ىشمەرەز
ادامدى ءبىلۋ دەگەن قانداي قيىن دەسەڭىزشى. جۇرتتىڭ ءبارى ىشىندەگىسىن سىرتقا جايىپ سالىپ وتىراتىن اقكوڭىل ارداكۇرەڭ ادامدار بولسا، وندا بۇل دۇنيە، مۇمكىن، تالاس-تارتىس اتاۋلىدان، بەتى كۇلمەي ءتىسى كۇلەتىن، جۇزىڭە ءمۇلايىمسىپ، اينالا بەرىپ جۇدىرىق تۇيەتىن، كۇلە كىرىپ كۇڭىرەنە شىعاتىن ارامداردان ماقرۇم قالار ەدى. وندا دۇنيەدە جاقسى، جامان دەگەن ەكى ءسوز جاسالماي، ادام اتاۋلى الدە ەكى سوزگە بولسا دا مىلقاۋلانىپ قالماس پا ەدى. پالە بولعاندا سەن جاقسىسىڭ، سەن جامانسىڭ دەپ سۇق ساۋساعىمەن الدە شۇقىپ، الدە نۇقىپ كورسەتۋى ءۇشىن وسى ەكى ءسوز جاسالا قالعانىن كورمەيسىز بە؟
مەنىڭ اۋىلداسىم باراق مۇنىڭ ەكەۋىنە دە جاتپايدى. بۇل دۇنيەگە ول جاناعى ادامنىڭ ەكى جىككە ءبولىنۋىن ازىرقانعانداي، ءۇشىنشى ءبىر ءسوزدى دۇنيەگە كەلتىرۋ ءۇشىن تۋعانداي.
باراق ەكەۋمىز تۋىسقان بولماعانىمەن ودان دا جاقىن ادامدارداي بولىپ كەتكەن ەدىك. ءبىر اۋىلدا تۋدىق، ءبىر مەكتەپتە وقىدىق. العاشقى ۇستازىمىز دا، جۇرتتىڭ ايتۋىنشا، اقكوكىرەك، اڭقىلداق ادام، باسقالاردان ۇزدىك وقىعان ەكەۋمىزدى ەگىز قوزىداي ەتىپ اجىراتقان ەمەس. ءبىر پارتادا وتىردىق. ويىننىڭ قىزىعىن دا بىرگە كوردىك. كەيدە ويىنىمىز وسىلىپ كەتكەن كوزدەرى ءتورتتى قاق ءبولىن الىپ، ۇيگە موينىمىز دا بىردەي سالبىراپ قايتتىق. كەيىن كۇلدى كومەش كۇلشەنىڭ كۇيىك جاعىمەن. ابدەن پىسكەن جاعىن ايىرىپ، ونىڭ ۇلكەن-كىشىسىن بىلە اڭعارا باستاعانىمىزدا باراك، ماعان كەيبىر ارتىق بىلەتىن ۇعىمدارىن دا اڭعارتتى. مىسالى «باراق» دەگەن ءسوز ونشا كەلىسىمدى ۇعىم بولماعانىمەن تاريحتا باراق اتانعان ادامداردىڭ ءبارىنىڭ دە «قيلى-قيلى زامان بولىپ، قاراعاي باسىن شورتان شالعان» كوزدەرى حالىققا ءبىرى پانا بولىپ، ءبىرى دانا بولعانىن ايتادى. باتىر باراق ءانشى باراق داتقا باراق، تاعى تاعىلار. ءتىپتى مىسىق ەكەش باراك، مىسىق تا باسقا تىشقان جەگىشتەردەن قاسيەتتى بولاتىن كورىنەدى. ول كەزدە ماعان باراق مىسىق باراق-باراق بولىپ باسقا مياۋلاعىشتان ۇلكەن كورىنگەندىكتەن نەمەسە قورقىنىشتىراق بولعاندىقتان ۇرەيلەنگەن تىشقان قۇلاقتارى قالقيىپ، ونىڭ اۋزىنا شيىق-شيىق ەتىپ ءوزى كەلىپ قويىپ كەتەتىندەي بولاتىن. مىنە بۇدان كەيىن ءبىزدىڭ باراق قالاي وسال بولماق.
