدى. «نە بولدى؟» دوسى تومەن قاراپ مىڭگىرلەدى. «الگەبرادان العان ەكىلىگىن تۇزەتسىن اۋەلى»،— دەپتى ءاسيا.
بۇل مازاعى ما، شىنى ما، ەكەۋى ءارى ويلاپ، بەرى ويلاپ، ميلارى جەتپەي قويعان.
بيىل بوكەن دە، ءاسيا دا توعىزىنشى كلاستا. بىلتىرعى وقيعانى تاعى ءبىر جىلىكتەپ تالداپ قاراسا، قىز بۇلاردى كەلەمەجدەپتى.
ءاسيا قۇربى قىزدارىمەن ۋلاپ-شۋلاپ كەلە جاتسا، بوكەن قوسالقى كوشەگە بۇرىلىپ كەتەتىن ادەت تاپتى. ءبارى جينالىپ اپ، ءاسيا باستاپ بوكەن تۋرالى اڭگىمە قاۋجاپ، مارە-سارە بولىپ كەلە جاتقان سەكىلدى ءبىرتۇرلى. ايتكەنمەن، قۇلاعىن قانشاما قالقايتىپ، مەكتەپتە تىڭ-تىڭداپ باقسا دا، بوكەننىڭ ءاسيانى كەزدەسۋگە شاقىرعانى جايلى سىبىس ەستىلمەيدى. «سونى الدىڭ-دۇلدىڭمەن ءجۇرىپ ۇمىتىپ كەتكەن شىعار»،— دەپ، ىشتەي ءتاۋباسىنا كەلگەن.
بەرتىن كەلە بوكەننىڭ قويداعى اكە-شەشەسى پەنسياعا شىعىپ، اۋىل ورتاسىن ويىپ ءۇي ساتىپ الىپ، كوشىپ كەلدى. ەندى وقيتىن مەكتەبى دە ءبىر، جۇرەر جولدارى دا جالعىز-اق. اسيامەن ويدا دا، قىردا دا كوپ ۇشىراسۋعا، كوپ قينالۋعا تۋرا كەلدى. الايدا ارادا كەزدەسۋ تۋرالى ءسوز قوزعالمادى. وعان بوكەن قۋانباسا، رەنجىگەن جوق. ادەتتەگىدەي ءاسيا تۋرالى قانشاما ويلانسا دا ءبىر شەشىمگە كەلە المادى. «نە بوكەن جىگىت قۇساپ كەزدەسۋگە شاقىردى ەكەن دەپ قاپەرىنە المادى، نە اراداعى ۇشەۋى عانا بىلەتىن سىردى كوپكە شاشپايىن دەدى مە»،— دەپ، قويعان.
...بوزبالا جوعارى قاراپ ەدى، الگى قامالاعان قالىڭ وي ءبىراز سەيىلىپ قالدى. قار بەيجاي جاپالاقتاپ جاۋىپ تۇر. جەر مەن كوكتىڭ جىگى جىمداسىپ كەتىپتى: ءتورت قۇبىلا اۋىلدان شىققاندا-اق قىلىقتى قىزداي اقبوز پەردەنى بەتىنە كولەگەيلەي بەرگەن. جەر دە قار، كوك تە قار، ەكەۋى شەتسىز-شەكسىز قار مۇحيتىن كەشىپ، جو-جوق، اق شاپان جامىلىپ، قالىقتاي ۇشىپ كەلە جاتقان ءتارىزدى. جەل جوق، سۋىق تا سەزىلمەيدى. قار جاپىراقتارى اياق استىنداعى اق ايدىنعا الىستان شارشاپ كەلگەن كىشكەنە-كىشكەنە اققۋلارشا قالبالاقتاي قونىپ جاتىر...
كوڭىلى بەك تاسىدى. ويلانامىن دەپ، شارشاپ قالىپتى. كوزسىز، ەسەپسىز بوي قىزدىرار ءبىر قيمىل جاساعىسى بار. بالا كەزىندە، ءتورتىنشى، بەسىنشى كلاستاردا وسىندايدا نە ىستەۋشى ەدى، قۇداي-اۋ؟ ءا، تاپتى، تاپتى...
