ارمىسىڭ، كاۆكازدىڭ كوگىلدىر تاۋى!
ارمىسىڭ، كاۆكازدىڭ كوگىلدىر تاۋى! سەن مەنى سابيىمدە الديلەدىڭ؛ سەن مەنى جالعىزسىراعان قۇزار شىڭىڭا شىعارىپ، بۇلتتان تورقا جاپتىڭ، زەڭگىر كوككە ءۇيىر ەتتىڭ. سودان بەرى سەن، سەنىڭ اسپانىڭ كوڭىلىمنەن شىقپاي قويدى. يىعىنان نايزاعايلى بۇلت ۇشىرعان تابيعات ءتاجىسىڭ، سەن. تاۋىڭنىڭ باسىندا تۇرىپ جاراتقانعا جالبارىنعان جان ومىرگە ناساتتانسا دا، ارتىنشا سول ءومىردى مەنسىنبەيدى.
* * *
تاڭەرتەڭ شىعىپ كەلە جاتقان كۇن ساۋلەسىندە قالىڭ قار، شالعايداعى قۇزدىڭ مۇزى جارقىراپ، كوز جاۋقارىن الۋشى ەدى. سارى ساۋلەگە ورانعان ولار ىلديداعى كۇڭگىرتتىك ءالى ارىلماي تۇرعان شاقتا جولاۋشىعا تاڭدى تانىتۋشى ەدى. سول سارى ساۋلە سۋعا شومىلعان كەزىندە ەركەكتى كورىپ، اق كويلەگىن توسىنە باسا سالعان قىزدىڭ ۇيالشاق ديدارىنا ۇقساس ەدى.
سەنىڭ داۋىلىڭدى ءسۇيۋشى ەدىم، كاۆكاز! داۋىلىڭ قاتتى سوققاندا زاڭعارلار داۋىستاسقان تۇنگى قاراۋىلداي جاڭعىرىعىپ كەتۋشى ەدى!.. تاقىر شوقىدا جەل قاعىپ، جاڭبىر ءمۇجىپ يميگەن جالعىز اعاش، اڭعاردا سۋسىل قاققان جۇزىمدىك، قۇردىم ۇستىنەن وتەتىن بەلگىسىز جول، قاپتالدا كوبىك شاشا اققان بەلگىسىز وزەن؛ جاۋىز جاۋدىڭ نەمەسە جاي اڭشىنىڭ اتقانى بەلگىسىز گۇرس ەتكەن مىلتىق، ودان تۋعان ۇرەي... ءبارى-بارشاسى بۇل ولكەدە تاماشا.
* * *
(بۇل ولكەدە اۋا دەگەنىڭىز ءسابيدىڭ لەبىزىندەي تازا، قۇستاي ەركىن ادامدارى بەيعام ءومىر سۇرەدى؛ ولاردىڭ قانىنا سىڭگەنى سوعىس؛ قارا-قوڭىر ديدارىنان جان سىرى كورىنىپ تۇرادى. شىممەن نەمەسە قۇر سامبىمەن توبەسىن جاپقان ءتۇتىندى تامدا ايەلدەرى مەن قىزدارى وڭاشالانىپ، مىلتىق تازالايدى، كۇمىستەن زەر سالادى؛ تاعدىردىڭ بۇعاۋىن تانىماعان ولار وڭاشادا ساعىنىشتان سارعايىپ، ىشتەن سەمەدى.)
You Might Also Like