ينستيتۋتتا وقىپ، ودان كەيىن ءار جەردە قىزمەت ىستەگەن باراق ەكەۋمىز اراعا ون جىل سالىپ كورىستىك. ول دا، مەن دە وسى ۇلكەن قالاعا جۇمىسقا اۋىسقالى ءجيى قاتىسىپ شاي-پاي iءشىسىپ تۇردىق. مەن بالا كۇندەگى باراقتى ۇمىتىپ قالعانمىن با، الدە ول جاسىنان-اق سولاي ما، ايتەۋىر مەن سياقتى تەز سويلەپ، ۇشقارى قورىتىندى شىعارمايتىن كورىنەدى. كوبىنە تىڭدايدى. مەنىمەن ءسوز تالاستىرىپ وتىرماعاندىقتان دا، كوبىنە جالعىز سويلەپ، بايگەدەن جالعىز كەلە بەرەمىن. بۇل جاعى ماعان ۇنايدى دا. مەنىمەن جارىستىرماعاندىقتان ءسوز سالىستىرماعاندىقتان باراققا ءىشىم جىلىپ-اق كەتەر ەدى. سوندىقتان دا بولار سوڭعى كەزدە ونىمەن ءجيى اقىلداساتىن بولدىم. ول مەن ايتقان ءسوزدىڭ ءبارىن كوڭىل قويا تىڭدايدى، كوبىنە ۇندەمەي قالادى. مەن ونىڭ ۇندەمەۋىن مەنى قۇپتاپ وتىر دەپ تۇسىنەمىن. كەۋىپ سويلەپ ىسىنەمىن. شىركىن جۇرتتىڭ ءبارى مەنى ءبىزدىڭ باراقتاي تىڭدايتىن بولسا، وندا بۇكىل ەكى اياقتىنى ءبىر قورا قويداي شىبىقپەن ايداپ، ءايت دەپ ورگىزىپ، ءشايت دەپ قايىرىپ وتىرمايمىن با؟
باراق ءبىزدىڭ ۇيگە كوپ كەلە بەرمەيدى. جاسىمىزدان ەگىز قايىڭداي قاتار وسكەن ادامنىڭ نەگە سولاي ەتەرىن كىم بىلەدى. ءبىزدىڭ دە ءۇيىمىز وزىمىزشە ءۇي سياقتى. قانتايدىڭ سوزىمەن ايتسام، ۇڭگىر ەمەس، ءىن ەمەس. ول ءتۇسىپ قالار الدىندا قۇرىپ قويعان قاقپان جوق، ءىلىنىپ قالار تۇزاق جوق. ءايتeyip ءبىزدىڭ ۇيگە كەلگىشتەي بەرسە اياعىنىڭ ساربۋىنى ۇستاپ قالاتىنداي، ارناپ شاقىرماساڭ اتتاپ باسپايدى. بىردە جاعدايى بار، بىردە جاعدايى جوق ءبىزدىڭ ۇيىمىزگە كەز-كەلگەن ۋاقىتتا قويىپ كەتسە قايتەر ەدىك. سوندىقتان قالالى جەردە شاقىرتپاي كەلمەگەنى دە ءتاۋىر مە دەپ قالامىن.
ءبىر كۇنى ناق وسى باراق جونىندە قانتاي ەكەۋمىزدىڭ كەلىسە الماي قىزىل كەڭىردەك بولا جازداعانىمىز بار. سەلت ەتىپ ءبىر كەشتە ەكەۋمىز دە ورمەكتىڭ سەلكەۋ قالعان جىبىندەي بوساپ قالعان ەكەنبىز. باياعى اۋزى جىلدام باسىم:
— باراقتىكىنە بارايىق،— دەپ جىپ ەتە تۇسكەنىم بار ەمەس پە؟ ۇيدە وتىرا المايتىن ادەتىم جامان. مەنىڭ جىپ ەتكەنىم قۇرىسىن ايەلىم سەكسەۋىل شوعىنا قويعان قازانداي بۇرق-سارق قايناپ ءجۇرىپ بەردى:
— قويشى سونىڭدى. ازدەرى اتتاپ باسپايدى. قاشان-دا بولسا تاماق تاپپاي جۇرگەندەي، جەتىم لاقتاي جاعالاپ ءبىز بارامىز. نەمەنە ونىڭ ءۇيى ءۇي دە، مەنىڭ ءۇيىم ۇڭگىر ما ەكەن. ايىرباستى جىلان بولىپ شاققان جەرىمىز جوق ەدى عوي سولارىڭدى.
— ياپىرماي، قانتاي-اي، بۇرناعى جىلى 1 ماي مەيرامى كۇنى ولاردىڭ كەلگەنى قانە؟
قانتايدىڭ جاۋابى ەزۋىنەن سىلەكەيشە اعىپ دايىن تۋر ەكەن، سىلپ ەتە ءتۇستى:
— شاقىرسا يت تە كەلەدى.
قانىم قايناپ شىعا كەلدىم. ءتىپتى بۇل سوزگە قالاي شىدايىن. ارالاساتىن اعايىن-تۋعان الىستا. ەندى مۇنىڭ جالعىز باراقتى دا كوپ كورگەنى عوي. وسى بار داۋىسىمدى باقىرىپ قاتتى كەتە جازداسام با ەكەن! ءىشىم قىلپ ەتە ءتۇستى. اۋزىمدى باسا قويدىم. اۋزىڭ يت اياقتاي ۇلكەن بولسا ءبىر ءجون عوي، ءسوز قۇرعىر ءبىر ەزۋى بولماسا، ءبىر ەزۋىنەن شىعىپ كەتتى دەر ەدىڭ، جىپ-جيناقى بولىپ تۇرىپ-اق كەيدە اۋزىمنىڭ سوزگە يە بولماي قالاتىنى بار. ويپىر-اي، يت دەگەنى ءوتىپ كەتتى-اۋ! ەندى ءقايتتىم؟ تابيعاتتا بىتىراڭقى جارالعان، داندەي شاشىلىپ كەتكەن اقىلىمدى ەتىكشى الدىنداعى شەگەنى تارتقان ماگنيتتەي بولماسا دا، تارى تەرگەن تاۋىقتىڭ تۇمسىعىنداي بەلگىسىز بىردەمەمەن جيناپ قاراسام، قاتتى كەتە جازداماعانىم ابۇيىر بولعان ەكەن. قانتايعا مايىن كوپ سالعان تارى بوتقاداي جىلبىراپ قانا جۇمساق كەلدىم.
— اپىر-اي، قانتاي-اي، اۋپىلدەكتىڭ اتىن اتاماساڭ دا بولار ەدى عوي.
ايەلىم الارا ءبىر قارادى. ءسىڭىرىمنىڭ ءبارى بىردەي تارتىلىپ قالعانداي كىشىرەيىپ، شۇيكەدەي بولىپ بۇعىپ كەتتىم. ناق ماعان ادەيى ىستەگەندەي ارامىزدا تۇرعان ستولدىڭ دا مەنى جاسىرعىسى كەلمەي قاساقانا الاسارا قالۋىن قاراشى. بيىگىرەك بولسا استىنا كىرىپ كەتسەم دە بولار ەدى.