اسپانعا كوز تاستاپ ەدى، باسى اينالدى. سورعالاعان ۇلپىلدەك جاپالاقتار سانسىز ەكەن. شاماسى، مىڭ ميلليون بولىپ قالار. تۇندە كوك ءجۇزىن ەمىن ەركىن جايلاپ جاتاتىن جارقىراۋىق جۇلدىزدار جەر جارىقتىققا دا سالەم بەرىپ قايتايىق دەگەندەي جامىراپ كەلەدى. ول سول جۇلدىزداردىڭ ىرىلەۋىن تاڭداپ الدى دا، اۋزىن توسىپ كۇتىپ تۇردى. الگى سەمىز تۇيىرشەك جەرگە جاقىنداي بەرە، «مىنا ۇڭىرەيگەن اسپانعا شىنىمەن ءتۇسىپ كەتەم بە» دەپ قورقىپ قالدى ما، بىر-ەكى دوڭگەلەپ تۇرىپ قالدى دا، بىرەسە وڭعا، بىرەسە سولعا ويىسىپ، بۇلتالاقتاي باستادى. بوكەننىڭ دە وڭايلىقپەن قۇتقارىپ جىبەرگىسى جوق، اياقتارى ايقاسىپ، قۇشاعىن جايا قۋادى-اي. قۇلاقشىنى جەلكەسىنە ىسىرىلىپتى. اقىرى جۇلدىزدى قويماي ءجۇرىپ قاقشىپ تۇسكەنىمەن، بوتينكاسىنىڭ تابانى توزعان با، تايىپ كەتىپ، مۇرتتاي ۇشپاسى بار ما. پورتفەل ءبىر جاققا، كوك سۇر قويان قۇلاقشىن كوجەكشە ىتقىپ ەكىنشى جاققا دومالاي قاشتى.
قىز كۇلكىسىن جاسىرا، قولتىعىنان سۇيەدى. كىرەيىن دەسە، جەر جارىق ەمەس، بار تاپقانى تومەنشىكتەي:
— ءوزىم، ءوزىم...— دەي بەرەدى.
ەكەۋى تاعى دا ءۇنسىز. ءاسيا جىگىتتىڭ جاسىپ قالعان جاعدايىن سەزدى مە، ءسوز باستادى:
— كەل، سامات، قار ۇستايىق.
— ...؟
— بىلەسىڭ بە، قيىرشىقتار الىستاعى اۋەدەن قالقىپ تۇسكەنشە ابدەن توڭادى. بوزارىپ كەلىپ، اقىرى اپپاق بوپ كەتەتىنى سودان. ءبىز بۇكىل قاردى ۇستاپ الامىز دا، الاقانعا سالىپ الديلەپ جىلىتامىز. بىزگە كوپ-كوپ راقمەت دەيدى،— ەشبىر كۇلكىسىز، ءوز سەزىنە ءوزى رياسىز سەنىپ ايتىپ تۇر. بوكەن دە: «شىن-اۋ!»— دەپ ويلادى. جالپى، مۇنداي كۇندەرى ادامدار وتىرىك ايتپاۋعا ءتيىس...
— كەتتىك، ەندەشە!
قۇرعاق قار قاس، كىرپىكتەرىنە جابىسادى، مۇزداي بوپ مويىندارىنا قۇيىلادى، ونى قۇيىن كوڭىل، قىزعان قان ەلەمەدى دە، ساق-ساق كۇلىپ، دوڭگەلەنە ءۇيىرىلىپ ءتۇسىپ جاتقان تۇيىرشىكتەرگە الاقان، اۋىزدارىن توسىپ الەك. قۋانىش ساۋلەسى كىلكىپ تۇرعان جانارلار شارپىسىپ ەتىپ، قاس قاتىمدا قايتا قاي-قايداعىعا قاشىپ، بوزعىلت اسپاننىڭ تۇكپىر-تۇكپىرىنەن نىسانا ىزدەپ، تىم-تىراقاي تىنتكىلەپ كەتە بارادى. بۇلك ەتىپ باس كوتەرگەن بوي بەرمەس بالعىن بال سەزىمدى جەتەلەگەن ەسسىز كۇلكى عانا كۇزگى سان قيلى قاربالاستان موينى بوساپ، اق كورپەنىڭ استىندا ءوز دەمىنە ءوزى جىلىنىپ جاتقان دالي دالادا قاڭعىپ قالىپ جاتىر.
قار قۋىپ جۇرگەن ولار قالاي سوقتىعىسىپ قالعانىن بايقامادى. ەبەلەكتەگەن تۇيىرشىكتى ۇستاۋ ءۇشىن سوزىلعان قىز قولى بوكەننىڭ يىعىندا قالىپ قويدى. الاسى اقىق مۇنار كوز، شيە ەرىن... قيالىنداعى قىمباتى سول قالپى بۇزىلماعان كۇيى ءدال قاسىندا. بوكەن ءوزىن تابان توقتاماس تۇڭعيىق تارتىپ بارا جاتقانداي سەزىندى مە الدە ءبىر ءاسيا ۇشەۋ بولىپ ەلەستەدى مە، نەمەنە، ايتەۋىر، ەڭكەيە بەردى.
