سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 4 كۇن بۇرىن)
اسقاباقتىڭ الەگى

«قاۋىن جارىقتىق تاتتىلىگىن قويسا، ءبىز دە اسان اتانىڭ باقشاسىنا ءتۇسۋىمىزدى قويار ەدىك». انە، اناۋ جايقالىپ جاتقان اسان اتانىڭ قاۋىن-قاربىزى. ءبىز بالالار ولاي-بىلاي وتكەن سايىن باقىلاپ جۇرەمىز. ەندى ەكى-ۇش كۇن شىداساق، قاۋىن دا ءپىسىپ قالادى.

باقشانىڭ قاق ورتاسىندا اسان اتاعا ۇقسايتىن قاراقشى تۇر. ودان بۇگىنگى كۇننىڭ قۋ قۇستارى دا قورىقپايتىن بولىپ العان. اتانى مازاق قىلعانداي ءبىر تورعاي قاراقشىنىڭ باس كيىمىنە قونىپ الىپتى.

مىنە، ءبىز اسىعا كۇتكەن كۇن دە جەتتى. بۇگىن تۇندە اسان اتانىڭ قاۋىنىن ۇرلاماقشىمىز. ول ءبىزدىڭ ۇرلاعانىمىزدى ءبارىبىر بىلەدى. ال بىزگە قاۋىن جەسەك بولدى. مەنىڭ اكەم دە باقشا ەگەدى. باقشامىزدا ءبارى بار. قاۋىن دا، قاربىز دا. ءبىراق نەگە ەكەنىن كىم ءبىلسىن، جىلدا اسان اتانىڭ قاۋىنى ەرتە پىسەدى.

ءبىز كوزگە تۇسپەۋگە تىرىسىپ ءجۇرىپ، بايقاماپپىز: بۇگىن اسان اتا باقشاسىنىڭ قاق تورىندە توسەك سالىپ جاتىپتى. باقشانىڭ ءتورت بۇرىشىنان اياعىمىزدى مىسىقشا باسىپ ءتورت بالا كىرە بەرگەنىمىز سول ەدى، ءبىزدىڭ ءۇي جاقتاعى بۇرىشتان كىرگەن ەربولدىڭ «ب ا ق» ەتكەن داۋسىنان سەلك ەتە تۇستىك. سويتسەك، ول اياعىن اڭداپ باسىپ كەلە جاتسا، ۇيىقتاپ جاتقان اتانىڭ ۇستىنەن ءتۇسىپ، شوشىپ كەتەدى. قورىققانىنان داۋسى دا شىعىپ كەتىپ، بارلىق جوسپاردى قۇرتتى. بويىمداعى ۇرەيدى اشۋ قۋىپ شىعىپ، وسىنشاما ەڭبەكتەنگەننەن كەيىن قالاي بوس كەتەم دەپ العا ۇمتىلا بەرىپ ەدىم، اياعىم دوپ-دومالاق قاربىز با، الدە قاۋىن با، بىلمەيمىن، ايتەۋىر ءبىر نارسەگە ءتيدى. ءداۋ دومالاقتى ساباق-ماباعىمەن كوتەرە قاشتىم. ابدەن پىسكەن بولۋ كەرەك، ءوزى قارا ءزىل ەكەن. ەنتىككەن قالپىم قولىمداعى ولجامدى دەرەۋ قوراداعى مايانىڭ ىشىنە تىعا سالدىم.

ەربول باقىرىپ جىبەرگەندە قالعان دوستارىمىز دا زىتا جونەلىپتى. ابىروي بولعاندا، اياق استىنان شىققان اششى داۋىستان شال ەسەڭگىرەپ، جان-جاعىنان تاس پا، تاياق پا ايتەۋىر بىردەڭە ىزدەپ قارمانىپ جاتقاندا ەربول دا قاشىپ ۇلگەرىپتى.

مىنە، تورتەۋمىز كەلىسكەن جەردە كەزدەسىپ وتىرمىز. ۇشەۋىنىڭ باستارى سالبىراپ كەتكەن. ارالارىندا ەڭسەسىن بيىك ۇستاپ وتىرعان مەن عانا. ويتكەنى، مەن ولجالىمىن. ءقازىر مىنالار باسقا ءبىر ايلا تاپقاننان كەيىن مەنىڭ «ءتاتتى قاۋىنىمدى» قورادا وتىرىپ الىپ جەمەكشىمىز. دوستارىم ەرتەڭ مىندەتتى تۇردە اسان اتانىڭ پىسكەن قاۋىندارىن ۇرلاپ الاتىن بولىپ كەلىستى.

ەندى، مىنە تورتەۋمىز ءبىزدىڭ قورادا وتىرمىز. ءاقتوس ءبىز ەكەنىمىزدى بىلگەننەن كەيىن ءشاۋ ەتتى دە، قويا قويدى. باعانا اس ۇيدەن ءداۋ قارا پىشاقتى بىلدىرتپەي الا كەتكەنمىن. ءشوپتىڭ اراسىنان زىلدەي ءداۋ «قارا قاۋىندى» الىپ شىعىپ كەسەيىن دەسەم ءداۋ قارا پىشاعىمنىڭ ءتىسى باتپادى. مىنە، كەرەمەت! ءارى تىعام، بەرى تىعام، پىشاق وتپەيدى. ءبىر كەزدە ەربول:

— تفۋ! مىناۋىڭ اسقاباق قوي! — دەپ ايقايلاپ جىبەرگەندە باسىم زىڭ ەتە قالدى. سول مينۋتتان باستاپ دۇنيەدەگى اسقاباق اتاۋلىنى ابدەن جەك كورىپ كەتتىم. اتىپ تۇرىپ ءداۋ اسقاباقتى جەرگە الىپ ۇرىپ، ورتاسىنان قاق ءبولدىم. ەندى كورمەگەنىم اسقاباق بولسىن!

وسىنشاما بار جان-تانىڭمەن دايىندالىپ كەلىپ، ءتاتتى قاۋىن دەپ جەي بەرگەنىڭدە ول كوك اسقاباق بولىپ شىقسا، سەن دە اشۋلانباي كور.


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما