اينالمالى اتكەنشەكتەگى التى كۇزەتشى
(تۇرىكتىڭ ۇلتتىق ىرعاعىنداعى كىرىسپە جىر)
ورىسشادان اۋدارعان عابباس قابىشيەۆ
يەللەلي يەەەەلەللي... لەللەلليييي
يەللەللي يەلەلي يەلەلي... يەلەلەللي
يااااااار... ياااااااار... يار لەللي
لەلەلي... يەلەلليييي يەلەللييي...
ناشار دامىعان ەل ءۇشىن العى ءسوز
مەنىڭ ەلىمدە بايلاردا عانا بالالىق شاق بولادى،
مەنىڭ ەلىمدە بايلاردا عانا جاستىق شاق بولادى.
مەنىڭ ەلىمدە بايلاردا عانا قارتتىق بولادى،
مەنىڭ ەلىمدە... يەللەللي يەلەلييييي... يەللەللي
يااار ياااااار...
مونولوگ
مەندە بالالىق شاق بولماعانىنا وسى كۇنگە دەيىن كۇيىنىپ ءجۇرمىن. مەندە ويىنشىڭ بولعان جوق. بۇراندالى پويىز دا، اۆتوموبيل دە، شىلاپشىن دا، جۇزەتىن كەمە دە بولمادى.
مەن باتپىراۋىقتى بىلمەدىم، تەمىر شەڭبەردى دوڭگەلەتىپ كورمەدىم، ۇرلەگەن شارلارىم بولمادى، بەس تاس ءۇيىرىپ ويناۋدى ەستىمەدىم.
ءبىر كۇنى شەشەمە ەرىپ باي ۇيىنە مەيرامعا باردىم. قوجايىننىڭ ۇلىندا نەشە ءتۇرلى ويىنشىق بار ەكەن. تەمىرجولداعى پويىزدى، پاروۆوز بەن ۆاگونداردى ۇستاپ كورگىم كەلىپ قولىمدى سوزسام-اق بولدى، شەشەم الا كوزىمەن قاراپ: «تيمە، سىندىراسىڭ» دەپ سىبىرلايدى.
قولىمدى تىعىپ وتىرۋعا ءماجبۇر بولدىم.
بالا كەزىمدە: ۇلكەن بوپ وسەمىن، باييمىن، ەڭ باي كىسى مەن بولامىن، ويىنشىقتى كوپ-كوپ ەتىپ ساتىپ الىپ، تا-ا-اۋداي ەتىپ جيىپ قويامىن! كەرەك ويىنشىقتىڭ ءبارى دە مەندە بولادى! — دەپ ارماندايتىنمىن، قيالدايتىنمىن.
ۇلكەن كىسىلەر ويىنشىقپەن ويناۋعا ۇيالادى. ال مەن ويىنشىقتارىمدى وڭاشا بولمەگە جينايمىن. قىزمەتتەن قولىم بوساعاندا بارىپ ءوزىم عانا ويناپ وتىرامىن. ەشكىم مەنى كورمەسىن دە كۇلمەسىن. مەندە پويىز كوپ بولادى، پرۋجيناسىن بۇراپ-بۇراپ قويا بەرسەم: تر-تر-تر... چۋف-چۋف-چۋف، دەپ ءجۇرىپ كەپ كەتەدى.
اي-حاي، مەنىڭ قۇيتاقانداي، اپ-ادەمى، سۇپ-سۇيكىمدى ويىنشىقتارىم-اي، بويالعان ىسقىرىقتى شارلارىم-اي، قاعاز فونارلارىم-اي، شىعىرشىقتارىم-اي!
بىزدە 23 اپرەل — ۇلى ۇلتتىق جينالىس شاقىرىلعان كۇن — بالالار مەيرامى بولىپ سانالادى.
ءبىرىنشى كورىنىس
مەن ايتامىن
سول مەيرامداردىڭ ءبىرى ەدى. ۇيدە وتىرا-وتىرا زەرىكتىم دە، دارىگەر دوسىمنىڭ ۇيىنە باردىم. ونىڭ دا ءىشى پىسىپ وتىر ەكەن. ەكەۋىمىز تەرەزەدەن كوشەگە كوز سالدىق. تومەندە ماشينالار اعىلىپ جاتىر.
ءبىر ساتتە، قايدان تۇسكەنىن بىلمەيمىن، ماشينالاردىڭ اراسىندا كوگىلدىر شار پايدا بولدى. ءار جەرگە ءبىر ءتيىپ-ىرعىپ بارىپ كوشەنىڭ ارعى جاعىنداعى تروتۋارعا ءتۇسىپ بايىزدادى. تروتۋاردا ەشكىم جوق. تەك ءبىر شەتتە، جاشىگىن يىعىنا اسىپ الىپ، ەتىك تازالاۋشى عانا كەلە جاتىر: ۇزىن مۇرتتى، جالاڭ اياق، ۇستىندە جىرتىق كويلەگى بار، جاسى وتىز بەس-قىرىقتا.
ول شاردى كوردى دە، قالت تۇرا قالدى. سونسوڭ جاشىگىن يىعىنان سىپىرىپ تروتۋارعا قويدى دا، شارعا قاراي تۇرا جۇگىردى. شاردى الىپ سيپالاپ قاراي باستادى. سونسوڭ قويا بەرە تەۋىپ كەپ قالدى. شار ءۇيدىڭ قابىرعاسىنان قايتا سەرپىلىپ، ونىڭ اياعىنا ۇرىلدى. جىگىت شاردى اۋەگە لاقتىرىپ، بىرەسە باسىمەن ءسۇزىپ، بىرەسە اياعىمەن تەۋىپ ويناۋعا كىرىستى. ويىنى قىزا بەرگەندە شار تارس ەتتى... جىگىت ەڭكەيىپ شاردىڭ جۇرناعىن جيىپ الدى، بارىپ جاشىگىن يىعىنا سالدى، سونسوڭ شاردىڭ جۇرناعىن ۇرلەمەك بوپ ءبىراز اۋرەلەندى، ۇرلەي الماعان سوڭ باسىن ءبىر شايقاپ ءوز جونىنە كەتتى.
دارىگەر كۇلىپ جىبەردى. كۇلگەن جوق-اۋ، ءۇيدى باسىنا كوشىرە قارقىلدادى. كوزىنەن جاس شىققانشا كۇلسە دە تىيىلا المادى.
— نەمەنەگە قارقىلداي بەرەسىڭ؟ — دەدىم.
كۇلكىدەن اۋزى سويلەۋگە كەلمەيدى. مەن شوشىپ كەتتىم. مۇرتى بىلەكتەي ءداۋ جىگىتتىڭ شار قۋىپ ويناعانى، ارينە، كۇلكىلى-اق، ءبىراق، وسىنشاما... دوسىما قارادىم دا مەن دە كۇلدىم. ەكەۋىمىز ەندى بىرىمىزگە ءبىرىمىز قارايمىز دا كۇلەمىز: حا-حا-حا... حا-حا-حا... حي-حي-حي... حي-حي-حي...
ەكىنشى كورىنىس
دارىگەر ايتادى
بۋرس قالاسىندا قىزمەت ىستەپ جۇرگەن كەزىم. بىردە اۋرۋحانادا تۇنگى كەزەكشى بولدىم دا، كەش جاتتىم. ءبىراق مەنى ىلە-شالا وياتىپ جىبەردى.
— نە بوپ قالدى؟
— دارىگەر مىرزا، التى كىسىنى الىپ كەلدى.
حالاتىمدى كيدىم دە، قابىلداۋ بولمەسىنە باردىم.
قاراسام — التى ەر ادام جاتىر. التاۋى دا مۋنيسيپالدىق كۇزەتشىنىڭ كيىمىن كيگەن. التاۋى دا سولق-سولق ەتىپ لوقسىپ جاتىر.
— سىزدەرگە نە بولدى؟ — دەدىم.
جاۋاپ جوق.
ە، بۇلار ۋلانعان ەكەن دەپ ويلادىم. مىس ىدىسپەن تاماق ىشكەندە ۋلانىپ قالۋ بولادى. ءبىراق التاۋىندا دا ۋلانعاننىڭ ەشقانداي نىشانى جوق. دامىل تاپپاي لوقسي بەرەدى. تىنىشتاندىراتىن ۋكول سالىپ ەدىم، التاۋى دا ۇيىقتاپ قالدى. ولارعا نە بولعانىن ەشكىم بىلمەيدى. «جەدەل جاردەم» ماشيناسىمەن پوليسەيلەر اكەلىپ تاپسىرىپ كەتىپتى. تىرپ ەتپەستەن ون بەس ساعات ۇيىقتاعان سوڭ بارىپ بىرەۋى ويانعانى.
ءبىرىنشى كۇزەتشى ايتادى
اق پاركتى بىلەسىڭ بە؟ گۋبەرناتوردىڭ ءۇيىنىڭ قارسىسىنداعى؟ مەن ءۇش جىلدان بەرى سول پاركتى كۇزەتەمىن.
پارك جازدا ءتۇن ورتاسىنا دەيىن اشىق. وندا جۇمىس ىستەيتىندەر پارك جابىلعانشا ونى-مۇنىلارىن وزدەرى كۇزەتەدى. قىسقاسى، جازدا بىزگە وڭاي. قىستا — قيىن. اق پارك وندا جۇمىس ىستەمەيدى. اينالمالى اتكەنشەكتەرى، قايىقتارى، الگى جىن-سايتان دوڭعالاعى دەيتىنى — ءبارى-بارى بوس تۇرادى. سونشاما دۇنيەنى كۇزەتۋ قيىن-اق. ءسال بايقاماي قالساڭ بولدى، — جۇگىرمەك كەلگىر ۇلدار، كوشە كەزگەن قاڭعىباس نەمەلەر سىپ ەتىپ بارىپ وتىرىپ الادى دا، اينالدىرىپ، جۇرگىزىپ الەك، بولادى، ءسويتىپ بىردەڭەسىن سىندىرىپ كەتەدى. نەمەسە بىرەۋى قۇلاپ كەتەدى. مەرتىگىپ، ءولىپ قالسا — اللا ساقتاسىن، — وندا ءبىزدىڭ سورىمىز!
ياعني، قىستا بىزگە قيىن-اق. ونىڭ ۇستىنە گۋبەرناتوردىڭ ءۇيى، پوليسيا ۋچاستوگى ءدال قاسىندا. ءبىر پالە بولا قالسا، تەرىمىزدى تىرىدەي سىپىرادى. جان كەرەك.
جازدا جەڭىل عانا ەمەس، جازدا، مىرزا، كوڭىلدى دە: فونارلار جارقىراپ جانىپ تۇرادى، قىز-كەلىنشەكتەر، جىگىتتەر، بالالار اتكەنشەك تەۋىپ، دوڭعالاققا ءمىنىپ اينالىپ، ماز-مەيرام بولىپ جۇرەدى. جازدا تاماشا!
ءبىز تۇراتىن جاقتا ونداي ەشتەڭە جوق. امال نە! مەن اينالمالى اتكەنشەكتى جاقسى كورەم. زىمىراپ اينالعانىن قانداي شىركىننىڭ! عاجاپ! سوعان وتىرعىم كەلەدى دە جۇرەدى. ءبىراق وتىرۋ وڭاي ەمەس. نەگە؟ ويتكەنى، مەن — كۇزەتشىمىن. ۇستىمدە مۋنيسيپالدىڭ كيىم. جاس تا ەمەسپىن. ۇيات. كەي تۇندە اتكەنشەككە مىنەمىن دە، تاماشالاپ قاراپ وتىرامىن. ەح، شىركىن، شىر اينالار ما ەدى! — دەيمىن. جالعىز ءوزىم بولسام جۇرگىزىپ كورەر دە ەدىم. ءبىراق، قىرسىققاندا، تۇندە باسقا كۇزەتشىلەر دە كەلگىشتەپ جۇرەدى.
— سەندەرگە مۇندا نە بار؟ ءوز كۆارتالدارىڭدا جۇرمەيسىڭدەر مە؟ — دەيمىن ولارعا.
شىعىپ كەتەدى. ءبىراق جارتى ساعاتتان سوڭ تاعى جەتىپ كەلەدى.
ءبىر كۇنى ابدوللا كەلىپ ايتتى:
— اتكەنشەككە ءمىنىپ اينالساق قايتەدى؟ — دەدى. ول — ەڭ الىس كۆارتالدىڭ كۇزەتشىسى، انە جاتىر، مۇنى دا الىپ كەلىپتى عوي. پارككە بۇلاردىڭ دا اتكەنشەك تەبۋ ءۇشىن كەلەتىندەرىن سەزەمىن. ايتپەسە، سوناۋ جەردەن تەنتىرەگەنشە، ناۋبايحاناسىنا بارىپ، جىلى پەشتىڭ ۇستىندە تاڭ اتقانشا راقاتتانىپ ۇيىقتاپ جاتپاي ما؟
اق پاركتىڭ كۇزەتشىسى — مەنمىن.
— مۇرتىڭدى قايدا تىعاسىڭ؟ اتكەنشەككە مىنەتىندەي سەن، نەمەنە، بالاسىڭ با؟ — دەدىم ابدوللاعا.
ەكىنشى جاعىمنان احمەت كەلىپ، — ول دا بىزبەن بىرگە وسىندا جاتىر:
— مىنگىزشى، نەڭ كەتەدى؟ — دەپ قيىلدى.
جاسىراتىن نەسى بار، ولاردان بۇرىن ءوزىمنىڭ دە مىنگىم كەپ تۇر، ءبىراق ۇيات، ءارى جاسقانام. پارك ءۇشىن جاۋاپ بەرەتىن — مەنمىن.
ەكىنشى كۇزەتشى ايتادى
دارىگەر مىرزا، اقىرىندا ءبىز مىنا ءارىپتى كوندىردىك.
— مەيىلدەرىڭ، مىنسەك مىنەيىك، ءبىراق پوليسەيلەر كورىپ قويسا، قۇرىدىق. جۇمىستان قۋىپ شىعادى، — دەدى.
مەن تۇردىم دا:
— اينالعاندا ىسقىرعىشىمىزدى شىرىلداتىپ قويىپ وتىرايىق، پوليسەيلەر ءبىزدى كۇزەت ورنىندا ەكەن دەپ قالسىن، — دەدىم. ءارىپ كەلىستى، تەك:
— ءبىر رەت اينالامىز، — بولدى! ءبىر-اق رەت! — دەپ ەسكەرتتى.
اينالمالى اتكەنشەككە مىنۋگە ءارى قىزىعامىن، ءارى قورقامىن: تەز اينالعان سايىن بيىكتەي بەرەدى ول...
ءبىز جايعاسىپ وتىردىق. ال موتور جۇرمەيدى.
— مىناۋ قالاي ءجۇرۋشى ەدى؟ — دەيمىن.
ءجۇسىپ ايتادى، — ول دا وسىندا، ءالى ۇيىقتاپ جاتىر.
— قولمەن-اق اينالدىرايىق، — دەيدى.
ال ءارىپ ايتادى، — بۇل اق پاركتىڭ كۇزەتشىسى ەمەس پە، بىلەدى عوي:
— بۇل پالە الگى ەلەكترمەن جۇرەدى، قاراڭعىدا تابىلا قويار ما ەكەن، مىنا تۇستا كنوپكاسى بار ەدى، — دەيدى. — كنوپكاسىن ەرتەڭ كورىپ الايىن، سونسوڭ ەرتەڭ كەشكە اينالارمىز، — دەيدى.
ءۇشىنشى كۇزەتشى ايتادى
قاۋىپسىزدىك باسقارماسىنىڭ باستىعى ءبىزدىڭ كۇزەت ورىندارىمىزدى تاڭعا جاقىن تەكسەرمەكشى بولىپتى. وعان بىرەۋلەر: كۇزەتشىلەر ناۋبايحانالاردىڭ پەشتەرىنە شىعىپ الىپ ءتۇنى بويى ۇيقى سوعادى، — دەسە كەرەك. سونسوڭ ول ءبىزدى سوندا ۇستاپ الىپ سورلاتقىسى كەلگەن. ونىسىن مەن ەستىپ الدىم. تاڭ اتقانشا قاي زامان. وعان دەيىن اينالىپ-اينالىپ الامىز دا، ورىن-ورنىمىزعا بارا قويامىز دەيمىن.
— تاپتىم كنوپكانى، تاپتىم. سەندەر وتىرىڭدار، مەن كنوپكانى باسىپ قالامىن دا، سەكىرىپ مىنەمىن، — دەدى ءارىپ.
ءبىز وتىردىق. ءارىپ كنوپكانى باسىپ قالىپ ەدى، اتكەنشەك اينالا جونەلدى. ءارىپ ءوزىنىڭ ناۋاسىنا وتىرىپ ۇلگەرمەدى. مەن مۇنى دەرەۋ ءوز ناۋاما تارتىپ الماعانىمدا، استىنا ءتۇسىپ قالاتىن ەدى.
ءسويتىپ اينالا باستادىق. قانداي عاجاپ دەسەڭىزشى!.. بارعان سايىن جىلدامداي تۇسەدى...
اينالمالى اتكەنشەكتى كورگەن بولساڭ، ءوزىڭ دە بىلەتىن شىعارسىڭ: ءدال ورتادا بيىك تەمىر دىڭگەگى بار، وعان بىرنەشە ناۋانى شىنجىرمەن كوتەرىپ بايلاپ قويعان. دىڭگەك اينالعان سايىن ناۋالار جەردەن بيىكتەي بەرەدى.
سەرىكتەرىم ساقىلداپ كۇلە باستادى. مۇنداي ميعۇلا بولار ما وزدەرى! تاياق تاستام جەردە گۋبەرناتوردىڭ ءۇيى مەن پوليسيا ۋچاستوگى تۇر... ءبىراق كۇلمەي وتىرۋعا شىداي دا المايسىز. تۇلا بويىمدى كۇلكى كەرنەپ كەتكەندەي بولدى. كۇلە بەردىك، اينالا بەردىك... كوپ اينالدىق.
ءتورتىنشى كۇزەتشى ايتادى
دارىگەر مىرزا، ءبىزدىڭ زىرقىراپ كەپ اينالعانىمىز سونشا، ناۋامىزدان ۇشىپ كەتەتىن سياقتاندىق. قورىققانىمنان كۇلۋدى دە قويدىم. ناۋادان مىقتاپ ۇستاپ الدىم.
ءبىر ۋاقتا ويىما كەلە قالدى دا:
— ءارىپ، ەي، موتوردى اقىرىنداتشى، ايتپەسە موينىمىز ءۇزىلىپ جۇرەر، — دەدىم.
— قالاي اقىرىنداتارىن مەن قايدان بىلەم؟ — دەيدى ءارىپ.
و، اللا، كۇناعا جازا كورمە، — جەردەگى التى كۇزەتشى سۇڭقارشا سامعاپ كوككە شىعىپ كەتتىك!
— ءاي، ءارىپ، اقىرىنداتۋدى بىلمەسەڭ، توقتات مىناۋىڭدى، تۇسەمىز! — دەپ ايقاي سالدىم.
— قالاي توقتاتارىن مەن قايدان بىلەم؟ — دەيدى.
— بىلمەسەڭ، اياعىڭ اسپاننان كەلسىن! — دەدىم.
زىرقىراي بەردىك... ەندى نە ىستەۋ كەرەك؟ باسقالار دا:
— توقتات! — دەپ ايقايلاي باستادى.
ءارىپ بولسا:
— جۇرگىزۋىن بىلەمىن، توقتاتۋىن بىلمەيمىن! — دەيدى.
قيىن بولدى، دارىگەر مىرزا. قۇسشا زۋلايمىز، ءبىراق قونا المايمىز.
— ءارىپ-اي، ءارىپ-اي! كنوپكا تومەندە قالدى عوي، ەندى قالاي توقتايمىز؟! — دەيمىن.
باسىم اينالىپ، كوزىم قاراۋىتا باستادى. مەنىڭ سوڭىمنان قالماي ۇشىپ جۇرگەن ابدوللا ايقايلايدى:
— ءاي، بۇل ەلەكترمەن جۇرەدى، — دەيدى.
ەلەكترمەن جۇرگەنىنەن نە پايدا كورمەك ەكەن دەسەڭشى! بايعۇستىڭ ەسى شىعىپ كەتسە كەرەك...
— جۇرسە قايتەيىن؟! — دەيمىن مەن دە ايقايلاپ.
— قۇدايعا التاۋىمىز بىردەي جالبارىنايىڭ، قالانىڭ ەلەكترىن توقتات دەيىك. ايتپەسە زاماناقىرعا دەيىن اينالا بەرەرمىز، — دەيدى.
شىنىندا دا اينالا بەردىك، اينالا بەردىك... ءبىر كەزدە مىنالاردىڭ بىرەۋى:
— باۋىرلارىم، باقىل بولىڭدار! — دەپ سۇڭقىلدادى. مەن دە يمانىمدى ايتا باستادىم. ءوزىڭ تۇسىنەسىڭ عوي، دارىگەر مىرزا، ەكى دۇنيەنىڭ ورتاسىندا قالدىق. بەس عيماراتتىڭ بيىكتىگىندەي بيىكتە رەاكتيۆتى سامولەتشە زۋ-زۋ ەتەمىز. وندايدى جاۋىڭا دا تىلەي كورمە. دودا-دودامىز شىعىپ ۇشىپ ءجۇرمىز، اينالمالى اتكەنشەكتى ويلاپ شىعارعاننىڭ جەتى اتاسىن جامباسىنان اۋدارىپ ءجۇرمىز. ءبىراق، امال نە!
— ەگەر بۇل بەنزينمەن جۇرسە عوي، ەندىگى بەنزينى تاۋسىلىپ توقتايتىن ەدى، — دەدى الدەكىم.