ەكەۋىنىڭ دە ەسى اۋعان، اڭتارىلىپ قالدى. وبىسكەندەرى شىن با، جوق پا، انىق بىلمەيدى. ول تۋرالى ويلانعان دا جوق. ەرىننەن تاراعان وت-جالىن تامىر-تامىردى تۇگەل قۋالاپ، تالماۋسىراتىپ كەتتى. ازدان كەيىن ەكەۋى ەكى جاققا جالت بەرىستى.
...قايتا اينالىپ كەلسە، ءاسيا ورنىندا توسىپ تۇر ەكەن. تىكتەسىپ قاراعان دا جوق، ارالارىن الىستاۋ ۇستاپ، ادىمداي بەردى. سويلەيىن دەسە، جاڭا عانا وزدەرى جاساپ بىتكەن نازىك بىردەڭەنى بايقاۋسىزدا سىندىرىپ الاتىنداي جۇرەكسىز-اق. دىبىس شىقسا، كوكىرەكتەرىندە باياۋ شەرتىلگەن كۇيدىڭ كۇيكەنتايلارى ۇركىپ كەتىپ، قولعا قايتىپ قونبايتىن سياقتى.
قىز اۋزىمەن قاردى توسىپ الا بەرىپ، بوزبالاعا جالت قارادى دا، سىڭقىلداپ كۇلىپ قويدى. مۇمكىن بوكەنگە، مۇمكىن ءوزى وزىنە كۇلدى. ول دا كۇلدى. مانادان بەرى دىبىس شىعارۋعا قورىققانىنا راقاتتانا كۇلدى.
ويدا جوقتا تۋ سىرتتارىنان ماشينا گۇرىلى ەستىلدى دە، قار ۇيىرگەن جەڭىل «گازيك» الدىن وراي بەرىپ، كۇرت تورموز بەردى. جەرگە ادەمىشە جاس جىگىت قارعىپ ءتۇستى. سوۆحوز ديرەكتورىنىڭ شوفەرى انەس... سىپتاي كيىنىپ العان، سۋ جاڭا ون سومدىقتان اۋسا نە دەرسىڭ. ديرەكتوردى تاسىپ ءجۇرىپ، بەرىسى سوۆحوز، ارىسى اۋداننىڭ ءتاۋىر ادامدارىمەن ارالاسىپ قالعان سىپايى جىگىت قوي، اماندىق-ساۋلىق سۇراپ، جالپىلداپ جاتىر.
— ەرتەڭ كلۋبتا بال-ماسكاراد بولادى، كەلسەڭدەرشى،— دەپ سالدى.
«كەلسەڭدەرشى» دەگەن ءسوزدى كوپتىك جالعاۋىندا ايتسا دا كوزدەرى قىزعا جىلى ۇشىراي قاراپ، جۇتىنىپ تۇر. ءاسياعا بۇل تىم جاعىپ قالعان با، كەشكە تاعى كىم-كىمدەردىڭ باراتىنىن سۇراپ، انەستىڭ سوزىنە كۇلىمسىرەي قۇلاق تۇرەدى. اناۋ كەزەگىندە:
— كولىك جاتىنان قام جەمە، ءوزىڭ تۇگىل، بۇكىل كلاسىڭنىڭ قىزدارىن قوسىپ ال، ورىن جەتەدى،— دەپ ماردامسىدى. كوپشەدەن جەكەشەگە، ءاسياعا عانا كوشكەن. بوكەندى ەپتەپ قانا شەتكە ىسىرىپ تاستاپ، قىزبەن جالعىز ءوزى سويلەسىپ تۇرعانداي-اق كۇلكىسى قاتتى، قيمىلى ەركىن. وسىنىڭ ءبارىن كورىپ، سەزىپ تۇرسا دا، بوكەندە ءۇن جوق. نە دەسىن؟ انەستىڭ قىلىعى، ءسوز ساپتاۋىنان، ءتىپتى قاڭتارىلىپ تۇرعان «گازيگىنەن» قانشاما ءمىن تاپقىسى كەلسە دە، ول ارمانى جۋىر ماڭدا، تاپ بۇگىن، وسى جەردە ورىندالا قوياتىن ءتۇرى جوق. انەستەي اشىق-جارقىن، ءازىلقوي بولا الماعانىنا ءوزىن جەردەن الىپ، جەرگە سالادى. «سەن، بالا، مىنا جاراسىپ قالعان ەكەۋىنىڭ قاسىندا ارتىقسىڭ-اۋ وسى!» دەگەن ءازىزىل وي سۋماڭ-سۋماڭ ەتەدى. مۇنى وسىنداي ازاپقا يتەرىپ تاستاپ، قوشۋاق بولا قالعان ەكەۋگە تۇنجىراپ قاراپ، ىشتەي بۋلىعادى. ءبىر ۋاقىتتا، ءتىپتى بولماعاسىن، قولعابىن قولعابىنا ۇرىپ، ساۋساقتارىن سىتىرلاتىپ ەدى، ەكەۋى كوڭىل بولمەك تۇگىل، كوز قيىقتارىن دا سالمادى.