— ە، سوندا كورمەدىڭ بە، سىزىلىپ كەلدى دە، سىزداۋسىپ وتىرىن ءتىس جارماي كەتتى ەمەس پە؟ الدە كۇنى بويى جالعىز سويلەگەنىندى ۇمىتىپ قالدىڭ با؟
ياپىر-اي! شىنىمەن سولاي ما ەدى. ايتەۋىر كەلگەن-كەتكەندى، ارتىق-كەمدى وسى ايەلدەر-اق ەسەپتەپ، جىپكە ءتىزىپ وتىرادى. قالاي كەلىپ ەدى، ول؟ كەبەجە قارىن، كەڭ قۇرساق ەمەس، سىلىڭعىر قارا باراق ەسىكتەن كىرە ەرنىن جىبىرلاتتى. جىرتىپ اشقانداي، سىعىرايعان تىشقان كوزدەر! تەسىرەيىپ ءوتىپ بارادى. باسىنداعى ءبىر كەزدەگى دۋدىراعان قويۋ بۇيرا قارا شاش تەپ-تەگىس كوك بۋرىل بولىپتى. بەت-پىشىنى وزگەرىپ بوتقا بەتتەنىپتى. ەكى شىقشىتى، ەكى ۇرتى اۋزىنا قۇرت تىعىپ العانداي تومپايىپ تۇر.
مەن شام جاعالاعان جىندى كوبەلەكتەي ونى اينالا جۇگىردىم. ول ادەتتى اماندىق سۇراستى. سودان كەيىن؟ سودان كەيىن ناعىز مادەنيەتتى ادام ەكەنىن كورسەتكەندەي، ول. از سويلەپ كوپ تىڭدادى. مەن ساپىرىپ وتىردىم. Tiءپتى قالاي عانا ۇندەمەي وتىرايىن، قانتايدىڭ قانشا شيشا ءاتىرى بارىن، قوناقتى ءجيى شاقىرىپ تۇرمايسىڭ دەپ ۇرساتىنىن، (ارينە، ول شاقىراسىڭ دەپ ۇرىسادى) اسىرەسە مەنىڭ بىرگە وسكەن قۇربى-قۇرداستارىمدى سىيلاي المايتىنىم ءۇشىن اش قالدىراتىنىن وڭدى-سولدى ايتىپ جاتىرمىن. ناق وسى ءبىر ساتتە ماسقارا بولدىق ەمەس پە؟ اس ۇيدەن وسىندا كىرگەن قانتاي ەرەكشە جايدارىلانعان بولىپ، «باس كيىمىڭىز ادەمى ەكەن بىلاي الىپ قويدىق» دەپ مەن «ءاي-اي» دەگەنىمشە باراقتىڭ باسىن قوس قولداپ ۇستاي الماسى بار ما. ءالى تۇسە قويماعان، سۋلاپ، مايلاپ باستىرا تارتىپ تاستاعان كوك بۋرىل شاش بورسىقتىڭ جوتا جۇنىندەي كۇدىرەيىپ-كۇدىرەيىپ شىعا كەلدى. ەندى عاپۋ ءوتىنىپ قويا سالۋدىڭ ورنىنا قانتاي تاعى ءبۇلدىردى.
— قايدان بىلەيىن كوك تەرىدەن تىگىلگەن بورىك ەكەن دەپ ەدىم، — دەدى. مەن الدەنەشە وتىنگەنىمدە باراق شىركىن جىگىت-اق قوي، تىرس ەتپەدى. «ەشتەمە ەتپەيدىدەن» باسقا ءسوز تىسىنەن شىقپادى، سىزداۋسىپ وتىرا بەردى. «ۇرىنىڭ قاتىنى وزىنە لايىقتى» دەگەندەي ساراڭ ديحان قىرمانىنىڭ كەۋسەنگە بەرۋ ءۇشىن قاپتاعان ەنشىسىندەي ونىڭ ايەلى قاتيرا تىرسيىپ، بەزەرگەن كۇيى قالدى. ءبىرىنىڭ اۋزىنا ءبىرى تۇكىرىپ قويعانداي «ەشتەمە ەتپەيدى» دەدى ول دا. باراقتان بار بايقاعانىم تومپيىپ، زورعا جاراتىلعان مۇرىنىن ەكى-ۇش رەت تارتىپ-تارتىپ قويدى. وسىنىڭ ءبارىن دە قانتاي ەكەۋمىز اپ-ساتتە-اق ۇمىتىپ، ۇشىپ-قونىپ قوناق كۇتۋمەن اينالىسىپ كەتتىك. ەرلى-زايىپتىڭ ەكەۋدىڭ ەڭ كوپ ايتقان ءسوزى «راحمەت» بولدى. ءبىز ءاربىر قيمىلىمىزعا ەكى-ۇشتەن راحمەت الىپ، قاتتى كەنەلىپ قالدىق، سودان كەيىنگى بىزگە كەلگەنى بۇرناعى جىلعى ءى ماي مەيرامى. العاشقىدا قانتايدىڭ ونىڭ باسىن ۇستاي العانىنا اشۋلانىپ ۇندەمەدى مە دەسەك، جوق سوڭعى كەلگەنىندە شالا پىسكەن بۇيرەكتەي سول تىسىرايعان قالىپتارىمەن اتتاندى.