مەندە ءلام دەر مۇرشا جوق.
ءبىر كەزدە:
— «قۇتقارىڭدار!» — دەپ ايقايلايىڭ، — دەدى ءارىپ.
اڭداماي سويلەگەن — اۋىرماي ولەدى دەگەن. گۋبەرناتور ءۇيىنىڭ، پوليسيا ۋچاستوگىنىڭ ءدال ىرگەسىنەن التى كۇزەتشى: «قۇتقارىڭدار!» دەپ باقىرسا نە بولعانى؟!
— اۋزىڭا يە بول! — دەپ زەكىدىم.
ءارىپ ەستىگەن جوق. «قۇتقارىڭدار!» — دەپ قالدى دا جىم بولدى. ەسىنەن تانىپ كەتسە كەرەك.
ءجۇسىپ ىسقىرىعىن شىرقىراتىپ ىسقىرىپ-ىسقىرىپ جىبەردى دە، ول دا ناۋاسىنا شوكە ءتۇستى. ۋچاستوك جاقتان پوليسەيلەر جۇگىرىپ جەتىپ كەلدى. ولار دا ىسقىرىپ، پاركتى كەزىپ جۇگىرىسە باستادى. جوعارى جاققا قاراۋ ويلارىنا كەلەر ەمەس.
قاشانعا دەيىن ۇشقانىمىزدى بىلمەيمىن. وسىندا، اۋرۋحانادا، ەسىمدى ءبىر-اق جيدىم، مىنە. ءتىپتى قازىردە دە ۇشىپ جۇرگەن سياقتىمىن...
دارىگەر اڭگىمەنى اياقتايدى
قاۋىپسىزدىك باسقارماسىنىڭ باستىعى تاڭەرتەڭگى تەكسەرىستە ءبىر دە ءبىر كۇزەتشىنى ورنىنان تابا المادى. اشۋدان القىمى ءىسىپ، ۋچاستوككە ۇمتىلدى. تاڭ اعارىپ قالعان. ۋچاستوككە جەتە بەرە ول كەنەت اۋەدەن ءبىر ءۇن ەستىدى. قارعانىڭ داۋىسى ما، كوكەكتىڭ داۋىسى ما؟.. بۇ قاي قۇس ەكەن؟.. ۋچاستوككە جاقىنداي ءتۇسىپ قاراسا، — پاركتىڭ اينالمالى اتكەنشەگى زىرلاپ تۇر، وندا كەزەك-كەزەك لوقسىپ التى كۇزەتشى وتىر. ناۋادان بىرەۋىنىڭ اياعى، بىرەۋىنىڭ قولى سالبىراپ كورىنەدى...
ءسوز سوڭى
مەن ۇيىمە قايتىپ ورالدىم. ءۇي-ىشىم ءۇرپيىسىپ وتىر.
— سەن نە كوردىڭ، نە بايقادىڭ؟
— نە بوپ قالدى؟
— انە، اناۋ سىمعا باتپىراۋىڭ ءىلىنىپ قالدى. ءبىر ۇل ونى الام دەپ اعاشقا شىقتى، سونسوڭ ونىڭ ۇستىنەن ارعى باعاناعا سەكىرەم دەپ...
— ءجا، قويىڭدارشى! — دەدىم.
تەرەزەدەن سىرتقا قارادىم. ءجىبى شۇباتىلىپ باتپىراۋىق جالبىراپ ءىلىنىپ تۇر ەكەن...
حور
مەن بالا كەزىمدە: كەيىن مەنىڭ باتپىراۋىعىم كوپ بولادى، ءوزى كەرەمەت ۇلكەن بولادى، ساناپ تاۋىسا المايتىن بولامىن دەپ قيالدايتىنمىن...
فينال
مەنىڭ ەلىمدە تەك بايلار عانا ءومىر سۇرە الادى... يەللەللي يەلەللي، يەلەلەلليييي... يەەەەلەلي...
You Might Also Like
-
ول كەزدە مەن تىم جاس ەدىم، قىزمەتكە جاڭا ورنالاسقان بولاتىنمىن. كەڭەسىمىزدەگىلەردىڭ ەڭ كىشىسىمىن. كەڭسەمىزدى اسىم-بەي باسقاراتىن. ەگدە تارتقان، مەيىرىمدى، اقجارقىن ادام ەدى. قىزمەتكەرلەر ونى بەياپە...