انەس، انە، قىزدى قولتىعىنان ۇستاپ، كابيناعا قاراي دەدەكتەتىپ بارادى. ەسىكتى اشىپ، وتىرعىزىپ تا ۇلگەردى. بوكەندى ەلەمەدى. ءيتپىسىڭ، كىسىمىسىڭ دەمەدى.
ماشينا ءدۇر ەتتى. ەسىكتى ءسال اشىڭقىراعان ءاسيا سىرتقا باسىن ءسال شىعارىپ:
— بوكەن، وتىرمايمىسىڭ؟— دەدى.
بۇل باسىن شايقادى. شايقاماي-اق، وتىرا سالاتىن ەدى، بار پالە «وتىرمايمىسىڭ» دەگەن سوزدەن شىعىپ كەتتى. «كەل، وتىر!» دەسە، شاپقىلاپ كەتەتىن ەدى. «وتىرمايمىسىڭ...» بۇل: «وتىرساڭ، وتىر، وتىرماساڭ، ءوزىڭ ءبىل» دەگەن نەمقۇرايدى ىم عوي. ىمدى بىلمەيتىندەي بوكەننىڭ بەلى بەسىكتەن جاڭا شىققان جوق. وسى قىزعا جولاپ كەتسە بولدى، بوكەن وزگەرىپ سالا بەرەدى. سەبەپسىز قۋانادى. سەبەپسىزدەن-سەبەپسىز ءمىن تاپقىش، كىنامشىل، قيقار.
بوكەندە بار قيقارلىق ءاسيادا دا بار دەپ كىم ويلاپتى. قىز كابينا ەسىگىن سارت جاۋىپ الدى. «گازيك» العا ىتقي بەرگەندە، انەس بۇعان جالت قاراپ، شەكەسىنە سۇق ساۋساعىن قاداپ، اينالدىرىپ-اينالدىرىپ جىبەردى. «وتىرماساڭ، ومالىپ قال، كەششە نەمە! جالىندىم ساعان!» دەگەنى بولۋ كەرەك. بىلاي شىعا بەرە «گازيك» توقتاي قالدى. ساماتتىڭ جۇرەگى ءدىر ەتتى. «الدە ءاسيا ءتۇسىپ قالاتىن شىعار؟ اپپاق قاردى قيمايتىنى راس بولسا، ءتۇسىپ قالۋعا ءتيىس». جوق، ءاسيانىڭ ورنىنا انەس ءتۇستى. بالوندى تەۋىپ قالدى دا، بۇعان ەلبىرەتە كوتەرگەن قولىنىڭ باسىن ءسال-پال جىبىرلاتىپ، قوشتاسۋدىڭ ىرىمىن جاسادى. قيىق كوزدەرىندە تابا بار. ادەيى ىستەپ تۇر. بوكەن ەكپىندەي باسىپ ۇمتىلا بەرىپ ەدى، «گازيك» اق شىمىلدىققا بىرتىندەپ سىڭە بەردى...
«ءبىتتى!»— دەدى سامات. «كەتتى!» دەگىسى كەلىپ ەدى... قايسىسى بولسا دا، ءدال ايتىلدى...
قوس دوڭعالاق ءىزىن اق جازىق بەلبەۋ قىپ، تارتىنىپ اپتى. قار ۇدەي تۇسكەن بە، ماناعى جەپ-جەڭىل ۇلپەرشەك ءقازىر ءبىرقالىپتى قوزعالىسپەن ءسال دىمقىل تارتىپ، ساپ-سالماقتى بوپ جالپىلداي جاۋىپ تۇر. جالپاق دالا قارا قۇرىق تارتىپ، ىمىرت ۇرلانىپ كەلىپ قالىپتى. توڭىرەكتى اق مۇنار ساڭىلاۋ قالدىرماي قىمتاعان، قارايعان اتاۋلىدان قالعان جالعىز بەلگى — ەكى قولىن پالتوسىنىڭ قالتاسىنا سالىپ كەلە جاتقان بوكەن عانا. اسپانداعى قارعا دا قارامايدى، باسىن تومەن سالىپ، تۇقشيىپ العان. قار اۋلاپ، قۇشاعىن جايىپ جۇگىرگەن بوكەندى ءاسيا وزىمەن بىرگە «گازيككە» سالىپ اپ، الىسقا الىپ كەتكەن ءتارىزدى. مىنا بوكەن سوۆحوز ورتالىعىنداعى مەكتەپتەن ءۇش كيلومەتر جەردەگى فەرماداعى ءوز ۇيىنە قايتىپ كەلە جاتقان توعىزىنشى كلاستىڭ قاتارداعى عانا وقۋشىسى.
كادىمگى سۇپ-سۋىق قار قاپالاقتاپ جاۋىپ تۇر...
كەنەت... بوكەن توقتاي قالىپ، قار ۇستىندەگى باداناداي بولىپ جاتقان بۇدىر-بۇدىر ماشينا ىزىنە ءۇڭىلدى. مىنە، مىنا جەردە ماشينا توقتاپتى، كارتەرىنەن تامشىلاپ اققان ماي ساپ-سارى بوپ جاتىر. مىنە، ەكى ءىز... ءبىرى — باتەڭكەنىڭ ايۋدىڭ تابانىنداي ۇلكەن ءىزى دە، ەكىنشىسى — قاسىقتاي كىشكەنە تابانىمەن قار بەتىن وقتاۋمەن شۇقىعانداي قىز ەتىگىنىڭ كىشكەنە تاقاسى... ۇلكەن ىزدەر ءبىرىنىڭ ۇستىنە ءبىرى ءتۇسىپ، قاردى تاپتاپ تاستاپتى. ەكى-ۇش قادام جەردە دىمقىل تارتىپ، سارعايىپ ۇلگەرگەن تەمەكى تۇقىلى جاتىر. سوعان قاراعاندا، انەستىڭ جۇيكەسى ءبىراز جۇقارىپ قالسا كەرەك.
بوكەن جۇگىرە جونەلدى. قار بەتىندەگى ماشينا دوڭعالاعىنىڭ بۇدىرىمەن قاتار سالعان ەتىك ىزىنەن كوز اۋدارمايدى. دوڭعالاق ءىزى ەمىس-ەمىس قانا بىلىنەدى، كوبىك قار بۇركەپ ۇلگەرىپتى، ال تاقا ءىزى جاپ-جاڭا، سايراپ جاتىر.
ءاسيا «گازيكتەن» ءتۇسىپ قالىپتى...
جول ۇستىنەن نازىك تۇلعا قارايىپ كورىنىسىمەن بوكەن اياڭعا كوشتى. ءاسيا بىرتىندەپ اق شىمىلدىقتان بەرى شىعا بەردى.
قىز توقتاي قالدى دا، پورتفەلىن ارلى-بەرلى بۇلعاڭداتقان كۇيى مۇنى توسىپ الدى. ءبىر-بىرىنىڭ بەگىنە قاراعان دا جوق، قاتار ءتۇسىپ، اۋىلعا بەتتەدى.
— كابينا ءىشىنىڭ اۋاسى تار ەكەن... بەنزين ساسيدى. سوسىن ءتۇسىپ قالدىم،— قىز ءۇنى ۇياڭ.
بوزبالا ءتىس جارمادى. ءبىراق باسىن يزەدى. قار قاپالاقتاپ جاۋىپ تۇر...
— قانداي تاماشا! قار ۇستايىقشى، بوكەن! قولىن العا سوزعان قىز جۇگىرە جونەلدى. پورتفەلىن قارعا شانشىپ كەتىپتى.
بوكەن ءسال اڭىرىپ تۇردى دا، قىز پورتفەلىن قولىنا الدى ەڭكەيىپ. ارى-بەرىدەن سوڭ ەكى قولىندا ەكى پورتفەل، دالباڭداپ اۋزىمەن قار اۋلاعان كۇيى جۇگىرىپ بارا جاتتى. قار قاپالاقتاپ جاۋىپ تۇر...
You Might Also Like