مىنە سودان بەرى باراق پەن قاتيرانىڭ اتى اتالسا-اق ايەلىم سۋ تيگەن قارا قۇرتتاي جيىرىلاتىن بولدى. سوندىقتان بىرگە وقىعان جولداستى قيا الماي ايەلىمنەن جاسىرىنىپ، باراقتىڭ كەڭسەسىنە بارىپ تۇراتىن بولدىم. كوبىنە اقىلداسۋ ءۇشىن بارامىن. جاسىمنان بىرگە وسكەن، جاماندىققا قيماسا وسى باراك، قيماس دەپ ويلايمىن. سوندىقتان سىر ساقتاعىش باراققا ىشىمدەگىمنىڭ كوبىن-اق كوجەدەي كۇبىتىپ ايرانداي اقتارىپ تاستايمىن.
ءبىر ءساتتى كۇنى تاعى دا باراققا باردىم. ول كوپ ۇندەمەيتىن مىنەزىمەن قارسى الدى. Heci بار، سۇيەككە بىتكەن قۋ مىنەز سۇيەكپەنەن كەتەدى دەمەي مە!
— وتىر، دەپ ىم قاقتى ول،—ءىنىڭدى ورنالاستىردىڭ با؟
— ەرتەڭ بارادى. تۇرمىس كومبيناتىنا، ساعات ون بىردە.
— تاعى دا ومىردە نە بولىپ جاتىر؟
— ايەلدەرگە كريمپلەن كويلەك-پالتوسى مودا بولدى، الگى قانتاي سونى تاۋىپ بەر دەپ پالە سالدى. اقىرى سونىڭ بىرەۋىن ۋنيۆەرماگتىڭ باتىلبايەۆا دەگەن ساتۋشىسىنان ەرتەڭ تۇسكە تامان الاتىن بولدىم. مەنى...
ول الدەقالاي ءوز ىسىمەن شۇعىلدانىپ كەتكەندەي بۇل دۇنيەدە مەنىڭ بار ەكەنىمدى ءبىرجولا ۇمىتتى. باراق ۇندەمەي وتىرا بەرگەن سوڭ مەن شىعۋعا ىڭعايلانا بەردىم. ول ماعان قارامادى. مۇمكىن قاراماعان بولدى. تەك شىعا بەرىپ باراقتىڭ باتتيعان بوتقا بەتىنە كوزىم ءتۇسىپ ەدى، ونىڭ تامپيگەن تاناۋى قۋسىرىلىپ، قالام ۇستاعان ون قولىنىڭ سۇق ساۋساعىن اۋزىنا سالىپ وتىرعانىن بايقادىم. شىركىن دەپ ويلادىم مەن، وي ادامى دەگەنىڭدى قويساڭشى، سونىڭ اراسىندا دۇنيەنى تولعاپ، تەرەڭگە شومىپ كەتتى ەمەس پە؟! ءالى كۇنگە كوشەدەن ايەلىنە ءساندى كويلەك ىزدەپ جۇرگەن جۇرتتىڭ ءبارى مەن سياقتى قاتىننان قايمىعاتىن سورلى دەيمىسىڭ، قاسقايىپ وتىرىسىن كورمەيمىسىڭ، اناۋ ءبىر كەزدەگى اۋىلداعى قولى ءىس بىلەتىن بار شالدىڭ ۇستاراسىن تەگىس جيىپ، بىرىنەن كەيىن ءبىرىن سالعاندا ءبارى وتپەي قالاتىن قايراتتى، قارا بۇيرا شاش بەكەر كوكبۋرىل تارتتى دەيمىسىڭ. تۇمانداي قالىڭ ويدىڭ، باستان ارتىلىپ جاتقان اسقاق اقىلدىڭ تەگەۋرىنىنە شاش تۇگىل تاس تا شىداي الماس. ال ءبىراق قاتيرا شە؟ كۇيكەنتايداي كىشكەنتاي قاتيرا-اق باراقتان ىعىسپاي، جانىندا جاتىپ-تۇرىپ جۇرگەن جوق پا؟
باراقتان شىققان كۇننىڭ ەرتەڭىنە ارميادان جاڭا قايتقان ءىنىمدى ەرتىن ورنالاستىرۋعا تۇرمىس كومبيناتىنا بارا جاتتىم. ىنىمە بار اقىلىمدى ايتتىم. ارينە كومبينات ديرەكتورى مەنى سىيلاعاندىقتان الماق بولىپ وتىرعىزىپ، ەندى ىشىمدىك دەگەن وسى زاماننىڭ سادىرمەگىلەپ الىستاۋ بولسا، جاپ-جاقسى شوفەر بولىپ، قىزمەت ىستەپ كەتەتىنىن، شوفەر بولعان سوڭ، قاسىنا قىز وتىرعىزباۋىن، بارانكا ۇستان وتىرىپ اڭگىمەلەسۋگە بولمايتىنىن، شوفەر دەگەننىڭ قولدى-اياقتاي جۇگىرىپ تۇرۋى كەرەكتىگىن، باستىعى اراق ىشكەندە مۇنىڭ سىلەكەيىن جۇتىپ وتىرۋى تيىستىگىن، كىسقاسى ءبارى-بارىن ءتۇسىندىردىم. ءىنىم دە ەرتەڭنەن باستاپ وتىراتىن ماشيناسىنىڭ ءتۇسى قانداي بولاتىنىن ويلاپ ايتەۋىر سارى بولماسا ەكەن دەپ بەزەك قاعىپ كەلەدى. كومبيناتقا كىرە بەرىستە الدىمىزدان باراق ساپ ەتە ءتۇستى. مەن تۇرا قالىپ. قاتيرادان باستاپ، ۇيىندەگى قاتقان ناننىڭ قابىعىنىڭ اماندىعىنا دەيىن ءبىر شۇبىرتپاق ەدىم. جوق، وعان مۇمكىندىك بولمادى. ول قىسقا قايىردى. كىم بىلەدى، باستىعىنان سۇراپ العان ازعانتاي ۋاقىتى ءبىتىپ قالعان شىعار.
— امانسىڭ با؟
— راحمەت!
— قاتيرا امان با؟..
— راحمەت! — سوڭعى راحمەتتى ول ءجۇرىپ بارا جاتىپ ايتتى. سوندىقتان مەنىڭ كەلەسى ءسوزىم كەرەك بولمادى. بەتىمە تۋرا قاراماي تۇقىرايعان قالپىمەن كەتتى. الدە كەشە جەكسەنبىدە ءبىر جاققا بارىپ سۋىق تيگىزىپ الىپ، بەت-اۋزىن ۇشىق قاپتاپ كەتكەن بولار.
سونىمەن تۇرمىس كومبيناتىنىڭ كادرلار بولىمىنە كىرە بەردىم. مەنىڭ جانىمداعى ىنىمە كوزى تۇسكەن سارى بوجىر ايەل اماندىقتى شالا تىڭداپ، زارلاپ ءجۇرىپ بەردى:
— كومبينات رەزينا ەمەس. ول سوزىلمايدى. ورىن جوق.
ناق وسى ءبىر شاقتا تەلەفون بەزىلدەپ كەپ بەرمەسى بار ما.
— ءيا ساكە ءوزىڭىز ايتقان ادامدى الىپ جىبەردىم. ىىىوفەردى...
— قالاي الاسىز، ول ءقازىر ءىنىسىن ەرتىپ كىرىپ بارا جاتقانىن كوردىم عوي،— دەگەن سوزدەر ترۋبكادان قۇرقىلتايدىڭ ۇياسىنداي كىشكەنتاي بولمەگە تەگىس ەستىلىپ تۇردى.
— ياپىرىم-اۋ، ساكەن دۇيسەنوۆيچ، ءسىز جىبەرگەن ادامدى الىپ ەدىم عوي. اعاسى ءوزى ەرتىپ كەلدى عوي... ەندى تۇك جوق...
تەلەفون ترۋبكاسىنان تاعى ءبىراز سوزدەر ەستىلىپ جاتتى. ءىنىم الىنبايتىن بولعان سوڭ سالىم سۋعا كەتكەندەي شىعىپ جۇرە بەردىم. ەنەسىنە اۋزىن اشقان سارى اۋىز بالاپانداي بايقۇسقا ەندى قاي جەردەن تۇراق ىزدەسەم ەكەن؟ ونى ەرتىپ قىزمەت ورنىما وتىرا بەرگەنىم سول ەدى، ءوز تەلەفونىم بەزەك قاقتى. جاڭا دا تەلەفون شارىلداعانشا ەشتەمە جوق ەدى عوي. جۇرەگىم شايلىعىپ قالعان باسىم قولىم ترۋبكاعا جەتتى.
— سەنبىسىڭ؟ كريمپلەن پالتوڭ جوق. ونى بۇكتەپ قاتيراعا سالىپ بەردى. قاتيراعا بەر دەيتىنىڭ بار مەنى نەسىنە اۋرە قىلدىڭ؟! ەندى اناۋ ىشمەرەزىڭە ەرتەڭ كومبيناتقا باس ينجەنەر بولاتىنىڭدى ايت، بارىپ وتىرىپ السىن...
ايەلىمنىڭ داۋىسى تapعىلدانىپ جامان ەستىلدى. شاماسى قاتيرامەن ۇستاسىپ قالماسىنا كىم كەپىل. مەن ءوزىم دە ءقايبىر جەتىسىپ وتىر ەدىم. ءىنىمنىڭ الدىندا ابىرويىمنان ايرىلدىم. الدە «ءبىر ەلى اۋزىڭا ەكى ەلى قاقپاق قوي» دەگەن دۇرىس شىعار. ىنىمە شوفەرلىك تە، ايەلىمە كريمپلەن كويلەك-پالتو دا بۇيىرمادى. ۇيگە بارعان سوڭ قانتايدان الار سىباعا تاعى تۇر، نە ىستەسەم ەكەن؟ «كوڭىلىم قالدى دوستان دا، دۇشپاننان دا» دەپ ۇلى ابايدىڭ ايتقانى وسىندايلار بولار ما!؟ ەندى وزىمە تيەر كۇلشەدەن ايرىلىپ قالمايمىن دەپ شۇعا كومبيناتىنا قاراي تۇرا جۇگىردىم...
1971
You Might Also Like
-
گۇلجان ۇيدەن جۇمىسقا كەتكەلى جاتىپ تەرەزەدەن دالاعا كوز تاستاپ ەدى، كۇن قاباعىن ءتۇيىپ، قوڭىرقاي تارتىپ تۇر ەكەن. كادىمگى قوڭىر كۇز بولىپتى. كوشەلەردەگىلەردىڭ كوبىسى-اق كۇزدىك پالتو كيىپ الىپتى. گۇ...
-
قاراقوڭىزعا باراتىن اۆتوبۋس الماتى اۆتوستانسياسىنان ءتۇس ولەتىندە شىقتى. الىسقا، ياعني اۆتوماشينا باراتىن سوڭعى نۇكتە ادامدارى تەگىس ورىندارىنا وتىردى. جولاۋشىلاردىڭ ىرىڭ-جىرىڭى بىتە مە، گۋ-گۋلەسىپ، ...
